Ιουνίου | 2012 | Ῥωμηῶν Ἐνημέρωση

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 10/10/2011

Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος

Σχόλιο ΠΑΖΛ: Η παρούσα ανάρτηση αναφέρεται στην Ρωμανία, στους Ρωμηούς και στην προσπάθεια της Δύσης να ¨κοπεί¨ η συνέχεια του ελληνισμού. Το δημοτικό τραγούδι, η ψυχή του έθνους μας, αποτελεί τον πρώτο και τον αδιαμφισβήτητο μάρτυρα της ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ μας. Ακολουθεί πάλι η ποίηση, το έντεχνο τραγούδι και μετά ο κινηματογράφος που ¨προδίδουν¨ την Ρωμηοσύνη των Ελλήνων. Μετά αρχίζουν τα ιστορικά και τα επιστημονικά από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, τον Κων/νο Χολέβα κλπ για να πείσουν του αδαείς Έλληνες, τι μηχανεύονται εδώ και χρόνια οι ξένοι. Όχι μόνο η Ρωμανία αλλά και η Μακεδονία στο παιχνίδι για να διακοπή η συνέχεια του Ελληνισμού. Συνεχίζουμε με τις θέσεις του Κωστή Παλαμά σχετικά με την Ρωμηοσύμη και ακολουθεί το μνημειώδες έργο του Ιωάννη Ρωμανίδη ¨Ρωμανία, Ρωμηοσύνη, Ρούμελη¨, όπου μπορούμε να συνδεθούμε με τον εν λόγω ιστότοπο και να σερφάρουμε στο πλούσιο έργο του. Τελειώνουμε με το βιβλίο του Αναστάσιου Φιλιππίδη ¨Ρωμηοσύνη ή βαρβαρότητα¨ (Scribd). Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:

1. Δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στην Ρωμανία ή που ονομάζονται Ρωμαίικα (Βίντεο)

2. Με το βλέμμα του ποιητή Καβάφη

3. Η Ρωμηοσύνη, ο Ρωμηός και η Ρωμηά στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι.

4. Η χρήσις του όρου Ρωμηός, εν ταις Ελληνικαίς ταινίαις.

5. Ρωμανία, «Βυζάντιο» & διαχρονική ελληνικότητα.

6. Τα ιστορικά πλαίσια της Ρωμηοσύνης.

7. Το όνομα Ρωμηός και η ιστορική του σημασία.

8. Κωστής Παλαμάς και Ρωμηοσύνη.

9. Ρωμανία και Μακεδονία: Η ιδεολογική πάλη ενάντια στους Φράγκους συνεχίζεται.

10. Τὸ Βυζάντιο, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ

11. Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη

12. Ρωμηοσύνη ή βαρβαρότητα

[ Σημείωση: Διευκρινίζεται ότι στο τέλος της ανάρτησης υπάρχει η δυνατότητα να την διαβάσετε
σε μορφή βιβλίου (slideshare), για όσους κουράζονται από τις μακροσκελείς αναρτήσεις ].

Συνέχεια →

ΜΕΡΟΣ 1ο:Οι γεωπολιτικές επιλογές του Ελληνισμού.

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 03/11/2011

Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος Σχόλιο ΠΑΖΛ: Η παρούσα ανάρτηση εξετάζει την γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου, προσπαθώντας να δώσει μία όσο το δυνατόν πλήρη εικόνα. Μέσα από αυτήν την προσπάθεια επιδιώκεται ένας πρώτος προβληματισμός, σχετικά με τις γεωπολιτικές επιλογές του Ελληνισμού. Θα ξεκινήσουμε με το τι είναι γεωπολιτική και ποίες οι σχολές της καθώς την άποψη του καθηγητού κυρίου Ιωάννου Μάζη, ο οποίος μεταξύ των άλλων μας επισημαίνει ότι: ¨ Η φάση της εφαρμογής των συμπερασμάτων της Γεωπολιτικής, καλείται «Γεωστρατηγική» και συνεπώς, δεν είναι απαλλαγμένη από εθνικοκεντρικές θεάσεις και προσεγγίσεις, χωρίς αυτό να αποτελεί κάποιο μειονέκτημα για την προσέγγιση per se και τα ζητούμενά της. Μειονέκτημα, στη Γεωστρατηγική προσέγγιση δεν αποτελεί η επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος δια της αξιοποιήσεως των γεωπολιτικών συμπερασμάτων. Μειονέκτημα, για οποιαδήποτε ορθολογιστική, άρα και αποτελεσματική, προσέγγιση αποτελεί η «εθνικιστική» ή η αντίστοιχη «διεθνιστική» μεταφυσική με την εμπάθεια και τον μεσσιανισμό που τις χαρακτηρίζει αμφότερες¨.
Εν συνεχεία αναλύουμε την συνολική αξία του προαναφερθέντος ενιαίου χώρου από την οπτική και χρονική γωνία των αναλυτών.

Ξεκινάμε με τον Στρατηγό ε.α. Δ. ΣΚΑΡΒΕΛΗ με απόσπασμα από την ομιλία του κατά την έναρξη του 3^ου Διεθνούς Συνεδρίου της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ, την 10^ην Νοεμβρίου 2003, που μας διαφωτίζει με σημαντικά ιστορικά γεγονότα για να κατανοήσουμε τη δυναμική της χωροθεσίας της Ελλάδος από γεωπολιτικής απόψεως. Ταυτόχρονα όμως αναφέρει στοιχεία που επαύξαναν την γεωπολιτική μας αξία, μέχρι εκείνη την χρονική στιγμή. Τώρα διαβάζοντας το κείμενο αντιλαμβανόμαστε τι έχουμε χάσει, εξ αιτίας των χειρισμών των κυβερνήσεων ¨…με τη σημασία της γεωπολιτικής διαστάσεως της Χώρας μας, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι αυτή συνεπικουρείται και από το πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό εποικοδόμημα του συγκεκριμένου γεωγραφικού και γεωφυσικού χώρου. Η σταθερή πολιτική δομή και το δημοκρατικό πολίτευμα, το πλούσιο ιστορικό παρελθόν, η πληθυσμιακή ομοιογένεια με την έννοια της εθνικής και θρησκευτικής αυτοσυνειδησίας, η παράδοση και οι αξίες της ζωής, είναι παράμετροι ή μάλλον συντελεσταί της γεωπολιτικής βαρύτητος της Χώρας, μαζί με τη γεωστρατηγική και την όποια γεωοικονομική παρουσία της. Ακόμη και η δυναμικότης του αποδήμου ελληνισμού, καταλλήλως αξιοποιουμένου, είναι συντελεστής υπολογίσιμος. Είναι, η Χώρα, ένας μικρός παίκτης στη διεθνή σκηνή, όμως είναι σοβαρός παίκτης για τον περίγυρό της, με την προϋπόθεση ότι και η ιδία συμπεριφέρεται σοβαρά¨.

Συνεχίζουμε με την Γεωπολιτική Συνείδηση της Ορθοδοξίας της Χριστίνας Μέλλιου, για να δούμε μία άλλη άποψη γεωπολιτικής εκτίμησης, με βάσει την ορθόδοξο πίστη. Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι : ¨Η διασύνδεση επομένως «Ορθοδοξίας» και «Γεωπολιτικής» φρονούμε ότι είναι πέρα ως πέρα αληθινή και υπαρκτή. Και μάλιστα ο «δεσμός» αυτός, όταν αναγνωσθεί χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της λαϊκίστικης υστερίας, θα μπορέσει να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο η Ορθοδοξία μπορεί να αναγνωριστεί ως ενεργός παράγοντας του σύγχρονου παγκόσμιου γίγνεσθαι, αποδεικνύοντας πως η θρησκεία και πιο συγκεκριμένα η Ορθοδοξία, φέρει μαζί της μια βαριά κληρονομιά και ένα μεγάλο όραμα: την διατήρηση και εξασφάλιση της ισορροπίας και της ειρήνης στις ανθρώπινες κοινωνίες¨.

Ακολουθήσει η » ΝΕΑ RIMLAND» και η » ΝΕΑ ΓΙΑΛΤΑ» του Ιωάννη Θεοδωράτου, όπου μας αναλύει τις δικές του προοπτικές, για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ελλάδας στην διεθνή σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου. Προτείνει δε όπως ¨Η Αθήνα θα πρέπει να σταθεί κοιτάζοντας το συμφέρον της κατανοώντας ότι το «ξανθόν γένος» δεν είναι μόνον το ρωσικό. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας ήταν πάντοτε σταθερά προσανατολισμένα με τις ναυτικές δυνάμεις της ιστορίας. Όποτε το παρέβλεπε, υφίστατο ήττες, δεινά και καταστροφές. Τώρα χαράζει η ευκαιρία να γυρίσει το ρολόι πίσω στις αρχές του 20^ου αιώνα και η ιστορία να λάβει διαφορετική τροπή, προτού ολοκληρωθεί η κατασκευή της μεγαλύτερης αντιαρματικής τάφρου της Ευρώπης¨.

Τελικά η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου είναι αγαθό ή κατάρα; Αυτό θα μας το αναλύση ο Σάββας Καλεντερίδης,διευκρινίζοντας ότι ¨η διαχείριση της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου απαιτεί ανώτερης ποιότητας πολιτικό προσωπικό για να μετατραπεί η αξία αυτή σε αγαθό που μπορεί να ωφελήσει τη χώρα και τους πολίτες, ειδάλλως, μπορεί να μετατραπεί σε κατάρα, όπως έγινε πολλές φορές στο παρελθόν, με τραγικές συνέπειες για την πατρίδα και το έθνος¨.

Ακολουθεί η ανάλυση από τον Λουκά Αξελό ο οποίος μας επισημαίνει ότι: ¨Η πικρή αυτή αλήθεια, σημαίνει με δύο λόγια ότι η ελληνική (ελλαδική και ελληνοκυπριακή) πλευρά, παρά τον «σχεδόν σταθερό» δυσμενή συσχετισμό στην σφαίρα της γεω(πολιτικής), έχει περιθώρια για διαφοροποίηση ή ανατροπή του αρνητικού ισοζυγίου, με την σωστή αντιμετώπιση του ζητήματος στην σφαίρα της (γεω)πολιτικής.

Προϋπόθεση των παραπάνω είναι η αλλαγή γραμμής πλεύσης από το κυρίαρχο μεταπολεμικά πνεύμα, που αποτελεί ένα αντιφατικό αμάλγαμα «εξαρτημένου πατριωτισμού» και «εξαρτημένου διεθνισμού», με κοινούς παρονομαστές τον λαϊκισμό, τον κοσμοπολιτισμό και την μεταπρατική ιδεολογία, που συνοψίζεται πρακτικά έως σήμερα στην θεωρητική και πρακτική αποδοχή της πρωτοκαθεδρίας των διεθνών κέντρων, που επίμονα μας προπαγανδίζουν οι ψοφοδεείς επαρχιώτες μικροευρωπαίοι, επίγονοι των ρωσοαγγλογάλλων¨.

Ο Περικλής Νεάρχου μας τονίζει ότι ¨Παρατηρείται έτσι το παράδοξο, η Ελλάδα, που είναι παγκόσμια ναυτιλιακή δύναμη και έχει για την εθνική της ασφάλεια τόση ανάγκη από το ναυτικό πλεονέκτημα, να χάνει έδαφος και στον τομέα αυτό. Να φαίνεται ανίκανη να συντηρήσει αποτελεσματικά τη ναυπηγική της βιομηχανία, ιδιαίτερα την πολεμική. Να την ξεπουλάει σε ξένα συμφέροντα, όταν η επιβίωση της τελευταίας βασίζεται, κατά κύριο λόγο, στις παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού.
Ο υπερφίαλος χαρακτήρας των τουρκικών φιλοδοξιών δεν είναι λόγος για την υποτίμηση των τουρκικών συστηματικών προσπαθειών (για αεροναυτική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο). Είναι προφανές ότι, ανεξάρτητα από τη μακροπρόθεσμη έκβασή τους, επηρεάζουν άμεσα τις τοπικές ισορροπίες, που μας αφορούν. Ένας λόγος παραπάνω είναι το γεγονός ότι τώρα διακυβεύονται ύψιστα εθνικά μας συμφέροντα, με την ανακήρυξη ή μη της ΑΟΖ και την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου εθνικού πλούτου».

Οι Τούρκους αναλυτές¨ μας ενημερώνει ο Σάββας Καλντερίδης ¨εκτιμούν ότι εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά, καταφέρει να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα της ΑΟΖ, θα έχει κατορθώσει να ενισχύσει τόσο τη θέση της γεωπολιτικά, που στην ουσία θα έχει εξουδετερώσει τα αποτελέσματα της εισβολής, γεγονός που θα ισχυροποιήσει σε απαράδεκτο για την Άγκυρα βαθμό τη θέση της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού¨

Στην συνέχεια ακολουθεί η μελέτη με θέμα «Η Ελλάδα στο Νέο Γεωπολιτικό Περιβάλλον» ΟΜΑΔΟΣ ΜΕΛΕΤΩΝ – ΕΡΕΥΝΩΝ του Σ.Ε.ΕΘ.Α. Αθήνα Ιούνιος 2004. Για όποιον θέλει να αυξήσει και άλλο τις γνώσεις πάνω στο υπό εξέταση θέμα.

Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:

1. Τι είναι Γεωπολιτική – Σχολές ( Βικιπαιδεία και Ιωάννης Μάζης).

2. Γεωπολιτική του Ελληνικού Χώρου και Άμυνα (Στρατηγού εα ΣΚΑΡΒΕΛΗ).

3. Η Γεωπολιτική Συνείδηση της Ορθοδοξίας (Χριστίνας Π. Μέλλιου).

4. Η » ΝΕΑ RIMLAND» και η » ΝΕΑ ΓΙΑΛΤΑ» ( Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος ).

5. Η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου: Αγαθό ή κατάρα; ( Σάββα

Καλεντερίδη).

6. Κύπρος:Γεωπολιτικές δεσμεύσεις και συμπλέγματα εξάρτησης (Λουκάς Αξελός).

7. Ελλάδα, Κύπρος και γεωπολιτική στην ανατολική Μεσόγειο (Περικλής Νεάρχου Πρέσβυς ε.τ.)

8. Γεωπολιτικός γρίφος στην Κύπρο (Σάββας Καλντερίδης).

9. Η Ελλάδα στο Νέο Γεωπολιτικό Περιβάλλον (Μελέτη Σ.Ε.Εθ.Α.).

Συνέχεια →