Monthly Archives: Μαΐου 2018

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν: Δελτίο τύπου γιά τήν Μακεδονία

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ

ΣΤΙΣ ΠΑΛΛΑΪΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 7:30 ΜΜ.

Με αφορμή τις εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος των Σκοπίων, διοργανώνονται από την Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας σε συνεργασία με τις Παμμακεδονικές Ενώσεις, παλλαϊκές συγκεντρώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, στις 6 Ιουνίου και ώρα 7.30 μ.μ.

Στο πλαίσιο αυτό, τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών αποφασίσαμε:

1. Καλούμε όλα τα μέλη και τους φίλους μας να συμμετάσχουν ενεργά στις κατά τόπους συγκεντρώσεις, στις 6 Ιουνίου και ώρα 7.30 μ.μ.

2. Καλούμε τους εκπροσώπους μας στο Εθνικό Κοινοβούλιο, να μη ξεχάσουν τα ψηφίσματα του ελληνικού λαού στα επικά συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης (21-1-2018) και των Αθηνών (4-2-2018), σχετικά με το όνομα της Μακεδονίας. Απαιτούμε να σεβαστούν τις αποφάσεις μας και να ψηφίσουν αναλόγως.

* Το όνομα της Μακεδονίας μας είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ!

* Η Ιστορία του Γένους μας ΔΕΝ ΕΚΧΩΡΕΙΤΑΙ!

* Η Μακεδονία είναι μια και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών:

Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)

Ένωση Επιστημόνων Γυναικών

Εστία Πατερικών Μελετών

Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες

Μουσική Συντροφιά

Πανελλήνια Ένωση Γυναικών

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)

Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)

Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»

Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης

Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)

Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Χ.Ε.Ε.Λ.)

Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων (Χ.Ε.Ε.)

Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)

Χριστιανική Φοιτητική Ένωση (Χ.Φ.Ε.)

 

Την προσπάθεια υποστηρίζουν:

Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος

http://enromiosini.gr/deltia/…bd-3/

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας που άρχισε με το «Πάτερ Ημών…»

Σημεία Καιρών

9.000 άνθρωποι είπαν το »Πάτερ Ημών»,μαζί με τον π.Νικολάε Τανάσε(Εδώ) πριν από την έναρξη του ποδοσφαιρικού αγώνα που έλαβαν μέρος τα »ιερά τέρατα»του ρουμανικού ποδοσφαίρου για να υποστηρίξουν τον Mihai Nesu και το φιλανθρωπικό του ίδρυμα.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 384 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Τα κλειδιά που ανοίγουν τη θύρα της βαθειάς καρδιάς είναι…

Σημεία Καιρών

Σ.σ.: Μεγάλο μυστήριο η ανθρώπινη καρδιά. Ρυθμιστικό όργανο της ζωτικής λειτουργίας του οργανισμού, έδρα των ανθρωπίνων συναισθημάτων, πηγή κάθε πονηρού λογισμού και αμαρτίας κατά τον Λόγον του Κυρίου και συγχρόνως εργαστήρι της νοεράς καρδιακής προσευχής, με την οποία καθαρίζεται ο αγωνιζόμενος πιστός οδηγούμενος στον βαθμό που το επιθυμεί και το προσπαθεί, σε πνευματική τελείωση και ένωση με τον Θεό.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 277 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Πειραιάς: 7ος στην κατάταξη με τα μεγαλύτερα εμπορικά λιμάνια της Ευρώπης .Είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος σταθμός εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο

Greek National Pride

Στην 7η θέση μεταξύ των είκοσι μεταξύ των μεγαλύτερων εμπορικών λιμανιών της Ευρώπης κατατάσσεται το λιμάνι του Πειραιά, ενώ καταλαμβάνει την 38η θέση παγκοσμίως, σύμφωνα με την Port Economics. Είναι δε ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος σταθμός εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο.

To 2017 η συνολική διακίνηση των εμπορευματοκιβωτίων υπερέβη από τα 4,057 εκατ. (TEU). Στην πρώτη θέση της κατάταξης φιγουράρει το λιμάνι του Ρότερνταμ με 13,735 εκατ.(TEU). Ακολουθούν στη δεύτερη θέση το λιμάνι της Αμβέρσας με 10,451 εκατ.(TEU), του Αμβούργου με 8,820 εκατ.(ΤΕU) και της Βρέμης με 5,509 εκατ.(TEU). Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν το λιμάνι της Βαλένθια με 4,832 (TEU), ενώ ένα σκαλοπάτι πιο πάνω από τον Πειραιά βρίσκεται το λιμάνι της Αλτζεσίρας με 4,381 εκατ.(TEU).

Ήδη, ο Πειραιάς ανέβηκε πέρυσι κατά έξι θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη των εμπορικών λιμανιών στη σχετική ετήσια λίστα της ναυτιλιακής επιθεώρησης Lloyd’s List (Global Ports Top 100), στην 38η θέση διεθνώς από την 44η το 2016. Οι…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 191 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Η γυναίκα από κάπου λείπει· στον άνδρα κάτι λείπει

Σημεία Καιρών

Σχετική εικόναπ. Συμεών Κραγιόπουλου

Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο γάμος κυρίως βασίζεται σε μια έλξη που δημιουργείται μεταξύ δύο νέων διαφορετικού φύλου, και η όποια έλξη πρωτίστως και κυρίως έχει κάτι άλλο, πολύ διαφορετικότερο από αυτό που νομίζουν συνήθως οι άνθρωποι, και στο οποίο ρίχνουν το βάρος οι νέοι και μπερδεύονται με αυτό.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 861 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Η συγκλονιστική επιστολή του Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη προς τον Πάπα Γρηγόριο. Η επιστολή της Ρωμιοσύνης!

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης θα χωρίζουν πάντα το Φως από το σκοτάδι

Σημεία Καιρών

Αποτέλεσμα εικόνας για Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης θα χωρίζουν πάντα το Φως από το σκοτάδιΠριν από 565 χρόνια η Πόλις εάλω από τις ορδές του Μωάμεθ για να μείνει στην ιστορία η ηρωική θυσία του Έλληνα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, με το μήνυμα ύψιστης ανδρείας: «Πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν».

Δείτε την αρχική δημοσίευση 609 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Ἡ Κωνσταντινούπολη διαχρονικὰ καὶ ἡ ἅλωση της τὸ 1453

Τοῦ Στεφάνου Καρανίκα, καθηγητοῦ Θεολόγου
Ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς Τούρκους στίς 29 Μαΐου τοῦ 1453 ἀποτελεῖ γιά ἐμᾶς τούς Νεοέλληνες καί Ρωμηούς φυσικά, ἡμέρα θρήνου καί μνήμης. Ἡμέρα θρήνου, διότι ἡ Βασιλίδα τῶν πόλεων, ἡ Θεοφύλακτος πόλη, ἡ Κωνσταντινούπολη, κατελήφθη (ἤ ἁλώθηκε) ἀπό χέρια ἐχθρικά γιά δεύτερη φορά. Εἶναι ὅμως καί ἡμέρα μνήμης, διότι μᾶς ὑπενθυμίζει τήν εἴσοδο τοῦ Γένους μας σέ μία ἀπό τίς μελανότερες σελίδες τῆς μυριόχρονης ἱστορίας μας: τήν Τουρκοκρατία.
Γιά πάνω ἀπό χίλια χρόνια, ἡ Κωνσταντινούπολη ἀποτέλεσε πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς πιό μακροχρόνιας ἴσως ἀπό ὅλες ὅσες δημιουργήθηκαν στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Ὑπῆρξε τό λίκνο τοῦ μεσαιωνικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Προσέφερε τά μέγιστα στή διαμόρφωση ὄχι μόνο τῆς δικῆς μας ρωμαίικης εὐσυνειδησίας καί ταυτότητας, ἀλλά καί στήν ἴδια τήν ὕπαρξη τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Εἶναι πολύ δύσκολο νά φανταστοῦμε πῶς θά ἦταν ἡ Εὐρώπη σήμερα, ἄν δέν ἦταν τό Βυζάντιο σέ ρόλο κυματοθραύστη ἀπέναντι στίς βαρβαρικές ἐπιδρομές. Βασιλεῖς ὑποχώρησαν, αὐτοκρατορίες λύγισαν καί ἐχθροί κατατροπώθηκαν, δοκιμάζοντας τήν ἰσχύ καί τό μεγαλεῖο τῆς Ρωμηοσύνης. Ἡ ἴδια ἡ Πόλη πολιορκήθηκε 29 φορές ἀπό βάρβαρους ἐπιδρομεῖς καί ἐπίδοξους σφετεριστές, ἀλλά….
μέ τήν βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, τῆς Κυρίας Θεοτόκου, παρέμεινε ὄρθια καί λαμπρή, ἀποδεικνύοντας συνεχῶς ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν Θεοφρούρητος Πόλη.
Ἡ μνησικακία ὅμως τῶν Φραγκολατίνων καί τό ζηλόφθονο μῖσος τους γιά μία πόλη καί μία αὐτοκρατορία πού συγκέντρωνε τόσο πλοῦτο, ὑλικό καί πνευματικό, ὁδήγησαν τά στίφη τῶν Σταυροφόρων τῆς Δ’ Σταυροφορίας μπροστά στά τείχη τῆς Πόλεως καί στήν ἅλωσή της στίς 13 Ἀπριλίου 1204, κατακερματίζοντας οὐσιαστικά τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία σέ μικρότερα κρατίδια, ἑλληνικά καί φραγκικά. «Ἦταν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στήν ἱστορία», θά ἐπισημάνει ὁ ἔγκριτος βρετανός βυζαντινολόγος σέρ Στήβεν Ράνσιμαν.
Ἄν καί ἡ Κωνσταντινούπολη ἐλευθερώθηκε τό 1261 καί ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία ξαναγεννήθηκε ἀπό τίς στάχτες της, ἐν τούτοις ὅμως, ἀποτελοῦσε μία τραγική σκιά τοῦ ἑαυτοῦ της. Κυβερνητικά λάθη καί ἐμφύλιοι σπαραγμοί στά χρόνια τῶν Παλαιολόγων, τῆς τελευταίας δυναστείας πού κυβέρνησε στό θρόνο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἄνοιξαν τόν δρόμο στούς Ὀθωμανούς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι κατέλαβαν ἀργά ἀλλά σταθερά τά τελευταία ἀπομεινάρια τῆς πάλαι ποτέ κραταιᾶς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Λίγο πρίν τό 1453, ἡ ἔκταση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας περιοριζόταν μόλις στήν ἴδια τήν Πρωτεύουσα μέ μερικά παραθαλάσσια φρούρια καί πόλεις τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, ἐνῶ ὁ πληθυσμός τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ξεπερνοῦσε τούς 50.000 κατοίκους.

Τό 1451 πεθαίνει ὁ Μουράτ Β’ καί τόν διαδέχεται ὁ Μωάμεθ Β’, ὁ ἐπονομαζόμενος καί Πορθητής, ἀφοῦ πρῶτα ἐξόντωσε κάθε ὑποψήφιο διεκδικητή τοῦ θρόνου τοῦ πατέρα του. Ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή ἐπιδόθηκε σέ συνεχεῖς προετοιμασίες γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ πιό σημαντικοῦ του στόχου: τήν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀρχικά ἔσπευσε νά κτίσει ἕνα ἰσχυρό φρούριο στό στενότερο σημεῖο τῆς εὐρωπαϊκῆς πλευρᾶς τοῦ Βοσπόρου, τό Ρούμελη Χισάρ ἤ ἀλλιῶς ¨Λαιμοκοπίη¨. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἔκοβε κάθε πρόσβαση στήν Πόλη ἀπό τήν θάλασσα.

Ἔπειτα παρήγγειλε στόν Οὖγγρο μηχανικό Οὐρβανό τήν κατασκευή πυροβόλων γιά τήν πολιορκία τῆς Πόλεως. Τέλος, γιά νά ἀποφευχθεῖ κάθε πιθανή ἀποστολή βοήθειας ἀπό τό Δεσποτᾶτο τοῦ Μυστρᾶ πρός τήν Πόλη, ὁ Μωάμεθ ἔστειλε τόν Τουραχάν μπέη νά λεηλατήσει τόν Μοριά. Στίς 7 Ἀπριλίου τοῦ 1453 ὁ Μωάμεθ ἐπικεφαλῆς ἄνω 150.000 ἀντρῶν ἔφθασε μπροστά στά τείχη τῆς Πόλεως, ἀρχίζοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν πολιορκία της, ἡ ὁποία κράτησε 57 ἡμέρες.

Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, τελευταῖος Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου, προσπάθησε νά ὀργανώσει ὅσο τό δυνατόν καλύτερα τήν ἄμυνα τῆς Πόλεως, ἐνισχύοντας τά τείχη, ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές της καί ζητώντας μάταια βοήθεια ἀπό τήν οὐσιαστικά ἀδιάφορη Δύση. Ἐκτός ἀπό τούς λιγοστούς ξένους μισθοφόρους καί τά ἀπόρθητα μέχρι τότε Θεοδοσιανά τείχη, ὁ Κωνσταντῖνος καί οἱ σύν αὐτῶ πολιορκούμενοι ἤλπιζαν στήν θαυμαστή ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου, μέ τή βοήθεια τῆς ὁποίας, ἡ Πόλη σώθηκε πολλές φορές στό παρελθόν.

Οἱ Τοῦρκοι ἀρχίζουν νά βομβαρδίζουν τά τείχη καθημερινά, ἐνῶ οἱ ὑπερασπιστές προσπαθοῦν νά τά ἐπιδιορθώσουν ὅπως μποροῦν καλύτερα. Ἦταν ἡ πρώτη πόλη στήν παγκόσμια ἱστορία πού βομβαρδίστηκε ἀπό βολές ὀργανωμένου πυροβολικοῦ. Ὑπολογίζεται πώς ἀπό τήν ἀρχή τῆς πολιορκίας τῆς Πόλης ἕως τήν ἅλωσή της τά τούρκικα πυροβόλα ἔριξαν στά τείχη 3.231 τόνους λίθινων βλημάτων!

Στίς 18 Ἀπριλίου οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν τήν πρώτη τους ἔφοδο, ἡ ὁποία ἀποκρούστηκε μέ μεγάλες ἀπώλειες. Στίς 20 Ἀπριλίου ἕνας μικρός στολίσκος 4 πλοίων μέ ἐπικεφαλῆς τόν θαρραλέο Φλαντανελᾶ διέσπασαν τόν τούρκικο κλοιό καί εἰσῆλθαν στήν Πόλη μεταφέροντας τρόφιμα καί πολεμοφόδια. Στίς 22 Ἀπριλίου ὁ Μωάμεθ διέταξε τήν μεταφορά μέσω ξηρᾶς μέρους τοῦ στόλου του ἐντός τοῦ Κερατίου κόλπου, ἀποκόπτοντας ὁλοκληρωτικά τήν πόλη ἀπό τίς θαλάσσιες ὁδούς.

Ὁ βομβαρδισμός ἐντείνεται καθημερινά. Τά τείχη σωριάζονται οἱ ἀμυνόμενοι μέ μεγάλη δυσκολία ἀποκρούουν τίς τουρκικές ἐπιθέσεις, ἐνῶ ἡ πολυπόθητη βοήθεια ἀπό τούς «χριστιανούς» τῆς Δύσεως δέν ἔρχεται. Στίς 23 Μαΐου ὁ Μωάμεθ προτείνει τήν ὑπό ὅρους παράδοση τῆς Πόλεως. Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ὡς νέος Λεωνίδας, δίνει τήν ἱστορική ἀπάντηση, ἀντάξια ἑνός Βασιλέως μέ ἐπίγνωση τοῦ ρόλου καί τοῦ σκοποῦ τῆς ἐξουσίας του: «Τό δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι, οὐτ’ ἐμόν ἐστιν οὐτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτη. Κοινῆ γάρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Τελικά ὁ Μωάμεθ ἀποφασίζει ἡμέρα γενικῆς ἐπίθεσης ἀπό ξηρά καί θάλασσα τήν 29η Μαΐου 1453. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ κρισιμότερη μάχη πού θά κρίνει τήν σωτηρία τῆς Πόλεως πλησιάζει. Γι΄ αὐτό καί ἀποφασίζει νά πραγματοποιηθεῖ τήν παραμονή τῆς ἐπίθεσης Θεία Λειτουργία στόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας, μέ καθολική συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ σέ μία ὕστατη προσπάθεια σύμπνοιας καί ὁμόνοιας τοῦ διχασμένου λαοῦ. Ἤλπιζε πώς ἄν ὁ λαός ἐπιδείκνυε μετάνοια ἀπέναντι στόν Θεό ἡ νίκη θά ἔστεφε γιά μία ἀκόμη φορά τά ὅπλα τους. Ἐκεῖνος, ὡς πραγματικός ἥρωας, ζήτησε ἀπό ὅλους νά τόν συγχωρέσουν γιά τυχόν λάθη καί ἀδικίες πού προκάλεσε. Ἔπειτα κατευθύνθηκε πρός τήν πύλη τοῦ ἁγίου Ρωμανοῦ, τοῦ πιό εὐαίσθητου σημείου τῆς ἄμυνας.

Λίγο μετά τά μεσάνυχτα, ὁ Μωάμεθ στέλνει τό πρῶτο κῦμα ἐπίθεσης. Τά Τμήματα αὐτά τῶν ἀτάκτων ἀποσκοποῦσαν στήν καθήλωση καί ἀποδυνάμωση τῶν ἤδη ἐξαντλημένων ὑπερασπιστῶν. Μετά ἀπό πολύωρη τειχομαχία, οἱ ἐπιτιθέμενοι ἀποχωροῦν ἡττημένοι. Ὁ Μωάμεθ στέλνει τό δεύτερο κύμα ἐπίθεσης πού ἀποτελεῖται ἀπό πιό ὀργανωμένα καί ξεκούραστα τμήματα τά ὁποῖα ὅμως δέν πετυχαίνουν τίποτα περισσότερο ἀπό τούς ἀτάκτους. Παρόμοια τύχη εἶχε καί ἡ ἀπό θαλάσσης ἐπίθεση κατά τῆς Πόλεως. Ὁ Μωάμεθ ἀναγκάζεται νά στείλει τό τρίτο κῦμα ἐπίθεσης: Τά ἐπίλεκτα σώματα τῶν γενιτσάρων.

Οἱ ὑπερασπιστές, μέ τόν αὐτοκράτορα ἐπικεφαλῆς, ἀμύνονται λυσσαλέα, γνωρίζοντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἐπιλογή ὑποχώρησης. Στό κρισιμότερο σημεῖο τῆς μάχης, τραυματίζεται ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν ξένων μισθοφόρων καί ὅλης της ἀμυντικῆς γραμμῆς,  ὁ Γενοβέζος κοντοτιέρος Ἰωάννης Ἰουστινιάνης καί μεταφέρεται ἀπό τούς συμπολεμιστές του στά μετόπισθεν. Οἱ ὑπόλοιποι μισθοφόροι βλέποντας τήν φυγή του, ἐγκαταλείπουν τή μάχη καί κατευθύνονται πρός τά πλοῖα γιά νά σωθοῦν.

«Ἑάλω ἡ Πόλις» ἦταν ἡ μοιραία κραυγή πού διαχέονταν στόν ἀέρα ἀπό στόμα σέ στόμα. Μάταια ὁ βασιλιᾶς προσπαθοῦσε νά ἀποτρέψει τήν τραγική αὐτή ἐξέλιξη. Οἱ Τοῦρκοι, λίγοι στήν ἀρχή τμηματικά ἀργότερα εἰσέρχονται ἀπό τά χαλάσματα τῶν τειχῶν συντρίβοντας κάθε ἀντίσταση καί ξεχύνονται μανιωδῶς πρός τήν Πόλη. Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἐπιτίθεται μέ τούς λιγοστούς πιστούς συντρόφους του πρός τούς εἰσερχόμενους Ὀθωμανούς καί βρίσκει ἡρωικό θάνατο ἄγνωστος μεταξύ ἀγνώστων.

Ἀμέσως μόλις ἔσπασε καί ἡ τελευταία ἀντίσταση  στά τείχη, οἱ Τοῦρκοι ξεχύθηκαν στούς δρόμους μέ σκοπό τήν τριήμερη λαφυραγώγηση πού τούς εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Μωάμεθ. Ὅ,τι ἀπέμεινε σέ πλοῦτο καί κάλος ἀπό τήν λεηλασία τοῦ 1204 ἀπό τούς σταυροφόρους λεηλατήθηκε ἀνηλεῶς ἀπό τούς Τούρκους. Ἡ Πόλη, πού στή μέγιστη ἀκμή τῆς εἶχε περίπου μισό ἑκατομμύριο κατοίκους, ἐρημώθηκε τελείως. Ἀμέτρητοι σκοτώθηκαν, χιλιάδες σύρθηκαν στά σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς, ἐνῶ ὅσοι γλίτωσαν τήν ἐγκατέλειψαν. Ἐκκλησιές καί μοναστήρια βεβηλώθηκαν, σπίτια πυρπολήθηκαν, ἔργα τέχνης καί μνημεῖα καταστράφηκαν ὁλοσχερῶς.

Μέσα ἀπό τίς στάχτες τῆς ἁλώσεως, ἕνα ὁλόκληρο Ἔθνος, τό Γένος τῶν Ρωμηῶν, κράτησε ἄσβεστη τήν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας καί τήν πίστη στόν Χριστό, ἀρνούμενο νά προσκυνήσει τόν Τοῦρκο δυνάστη. Χρέος λοιπόν ὅλων ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, εἶναι νά μήν ξεχνᾶμε πρόσωπα καί γεγονότα πού σχετίζονται μέ τήν ἴδια μας τήν ταυτότητα. Ἡ ταυτότητά μας εἶναι ἡ ὕπαρξή μας. Ἡ λήθη καί ἡ ἐσκεμμένη ἀπώλεια μνήμης, ὁδηγοῦν μέ μαθηματική ἀκρίβεια σέ κρίσεις καί ἁλώσεις πού συνεχῶς θά ἐπαναλαμβάνονται. Ἡ ἑλληνορθόδοξη ἱστορία μας ἔχει μία ἐκπληκτική εἰλικρίνεια τόσο στήν ἀντικειμενικότητά της ὅσο καί στά διδάγματά της. Καί γι΄ αὐτόν τόν λόγο, ὅταν δέν δείχνουμε τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό ἀπέναντί της, τότε, ὅπως ἡ φύση ἔτσι καί ἐκείνη μᾶς «ἐκδικεῖται»…

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Να εργάζεσαι κρυφά

 

20150528-2

Η πνευματική εργασία, που κάνετε στα βάθη της ψυχής σας, να γίνεται μυστικά, να μη γίνεται αντιληπτή όχι μόνο απ’ τους άλλους, αλλά ούτε κι από σας τους ίδιους. Ό,τι κάνει ο καλός εαυτός σας, να μην το παίρνει είδηση ο κακός.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-etsi-onomazonte-2/

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Άγιος Παΐσιος:… Το Άγιο Πνεύμα θα κινήσει γη και ουρανό…

Σημεία Καιρών

Αποτέλεσμα εικόνας για αγιος παισιος για αγιο Ï€Î½ÎµÏ…Î¼Î±Ο Θεός τις έσχατες μέρες θ’ απλώσει το πνεύμα Του κι εκτός της επίσημης εκκλησιαστικής δομής. Απλοί άνθρωποι θα μπορούν να λένε ουράνια πράγματα, σ’ αντικατάσταση κι εξισορρόπηση της φτώχειας των γερόντων και των λοιπών πνευματικών καθοδηγητών.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 539 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Γίνε επαναστάτης

20150527-3

Ο Χριστός είναι το υπόδειγμα της χριστιανικής αγωγής. Επαναστατείτε πρώτα εναντίον του εαυτού σας (των παθών σας) και στη συνέχεια εναντίον της κακίας που υπάρχει γύρω σας και μέσα στον κόσμο. Αναθρέψτε τα παιδιά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να επαναστατούν ενάντια στην κακία, και τότε θα έχετε καταφέρει να τους δώσετε σωστή αγωγή.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-3/

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

ΤΕΤΑΡΤΗ 6 Ιουνίου 2018: Αφετηρία για το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ της Μακεδονίας

ΒΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Φωτογραφία του χρήστη Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Στις 6 Ιουνίου, ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ, ώρα 17.30, θα πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια για την μοναδική ελληνικότητα της Μακεδονίας, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Διοργανωτής αυτών των συλλαλητηρίων σε συντονισμό με τοπικούς μαζικούς και θεσμικούς φορείς είναι η «Επιτροπή Αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας»‘

(  https://www.facebook.com/events/369557080203235/?acontext=%7B%22action_history%22%3A%22[%7B%5C%22surface%5C%22%3A%5C%22page%5C%22%2C%5C%22mechanism%5C%22%3A%5C%22page_upcoming_events_card%5C%22%2C%5C%22extra_data%5C%22%3A[]%7D]%22%2C%22has_source%22%3Atrue%7D)

Τα συλλαλητήρια αυτά θα είναι ογκώδη, ειρηνικά, ακομμάτιστα, όπως και αυτά στην Θεσσαλονίκη στις 21/1/2018 και το ιστορικής μαζικότητας (πάνω από 800.000 Έλληνες πολίτες) στην Αθήνα στις 4/2/2018.

Τα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας έχουν νόημα ως δηλωτικά της λαϊκής βούλησης και έχουν έναν πολιτικό σκοπό: να γίνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, έγκρισης ή απόρριψης της όποιας κυβερνητικής απόφασης. Δεδομένου μάλιστα πως στα Σκόπια θα γίνει οπωσδήποτε αντίστοιχα σχετικό δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση νομιμοφανώς και πειστικά, δε θα μπορέσει να το αποτρέψει. Προφανώς και όλα θα εξαρτηθούν από τον όγκο και τον πολιτικό χαρακτήρα των συλλαλητηρίων αυτών. Πρέπει δηλαδή να είναι ογκωδέστατα και…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 206 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Η «άτεγκτη» Νομοθεσία του Σόλωνα περί…ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

Greek National Pride

Σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες υπήρχαν άτομα με αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές,παρά φύσει.

Όμως, ειδικά για την αρχαία Ελλάδα, δεν αποτελούσαν τον κανόνα, αλλά την εξαίρεση.

Είναι τελείως ανυπόστατες οι περί του αντιθέτου αιτιάσεις.

Οι Έλληνες γνώριζαν ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων διαφέρουν, η γλώσσα τους όμως δεν έχει ουσιαστικά που να αντιστοιχούν στις σημερινές λέξεις «ομοφυλόφιλος» και «ετεροφυλόφιλος».

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει την τέλεια γλώσσα, ένα όργανο μεγίστης ακριβείας.

Εάν δεν ξεχώριζαν στην γλώσσα τους αυτές τις δύο σεξουαλικές επιλογές, οπωσδήποτε θα είχαν σοβαρό λόγο!

Στην εποχή μας με τις λέξεις «ομοφυλόφιλος» και «ετεροφυλόφιλος», κάνουμε μια απλή διαπίστωση του φαινομένου, χωρίς να το αξιολογούμε είτε θετικά, είτε αρνητικά. Αντιθέτως, στην αρχαία Ελλάδα η γλώσσα είχε πολύ μεγάλη ακρίβεια.

Ο Επίκτητος έλεγε το εξής καταπληκτικό, για την μεγάλη σημασία των λέξεων: «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις». Στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο! Στο…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.450 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

ΑΙΓΑΙΟ: Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε

Το έστειλε ο Κώστας Καρασιώτος

https://www.militaire.gr/

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός*

   Αν κάποιος σκοντάψει σε μια πέτρα μία φορά και τραυματιστεί θεωρείται άτυχος. Αν όμως σκοντάψει στην ίδια πέτρα τρεις συνεχόμενες φορές και τραυματιστεί και τις τρεις τότε προφανώς είναι, επιεικώς, ανόητος.  Το αντίστοιχο επί εθνικών θεμάτων ισοδυναμεί με έγκλημα διαρκείας. Αναφέρομαι στα τρία, συνεχόμενα μέσα στο 2018, επεισόδια κατά τα οποία τρία ελληνικά πλοία, δύο πολεμικά και ένα περιπολικό του Λιμενικού, το καλύτερο μάλιστα του στόλου μας, «σκόνταψαν» επάνω σε αντίστοιχα τουρκικά.
Ωστόσο, τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα μίας βαθύτερης, μακροχρόνιας εθνικής παθογένειας, και κρύβουν πίσω τους τα εξής:

       α. Τεράστια δύναμη προπαγάνδας της εκάστοτε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, δηλαδή του ενιαίου μεταπολιτευτικού κυβερνητισμού, ο οποίος διαχρονικά υποβαθμίζει και διαστρεβλώνει συστηματικά κρίσιμα εθνικά ζητήματα.

       β. Υ π α ρ κ τ ά στοιχεία, κάτω από τα μάτια μας, τα οποία οι ταγοί μας δεν λαμβάνουν υπόψη τους. Γι’ αυτούς σημασία έχουν οι καριέρες μέσω διαπλοκής και κομματοκρατίας.

       γ. Για τα συγκεκριμένα τρία γεγονότα δ ε ν υ π ή ρ ξ α ν  ε π ι π τ ώ σ ε ι ς σε κανέναν πολιτικό ή ανώτερο στρατιωτικό, ενώ το Αιγαίο συνεχίζει να «γκριζάρεται» και σήμερα, πράγμα που ξεκίνησε από τα Ίμια –28/1/1996. Έτσι, η χώρα μας κινδυνεύει τόσο από τη μόνιμα κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας όσο και από την αναποτελεσματικότητα των ταγών μας.

       δ. Τα τελευταία 44 χρόνια, κατά την εκ του αποτελέσματος, 3-4 Μνημονίων, εγκληματική Μεταπολίτευση η οποία υποδούλωσε οικονομικά και κυριαρχικά τη χώρα για 99 χρόνια, ο εθνομηδενισμός είχε και έχει επιπτώσεις στο στρατιωτικό φρόνημα. Το κλίμα απαξίωσης των Ενόπλων Δυνάμεων μέχρι σήμερα δεν έχει εκλείψει. Αρκεί να θυμηθούμε τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον Ευέλπιδων, μόνο και μόνο γιατί έφεραν δημόσια τη στολή τους. Το ίδιο χρονικό διάστημα διαλύθηκε το μεγαλύτερο μέρος της αμυντικής βιομηχανίας μας μέσα από τεράστια σκάνδαλα με άμεση συμμετοχή των πολιτικών προϊστάμενων του στρατεύματος, «συμβούλων» και κομματικών «συνεργατών» τους.

Τα αδιάψευστα πρόσφατα γεγονότα….

   Στις 17/1/2018, δύο τουρκικά πλοία και όχι ένα, όπως παραπλανητικά δημοσιεύτηκε στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, για να υποβαθμιστεί το επεισόδιο σε δήθεν «ατύχημα», έβαλαν στη μέση την κανονιοφόρο του ελληνικού ΠΝ «Νικηφόρος», στην περιοχή των Ιμίων, και κατόπιν καλά σχεδιασμένων πολλαπλών ελιγμών και μετά από κυνηγητό για σύγκρουση επί 1,5 μίλι… της προξένησαν ζημιές στην αριστερή μπάντα. Τα τουρκικά πλοία ήταν: το ανθυποβρυχιακό του ΠΝ, «Köyceğiz», και ένα ακόμη της ακτοφυλακής υπό τα στοιχεία SG, πλοίο διπλάσιο σε μέγεθος του «Νικηφόρος», εξοπλισμένο με πυροβόλα τα οποία δεν διαθέτουν τα πλοία του ελληνικού Λιμενικού Σώματος.
Λίγες ώρες μετά, πηγές του ΓΕΕΘΑ, ανέφεραν, ότι: «
κανένα από τα δύο πλοία δεν έχει υποστεί ζημιά, ενώ ήδη η τουρκική ακταιωρός έχει επιστρέψει στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.» Το, «επέστρεψε», άρα «δεν μας απειλεί», αφού περίπου του δώσαμε και …κατάλαβε, μεγιστοποιεί την αποσιώπηση-ψεύδος της ανακοίνωσης στην οποία δεν γίνεται λόγος για …δύο τουρκικά πλοία και ένα το ελληνικό, σύνολο τρία, αλλά για δύο! Ούτε έγινε γνωστό, ότι το «Νικηφόρος» επισκευάστηκε «διακριτικά» αμέσως μετά.
Την ίδια μέρα ο Έλληνας Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, ΠΝ, ο οποίος συμμετείχε στην 178η Σύνοδο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες,
15-17/1/2018, «έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου», προς τον Τούρκο ομόλογό του, στο περιθώριο της Συνόδου, και σε προσωπική επαφή με τον Τούρκο ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, του είπε σχετικά με την συμπεριφορά της Άγκυρας στο Αιγαίο ότι: «κινδυνεύετε να έχετε ‘‘ατύχημα’’ στις τουρκικές ΕΔ, εάν συνεχίσετε τις προκλήσεις.»

   Είναι …σαφές, ότι ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ έκτοτε «έχασε τον ύπνο του». Και, ένα μήνα μετά, στις 12/2/2018, στις 23:40, άυπνος… καθώς ήταν, διέταξε το μήκους 100 μέτρων σκάφος UMUT της τουρκικής ακτοφυλακής, (εξοπλισμένο με κανόνια), να εμβολίσει το άοπλο ελληνικό πλοίο του ΛΣ, Γαύδος, (ΠΑΘ 090), (μήκους 57,52 μέτρων, με μέγιστη ταχύτητα 32 (!) κόμβων), στοχεύοντας το ακριβώς στη μέση. Ο εμβολισμός έγινε μετά από επικίνδυνους ελιγμούς, και πάλι στα Ίμια.
Όπως αφηγήθηκε μέλος του πληρώματος του «
Γαύδος» στον τηλεοπτικό σταθμό «Epsilon»:

   «Ήμασταν στο ρελαντί (ασχολίαστο…)/Τους είδαμε που έρχονταν με ταχύτητα προς τη μεριά μας. Είχαμε εντολή για δ ι α κ ρ ι τ ι κ ή παρακολούθηση. Ήταν μακριά και πιστεύαμε ότι θα «έκοβαν» ή θα άλλαζαν πορεία την τελευταία στιγμή όπως κ ά ν ο υ ν  σ υ χ ν ά. Όμως αυτή τη φορά δεν έκοβαν, ερχόντουσαν κατά πάνω μας. Μας είχαν κεντράρει. Οι περισσότεροι από το πλήρωμα ήταν στη γέφυρα και την υπερκατασκευή. Εμείς τους φωνάζαμε α κ ο λ ο υ θ ώ ν τ α ς  τ ι ς  ο δ η γ ί ε ς: «Είστε στα ελληνικά χωρικά ύδατα! Απομακρυνθείτε!»  Τουλάχιστον 5 φορές ειδοποιήσαμε. Δεν λάβαμε καμία απάντηση. Συνέχιζαν να πλησιάζουν με ταχύτητα. Στα 50 μέτρα (!!!;;;) καταλάβαμε ότι δεν θα κόψει. Ο κυβερνήτης του Γαύδος, φωνάζει: «Πρόσω όλα! Πάσει δυνάμει!». Τότε το 100 μέτρων βαρύ σιδερένιο σκαρί της τουρκικής ακτοφυλακής UMUT έπεσε με δύναμη πάνω στο πλωτό του λιμενικού. Ο κυβερνήτης δίνει αμέσως διαταγή.«Σ τ ο μ η χ α ν ο τ ά σ ι ο  γ ρ ή γ ο ρ α! Δ ε ί τ ε  α ν  β ά ζ ο υ μ ε  ν ε ρ ά»(!!!)/Μας βρήκε στα αριστερά. Ξήλωσε όλο το κατάστρωμα… Μας ρώτησαν αν μπορούμε να πλεύσουμε μέχρι τη Λέρο, απαντήσαμε θετικά και στην συνέχεια αποχωρήσαμε από το σημείο. Ή θ ε λ α ν  ν ε κ ρ ο ύ ς

   Στις 4/5/2018, 04.10, (πάλι άυπνος ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ), το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Karmate», 2.000 τόνων, και με ταχύτητα 9,5 κόμβων, πλέοντας 4 μίλια νοτιοανατολικά της Λέσβου, αγνόησε τα σήματα της ελληνικής κανονιοφόρου «Αρματωλός» (εκτόπισμα: 516 τόνοι, μέγιστη ταχύτητα: 22 κόμβοι) και τη χτύπησε πλαγιοπλαγίως. Ελάχιστα πιο πέρα παρακολουθούσαν τα δρώμενα, αν δεν συμμετείχαν (;) 2 ή 3 τούρκικα πολεμικά.
Επ’ αυτού, στην πρώτη, ανεκδιήγητη, ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΝ, όπου η Λέσβος αναφέρεται ως «Μυτιλήνη», σημειώνεται, επί λέξει, ότι:

   «το τουρκικό εμπορικό επακούμβησε με την κανονιοφόρο «Αρματωλός», εντός Εθνικής Χωρικής Θάλασσας, παραβιάζοντας το Διεθνή Κανονισμό Αποφυγής Σύγκρουσης στη Θάλασσα (ΔΚΑΣ), καθώς το εμπορικό πλοίο ήταν καταφθάνον. Δεν υπήρξαν τραυματίες ή σοβαρές ζημιές. Δ ε ν υ π ή ρ ξ ε  μ ό λ υ ν σ η  τ ο υ  π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς. Μετά το συμβάν το εμπορικό πλοίο αύξησε (;…) ταχύτητα και απομακρύνθηκε, κινούμενο προς τις πλησιέστερες ακτές της Τουρκίας χωρίς να απαντήσει στις κλήσεις ασυρμάτου της κανονιοφόρου «Αρματωλός». Η κανονιοφόρος «Αρματωλός» συνεχίζει την αποστολή της».

   Όμως, δέκα ώρες μετά το «Αρματωλός» ανεκλήθη στον Ναύσταθμο Σαλαμίνος και ο κυβερνήτης του αντικαταστάθηκε, ενώ σε λίγες μέρες μετατίθετο κανονικά, πράγμα που γι’ αυτόν σημαίνει υπαιτιότητα π ρ ι ν  κ α ν  γ ί ν ε ι  Ε Δ Ε. Μένει να εξηγηθεί: γιατί η ηγεσία του ΓΕΝ έκανε αυτό το δώρο… στους Τούρκους;    Εκτός αυτού μας αφήνει άναυδους και το: «Δεν υπήρξε μόλυνση του περιβάλλοντος», η οποία για να συμβεί χρειάζεται γερό τράκο και δεν συνάδει με το, ότι έγινε μία απλή «επακούμβηση», ούτε με το, ότι το «Αρματωλός» «συνεχίζει την αποστολή του», όπως προσπάθησε να μας πείσει το ανακοινωθέν. Σημειώνεται, ότι δεν αναφέρθηκε από το ελληνικό ΓΕΝ, ότι το «Karmate» είναι πλοίο της τουρκικής ΜΙΤ, με γνωστό ιστορικό.

Στοιχειώδης ανάλυση

   Και στα τρία επεισόδια υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά:
1. Τα τουρκικά πλοία που συγκρούονται με τα ελληνικά, προσπαθώντας να τα βουλιάξουν ή να τους προκαλέσουν ζημιές, έχουν το διπλάσιο εκτόπισμα από αυτά.
2. Οι Τούρκοι –
απολύτως προβλέψιμοι!– βγαίνουν μονίμως «παγανιά» σε σχηματισμό στολίσκου 3-5 πλοίων. Ιστορικά ο τουρκικός στρατός για να πολεμήσει χρειάζεται πάντοτε τετραπλάσιες δυνάμεις από τους αντιπάλους του, και την «ανεκτική κάλυψη» Μεγάλων Δυνάμεων ή μιας «Συμμαχίας» η οποία «νίπτει τας χείρας της».
3. Όλα τα ελληνικά πλοία, ενώ είναι ταχύτερα των τουρκικών, μέχρι και με διπλάσια ταχύτητα, ποτέ δεν την αξιοποιούν και «περιμένουν» (;) πότε τα τούρκικα θα πέσουν επάνω τους.
4. Οι Έλληνες κυβερνήτες και τα πληρώματά τους μιλούν για: «δ ι α κ ρ ι τ ι κ ή» (!;) παρακολούθηση» των Τούρκων, ενώ αυτοί δεν τηρούν κανόνες ναυσιπλοΐας και συμπεριφέρονται σαν να κατέχουν ό λ ο τ ο Α ι γ α ί ο. Και, «σ υ χ ν ά», όπως κατετέθη σε ΕΔΕ, «οι Τούρκοι σ η μ α δ ε ύ ο υ ν τα ελληνικά και πέφτουν σκοπίμως επάνω τους.»
5. Είναι σαφές, ότι οι κυβερνήτες των ελληνικών σκαφών έχουν διαταγές «κατευνασμού» και όχι «αποτροπής». Έτσι, εκπέμπουν ματαίως προειδοποιήσεις δια του ασυρμάτου, ενώ η τουρκική πλευρά τους αγνοεί προκλητικά.
6. Στοιχειώδης γνώση της ιστορίας θα πληροφορούσε τους ταγούς μας, ότι το ενδοτικό ελληνικό δόγμα «κατευνασμού» έχει πίσω του τη διαβόητη, δήθεν «ελληνοτουρκική φιλία» η οποία διαχρονικά έβλαψε πολύ την Ελλάδα. Πατέρας (και) αυτής της καταστροφικής πολιτικής υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έτσι, ακόμη σήμερα η χώρα μας υποφέρει από το εθνικό πλεγματικό σύνδρομο του εξευμενισμού του «Τούρκου αφέντη». Θυμίζω, ότι το
1932 με ιδιόχειρη επιστολή του ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς τον πρόεδρο απονομής βραβείων «Νόμπελ», ζητούσε να απονεμηθεί το «Νόμπελ Ειρήνης» στον Μουσταφά Κεμάλ. Ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κατασφάξει μαζί με τον Ινονού 2,5 εκατομμύρια Έλληνες και Αρμενίους. Θυμίζω ακόμη, ότι εκείνη, την ίδια χρονιά, υπογράφτηκε στην Τουρκία από τον Κεμάλ ο νόμος 2007/1932, ο οποίος προέβλεπε καταναγκαστική επιστράτευση σε «τάγματα εργασίας» των Ελλήνων ανδρών, 18-45 ετών, με αποτέλεσμα τον θάνατο σχεδόν όλων.
7. Απόρροια ανάλογων ενδοτικών αντιλήψεων αποτελούν και οι αστείες αγριάδες του Έλληνα ΓΕΕΘΑ προς τον Τούρκο ομόλογό του, τη στιγμή που αυτός του απαντά με πράξεις… στο Αιγαίο. Σημειώνεται, ότι το περιστατικό του «
Γαύδος» κλιμάκωσε τα επεισόδια σε επίπεδο καθαρού εμβολισμού με σκοπό τη βύθιση.
8. Είναι σαφές, ότι Τούρκοι όχι μόνο δεν θα φύγουν από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, αλλά πλέον το καταπατούν ολόκληρο, μέσω συνεχών παράνομων NAVTEX, το κατέχουν όποτε θέλουν και για όσο χρόνο θέλουν. Είναι εξίσου σαφές, ακόμη και για ευήθεις, ότι η Τουρκία δεν θα συμμορφωθεί στον αιώνα τον άπαντα με την τακτική του «κατευνασμού» και της παθητικής στάσης η οποία της δίνει όλο και περισσότερα κεκτημένα στο Αιγαίο. Γιατί, νομιμότητα για την Τουρκία είναι μόνο η αρπαγή και η κατοχή, σε θάλασσα, αέρα, ξηρά.

Τα βαθύτερα αίτια, και η συνεχιζόμενη Μεταπολίτευση

   Όμως, όλα τα επεισόδια συγκρούσεων πλοίων μας με τουρκικά δεν οφείλονται σε συμπτώσεις ή σε πιθανώς κακούς χειρισμούς κάποιων Ελλήνων κυβερνητών. Οι Έλληνες αξιωματικοί εκτελούν πιεστικές διαταγές οι οποίες αποτελούν κεντρική πολιτική όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Θυμίζω πως το αρειμάνιο: «βυθίσατε το Χόρα», του Ανδρέα Παπανδρέου, κατέληξε, με την ουρά στα σκέλια, ως: «Mea culpa»… Όλες οι διαταγές «κατευνασμού» και η επαναλαμβανόμενη τ ρ ο μ ώ δ η ς  υ π ό μ ν η σ η του δήθεν «φόβου για ναυτικό ατύχημα» προέρχονται από την ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος, από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, και την πολιτειακή ηγεσία της χώρας μας. Είναι, δε, πανομοιότυπες σε παθητικό πνεύμα και στην ξηρά, με όσα έγιναν πριν… και μετά τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας στον Έβρο. Και εκεί τιμωρήθηκαν-μετατέθηκαν αμέσως (!) οι διοικητές των τοπικών μονάδων σαν να μην εκτελούσαν διαταγές της ανώτατης ηγεσίας. Υπάρχει, λοιπόν, συνειδητός σχεδιασμός των ταγών μας ο οποίος καταλήγει στο να εκχωρεί όλο και περισσότερη κυριαρχία του Αιγαίου στους Τούρκους. Όπως ακριβώς αυτοί το έχουν σχεδιάσει και επιβάλλει.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί υπάρχει κάτι πάρα πολύ σάπιο στο βασίλειο των κληρονομικών πολιτικών της Μεταπολίτευσης, όπως και στους αριστερούς ρεβανσιστές που κυβερνούν σήμερα με νεοφιλελεύθερη πολιτική. Κι αυτό το σάπιο ξεκινά μετά το
1974, χρονιά του εγκληματικού πραξικοπήματος στην Κύπρο. Έκτοτε η δήθεν «αποκατάσταση της Δημοκρατίας» (των Μνημονίων) ποτέ δεν οδήγησε σε σωστές δομικές αλλαγές στο στράτευμα για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας και ασφάλειας. Η Ελλάδα ταπεινώθηκε ξανά στα Ίμια και συνεχίζει να ταπεινώνεται καθημερινά στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα, στις δεκαετίες 1974-2018 οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποδιοργανώθηκαν εξοπλιστικά, μέσα σε πνεύμα διάλυσης και εθνομηδενισμού όπου γαλουχήθηκαν πολιτικοί τύπου Τσοχατζόπουλου και «μεσάζοντες» στο στράτευμα. Άπαντες προϊόντα της Μεταπολίτευσης.
Και επειδή όλοι δεν έχουμε μνήμη ψευτοδημοκρατικού χρυσόψαρου θυμίζω τα εξής:
Ι. Μετά το
1974 το ΓΕΕΘΑ ουσιαστικά καταστράφηκε δομικά χωρίς ποτέ να επανοικοδομηθεί. Ο Αρχηγός του έγινε υφιστάμενος πολιτικού προσώπου-υπουργού, συχνότατα ανίκανου και εθνικά επιζήμιου. Απόδειξη ο τραγικός Αρχηγός ΓΕΕΘΑ των Ιμίων, ναύαρχος, κ. Λυμπέρης. Ο κ. Θ. Πάγκαλο, είπε πρόσφατα, ότι εκείνο το μοιραίο βράδυ που οι Τούρκοι έβαζαν χέρι στο μισό Αιγαίο (και το έχουν ακόμη) το μόνο που πρότεινε ο κ. ναύαρχος ήταν την παραίτησή του στον πρωθυπουργό, κ. Σημίτη. Κι αυτό, όταν από αμερικανικές πηγές η κυβέρνηση έμαθε τηλεφωνικά…, ότι οι Τούρκοι κατέχουν τη μικρή Ίμια.
Σημείωση: για το αίσχος αυτό των Ιμίων, για κάποιους εθνοπροδοσία με νεκρούς, κανένας ταγός δεν φυλακίστηκε, όπως ορθά φυλακίστηκαν οι υπεύθυνοι του πραξικοπήματος της Κύπρου το 1974. Και είναι ζητήματα απολύτως συγκρίσιμα, γιατί οι Τούρκοι μετά τα Ίμια διχοτόμησαν και εγκαταστάθηκαν στο μισό Αιγαίο, και ε ν έ γ ρ α ψ α ν  σ τ ο υ ς  π α ρ ά κ τ ι ο υ ς  ν ο μ ο ύ ς  κ α ι  δ ή μ ο υ ς  τ η ς  Τ ο υ ρ κ ί α ς, (Σμύρνης, κ.α.), π ο λ λ ά  ε λ λ η ν ι κ ά  ν η σ ι ά, ω ς τ ο υ ρ κ ι κ ά  ε δ ά φ η. Όπως, ουσιαστικά, έκαναν και με τη μισή Κύπρο.
ΙΙ. Μετά το
1974, οι Αρχηγοί των τριών όπλων έγιναν και τυπικά υφιστάμενοι του εκάστοτε υπουργού και υφυπουργών. Κοινότοπο, ότι στην επιλογή των Αρχηγών ισχύουν πολιτικά κριτήρια. Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο αυτά.
ΙΙΙ. Σε όλο το στράτευμα οι θέσεις που αντιστοιχούν στον βαθμό
ταξιάρχου στρατού ξηράς και άνω έγιναν θέσεις πολιτικά εξαρτώμενες. Αν και συχνά οι πολιτικές παρεμβάσεις γίνονται και για βαθμούς κάτω του Αντισυνταγματάρχη. Τις τελευταίες 4 δεκαετίες, δεν νοείται προαγωγή στον βαθμό του ταξιάρχου και άνω χωρίς να ληφθούν υπόψη τα πολιτικά φρονήματα του αξιωματικού. Έτσι, προς δόξα της πρωθυπουργοκεντρικής ολιγαρχικής δημοκρατίας μας το φακέλωμα και η πολιτική διαπλοκή-διαφθορά του στρατεύματος συνεχίζεται.
ΙV. Η προώθηση μετρίας ικανότητας αξιωματικών σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις έχουν χαρακτήρα καθεστωτικό. Δεν είναι τυχαίο, ότι σήμερα ανώτατα στρατιωτικά στελέχη έχουν προϋπηρεσία δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα.

   Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ζήτημα «ζωής ή θανάτου» για τη χώρα και το στράτευμα. Αντίθετα με όσα μας εκμαύλιζαν από το 1922 και μετά, περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» με την γείτονα, αυτή μας κατέστρεψε.
Η πραγματικότητα αποδεικνύει, ότι πρέπει επειγόντως να αναζητήσουμε την αλήθεια για το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάντια: Ίμια-Μνημόνια και στην πράξη απώλεια εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, όπου δεν τολμούμε να επεκτείνουμε τα νόμιμα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.
Είναι καιρός να αποκαθηλώσουμε από το βάθρο του «εθνάρχη» πρόσωπα, αλλά και πολιτικές που διαχρονικά μας εξόντωσαν ως χώρα και ως έθνος. Η κριτική αυτεπίγνωση θα προκύψει από όλα τα νεώτερα ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να κινηθούμε προς την αντίθετη πορεία από εκείνη που μας οδήγησε σε εμβληματικές εθνικές καταστροφές, όπως εκείνη του
1922 και όσων εθνοκτόνων σε βάρος της Ελλάδος διέπραξε η Τουρκία μέχρι το 1974. Όπως, και από τα Ίμια μέχρι τον σύγχρονο de facto διαχωρισμό του Αιγαίου, που επιβάλλει η Τουρκία.
Ο ιστορικός χρόνος λειτουργεί σωρευτικά στα εθνικά λάθη. Αποτελεί ελαχίστη αντίδραση η αλλαγή του ε ν δ ο τ ι κ ο ύ δόγματος «κατευνασμού» σε δόγμα «αποτροπής», με ό, τ ι  α υ τ ό  σ η μ α ί ν ε ι  ε π ι χ ε ι ρ η σ ι α κ ά. Ας μη περιμένουμε μια ακόμη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή για να ξυπνήσουμε, αφήνοντας το στρατηγικό πλεονέκτημα στα χέρια των Τούρκων. Είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης.

* Ο Γιώργος Ρωμανός είναι συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/2018/05/blog-post_899.html

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Ο Τσιλιγκίρ ζητά στήριξη στους κρυπτοχριστιανούς Ελλήνες – Πλησιάζει η ώρα (ΒΙΝΤΕΟ)

Σημεία Καιρών

Διηγείται πως οι Τούρκοι τον βασάνισαν για τις πεποιθήσεις του.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 258 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Το Ίλιντεν, οι κομιτατζήδες του VMRO και ο Μουσολίνι

Το Ίλιντεν, οι κομιτατζήδες του VMRO και ο Μουσολίνι, Δημήτρης Δεληολάνης

Το σύγχρονο VΜRO (Μακεδονική Επαναστατική Εσωτερική Οργάνωση) δεν θέλει να θυμάται. Αποκρύπτει τη συνεργασία του με τη φασιστική Ιταλία. Μια συνεργασία καθόλου περιστασιακή, ενεργή και μακρόχρονη, καθώς διήρκεσε –σχεδόν αδιάκοπα– από το 1928 έως το 1944, όταν οι παρτιζάνοι του Τίτο απελευθέρωσαν τη Γιουγκοσλαβία. Το ενδιαφέρον της Ιταλίας για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια ανάγεται στην εποχή των Βαλκανικών Πολέμων.

Οι πρώτες διπλωματικές αναφορές για τους Σλαβομακεδόνες αντάρτες -καταγράφονται ως «κομιτατζήδες»- και το VMRO, χρονολογούνται από το 1903, την επομένη της εξέγερσης του Ίλιντεν, δηλαδή του Προφήτη Ηλία. Η άγρια καταστολή της από την οθωμανική χωροφυλακή έδωσε στις Μεγάλες Δυνάμεις την ευκαιρία να επέμβουν στέλνοντας «τεχνοκράτες» και «ειδικούς» με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού σώματος. Ο Iταλός απεσταλμένος, στρατηγός Ντε Τζόρτζις, παρέμεινε μάλιστα στη Θεσσαλονίκη έως το 1911, όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Τουρκία και κατέλαβαν τη Λιβύη και τα Δωδεκάνησα.

Ο επόμενος αξιωματούχος της Ρώμης που ήρθε σε στενή επαφή με το VMRO ήταν ο Αλεσάντρο ντε Μποσντάρι, πρέσβης πρώτα στη Σόφια και μετά στην Αθήνα. Ο διπλωμάτης ανέφερε υπηρεσιακώς ότι κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το VMRO είχε συγκροτήσει ένα «Μακεδονικό Σύνταγμα» που πολεμούσε στις τάξεις του βουλγαρικού στρατού.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το ενδιαφέρον των Ιταλών για τα Βαλκάνια είχε πάρει νέες διαστάσεις: οι ιταλικές διεκδικήσεις στη Δαλματία, όπου ζούσε μια σημαντική ιταλική μειονότητα, δεν ικανοποιήθηκαν στη σύνοδο ειρήνης του Παρισιού. Δεν είχε επίσης αποτέλεσμα η επίμονη απαίτηση της Ιταλίας να αναγνωριστεί ως «νέο κράτος» η «Μακεδονία» ή η «μακεδονική μειονότητα» στο πλαίσιο της Νοτιοσλαβίας.

Αντιθέτως, η δημιουργία του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, που μετά λίγα χρόνια μετονομάστηκε σε Νοτιοσλαβία, δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα στους Ιταλούς. Έχαναν τις προσβάσεις τους στον βασιλικό οίκο του Μαυροβουνίου (μέλος του οποίου ήταν η Ιταλίδα βασίλισσα Έλενα), ενώ έβλεπαν να διακυβεύονται οι προσπάθειές τους να ελέγξουν την Αλβανία. Από τότε, μόνιμος στόχος της ιταλικής πολιτικής στα Βαλκάνια ήταν η απομόνωση και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας.

Τεμαχίστε τη Γιουγκοσλαβία

Αυτήν ακριβώς την πολιτική ακολούθησε και ο Μουσολίνι. Από το 1923, έναν μόλις χρόνο μετά τον διορισμό του στη θέση του πρωθυπουργού, άρχισε να παρακολουθεί στενά τις δραστηριότητες του VMRO και να το υποστηρίζει οικονομικά. Εν τω μεταξύ, η σλαβομακεδονική οργάνωση είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, καθώς είχε επιβάλει τον έλεγχό της στη Μακεδονία του Πιρίν και επηρέαζε σημαντικά την εσωτερική πολιτική της Βουλγαρίας.

Ο ηγέτης του VMRO, στρατηγός Προτογέρωφ και το δεξί χέρι του, ο Αλεξαντρώφ, είχαν καταφέρει να διοργανώσουν μια στρατιά με περίπου εννέα χιλιάδες κομιτατζήδες, οι οποίοι διέσχιζαν με μεγάλη ευκολία τα σύνορα προκειμένου να πλήξουν σερβικούς στόχους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, από το 1919 έως το 1934 το VMRO είχε εξαπολύσει 467 επιθέσεις σκοτώνοντας 185 και τραυματίζοντας 253 Σέρβους στρατιωτικούς. Οι κομιτατζήδες είχαν δολοφονήσει και 253 αμάχους. Από τις ίδιες αρχές προκύπτει ότι την ίδια περίοδο οι αρχές της Γιουγκοσλαβίας σκότωσαν 128 Σλαβομακεδόνες αντάρτες, τραυμάτισαν 13 και συνέλαβαν 15.116.

Οι πιο εντυπωσιακές επιθέσεις του VMRO σε γιουγκοσλαβικό έδαφος ήταν η σφαγή 30 Σέρβων χωρικών στο χωριό Καντριφάκοβο τον Ιανουάριο του 1923, η δολοφονία του Σπασόγιε Χατζηποπόβιτς, διευθυντή της σερβικής εφημερίδας του Μοναστηρίου το 1926 και το επόμενο έτος η δολοφονία του Σέρβου στρατηγού Μιχαήλο Κοβάτσεβιτς.

Εσωτερικές έριδες

Οι ιταλικές διπλωματικές πηγές παρακολουθούσαν τις δραστηριότητες του VMRO και στην ελληνική Μακεδονία, όπου όμως η ανταλλαγή πληθυσμών είχε μειώσει σημαντικά τον αριθμό των φίλα προσκείμενων στη Βουλγαρία. Μεταξύ των Σλαβομακεδόνων της Ελλάδας, ισχυρίζονται οι πληροφοριοδότες των Ιταλών, οι πλέον ισχυροί ήταν οι φιλοκομμουνιστές του «VMRO ομπεντινένα» («ενωτικό»), που υποστηριζόταν από τη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 είχαν κάνει την εμφάνισή τους ένα Μακεδονικό Κομμουνιστικό Κόμμα με επικεφαλής τον Ντίμο Χατζηντίμοφ και μια αναρχική ομάδα με επικεφαλής τον Πάβελ Σάτεφ. Έτσι, λοιπόν, οι εσωτερικές έριδες στο VMRO σήμαναν συναγερμό στην κυβέρνηση της Βουλγαρίας, η οποία το 1923 υπέγραψε με το Βελιγράδι συμφωνία συνεργασίας για την καταπολέμηση της οργάνωσης. Το VMRO απάντησε με τη δολοφονία του υπουργού Άμυνας της Βουλγαρίας και, τον Ιούνιο του ίδιου έτους, με πραξικόπημα σε συνεργασία με ακροδεξιά συνωμοτική οργάνωση του στρατού.

Οι Ιταλοί κινητοποιούνται

Η εγκαθίδρυση στη Σόφια μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης που ευνοούσε το VMRO δεν απάλυνε τις εσωτερικές διαμάχες της οργάνωσης. Ο Αλεξαντρώφ δολοφονήθηκε από τους φιλοκομμουνιστές το 1924, ενώ το 1928 ήρθε η σειρά και του παλαίμαχου Προτογέρωφ. Δολοφόνος του δεύτερου ήταν ο φιλόδοξος συναγωνιστής του Ιβάν Μιχαήλωφ. Ο κατακερματισμός του VMRO και ο εμφύλιος στις τάξεις των κομιτατζήδων κινητοποίησαν τον Μουσολίνι, ο οποίος ζήτησε από τον επικεφαλής της ιταλικής αντικατασκοπείας πλήρη έκθεση για την κατάσταση.

Παράλληλα, ο υπουργός Εξωτερικών Ντίνο Γκράντι έσπευσε να εισηγηθεί στον Ντούτσε ότι το φασιστικό καθεστώς δεν έπρεπε να εγκαταλείψει τη φράξια του Προτογέρωφ και προσκάλεσε σε συνομιλίες στη Ρώμη τον διάδοχό του, Ναούμ Τομαλέφσκι. Παρά την αντίθεση εισήγηση της αντικατασκοπείας, που υποστήριζε ότι η μόνη αξιόμαχη οργάνωση ήταν του Μιχαήλωφ, τον Αύγουστο του 1928 ο Τομαλέφκσι έγινε δεκτός από τον Γκράντι στο ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών.

Η ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε να τον χρηματοδοτήσει με ένα εκατομμύριο λιρέτες σε δόσεις -ανάλογα με τη συχνότητα και την αποτελεσματικότητα των τρομοκρατικών επιχειρήσεων σε γιουγκοσλαβικό έδαφος. Παράλληλα, η Ιταλία προσέφερε, για πρώτη φορά, ιταλικής κατασκευής οπλισμό (πιστόλια Μπερέτα, τουφέκια, εκρηκτικά και λίγα πολυβόλα) καθώς και επιμελητεία: μια βάση στο Μπρίντιζι και άλλες δύο στην Αλβανία -στο Δυρράχιο και στα Τίρανα. Η συμφωνία δεν υλοποιήθηκε, καθώς ο Τομαλέφσκι δεν πρόλαβε να αναδιοργανώσει τους υποστηρικτές του.

Συμμαχία με τον «τραγικά παράφρονα εγκληματία«

Την άνοιξη του 1929, ο αντίπαλος οπλαρχηγός Μιχαήλωφ έκλεισε συμφωνία συνεργασίας με ένα άλλο αποσχιστικό κίνημα που χρηματοδοτούσαν οι Ιταλοί, τους Κροάτες Ουστάσι του Άντε Πάβελιτς. Στη συμφωνία έσπευσε να ενταχθεί και ο ισχυρός οπλαρχηγός του Κοσσυφοπεδίου Χασάν Μπέης Πρίστινα. Οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες πήραν οριστικά την υπόθεση στα χέρια τους και ήρθαν σε επαφή με τον Μιχαήλωφ, αδιαφορώντας για τις αναφορές των διπλωματών που τον χαρακτήρισαν «τραγικά παράφρονα εγκληματία».

Το 1930 ο Μιχαήλωφ, ως νέος ηγέτης του VMRO, δολοφόνησε τον Τομαλέφσκι και υποκίνησε αποτυχημένο πραξικόπημα στη Σόφια. Το 1934 προσέγγισαν τον Μιχαήλωφ εκπρόσωποι του ιταλικού Φασιστικού Κόμματος. Πιο συγκεκριμένα, εκπρόσωποι του CAUR (Επιτροπές Δράσης για την Καθολικότητα της Ρώμης), της οργάνωσης που προωθούσε ενός είδους «φασιστικής διεθνούς» και στην οποία είχαν ήδη ενταχθεί οι Ουστάσι της Κροατίας. Οι δύο πλευρές διαπίστωσαν «πολλά κοινά» στην ιδεολογία και την πολιτική τους και οι Ιταλοί δεσμεύτηκαν το κρατικό μονοπώλιο να αγοράσει καπνό από τις αγροτικές εταιρείες που τους υπέδειξε ο Μιχαήλωφ.

Αυτή η ιδεολογική διαπίστευση του «φασιστικού χαρακτήρα» του VMRO οδήγησε την ιταλική κυβέρνηση να εντάξει τους Κροάτες και τους Σλαβομακεδόνες στο ίδιο Γραφείο του υπουργείου Εξωτερικών. Το γραφείο αυτό, σε συνεργασία με την ιταλική αντικατασκοπεία, ίδρυσε τρία στρατόπεδα στρατιωτικής εκπαίδευσης στην κεντρική Ιταλία και προσέφερε φιλοξενία στον Μιχαήλωφ και τους συνεργάτες του τον Μάιο του 1934, όταν, μετά την πολλοστή απόπειρα πραξικοπήματος, ο ηγέτης του VMRO ήρθε σε ρήξη με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας.

Αυτή η στενή προσέγγιση θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη Ρώμη μετά τη δολοφονία του βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρου και του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Λουί Μπαρτού στις 9 Οκτωβρίου 1934 στη Μασσαλία, αν και δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί ιστορικά η ανάμειξη του φασιστικού καθεστώτος στη διπλή δολοφονία. Ο δράστης Βλάντο Τσερνοζέμσκι ήταν μαχητής του VMRO και συνεργάστηκε για την επιχείρηση με τους Ουστάσι. Είχε μεταβεί στη Μασσαλία μέσω Ιταλίας.

Το Παρίσι και το Βελιγράδι προτίμησαν, πάντως, να μη βάλουν στο στόχαστρο τον Μουσολίνι, ενώ στην Κοινωνία των Εθνών έστρεψαν τις κατηγορίες εναντίον της Ουγγαρίας, καθώς ο τρομοκράτης ταξίδευε με πλαστό ουγγρικό διαβατήριο. Σε κάθε περίπτωση, το φασιστικό καθεστώς της Ρώμης δεν διέκοψε την υποστήριξή του προς τους Κροάτες και τους Σλαβομακεδόνες τρομοκράτες. Απλώς, αναδιάρθρωσαν τα στρατόπεδα στα οποία τους εκπαίδευαν, ώστε να μην τραβούν την προσοχή.

Χτυπήσατε την Ελλάδα

Λίγους μήνες πριν την εισβολή στην Ελλάδα, οι Ιταλοί ζήτησαν από τον Μιχαήλωφ να εντείνει τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη «Μακεδονία του Αιγαίου» υποσχόμενοι ότι ο Άξονας θα προωθούσε τη δημιουργία μιας «ανεξάρτητης Μακεδονίας». Υπόσχεση που δεν τηρήθηκε: μετά την εισβολή Γερμανών και Ιταλών στη Γιουγκοσλαβία το 1941, η περιφέρεια Βαρντάρσκα Μπαντόβινα διαμελίστηκε: οι νοτιοανατολικές επαρχίες πέρασαν σε βουλγαρική κατοχή, ενώ το βορειοδυτικό μέρος εντάχθηκε μαζί με το Κοσσυφοπέδιο στην ιταλοκρατούμενη Μεγάλη Αλβανία.

Στην πλειονότητά τους τα στελέχη του VMRO συνεργάστηκαν με τους Βούλγαρους. Ορισμένοι θέλησαν να κάνουν σαφή την προτίμησή τους υπέρ του Άξονα σχηματίζοντας μικρές οργανώσεις, ουσιαστικά ληστρικές συμμορίες, ανάμεσα στις οποίες η πλέον σημαντική ήταν η Μπράνικ («Υπερασπιστής»). Μόνο μια μικρή ομάδα, με επικεφαλής τον Ντίμιταρ Βλαχώφ, στρατολογήθηκε από τον Τέμπο, εκπρόσωπο του Τίτο στην περιοχή.

Ο Μιχαήλωφ παρέμεινε καθ΄ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Κροατία, όπου συνεργάστηκε στενά με τον Πάβελιτς και συμμετείχε στις θηριωδίες των Κροατών φασιστών εναντίον Σέρβων, Εβραίων και Τσιγγάνων. Τυπικά ήταν «Βοεβόδας» της εξόριστης «Εθνικής Μακεδονικής Κυβέρνησης» με έδρα τη Βιέννη, αλλά οι Γερμανοί δεν τον άφησαν να αναπτύξει αυτόνομη δράση. Αρνήθηκαν επίσης την ιδέα του να ιδρύσει «Μακεδονική Μεραρχία» των SS, στα πρότυπα των μουσουλμάνων της Βοσνίας.

Οι Γερμανοί ναζί επέτρεψαν στον Μιχαήλωφ και τους συνεργάτες του να επιστρέψουν στα Σκόπια τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν οι Βούλγαροι αποσύρθηκαν από τα γιουγκοσλαβικά εδάφη. Ο ηγέτης του VMRO προσπάθησε να ανακηρύξει ανεξάρτητο κράτος, στρατολογώντας παλιούς κομιτατζήδες και δοσίλογους, τους οποίους εξόπλισε με γερμανικό οπλισμό προκειμένου να αντισταθούν στους κομμουνιστές αντάρτες του Τίτο. Το VMRO απλώς εξουδετερώθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο Μιχαήλωφ και οι πιο στενοί συνεργάτες του βρήκαν καταφύγιο στο Ζάγκρεμπ. Τα ίχνη τους χάθηκαν την άνοιξη του 1945.

Ο Μιχαήλωφ επανεμφανίστηκε το 1948 στη Ρώμη. Κατά πάσα πιθανότητα είχε ακολουθήσει τον φίλο του Πάβελιτς στη φυγή του προς τη φιλόξενη Ιταλία και το Βατικανό, περνώντας από μοναστήρι σε μοναστήρι. Πέθανε στην ιταλική πρωτεύουσα το 1991. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, το νέο VMRO των Σκοπίων αλλά και δεξιές οργανώσεις της Βουλγαρίας ζήτησαν από τις ιταλικές αρχές να μεταφέρουν τη σορό του αγαπημένου συνεργάτη του φασισμού στη γενέτειρά του.

https://slpress.gr/idees/to-ilinden-oi-komitatzides-tou-vmro-kai-o-mousolini/

1 σχόλιο

Filed under Uncategorized

Το αυγό του φιδιού επωάζεται στους κόλπους της συγκυβέρνησης – Δείτε γιατί

του Παναγιώτη Μπαλακτάρη*

Η επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη δεν θα είχε γίνει αν:

  • Η ελληνική κοινωνία και μέρος του πολιτικού κόσμου, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, δεν επιδοκίμαζε κρυφά και φανερά τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων «17Νοέμβρη», «ΕΛΑ», «ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ» κ.λπ. από το 1974 και εντεύθεν.
  • Η κοινωνία σύσσωμη, χωρίς «ναι μεν αλλά», καταδίκαζε τόσα χρόνια τις επιθέσεις των αναρχικών και λοιπών κατευθυνόμενων αντιεξουσιαστών εναντίον αστυνομικών, στρατιωτικών και άλλων φορέων και χώρων του κράτους.
  • Όλοι οι πολιτικοί χώροι καταδίκαζαν ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΑ τις αποτρόπαιες δολοφονίες κρατικών αξιωματούχων, κλείνοντας ακόμη και το παράθυρο στους εγκληματίες δολοφόνους.
  • Όλες οι εφημερίδες αρνούνταν να δημοσιεύσουν κείμενα μίσους και τρομοκρατίας παραχωρώντας βήμα σε δειλούς.
  • Είχε καταστεί βίωμα όλων μας ότι η βία προκαλεί κοινωνική αναταραχή και δηλητηριάζει την κοινωνική συνοχή.
  • Δεν είχαν στηθεί πολιτικές καριέρες από την επί τούτω επιδοκιμασία της βίας, κάθε φορά που αυτή στρεφόταν εναντίον πολιτικού αντιπάλου.
  • Όλοι οι διάττοντες και μη πολιτικοί αστέρες αποχωρούσαν από εκδηλώσεις τις οποίες στόλιζαν κρεμάλες για τους κυβερνώντες της εποχής.
  • Όλοι οι πολιτικοί χώροι είχαν απομονώσει τους στυγνούς δολοφόνους των θυμάτων της MARFIN.
  • Ουδεμία παράταξη παρείχε πολιτικό άσυλο ανομίας στα Πανεπιστήμια και σε χώρους εκπαίδευσης.
  • Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα έδιωχναν τις χαμένες περιπτώσεις ανθρώπων που λειτουργούν ως τάγματα εφόδου, με ορμητήριο τους χώρους των ιδρυμάτων.
  • Ανεξαρτήτως του ονοματεπωνύμου των θυμάτων η καταδίκη ήταν ομόθυμη, χωρίς εξαιρέσεις και υποδιαιρέσεις.
  • Τα πολιτικά κόμματα απομάκρυναν τους ακραίους που εγκαταβιούν στα υπόγειά τους και τους στερούσαν τη δυνατότητα προβολής των ακροτήτων τους.
  • Ο νόμος εφαρμοζόταν απαρέγκλιτα και αυστηρά σε περιπτώσεις που υφίσταται τη βία κάποιος κρατικός αξιωματούχος.
  • Ο καθηγητής Συρίγος και οι άλλοι πρυτάνεις και καθηγητές, σε βάρος των οποίων ασχημονούν κατά καιρούς διάφοροι τυχάρπαστοι κακοποιοί, υποστηρίζονταν ενεργά από το κράτος.
  • Οι αρχές αφήνονταν να ενεργήσουν απερίσπαστες συμφώνως προς την αποστολή τους.
  • Οι συμβολαιογράφοι δεν υποδεικνύονταν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για πολιτικές που επιλέγει και χαράσσει καθαρά η κυβέρνηση.
  • Δεν υφίστατο ούτε σωματική, αλλά ούτε λεκτική βία εναντίον κατηγοριών πολιτών που δεν είναι αρεστές στις πολιτικές ελίτ και τους χειριστές τους.
  • Η προσπάθεια ανατροπής κυβερνήσεων δεν δικαιολογούσε τα πάντα.
  • Υπουργοί δεν είχαν περίεργο παρελθόν προτροπής σε βία.
  • Δεν υπήρχαν βουλευτές που έχουν ασκήσει βία σε συμπολίτες μας και οι συνάδελφοί τους δεν τους κάλυπταν με την ασυλία – απαλλαγή.
  • Δεν είχε δοθεί το σύνθημα «μεγάλη αναταραχή υπέροχη κατάσταση».
  • Δεν επιτρεπόταν σε γκρουπούσκουλα στις παρυφές της τρομοκρατίας να αλωνίζουν ατιμώρητα.
  • Ο τότε υποψήφιος πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του  2015 δεν έλεγε «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
  • Οι κυβερνώντες δεν υιοθετούσαν τη βία που ασκούν τα δικά τους παιδιά.
  • Δεν υπήρχε διάκριση ανάμεσα σε «καλή-ανεκτή» και «κακή-μη ανεκτή» βία.
  • Η ελληνική κοινωνία, με λίγα λόγια, δεν είχε εθιστεί στη βία.

Αλλά που τέτοια τύχη;

Έχουμε συλλογικώς παρεκτραπεί και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα.

*Δικηγόρος

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2018/05/blog-post_117.html#more

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Προβληματική η έρευνα που παρουσιάστηκε από ακαδημαϊκούς για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια

Profamily news

imgΕίναι γνωστή η τακτική του υπέρμαχων του ομοφυλοφιλικού κινήματος να στηρίζονται σε αμφίβολης επιστημονικής ορθότητας ευρήματα, προκειμένου να πείσουν για τα μέτρα που θέλουν να επιβάλουν στην κοινωνία. Το ίδιο έγινε και στο προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο περί αναδοχής τέκνων, όπου παρουσιάστηκε στην Ελληνική Βουλή κείμενο 55 ακαδημαϊκών, που ισχυρίστηκαν ότι η επιστημονική βιβλιογραφία «καταλήγει στο ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων δεν έχει μετρήσιμες επιπτώσεις στην ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού». Στηρίχθηκαν όμως σε ξένη έρευνα μη αντιπροσωπευτικού δείγματος (άτομα υψηλού κοινωνικού status που έκαναν ιδιωτικές υιοθεσίες, ενώ στην Ελλάδα οι αναδοχές γίνονται συνήθως από δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες), δεν ανέφεραν την πιθανή ύπαρξη άλλου φύλου στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού (π.χ. νταντάς, που συνηθίζεται στις πλούσιες οικογένειες), ενώ η αξιολόγηση για την ύπαρξη προβλημάτων δεν έγινε από ειδικούς ψυχικής υγείας, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά… από τους ίδιους τους ομόφυλους ή ετερόφυλους γονείς, που φυσικά έχουν κάθε λόγο να υποστηρίζουν…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 9 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

«Παναγία μου, αξίωσε με, εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου»

Σημεία Καιρών

Ζούσε, κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της, απ’ τον καημό της, αποφάσισε να το σπουδάσει.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 369 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Η Ρωμιοσύνη αποτελεί την εθνική συνείδηση των προγόνων μας από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου έως την εποχή της Μεγάλης Ιδέας

‘‘Ο Διονύσιος Ζακυθηνός και ο Γάλλος ιστορικός της αρχαίας Ρώμης, Πωλ Βεν [βλέπουν την] ρωμαϊκή αυτοκρατορία…[ως] μια διπλή αυτοκρατορία, κατά το ανάλογο της αυστρο-ουγγρικής, μια ελληνο-ρωμαϊκή αυτοκρατορία» (Γ. Καραμπελιάς, 2007, ‘‘1204…», σελ. 46).

Τι είναι τελικά η Ρωμιοσύνη; Τι σημασία έχει για τους Έλληνες σήμερα; Αποτελεί μια παλιομοδίτικη πατριωτική ιδεολογία ή εθνική ταυτότητα; Γιατί οι σημερινοί Έλληνες ολοένα και περισσότερο την ξεχνούν και δυσκολεύονται να καταλάβουν την σημασία της; Τελικά η απάντηση δεν μπορεί να αποδοθεί βασιζόμενη σε σύγχρονα, ιστορικώς υποκειμενικά, κριτήρια. Αντιθέτως οφείλουμε να αποκτήσουμε βαθειά και εμπεριστατωμένη ιστορική γνώση και συνείδηση για να κατανοήσουμε και να προσδιορίσουμε την Ρωμιοσύνη και την σημασία της για τον ελληνισμό του σήμερα. Κάτι το οποίο δυστυχώς απαιτεί χρόνο και κόπο από οποιονδήποτε επιχειρήσει το παραπάνω, εξ ου και η αυξανόμενη και εξαπλούμενη απελπιστική άγνοια των περισσοτέρων περί του θέματος.

Όπως αναφέραμε, οφείλουμε να ξεφύγουμε από τα σημερινά υποκειμενικά πολιτικό-κοινωνικά δεδομένα. Οι σύγχρονες εθνικό-πολιτικές ιδεολογίες και κοινωνικές αξίες, οι κρατικές δομές και η γενικότερη πολιτικό-εθνική συνείδηση ενός σύγχρονου ανθρώπου είναι χρονικά μεταγενέστερες και κατ’ ουσία διαφορετικές από την Ρωμιοσύνη. Παρ’ όλα αυτά η Ρωμιοσύνη συνεχίζει και υπάρχει με πλήρες νόημα ύπαρξης.

Με λίγα λόγια η Ρωμιοσύνη αποτελεί την εθνική συνείδηση των προγόνων μας από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου έως την εποχή της Μεγάλης Ιδέας. Είναι το σύνολο των πολιτικο-κοινωνικών και θρησκευτικών αξιών εκείνων, που αποτέλεσαν την αυθεντική ελληνική συνείδηση καθ’ όλη την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έως και τις αρχές του εικοστού αιώνα. Η Ρωμιοσύνη είναι συνδυασμός της ιστορικής, εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας μαζί με την ορθόδοξη θρησκευτική πίστη. Από την στιγμή που η αρχαία Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, στην τέχνη, την φιλοσοφία και τις άλλες επιστήμες ‘εκχριστιανίστηκε’ μέσα στο Βυζάντιο και συνεχίστηκε αδιάσπαστη και αλώβητη μέσα από τον Μεσαίωνα, αυτό το οποίο αποκαλείται Ρωμιοσύνη αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του σημερινού ελληνισμού με τους αρχαίους, προ Χριστού, προγόνους του.

Αλλά ακόμα και αυτός ο ορισμός παραμένει δυσνόητος για τους σημερινούς Έλληνες. Για τους σημερινούς Έλληνες οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις σύγχρονες στενόμυαλες και υποκειμενικές αντιλήψεις. Όλο το φάσμα των σύγχρονων πολιτικο-κοινωνικών ταυτοποιήσεων κινείται στο μήκος κύματος του ιδεολογικού προσανατολισμού. Οι Έλληνες σήμερα είναι ‘‘δεξιοί», ‘‘αριστεροί», ‘‘φιλελεύθεροι», ‘‘σοσιαλιστές», ‘‘κομμουνιστές», ‘‘άκρο-δεξιοί», τέλος ‘‘καπιταλιστές» ή ‘‘μαρξιστές». Δηλαδή οι συνειδήσεις καταλήγουν να προσδιορίζονται από την υποκειμενική αντίληψη κάθε ενός ατόμου ως προς τον τρόπο διαβίωσης, απόκτησης και συσσώρευσης πλούτου, αύξησης της κατανάλωσης, της καλοπέρασης και διασκέδασης οπωσδήποτε και αν ορίζονται αυτές. Ανάμεσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, το οποίο κυριολεκτικά καταρρακώνει τον σύγχρονο άνθρωπο με το εξοντωτικό άγχος του ‘αυτοπροσδιορισμού’ (δηλαδή να διαλέξει αναγκαστικά ο άνθρωπος μόνος του πιο προκαθορισμένο καλούπι θα τον κόψει και θα τον ράψει στα μέτρα του) στο οποίο τον αναγκάζει ο σύγχρονος κόσμος, δεν αφήνει, φαινομενικά τουλάχιστον, κανένα περιθώριο για την ύπαρξη φασμάτων ταυτοποίησης και συνειδητοποίησης τόσο ‘παλαιού τύπου’ όπως η Ρωμιοσύνη.

Αλλά, βέβαια η Ρωμιοσύνη δεν χωρά σε περιορισμούς πολιτικο-κοινωνικών ιδεολογιών. Δεν αποτελεί καν μια ιδεολογία ως προς τον τρόπο ‘δημοκρατικής διακυβέρνησης ή ένα οικονομικό μοντέλο, το οποίο θα εξασφαλίσει την ευημερία ενός κράτους. Διαμορφώθηκε στην πάροδο πολλών αιώνων κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως την πλήρη ταύτιση του ελληνισμού με τον χριστιανισμό. Η Ρωμιοσύνη είναι ουσιαστικά το σύνολο των στοιχείων εκείνων της ελληνικής παράδοσης, η οποία έχει άρρηκτα συνδεθεί και ταυτιστεί με την χριστιανική πίστη, ούτως ώστε να μιλάμε σήμερα για ελληνο-χριστιανική παράδοση χωρίς να μπορούμε να νοήσουμε κάτι το ελληνικό το οποίο ταυτόχρονα να μην είναι και χριστιανικό. Έτσι όποιος σήμερα επιθυμεί να αυτοπροσδιοριστεί ως ‘Έλληνας’ αυτό θα έπρεπε να γίνεται με τους όρους της Ρωμιοσύνης.

Δεν μπορεί να διανοηθεί ελληνισμός χωρίς Ορθοδοξία. Δεδομένου ότι στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ο ελληνισμός εκχριστιανίστηκε ούτως ώστε ό,τι ελληνικό-ειδωλολατρικό δεν το ενστερνίσθηκε η Ρωμιοσύνη αποκόπηκε και ‘πέθανε’. Όπως πέθανε η αρχαία θρησκεία και ο παλαιός κόσμος έτσι και ο αρχαίος ελληνισμός ‘πέθανε’ ως προς εκείνα τα στοιχεία του που δεν εκχριστιανίστηκαν και μετεξελίχθηκε σε ελληνοχριστιανισμό – θα μπορούσε εδώ κάποιος ίσως να κάνει μια μεταφορά για τον αρχαίο ελληνισμό, της ρήσης του Γρηγορίου του Θεολόγου, ότι ‘‘το γάρ απρόσληπτον αθεράπευτον», που αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση. Για αυτό το λόγο και η μάχη των Ελλήνων-Ρωμιών ορθοδόξων εναντίων των παγανιστών αρχαιολατρών συνεχίστηκε για αιώνες έως και σήμερα.

Επομένως, στον εικοστό-πρώτο αιώνα, ουσιαστικά δεν μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί κάποιος ως ‘’Έλλην», χωρίς να ταυτίζεται με την Ορθοδοξία. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος ύπαρξης της Ρωμιοσύνης σήμερα. Διότι κατά τρόπον τινά, η Ρωμιοσύνη ομοιάζει της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία παραμένει αναλλοίωτη στους αιώνες και ανεπηρέαστη από τα εφήμερα πολιτικό-κοινωνικά ρεύματα τα οποία έρχονται και φεύγουν, κι όχι τυχαία άλλωστε αφού η Ρωμιοσύνη έχει ταυτιστεί με την Ορθοδοξία. Όπως λοιπόν η Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει και να έχει λόγο ύπαρξης για την σωτηρία του ανθρώπου στον σύγχρονο κόσμο, αυτόν τον ρόλο εξυπηρετεί και η Ρωμιοσύνη για τον Ελληνισμό.

Βέβαια, αν κάποιος απορεί για τον λόγο τον οποίο οι Έλληνες αυτοαποκαλούνται Ρωμιοί, δηλαδή Ρωμαίοι και αν αυτό δεν αποτελεί άρνηση της ελληνικής του ταυτότητας, τούτο γίνεται απολύτως κατανοητό όταν αναγνωριστεί το εξής. Όπως εξηγούν πολλοί ιθύνοντες και μεταξύ αυτών εναργέστατα ο Ράνσιμαν και ο Γ. Καραμπελιάς, για τους Έλληνες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν ετίθετο κανένα θέμα εθνικής απάρνησης η ονομασία του Ρωμαίου, εφόσον από την στιγμή που ο αρχαίος ρωμαϊκός πολιτισμός είχε κατακτηθεί από τον αντίστοιχο ελληνικό. Έτσι κάποιος Άγγλος ιστορικός των αρχών του περασμένου αιώνα κατέταξε τον Ρωμαϊκό πολιτισμό ως επιμέρους κομμάτι του ευρύτερου οικουμενικού ελληνισμού. Εκτός αυτού ο ρόλος και η παρουσία των Ελλήνων στον Ρωμαϊκό κόσμο ήταν τέτοιος που τους έβαζε σε θέση μάλλον συγκυβέρνησης παρά υποδουλείας. Ο Γ. Καραμπελιάς σημειώνει ότι ‘‘ο Διονύσιος Ζακυθηνός και ο Γάλλος ιστορικός της αρχαίας Ρώμης, Πωλ Βεν [βλέπουν την] ρωμαϊκή αυτοκρατορία…[ως] μια διπλή αυτοκρατορία, κατά το ανάλογο της αυστρο-ουγγρικής, μια ελληνο-ρωμαϊκή αυτοκρατορία» (Γ. Καραμπελιάς, 2007, ‘‘1204…», σελ. 46). Είναι επομένως εύκολο να κατανοήσουμε ότι όταν για αιώνες οι πολιτικά διαιρεμένοι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πάνω από μια ονομασία, όπως Αχαιοί, Δαναοί, Ίωνες, Γραικοί, για τους Έλληνες χριστιανούς του 4ου και 5ου αιώνα και η έννοια Ρωμαίος είχε ταυτιστεί με την ελληνική συνείδηση και συγκεκριμένα με την ελληνο-χριστιανική δεδομένου εξάλλου ότι το ‘‘ελληνικός» είχε αντιθέτως ταυτιστεί με τον ευαγγελικό όρο ‘‘εθνικός» δηλαδή ειδωλολατρικός.

Ερχόμενοι όμως στο σήμερα αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα με την συνέχεια του όρου Ρωμιοσύνη. Όταν, λοιπόν, σήμερα ο πολιτικός και ο οικονομικός παράγοντας είναι εκείνοι γύρω από τους οποίους περιστρέφεται ο σύγχρονος άνθρωπος και δη ο Έλληνας, πώς μπορεί η Ρωμιοσύνη να έχει για αυτόν κάποιο νόημα; Ο σύγχρονος Έλληνας με δυσκολία αν όχι και καθόλου, αυτοπροσδιορίζεται ως Ρωμιός, ακόμα και αν τυγχάνει πιστός ορθόδοξος χριστιανός και πατριώτης. Η ελληνική εθνική συνείδηση έχει, όπως εξηγεί ο Γιώργος Καραμπελιάς, περάσει από την οικουμενική/πολιτισμική της φάση στη φάση του έθνους-κράτους (Γ. Καραμπελιάς, 2007, ‘‘Το 1204…»σελ. 43). Σήμερα κάποιος τυγχάνει κάτοχος της ‘‘ελληνικής υπηκοότητας» εάν πληροί κάποιες νομικές προϋποθέσεις – πρόκειται ξεκάθαρα για εκφυλισμό της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης. Παρ’ όλα αυτά η Ρωμιοσύνη δεν επηρεάζεται από νομικά κατεστημένα, ούτε κλονίζεται από την ισχνή αποδοχή του κόσμου.

Γιατί οι πολιτικό-κοινωνικές ιδεολογίες και τα νομικά καθεστώτα έρχονται και παρέρχονται, αλλά η Ρωμιοσύνη αποτελεί την αυθεντική ελληνική ταυτότητα και συνείδηση και τα έθνη δεν πεθαίνουν. Εξαρτάται από τους σημερινούς Έλληνες να στηρίξουν την αληθινή τους εθνική ταυτότητα η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθόδοξη πίστη τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αρκετοί Έλληνες οι οποίοι δεν είναι θερμοί στην πίστη τους, διακηρύττουν ότι παρόλο που δυσκολεύονται να πιστέψουν στην Ανάσταση του Χριστού, δεν θέλουν να αρνηθούν την ορθοδοξία, η οποία αποτελεί το βασικό στοιχείο της ελληνικότητάς τους.

Εμείς σήμερα δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να στηρίξουμε τον ελληνισμό στηρίζοντας την Ρωμιοσύνη. Είναι δε αυτή οικουμενικής φύσεως, καθώς έτσι διαμορφώθηκε στο Βυζάντιο και έτσι την αντιλαμβάνονται όλοι όσοι ταυτίζονται με αυτήν. Άλλωστε Έλληνας και δη Ρωμιός είναι ‘‘πας ό της ημετέρας παιδείας μετέχων».

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Εγώ δεν αλλάζω τον Χριστό για το κεφάλι μου!

Η γιαγιά η Ευγενία είχε δύο αδελφές, την Παρασκευή και την Σουμέλα.


Η Παρασκευή ήτο ωραία και την ξεχώρισε ένας Τούρκος αξιωματικός μαζί με τα παιδιά της, επτά τον αριθμό.
Την παρακάλεσε να αλλάξει θρησκεία, να ασπασθεί το Ισλάμ, και θα την έκανε γυναίκα του χαρίζοντας την ζωή των παιδιών της και την δική της.
Και η Παρασκευή του απαντούσε σταθερά και αταλάντευτα:
«Εγώ δεν αλλάζω τον Χριστό για το κεφάλι μου». Τέσσερις ώρες την περίμενε μήπως και αλλάξει γνώμη και, αφού δεν την έπεισε, έσφαξε τα παιδιά της στην ποδιά της και τελευταία έσφαξε και αυτή!…Η γιαγιά μας, απ᾽ ό,τι θυμάμαι, κάθε μέρα τις πρωινές ώρες μοιρολογούσε αυτούς πού άφησε πίσω στην πατρίδα τους, αλλά κυρίως την Παρασκευή εθρηνούσε.

Μοναχή Θηρεσία Παπαδοπούλου- Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ ό,τι άκουσα από τη γιαγιά μας την Πόντια Ευγενία (μητέρα του πατέρα μου) (από το περιοδικό Η Δράση μας)

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized

Κυριακή των 318 Αγίων Πατέρων. Ορ­θοδοξία θα πει πατερική παράδοση

Σημεία Καιρών

Αποτέλεσμα εικόνας για Κυριακή των 318 Αγίων Î Î±Ï„Î­ÏÏ‰Î½Η ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Ιησού Χριστού. Ύστερα από το μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς Χριστός μίλησε προς τους Αποστόλους και τους έδωσε τις τελευταίες του υποθήκες.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.348 επιπλέον λέξεις

Σχολιάστε

Filed under Uncategorized