ΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Διδασκαλία της Ποντιακής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ | Ζαγάλισα – Η Φωνή των Πομάκων της Θράκης

Για πρώτη φορά, από το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019, θα διδαχθεί ως επίσημο μάθημα η ποντιακή διάλεκτος σε ελληνικό πανεπιστήμιο.

Την ιστορική απόφαση έλαβε το τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή.

Η πρωτοβουλία ανήκει στον σύλλογο Ποντίων Φοιτητών του Τμήματος, του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών και του καθηγητή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Ηλία Πετρόπουλου.

Ο κ. Ηλίας Πετρόπουλος, δήλωσε:

Η Συνέλευση των Καθηγητών του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δ.Π.Θ., επικύρωσε την απόφασή της και οριστικοποίησε την εισαγωγή από το νέο Ακαδημαϊκό Πρόγραμμα Σπουδών 2018 – 2019 ενός νέου μαθήματος με τίτλο «ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ Ι & ΙΙ» στο χειμερινό εξάμηνο (Γ ́) και στο εαρινό εξάμηνο (Δ ́) με επόπτη καθηγητή τον Ηλία Κ. Πετρόπουλο.

Την πρόταση κατέθεσε ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματός μας σε αγαστή συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ποντίων Εκπαιδευτικών. Ελπίζουμε ότι η εισαγωγή για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά ενός τέτοιου μαθήματος θα συμβάλλει στην διατήρηση, την επιστημονική μελέτη και την εμβριθέστερη έρευνα της ποντιακής διαλέκτου. Πολλά συγχαρητήρια στον Σύλλογο των Φοιτητών μας για την επιτυχία αυτή!

Το Τμήμα μας είναι το κατ’ εξοχήν και καθ’ ύλην αρμόδιο Ακαδημαϊκό Ίδρυμα της χώρας μας για την διδασκαλία της ποντιακής διαλέκτου διότι τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ευρύτερη λεκάνη του Ευξείνου Πόντου».

Πρόκειται για μια σπουδαία επιτυχία του Ποντιακού κινήματος και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους εμπνευστές της.

Ως Πομάκοι αντιμετωπίζουμε με μεγάλη ελπίδα το θέμα αυτό, διότι το πάγιο αίτημά μας να διδαχθεί και η πομακική γλώσσα στο πανεπιστήμιο, δεν βρίσκει ευήκοα ώτα, ούτε στον πολιτικό ούτε στον ακαδημαϊκό χώρο. Οι περισσότεροι αδιαφορούν καθώς νιώθουν ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, υλοποιώντας το αίτημά μας.

Θυμίζουμε ότι το θέμα το έχουμε προωθήσει σε ευρωπαϊκά όργανα και έχουμε αποσπάσει ιστορικές δηλώσεις όπως της π. Επιτρόπου Ρέτινγκτον, η οποία θεώρησε το αίτημα απολύτως λογικό και υλοποιήσιμο, αλλά ταυτόχρονα δήλωσε ότι την ευθύνη την έχει η ελληνική πολιτεία.

Κατά καιρούς πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες κ.ά. έχουν προχωρήσει σε δηλώσεις συμπαράστασης, αλλά μέχρι εκεί.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν ακόμα ήταν Υπουργός Παιδείας, δέχθηκε επίσκεψη στο γραφείο του από τον επιχειρηματία Πρόδρομο Εμφιετζόγλου και ειδικό στενό συνεργάτη του από την Κομοτηνή, οι οποίοι τον έπεισαν για την ανάγκη διδασκαλίας της Πομακικής. Ο τότε υπουργός αποδέχθηκε ως δίκαιο το αίτημα και δεσμεύθηκε να προχωρήσει η εισαγωγή της διδασκαλίας ως προαιρετικού μαθήματος στην Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία στη Θεσσαλονίκη (ΕΠΑΘ). Δυστυχώς το θέμα έμπλεξε στα γρανάζια της γραφειοκρατικής ανικανότητας και στην κομματική τουρκοφοβία (ενδημικό φαινόμενο, όχι μόνο στη Θράκη).

Στη συνέχεια ο επιχειρηματίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, έστειλε επιστολή στον πρύτανη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (και στον υπουργό Παιδείας), με την οποία δεσμευόταν να καλύψει για δέκα χρόνια όλα τα έξοδα που θα προϋπέθετε η διδασκαλία της Πομακικής.

Ουδέποτε έλαβε την παραμικρή απάντηση!

Σημειώνουμε ότι υπάρχουν πολλές δεκάδες Πομάκων εκπαιδευτικών οι οποίοι είναι πρόθυμοι και ικανοί να ξεκινήσουν το ταξίδι της διδασκαλίας της πομακικής και να λύσουν όλα τα προβλήματα που προϋποθέτει ένα τέτοιο πρωτόγνωρο εγχείρημα.

Το Κέντρο Πομακικών Ερευνών με έδρα της Κομοτηνή- ο πρώτος πομακικός σύλλογος στην Ελλάδα- έχει εκπονήσει Αναγνωστικό της Α ́ Δημοτικού, έχει προτείνει το Πομακικό Αλφάβητο βασισμένο στο ελληνικό (το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Αναγνωστικό), έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα στην πομακική γλώσσα, τα οποία από κοινού με άλλες δημοσιεύσεις δίνουν μια ικανοποιητική βάση εκκίνησης για έρευνα και διδασκαλία. Αν κάποτε κάποιος δεν ξεκινήσει, οι εχθροί των Πομάκων θα επικαλούνται πάντα, προσχηματικά, τις ελλείψεις κάθε γλώσσας που για πρώτη φορά γίνεται απόπειρα διδασκαλίας της.

Ως Πομάκοι, αναρωτιόμαστε: γιατί στο Δημοκρίτειο να διδάσκεται η τουρκική, η βουλγαρική, η ρουμανική γλώσσες και από φέτος η Ποντιακή και να μην διδάσκεται και η Πομακική; Εμείς οι φυσικοί ομιλητές της γλώσσας είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της θρακικής γλωσσικής πολυμορφίας και απαιτούμε να γίνει ΑΜΕΣΑ σεβαστό το δίκαιο αίτημά μας.

Τεύχος 96, Μάιος – Ιούνιος 2018

via ΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Διδασκαλία της Ποντιακής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ | Ζαγάλισα – Η Φωνή των Πομάκων της Θράκης

Υπάρχει μεγάλη διάσταση | Πεμπτουσία

Πρέπει το φρόνημά μας να είναι στον ουρανό, να βιαζόμαστε να φτάσουμε στην πατρίδα μας, στην οποία ταχθήκαμε να ζήσουμε. Το δικό μας πολίτευμα υπάρχει στους ουρανούς. Σ’ αυτό διαφέρουν οι γνήσιοι χριστιανοί από κάθε άλλο ανθρώπινο γένος. Μεταξύ των δύο υπάρχει μεγάλη διάσταση.

Άγιος Θεοφύλακτος Επίσκοπος Αχρίδος

via Υπάρχει μεγάλη διάσταση | Πεμπτουσία

Μάνος Χατζηδάκης:”Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής.Χαίρομαι που δε θα ζω” | Greek National Pride

Χατζιδάκις έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου 1994.
Ο μεγάλος και οξύνους Έλληνας συνθέτης, επτά μήνες πριν τον θάνατό του, είχε προειδοποιήσει για τα δεινά που θα έφερνε η Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ΕΟΚ, στον ελληνικό λαό.
Ένα απόκομμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», από το φύλλο της 25ης Ιουνίου 1994, δηλαδή μόλις δέκα ημέρες μετά τον θάνατό του, αναφέρει:

Ο Μάνος Χατζιδάκις, επτά μήνες πριν από το θάνατό του στη φίλη του Λ. Μπέη (από τις «Εικόνες»):
«Πιστεύω ότι θα ζήσουμε άλλη μια Τουρκοκρατία.
Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής.
Θα υπάρξουν βέβαια οι εξαιρέσεις, όπως πάντα υπήρξαν.
Και τότε άνθρωποι δεν έφυγαν έξω;
Αλλά ο λαός θα ζει όπως στην Τουρκοκρατία.
Κατά βάθος χαίρομαι που δεν θα ζω για να τα βλέπω αυτά».
-Καλή σας τύχη.

Δυστυχώς τότε, πριν δύο δεκαετίες, όποιος τολμούσε να μας «προειδοποιήσει» τον αποπαίρναμε.
Τώρα που τα «λουζόμαστε» ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά, τα πάντα, και ίσως να αναθεωρήσουμε.

https://odosdrachmis.gr
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/12/blog-post_498.html

via Μάνος Χατζηδάκης:”Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής.Χαίρομαι που δε θα ζω” | Greek National Pride

Το ακάθαρτο ρυάκι | Πεμπτουσία

Αν το ρυάκι είναι τόσο ακάθαρτο, ας καταλάβεις πια είναι η πηγή της βρωμιάς αυτής. Είναι η αισχρολογία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

via Το ακάθαρτο ρυάκι | Πεμπτουσία

Δεν θα καταφέρουμε τίποτε | Πεμπτουσία

Να ξέρουμε όμως εμείς, οι ευσεβείς, ότι όσο βρισκόμαστε στην αμαρτία, δηλαδή στην παράβαση των θειων εντολών του Χριστού, του Θεού, ακόμη και αν διαβάζουμε όλες τις προσευχές των οσίων, τα τροπάρια, τα κοντάκια και τους κανόνες κάθε μέρα και κάθε ώρα, δεν θα καταφέρουμε με αυτό τίποτα. Επειδή ο ίδιος ο Κύριος, ο Χριστός, σαν με μομφή και παράπονο, λέγει σε μας: «Τί δε με καλείτε Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω;», δηλαδή όσο ζείτε παραβαίνοντας τις εντολές μου, μέχρι τότε μάταια με καλείτε με πολλές και πολύωρες προσευχές. Μία μόνον υπάρχει ευχάριστη σ’ Αυτόν προσευχή: είναι η έμπρακτη προσευχή, που συνίσταται στο να απομακρυνθούμε με όλη τη ψυχή μας διά παντός από κάθε παράβαση των αγίων εντολών του και να στερεωθούμε με αυτό στο φόβο του εκτελώντας κάθε δίκαιο έργο με πνευματική χαρά και ειλικρινή αγάπη.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

via Δεν θα καταφέρουμε τίποτε | Πεμπτουσία

Λευκές Ελιές: Μια ποικιλία με άρωμα αρχαιότητας που κρατά ως σήμερα (Εικόνες) – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

μ

Η φύση είναι απλά μοναδική και γεννά διάφορες παραλλαγές χλωρίδας και πανίδας. Ένα από αυτά τα θαύματα της φύσης είναι και οι ποικιλία των λευκών ελιών.

Το Leucocarpa, που ονομάζεται επίσης Leucolea, είναι μια ποικιλία ελιάς που χαρακτηρίζεται από μικρά φρούτα τα οποία, κατά την ωρίμαση, παίρνουν ένα λευκό χρώμα ελεφαντόδοντου. «Κυρίως διαδεδομένη στις περιοχές της νότιας Ιταλίας, με ισχυρή παρουσία στην Καλαβρία, πιθανότατα εισήχθη κατά τον αποικισμό της Magna Graecia ( Μεγάλη Ελλάδα ή Μεγάλη Ελλάς, Magna Graecia στα λατινικά, Magna Grecia στα ιταλικά, ήταν η επικράτεια των διαφόρων αρχαίων Ελληνικών αποικιών στην Σικελία και νότια Ιταλία)», ανέφερε ο Innocenzo Muzzalupo, ερευνητής στο Συμβούλιο Αγροτικής Έρευνας και Οικονομίας, Ερευνητικό Κέντρο για την Ελιά, τα εσπεριδοειδή και τα δένδρα (CREA-OFA), δήλωσε στους Olive Oil Times.

Λόγω του λευκού χρώματος των φρούτων, το οποίο στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς. «Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγεται από αυτή την ποικιλία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με όλα τα άλλα όσον αφορά τη σύνθεση των λιπαρών οξέων, των γεύσεων και των αρωμάτων που είναι χαρακτηριστικό ενός ελαφρού φρουτώδους προϊόντος», διευκρίνισε. «Ένας μικρός αριθμός παραγωγών το χρησιμοποιούν σε μείγματα με άλλες κυρίαρχες ποικιλίες, αλλά λόγω του λευκού χρώματος των φρούτων, το οποίο στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς».

Γι ‘αυτό και η Leucocarpa προορίζεται για τα μυστήρια και άλλες καθολικές ιεροτελεστίες και, στο παρελθόν, να χρίσει τον αυτοκράτορα κατά τη διάρκεια της τελετής στερέωσης. Οι ελιές Leucocarpa (Gino Vulcano) Αυτό αποτελεί περαιτέρω ένδειξη για το πώς οι αρχαίοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως της πίστης τους, συνδέουν την ελιά και το ελαιόλαδο με ιερότητα, όπως συνέβη στην Αθήνα και πολλά άλλα μέρη σε όλη τη Μεσογειακή λεκάνη, σε τέτοιο βαθμό που σήμερα η ελιά θεωρείται παγκοσμίως ένα σύμβολο της ειρήνης.

Επιστρέφοντας στο Leucocarpa, ο γενετικός χαρακτηρισμός έδειξε ότι ανήκει σε ένα μοναδικό στέλεχος, του οποίου η περιορισμένη εξάπλωση πιθανώς οφείλεται σε ανήσυχη διάδοση. Στη συνέχεια, οι αγρότες φροντίζουν καλά αυτά τα ελαιόδενδρα, τα οποία κατά τη διάρκεια της περιόδου δίνουν μια ωραία αισθητική επίδραση, η οποία, σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποίησε η Muzzalupo με άλλους ερευνητές της CREA και του Πανεπιστημίου της Καλαβρίας, οφείλεται σε «απενεργοποίηση» των φλαβονοειδών και των ανθοκυανινών. «Η ωρίμανση της ελιάς περιλαμβάνει δύο φάσεις: πρώτον, το πέρασμα και τη σύνθεση της χλωροφύλλης που προκαλεί πράσινο φρούτο και στη συνέχεια την αποικοδόμηση της χλωροφύλλης όταν η ελιά χάνει το χρώμα της», εξηγεί ο ερευνητής μας.

«Ταυτόχρονα, γενικά, στις ελιές, όπως και στα περισσότερα φρούτα, η σύνθεση των ανθοκυανινών και άλλων φλαβονοειδών ενεργοποιείται και αυτό προκαλεί το γαλαζωπό ή μαύρο χρώμα τους.» Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ορισμένες ποικιλίες, κατά το πρώτο μέρος της ωρίμανσης, παίρνουν μια πολύ ανοιχτή σκιά πράσινου που είναι σχεδόν λευκό. Για παράδειγμα, η Biancolilla, το όνομα της οποίας υπενθυμίζει το λευκό χρώμα (Bianco στα ιταλικά), ονομάζεται ελαφρώς Leucocarpa σε ορισμένες περιοχές, επειδή μετά την αποικοδόμηση χλωροφύλλης, τα φρούτα παραμένουν ανοιχτά ακόμα και είκοσι μέρες μέχρι να ενεργοποιηθούν οι pigdos. «Στην ποικιλία Leucocarpa, η ενεργοποίηση φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης δεν εμφανίζεται καθόλου», εξήγησε ο Muzzalupo. «Αυτή είναι η μόνη ποικιλία που παραμένει άσπρη σε οποιοδήποτε στάδιο της ωρίμανσης και εάν αφήσουμε τα φρούτα στα δέντρα μέχρι αργά το χειμώνα, θα τα βρούμε λευκά, που τείνουν να καταστούν κιτρινωπά λόγω της οξείδωσης των λιπιδίων.

Στη μελέτη μας προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό. » Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μεταγραφή συγκεκριμένων γονιδίων παρεμποδίζεται στο επίπεδο ορισμένων ενζύμων από μια διαδικασία ρύθμισης. τότε, ανακάλυψαν ποιοι κανονιστικοί μηχανισμοί συμβαίνουν, μέσω ειδικών microRNAs. Αυτό το τελευταίο εύρημα οδήγησε στη δημοσίευση της έρευνας. «Ο χαρακτηρισμός των μεταγραφών από τις βιοσυνθετικές οδούς φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης και η ανάλυση του επιπέδου έκφρασης τους σε ελαιόδεντρα είναι ένας σημαντικός στόχος όχι μόνο να κατανοήσουμε το γεγονός των φρούτων, αλλά και να αυξήσουμε τη γνώση αυτών των αντιοξειδωτικών μορίων, τα οποία είναι σημαντικά για την ανθρώπινη υγεία », σημείωσε ο Muzzalupo.

https://disqus.com/embed/comments/?base=default&f=pentapostagma&t_i=6472905%20https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2F%3Fp%3D6472905&t_u=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2F2018%2F12%2F%25ce%25bb%25ce%25b5%25cf%2585%25ce%25ba%25ce%25ad%25cf%2582-%25ce%25b5%25ce%25bb%25ce%25b9%25ce%25ad%25cf%2582-%25ce%25bc%25ce%25b9%25ce%25b1-%25cf%2580%25ce%25bf%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b9%25ce%25bb%25ce%25af%25ce%25b1-%25ce%25bc%25ce%25b5-%25ce%25ac%25cf%2581%25cf%2589%25ce%25bc%25ce%25b1-%25ce%25b1%25cf%2581%25cf%2587.html&t_e=%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82%3A%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CF%89%CF%82%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1%20(%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)&t_d=%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82%3A%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CF%89%CF%82%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1%20(%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)&t_t=%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82%3A%20%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC%20%CF%89%CF%82%20%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1%20(%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)&s_o=default#version=5fd2315a4b39b31e1e142ef79d160217

via Λευκές Ελιές: Μια ποικιλία με άρωμα αρχαιότητας που κρατά ως σήμερα (Εικόνες) – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Ο «κλειδαράς» παπάς, ο Άγιος Νεκτάριος και οι τρεις «κολλητοί» φίλοι (Συγκλονιστική αληθινή ιστορία!) | Σημεία Καιρών

Ἀπὸ τὸ μπὰρ καὶ τὸ ποτὸ στὸ… Χριστὸ καὶ τὴ Θεία Κοινωνία! 

Τοῦ Διονύση Μακρῆ

-Πώς καὶ πὼς περιμένω ρὲ φίλε νὰ φθάσουν τὰ Χριστούγεννα!

-Μὴν μοῦ πεῖς πὼς ξαφνικὰ ἔγινες καλὸς Χριστιανός, γιατί θὰ τρελαθῶ…

-Ὄχι, ὄχι μακρυὰ ἀπὸ μένα αὐτὲς οἱ ἀνοησίες. Στὸ λέω γιὰ νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ καμιὰ ἐπιπλέον οἰνοποσία.

-Καλὰ καὶ περιμένεις τὰ Χριστούγεννα; Ποιὸς μᾶς ἐμποδίζει νὰ τὸ ρίξουμε ἀπὸ τώρα λίγο ἔξω!

-Δὲν ξέρω ρὲ φίλε ἀλλὰ τὴν οἰνοποσία τὸ διάστημα τῶν Χριστουγέννων τὴν νιώθω πιὸ εὐχάριστα, σὰν νὰ εἶναι πιὸ γευστικὸ τὸ ποτό! Μὲ τραβάει περισσότερο τὸ μπαράκι.

-Τώρα ποὺ τὸ λὲς καὶ ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Περίεργα πράγματα. Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες αὐξάνεται ἡ θλίψη καὶ μέσα στὴ σκέψη μου διογκώνονται ὅλα τὰ προβλήματα.

-Χειμώνας φίλε μου. Καταχνιὰ κρύο, ἐρημιά! Ἡ φύση εἶναι ποὺ μᾶς τὰ δημιουργεῖ γιατί καὶ ἐγὼ τὰ ἴδια περνάω. Νὰ γιατί τρελαίνομαι γιὰ καλοκαίρι…

-Θυμᾶσαι Νίκο τὸν Ἀποστόλη;

-Ποιὸν αὐτὸν ποὺ ξέκοψε ἀπὸ τὴν παρέα μας καὶ δὲν μάθαμε ποτὲ τὸ γιατί;

-Ναὶ αὐτόν. Τὸν εἶδα προχθὲς παντελῶς ἀλλαγμένο. Τὸν εἶχα δεῖ καὶ πέρυσι τὰ Χριστούγεννα καὶ εἶχα παραξενευτεῖ. Ὁ ἄνθρωπος λὲς καὶ ἔπαιρνε ληγμένα φάρμακα. Ἔλαμπε ὁλόκληρος. Χαμογελοῦσε. Φοὺλ εὐτυχία, σοῦ λέω.

-Τί μοῦ λές; Κέρδισε κανένα λαχεῖο ἢ πῆρε καμιὰ βαρβάτη κληρονομιά καί ἔριξε πέτρα!

-Ὄχι ρὲ Νίκο! Ἀκολούθησε, ὅπως μοῦ εἶπε ἕνα ἀπόγευμα τὴν γυναίκα του γιατί νόμιζε ὅτι τὸν ἀπατάει.

-Καὶ τί ἀποκάλυψε;

-Ἡ γυναίκα του πήγαινε σὲ μία συγκέντρωση ποὺ ἔκανε ἕνας παπάς, μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα. Μιλοῦσαν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ συναφῆ μὲ τὴν πίστη. Ὁ Ἀποστόλης νόμιζε ἀρχικὰ ὅτι ἡ γυναίκα του ἐκεῖ συναντιέται μὲ τὸ «φίλο» της καὶ κάθισε πίσω ἀπὸ μία κολόνα γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει.

-Καὶ τί ἀνακάλυψε πές μου, μὴν μὲ κρατᾶς σὲ ἀγωνία.

-Τίποτε τὸ σπουδαῖο. Κάτι ἀλλόκοτά μοῦ εἶπε. Πιθανὸν νὰ μὲ κορόιδευε καὶ δὲν ἔδωσα σημασία.

-Τί ἀλλόκοτα, θὰ μὲ τρελάνεις!

-Νὰ ἀπὸ ὅτι θυμᾶμαι ἔλεγε πὼς ὁ παπὰς ἐξιστοροῦσε μία ἱστορία γιὰ κάποιον ποὺ ξέπεσε ἀπὸ τὴν πίστη καὶ βασανίζεται. Καὶ πὼς ὄχι μόνο βασανίζεται ὁ ἴδιος ἀλλὰ πληγώνει καὶ τὴν οἰκογένειά του, σπαταλώντας τὰ χρήματά του σὲ ἀνούσια πράγματα, ὅπως ἡ οἰνοποσία. Αὐτὸς νόμιζε πὼς τὰ ἔλεγε γι’ αὐτόν. Εἶπε κι ἄλλα πράγματα ὁ παπὰς ποὺ συγκλόνισαν τὸν Ἀποστόλη.

-Καὶ τελικά…

-Ἡ κατάληξη ἦταν νὰ ζητήσει ἀπὸ τὴ γυναίκα του νὰ τοῦ κλείσει ἕνα ραντεβοὺ μὲ τὸν παπά.

-Τί τὸν ἤθελε;

-Ἤθελε νὰ διερευνήσει ἂν τοῦ εἶχε πεῖ κάτι ἡ γυναίκα του καὶ τὸν ἀναγνώρισε μόλις τὸν εἶδε καὶ γιὰ νὰ μὴν τὸν κάνει ρόμπα μιλοῦσε σὲ τρίτο πρόσωπο.

-Κλείστηκε τὸ ραντεβού;

-Ναί, πῆγε.

-Καὶ τί τοῦ εἶπε ὁ παπάς;

-Κατ’ ἀρχὴν διαπίστωσε πὼς δὲν τὸν γνώριζε. Μίλησαν ἀρκετὴ ὥρα. Καὶ μοῦ εἶπε, τὸ ἀλλόκοτο. Ὅτι δῆθεν ὁ παπὰς αὐτὸς ξεκλείδωσε τὴν καρδιά του μὲ τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν καλοσύνη του. Καὶ ὄχι μόνο τὴν ξεκλείδωσε ἀλλὰ ἐπιπλέον τοῦ «ἔβγαλε» πράγματα ἀπὸ μέσα του ποὺ τὸν βάραιναν χρόνια. Κι αὐτὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὴν ἀσυδοσία καὶ οἰνοποσία.

-Πέτυχε μᾶλλον σὲ «κλειδαρὰ» παπά!

-Δὲν ξέρω ἂν ἦταν «κλειδαρὰς» πρὶν γίνει παπάς. Τὸ μόνο ποὺ ξέρω εἶναι ὅτι ὁ Ἀποστόλης ἔγινε ἀπὸ τότε ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀκόμη καὶ στὸ μαγαζὶ του ὅλα πᾶνε ρολόι.

-Ρὲ Μῆτσο μοῦ ἦρθε μία ἰδέα. Δὲν παίρνεις τηλέφωνο τὸν Ἀποστόλη νὰ μᾶς πάει στὸν παπά. Εἶμαι πολὺ περίεργος νὰ μάθω τί τοῦ εἶπε καὶ τὸν γύρισε 180 μοῖρες. Λὲς ὁ παπὰς νὰ διακινεῖ κανένα χάπι εὐτυχίας. Νὰ τὸ πληρώσουμε ἅμα εἶναι κάτι τέτοιο γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ ἄγχη καὶ τὸ βάρος τῶν ἡμερῶν. Γιατί τὸ ποτὸ φίλε ἐγὼ δὲν τὰ ἀφήνω. Θὰ μὲ συντροφεύει μέχρι ποὺ νὰ κλείσω τὰ μάτια μου…

-Πλάκα κάνεις; Τί χάπι εὐτυχίας νὰ πουλᾶ ρὲ Νίκο ὁ παπάς. Θὲς καὶ τὰ λὲς ἢ ἦταν μπόμπα τὸ οὐίσκι καὶ σὲ βάρεσε στὸ «δόξα πατρί»!

-Ὄχι δὲν εἶμαι ζαλισμένος. Μοῦ κίνησες ἁπλὰ τὴν περιέργεια ἀπ’ ὅσα μοῦ εἶπες. Τηλεφώνησε τώρα στὸν Ἀποστόλη. Εἶχες πάντα καλύτερη σχέση ἀπὸ ἐμένα. Ἐμεῖς ποτὲ δὲν τὰ βρίσκαμε λόγω καὶ τοῦ ποδοσφαίρου. Ὀλυμπιακὸς ἐγὼ , ΑΕΚ ἐκεῖνος καταλαβαίνεις.

Ξαφνιάστηκε ὁ Ἀποστόλης ὄχι τόσο ἀπὸ τὸ τηλεφώνημα τοῦ πάλαι ποτὲ φίλου του, ὅσο κυρίως ἀπὸ τὸ αἴτημα τοῦ Νίκου νὰ τοὺς πάει στὸν παπά. Ἀρχικὰ δίστασε γιατί πίστεψε πὼς ἦταν πιωμένοι καὶ τοῦ ἔκαναν πλάκα. Κατάλαβε ὅμως στὴ συνέχεια ὅτι δὲν εἶχαν πιεῖ καὶ τὸ ἔλεγαν σοβαρά. Καὶ πάλι ὅμως ἦταν διστακτικός. Γι’ αὐτὸ τοὺς εἶπε ὅτι θὰ τὸ κανονίσει, ἐπιχειρώντας διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ νὰ τοὺς ἀποφύγει…

Πέρασαν λίγες ἡμέρες ἀπὸ τὸ τηλεφώνημα ὅταν ἕνα πρωὶ ὁ Ἀποστόλης καθὼς ἦταν στὸ μαγαζί του, βλέπει τὸ Νίκο καὶ τὸν Μῆτσο, τὰ πάλαι ποτὲ φιλαράκια του νὰ μπαίνουν μέσα.

Τοὺς ὑποδέχθηκε μὲ ἕνα πλατὺ χαμόγελο καὶ τοὺς πρόσφερε καφέ. Ὁ Μῆτσος εἶχε ξαναπεράσει ἀπὸ τὸ μαγαζὶ καὶ εἶχε ψωνίσει ἐνῶ ὁ Νίκος πρώτη φορὰ ἐρχόταν. Ἡ συζήτηση ἀρχικὰ περιστράφηκε γιὰ τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ κατάσταση. Μίλησαν καὶ γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα…

-Μῆτσο δὲν ἀφήνουμε τὸν ἄνθρωπο νὰ δουλέψει καὶ τὸν ἀπασχολοῦμε μὲ ἀνούσιες συζητήσεις. Πὲς στὸν Ἀποστόλη τὸ λόγο τῆς ἐπίσκεψης καὶ ἄσε τὰ ὑπόλοιπα.

-Ἐντάξει Νίκο, δίκαιο ἔχεις. Ἀποστόλη σοῦ ζητήσαμε κάτι. Νὰ μᾶς πᾶς σ’ αὐτὸν τὸν παπὰ καὶ ἐσὺ τὸ ξέχασες. Σὲ παρακαλοῦμε νὰ τὸ κάνεις γιατί μετὰ τὸ τηλεφώνημα ἐκεῖνο τό βράδυ ἔγιναν κάτι περίεργα πράγματα ποὺ πιθανὸν νὰ σχετίζονται…

-Τί ἔγινε ρὲ παιδιά;

Ὁ Νίκος κοίταξε τὸν Μῆτσο καὶ εἶπε:

-Μῆτσο νὰ τὰ πῶ ἐγὼ ἢ ἐσύ;

-Πὲς τα ἐσὺ Νίκο εἶσαι καλύτερος στὸ λόγο.

-Ἐκεῖνο τὸ βράδυ Ἀπόστολε πού σοῦ τηλεφωνήσαμε φύγαμε σχετικὰ νωρὶς ἀπὸ τὸ μαγαζί. Μπήκαμε στὸ αὐτοκίνητο καὶ καθὼς πήγαμε νὰ ξεκινήσουμε χτύπησε τὸ τζάμι τοῦ συνοδηγοῦ ἕνας καλόγερος. Παιδιὰ μπορεῖτε νὰ μὲ πᾶτε λίγο πιὸ κάτω γιατί δὲν βρίσκω ταξί. Εὐχαρίστως τοῦ εἴπαμε καὶ ἀλληλοκοιταχθήκαμε ἔχοντας ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό μας τὴν ἀπορία τί δουλειὰ εἶχε ὁ παπὰς μέσα στὰ ἄγρια μεσάνυχτα. Λὲς καὶ διάβασε τὴ σκέψη μας ἐκεῖνος καί μᾶς εἶπε: «Θὰ ἀναρωτιέστε Νικόλαε καὶ Δημήτριε τί κάνει τέτοια ὥρα ἕνας καλόγερος στὸ δρόμο»! Φαντάσου Ἀπόστολε, ὁ καλόγερος αὐτὸς ἤξερε καὶ τὰ ὀνόματά μας. Κόντευε νὰ μοῦ φύγει τὸ τιμόνι ἀπὸ τὸ χέρι. Πάθαμε σόκ.

-Καὶ ἐγὼ παιδιὰ τὸ ἴδιο θὰ πάθαινα. Τί σᾶς εἶπε;

-Μᾶς ζήτησε νὰ μὴν πᾶμε κόντρα στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Παναγία μας. Νὰ μὴν βλασφημοῦμε. Νὰ κοιτᾶμε τὶς οἰκογένειές μας. Νὰ πᾶμε νὰ ἐξομολογηθοῦμε σύντομα. Νὰ νηστέψουμε καὶ νὰ κοινωνήσουμε ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα. Ἤξερε τὰ πάντα γιά μᾶς, τὶς γυναῖκες μας, τὰ παιδιά μας. Εἶχε τόσο γλυκὸ λόγο ποὺ θὰ ἄντεχα νὰ ὁδηγῶ μέχρι καὶ τὰ πεθερικά μου στὴ Γερμανία γιὰ νὰ τὸν ἀκούω. Οὔτε κἄν τολμήσαμε νὰ τὸν ρωτήσουμε πῶς γνωρίζει τόσα πολλὰ γιὰ τὴ ζωή μας. Τὸ μόνο ποὺ κατάφερε νὰ πεῖ ὁ Μῆτσος ἦταν νὰ τὸν ρωτήσει πῶς τὸν λένε καὶ σὲ ποιὰ ἐκκλησία λειτουργεῖ. Κι ἐκεῖνος εἶπε χαμογελώντας: «Νὰ ἐδῶ παρακάτω εἶναι τὸ σπίτι μου καὶ ἡ Ἐκκλησιά μου. Σταματήσαμε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἄνοιξε τὴν πόρτα τοῦ αὐτοκινήτου καὶ κατευθύνθηκε στὴν κεντρικὴ πόρτα τῆς ἐκκλησίας. Εἰσῆλθε μέσα χωρὶς νὰ ἀνοίξει τὴν εἴσοδο. Ἀλληλο-κοιταχθήκαμε μὲ τὸ Μῆτσο γεμάτοι ἀπορία. Νόμιζα ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνειρεύτηκα. Ἀλλὰ τὸ περίεργο εἶναι ὅτι καὶ ὁ Μῆτσος εἶδε ἀκριβῶς τὸ ἴδιο ὄνειρο. Ξέχασα νὰ σοῦ πῶ ὅτι μόλις βγῆκε ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο μυρίσαμε καὶ οἱ δύο ἕνα ἄρωμα…

-Εὐωδία θὰ ἦταν.

-Μὴν διακόπτεις ρὲ Ἀποστόλη τὸν Νίκο. Ἄστον νὰ σοῦ τὰ πεῖ.

-Πὲς το καὶ εὐωδία. Μέχρι νὰ πᾶμε σπίτια μας τὸ μυρίζαμε ἔντονα μετὰ ἐξαφανίστηκε. Τὸ ἑπόμενο πρωὶ τηλεφωνήθηκα μὲ τὸν Μῆτσο καὶ τοῦ πρότεινα νὰ πᾶμε νὰ βροῦμε τὸν παπὰ καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦμε. Πήγαμε στὴν ἐκκλησιὰ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἀνάψαμε ἕνα κεράκι καὶ πήγαμε νὰ προσκυνήσουμε τὶς εἰκόνες. Τότε εἴδαμε τὸν παπὰ ποὺ μᾶς συνάντησε νὰ ἀπεικονίζεται σὲ φωτογραφία ποὺ ἔγραφε ἅγιος Νεκτάριος. Ἦταν μία γυναίκα στὸ ναό, μᾶλλον καντηλανάφτισσα καὶ τὴν ρωτήσαμε ἐὰν γνωρίζει τὸν παπὰ-Νεκτάριο, τὸν παπὰ ποὺ μοιάζει μὲ τὴν εἰκόνα. Κι ἐκείνη ἔκπληκτη μᾶς ἀπάντησε πὼς στὸ ναὸ ὑπηρετοῦν δύο ἱερεῖς ὁ πατὴρ Κωνσταντῖνος καὶ ὁ πατὴρ Γεώργιος. Παπὰ Νεκτάριος δὲν ὑπῆρχε. Τέσσερις ἡμέρες τώρα σπάζουμε τὸ κεφάλι μας γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ παπάς.

-Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἦταν. Ἀφοῦ σᾶς τὸ εἶπε ξεκάθαρα. Θέλει καὶ συζήτηση τό πρᾶγμα.

-Ὁ Νίκος ξέχασε νὰ σοῦ πεῖ καὶ τὸ πιὸ σημαντικό. Ἀπὸ τότε πού σοῦ τηλεφωνήσαμε κόψαμε τὸ ποτὸ τελείως. Ἔχεις ἐσὺ καμιὰ περαιτέρω ἐξήγηση γιατί θὰ τρελαθοῦμε. Ἐγὼ τὸ εἶπα στὴ γυναίκα μου καὶ ἐκείνη ἔβαλε τὰ γέλια, λέγοντάς μου νὰ προσέχω νὰ ἀποφεύγω νὰ πίνω «μπόμπες» (ἀλλοιωμένα ποτά)!

-Δὲν ὑπάρχει παιδιὰ καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι ὁ παπὰς ἦταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος. Στὸ ναὸ ἐκεῖνο λειτουργάει ὁ παπὰς πού σοῦ ἔλεγα Μῆτσο, ὁ παπὰ Γιώργης. Ἐκεῖ πάει ἡ γυναίκα μου ἐδῶ καὶ δύο χρόνια καὶ ἐκεῖ πάω καὶ ἐγὼ ἕνα χρόνο τώρα. Κάτσε νὰ πάρω τὸν παπὰ –Γιώργη καὶ νὰ τοῦ ποῦμε ὅλα αὐτὰ ποὺ σᾶς συνέβησαν. Σήμερα εἶναι Πέμπτη καὶ νομίζω εἶναι στὸ ναὸ ἀπὸ τὸ πρωί.

Ὁ Ἀποστόλης τηλεφώνησε στὸν παπὰ-Γιώργη καὶ ἔκλεισαν ραντεβοὺ γιὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας.

Ὁ Ἀποστόλης καὶ οἱ δύο παλιοὶ συνδαιτημόνες του στὸ ποτὸ ἐξιστόρησαν μὲ κάθε λεπτομέρεια στὸν παπὰ –Γιώργη τί εἶχε συμβεῖ. Ὁ γέροντας ἱερέας τοὺς ἄκουγε μὲ προσοχή. Ἦταν ἐμφανῶς συγκινημένος καὶ μὲ δυσκολία κρατοῦσε τὰ δάκρυά του.

-Θυμᾶσαι Ἀπόστολε πέρυσι παραμονὲς Χριστουγέννων τί κουβεντιάζαμε.

-Ὄχι γέροντα, πού νὰ θυμᾶμαι;

-Μοῦ μίλησες μὲ πόνο γιὰ τὸ Δημήτρη καὶ τὸ Νικόλαο καὶ μοῦ ζήτησες νὰ τοὺς μνημονεύω στὴν πρόθεση.

-Τώρα ποὺ τὸ λὲς παππούλη τὸ θυμᾶμαι. Τότε ἄναψα καὶ ἐγὼ ἕνα κεράκι στὸν ἅγιο Νεκτάριο καὶ τὸν παρακάλεσα νὰ κόψουν μαχαίρι τὸ ποτὸ καὶ νὰ γιορτάσουν Χριστούγεννα μὲ τὶς οἰκογένειές τους. Πού καὶ ποὺ προσευχόμουν γι’ αὐτούς. Κολλητοὶ ἀπὸ παιδιὰ ἤμασταν…

-Ἐ ὁ ἅγιός μας, δὲν τοὺς ξέχασε. Παρακολουθοῦσε τὰ βήματά τους καὶ μόλις εἶδε τὴ διάθεση τῆς καρδιᾶς τους νὰ ἀναζητᾶ –ἔστω καὶ μέσα ἀπὸ σένα- νὰ ἀνακαλύψουν τὴν αἰτία τῆς εὐτυχίας σου, τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστὸ τότε τοὺς φανερώθηκε. Παιδιά μου αὔριο θὰ γιορτάσουμε τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Θὰ ἤθελα νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἀναφερθῶ στὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς πρὸς οἰκοδομή τῶν πιστῶν, χωρὶς φυσικὰ νὰ ἀναφέρω τὰ ὀνόματά σας.

-Γέροντα θὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ στὸ ναὸ ἀλλὰ ὄχι μόνος. Θὰ ἔρθω μὲ τὸν Μῆτσο καὶ τὸν Νίκο, ἂν φυσικὰ θέλουν.

-Τὸ ρωτᾶς κιόλας ρὲ Ἀπόστολε. Φυσικὰ καὶ θὰ ἔρθουμε.

Οἱ τρεῖς τους συναντήθηκαν μισὴ ὥρα πρὶν χτυπήσει ὁ παπὰς γιὰ τὸν ὄρθρο. Ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἀνοικτὴ ἀφοῦ ὁ παπὰ-Γιώργης συνήθιζε νὰ πηγαίνει στὸ ναὸ γύρω στὶς 5 π. μ. γιὰ νὰ προλάβει νὰ διαβάσει τὰ ὀνόματα στὴν Ἁγία Πρόθεση. Περιέργως ἡ Ἐκκλησία ἂν καὶ ἦταν Παρασκευὴ εἶχε πολὺ κόσμο. Ὁ παπὰ Γιώργης στὸ κήρυγμα ἀναφέρθηκε στὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου κλαίγοντας. Ὁ Δημήτρης μισή ὥρα μετὰ πέρασε γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωὴ του τὴν πόρτα τοῦ Ἐξομολογητηρίου. Δύο ὧρες μιλοῦσε μὲ τὸν παπὰ –Γιώργη. Ἀμέσως μετὰ εἰσῆλθε στὸ μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ ὁ Νικόλαος. Κι ἐκεῖνος ἔμεινε πολὺ χρόνο.

Ἦταν ἀργὰ τὸ μεσημέρι ὅταν οἱ δύο φίλοι, μὲ χαμογελαστὰ πρόσωπα πῆγαν στὸ μαγαζὶ τοῦ Ἀποστόλη. Ἔκλαιγαν καὶ οἱ τρεῖς τους σάν τὰ μωρὰ παιδιά. Τὰ Χριστούγεννα ἐκεῖνα οἱ τρεῖς φίλοι μὲ τὶς οἰκογένειες τους γυναῖκες καὶ παιδιὰ ἐκκλησιάστηκαν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ ἐν συνέχεια συγκεντρώθηκαν στὸ σπίτι τοῦ Νικόλαου, γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ἔνιωθαν χαρούμενοι καὶ εὐτυχισμένοι γιατί μέσα τους ἄρχισε νὰ φωτίζει τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεὲμ καὶ ἡ καρδιὰ τοὺς εἶχε μετατραπεῖ σὲ Φάτνη, στὴν ὁποία γεννήθηκε ὁ Χριστός. –

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

orthodoxia.gr/

 

via Ο «κλειδαράς» παπάς, ο Άγιος Νεκτάριος και οι τρεις «κολλητοί» φίλοι (Συγκλονιστική αληθινή ιστορία!) | Σημεία Καιρών

Ποιό είναι φοβερό; | Πεμπτουσία

Τίποτε δεν είναι φοβερό παρά μόνο το να βρεθείς αντιμέτωπος με τον Θεό.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

via Ποιό είναι φοβερό; | Πεμπτουσία

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Η Μακεδονία και οι Μαθητές όρισαν το Δημοκρατικό τόξο.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη Συνταγματάρχη ε.α.

   Η Μακεδονία, οι μαθητές και η 29η Νοεμβρίου 2018, ίσως περάσουν στην σύγχρονη πολιτική ιστορία μας.

   Οι εκδηλώσεις των μαθητών και οι παρενέργειες που δημιουργήθηκαν, όρισαν το δημοκρατικό τόξο της πολιτικής ζωής του τόπου μας.

   Το ταρακούνημα που δημιούργησαν φαίνεται από τις αντιδράσεις των «ενδιαφερομένων».

   Τα ΜΜΕ το πέρασαν όσο πιο ξώφαλτσα μπορούσαν.

   Οι «εορταστές του Πολυτεχνείου» καταδικάζουν το δικαίωμα των διαδηλώσεων.

   Ο «Πρωθυπουργός των καταλήψεων του 15μελούς» μέμφεται των καταλήψεων των σχολείων.

   Οι Μαθητές ξεμπρόστιασαν τους «δήθεν», ξεδιάλυναν την «ήρα από το στάρι» και μάλιστα με ένα καινοτόμο διαχωρισμό και αυθεντικά αληθινό αποτέλεσμα.

Ας πάμε στα πραγματικά γεγονότα.

Στην πράξη έγιναν πανελλαδικά τριών ειδών εκδηλώσεις-διαδηλώσεις:

1. των ανένταχτων μαθητών, υπέρ της Μακεδονίας
2. των μαθητών των εντεταγμένων στη Χρυσή Αυγή, υπέρ της Μακεδονίας και
3. των αντιδιαδηλωτών, που αμφισβητούσαν το δικαίωμα διαδηλώσεως των άλλων.

Μια αξιολόγηση και συμπεράσματα:

1. Υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών δεν διαδήλωσε απολύτως κανείς.
2. Η πλειοψηφία των μαθητών τάχθηκε με την πρώτη κατηγορία. Δεν δέχτηκαν κανένα κομματικό καπέλωμα και καθοδήγηση. Οι άλλες δύο κατηγορίες ήταν ισχνές έως αμελητέες. Το πολύ 50-120 άτομα.
3. Η ποιότητα της πρώτης κατηγορίας ήταν αδιαμφισβήτητα και μακράν καλύτερη των άλλων: ποσοτικά, ποιοτικά, με ήθος, ύφος, ευπρέπεια, κοσμιότητα, σεβασμό στην κοινωνία-στον δίπλα, αλλά και με ενθουσιασμό, παλμό, ζωντάνια, Ελλάδα.
4. Ομοίως η συμπεριφορά των κατηγοριών διακριτή και ξεκάθαρη.

Στις δύο, κουκούλες, βία και απειλές. Στην άλλη Μόνο Σημαίες Ελληνικές και Εθνικός παλμός και ενθουσιασμός.

   5 . Η μία, η μόνη αυθόρμητη. Οι άλλες δύο καθοδηγούμενες και με συγκεκριμένες κατευθύνσεις και οδηγίες, που μάλιστα απευθυνόταν και προσπαθούσαν να τις επιβάλλουν και στις άλλες ομάδες, ευτυχώς ανεπιτυχώς..

6. Οι «ντεμέκ αντιεξουσιαστές» αποφάσισαν ότι κανείς άλλος δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να διαδηλώνει. Πώς αλλιώς μπορεί να είναι ο ορισμός του φασισμού;

Εκτελούσαν εντολές της κρατικής εξουσίας. Εντολές και δραστηριότητες Παρακρατικής οργάνωσης. Μας θύμισαν την «Οργάνωση καρφίτσα».

7. Οι πολιτικοί όλων των χώρων, απογυμνωμένοι «νεολαιών», ανέκρουσαν πρύμνα, και εκτάκτως, εσχάτως και προσφάτως, «ιματισμένοι και σωφρονούντες», διαπίστωσαν ότι οι καταλήψεις των σχολείων αντίκεινται στην αποστολή των Σχολείων. Να τι πέτυχε η Μακεδονία και οι Μαθητές. Οι αυθάδεις και οι αυθαίρετοι να συνετιστούν. Οι παράφρονες να συμφωνήσουν με το λογικό.
8. Ούτε στα αντιπολιτευτικά κόμματα δεν επέτρεψαν να οικειοποιηθούν, να καπελώσουν και να καρπωθούν των υγειών εκδηλώσεων.
9. Το πραγματικά Ελληνικό, το γνήσιο Εθνικό απέναντι σε όλους.

   Αυτό είναι το πραγματικό Δημοκρατικό Τόξο και ορίστηκε και στάθηκε απέναντι σε όλες τις αντιδημοκρατικές κομματικές συμπαιγνίες.

   Εάν ο πολιτικός κόσμος και τα κόμματα δεν πάρουν το μήνυμα, θα ξεπεραστούν από τα Γεγονότα και την Ιστορία.

   Τα διλήμματα απτά και αμείλικτα:

   Ή με τον Σόρος ή με την Ελλάδα.

   Ή με την Παγκοσμιοποίηση ή με την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού.

   Η Μακεδονία και οι Μαθητές όρισαν τα όρια και τις ανοχές.

   Και οι ανοχές και τα όρια είναι πλέον ορισμένα και ασφυκτικά στενά.

   Η Μακεδονία και οι Μαθητές όρισαν το Δημοκρατικό τόξο.

   Η Μακεδονία, οι Μαθητές και η 29η Νοεμβρίου 2018, είναι Ιστορική αφετηρία.

   Μια νεολαία ξεκάθαρη, διάφανη, αδούλωτη, με επίγνωση, αυτόνομη και αυτόφωτη.

   Αυτή η νεολαία μπροστάρης και αυθεντικός εκφραστής των μεγαλυτέρων τους, έστειλε το μήνυμα προς τους πολιτικούς αρχηγούς:

   Το οικονομικό, ψυχολογικό και ιδεολογικό μπούλιγκ που μας ασκήσατε δεν απέδωσε.

   Η Ελληνική μας ψυχή έμεινε αδούλωτη. Ή αλλάζετε ή σας αλλάζουμε.

   Ο Χρόνος σας είναι λίγος. Εμείς θα σας εφελκύσουμε στο Εθνικό πεπρωμένο.

   Ποιός το περίμενε ότι η Μακεδονία θα είχε αυτή την αντοχή, την συνέχεια και αυτά τα αποτελέσματα. Θα ασκούσε αυτή την πίεση.

   Οι καιροί άλλαξαν, το κύμα θέριεψε, ανδρώθηκε, απέκτησε συνέχεια και συνέπεια. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

   Οι καιροί θυμίζουν περιγραφές και εμπειρίες του 1960 και 1970. Αγνά ιδανικά νεολαίας.

   Η νεολαία έστειλε το μήνυμα ευκρινές και καθάριο και περιμένει επιτακτικά απάντηση: εάν «ελήφθη και κατενοήθη»

   Ποιός το περίμενε ότι η Μακεδονία και οι Μαθητές θα άνοιγαν Νέους Ορίζοντες.

   Η Μακεδονία και οι Μαθητές όρισαν το Δημοκρατικό τόξο.

via ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Η Μακεδονία και οι Μαθητές όρισαν το Δημοκρατικό τόξο.

ΣΤΗΝ ΔΑΝΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ…ΝΗΣΙ!!! | Greek National Pride

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Όπως φαίνεται στην Δανία, μια υποτίθεται από τις πιο προοδευτικές χώρες της Ευρώπης, άρχισαν να αντιλαμβάνονται το μεγάλο παιχνίδι με τους λαθρό καθώς η κατάσταση έχει «ξεφύγει» και έτσι με απόφαση της δανέζικης κυβέρνησης θα συγκεντρώνονται όλοι οι λαθρό που έρχονται παράνομα στην χώρα σε ένα επιλεγμένο ακατοίκητο νησί, κάτι ανάλογο δηλαδή με την γνωστή στην ιστορία νήσο Έλις της Νέας Υόρκης όπου συγκεντρώνονταν οι μετανάστες που πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, για έλεγχο και ειδική κάθαρση.

Όπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, το κυβερνών Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα της Δανίας αποφάσισε να συγκεντρώνει όλους τους παράνομους μετανάστες στην νήσο Lindholm, όπου δημιουργείται ειδικό Κέντρο Παράνομων Μεταναστών.

Το Κέντρο αυτό όπως αναφέρεται που θα έχει έκταση περί 700 στρέμματα, θα ονομάζεται «Επιστροφή» και θα προετοιμάζει τους παράνομους μετανάστες για να γυρίσουν ανεπιστρεπιτή από εκεί που ήρθαν, δηλαδή πίσω στις πατρίδες τους.

Το μοντέλο αυτό έχει προταθεί και για την χώρα μας, που δόξα το Θεό έχει μεγάλο αριθμό νησιών, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει καμίας ανταπόκρισης.

Αλήθεια οι Δανοί είναι και αυτοί… ρατσιστές και φασίστες ;;;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

via ΣΤΗΝ ΔΑΝΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ…ΝΗΣΙ!!! | Greek National Pride

Αναζητούν το νέο, κατασπαράξτε τους

Το καλύτερο άρθρο του Παντελή Σαββίδη

• Μαθητές από σχολεία της Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονται για τη Συμφωνία των Πρεσπών (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

  «>

Μαθητές από σχολεία της Θεσσαλονίκης διαμαρτύρονται για τη Συμφωνία των Πρεσπών (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου από τα σχολεία της Βορείου Ελλάδος βγήκαν στο δρόμο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η συμφωνία ήταν η αφορμή. Οι αιτίες είναι βαθύτερες. Μπορεί να βρίσκονται ακόμη στο υποσυνείδητο. Όλη η ελληνική παρακμή έπεσε πάνω τους να τους κατασπαράξει. Δεν θα το πετύχει. Γιατί η μαθητική εξέγερση είναι αυθόρμητη. Αυτό το γνωρίζουν οι συμμετέχοντες. Και γι’ αυτό θα συνεχίσουν. Μέχρι να εξαντληθούν. Από την κούραση και το νομοτελειακό αδιέξοδο, όχι τη συκοφαντία.
Όλα τα αυθόρμητα κινήματα έχουν ένα τέλος. Διότι εμφανίζονται ως διάττοντες αστέρες. Ταράζουν τα νερά και εξαφανίζονται. Αυτή είναι και η γοητεία τους. Στέλνουν μηνύματα αλλαγής και καινοτομίας. Δηλώνουν ότι έχουν μπουχτίσει από την παρακμή. Μπορεί και να μην γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν. Ξέρουν, όμως, πως θέλουν να τα αλλάξουν όλα. Αυτός είναι ο κοινός τόπος τους. Συνήθως, δεν το καταφέρνουν εκείνη τη στιγμή. Αλλά γονιμοποιούν μια γερασμένη, παρακμασμένη και διεφθαρμένη κοινωνία. Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο τους.

Δεν υπάρχει ούτε ένας κατεστημένος θεσμός που να μην βρίσκεται σήμερα απέναντί τους. Ακόμη και το βαθύ χέρι του κατεστημένου, οι «αναρχοαυτόνομοι». Που αναλαμβάνουν τις βρώμικες δουλειές εναντίον όσων αναζητούν το νέο. Ο βαθύς συντηρητισμός τους, τους φέρνει αντιμέτωπος με τα παιδιά που έμειναν η μόνη ελπίδα αυτής της τελειωμένης, καθόλα, κοινωνίας. Είναι τελειωμένη, γι’ αυτό που παράγει και αναπαράγει το πολιτικό της σύστημα. Έχει βαλκανιοποιηθεί απολύτως. Είναι βουτηγμένο στη διαφθορά. Είναι τελειωμένη εξαιτίας της βαθιάς απαιδευσιάς της αστικής της τάξης. Είναι, απλώς, τσιρικιτζίδες. Είναι τελειωμένη διότι είναι βαθιά συντηρητική.

Αυτόν τον πολτό που γίνεται βάλτος κάποιος πρέπει να τον αναταράξει. Οι φοιτητές βολεύτηκαν στις κομματικές καρέκλες και την κομματική σιγουριά. Δεν αναλαμβάνουν το ρίσκο. Μάλλον, κατασταλτικά ως κομματικά ΜΑΤ, δρουν προς το παρόν. Εκτός και αν βγουν στο δρόμο για συμπαράσταση. Η διανόηση, αν υπάρχει και όση υπάρχει, αναζητά έναν κρατικό μισθό, μια συνταξούλα ή μια δημόσια θέση την οποία εξαγοράζει με τη σιωπή της. Πολλές φορές βολεύεται στον βουλευτικό θώκο. Γιατί να μιλήσει; Είναι εξ ορισμού ακατάλληλη. Η λοιπή κοινωνία σιγοψιθυρίζει τον πόνο της για να εκτονωθεί, αλλά και να μην την ακούσει κανείς. Φοβάται. Φοβάται το μίσος και το μένος των άλλοτε «επαναστατών». Αυτών που δικαίωσαν την …«επαναστατική» παράδοση. Η οποία, μόλις καταλάβει την εξουσία, μεταμορφώνεται σε αντεπανάσταση.

Τα πιο αυταρχικά καθεστώτα είναι αυτά που κατέλαβαν την εξουσία επαναστατικά.

Οι εξεγέρσεις είναι κάτι διαφορετικό. Μπολιάζουν τις κοινωνίες. Εξέγερση ήταν ο Μάης του ’68 που αποτέλεσε τομή στην κοινωνική εξέλιξη. Εξέγερση, για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν το Πολυτεχνείο. Μέχρι που το κατέλαβαν οι κομματικοί εγκάθετοι και το εκμεταλλεύτηκαν. Στις αυθόρμητες εξεγέρσεις είναι δυνατόν να παρεισφρήσουν και στοιχεία που οραματίζονται ναζιστικούς, φασιστικούς ή κομμουνιστικούς ολοκληρωτισμούς. Αλλά δεν βάζουν αυτοί τη σφραγίδα της εξέγερσης. Δεν μπορεί η εκδήλωση μιας αγανάκτησης να αναζητά τη λύτρωση σε καθεστώτα που ματοκύλισαν την ανθρωπότητα. Θυμηθείτε πώς συκοφαντήθηκε το Πολυτεχνείο στην αρχή, όταν αυθόρμητα οι φοιτητές θέλησαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς. Τους είπαν προβοκάτορες, φασίστες, όργανα της χούντας.

Οι ίδιες δυνάμεις, που επιβιώνουν πάντοτε, επιχειρούν να συκοφαντήσουν σήμερα το μαθητικό κίνημα. Θυμηθείτε πώς χαρακτήριζαν τους φοιτητές του Μάη του ’68. Αλήτες τους ανέβαζαν, αλήτες τους κατέβαζαν. Ο Μάης του ’68, όμως, αποτέλεσε τομή. Σήμανε το θάνατο της παλιάς κοινωνίας και την ανάδυση μιας νέας. Παρήγε πολιτισμό, πολιτικές αντιλήψεις, απελευθέρωσε κοινωνικά κινήματα των οποίων η δυναμική εξαντλήθηκε.

Σήμερα έχουμε ανάγκη μιας νέας εξέγερσης. Τα κινήματα των «Αγανακτισμένων» και των «Πλατειών» ήταν το κύκνειο άσμα μιας παλιάς, συντηρητικής κοινωνίας, που βολεύθηκε στο παρελθόν και βγήκε στους δρόμους όταν της το αμφισβήτησαν. Το παρελθόν, όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Το νέο δεν εμφανίζεται καθ’ υπαγόρευσιν. Δεν μπορεί να περιληφθεί σε κομματικά προγράμματα. Το νέο βγαίνει από την κοινωνία. Η μαθητική εξέγερση είναι η έκρηξη της κοινωνίας. Η πρωτοπορία του νέου δεν αναδύεται, αυτήν τη φορά, από τα συντηρητικά πανεπιστήμια και τους κομματικοποιημένους φοιτητές. Εμφανίζεται σιγά σιγά από τη γενιά που, λόγω ηλικίας, δεν υπολογίζει το κόστος. Αναζητά ταυτότητα και νέες αξίες. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το παλιό.

Το παλιό τελείωσε. Ας το καταλάβουμε. Όσοι δεν το αντιληφθούν θα βρεθούν στο περιθώριο της ιστορίας.

Οι έννοιες Δεξιά και Αριστερά είναι πλέον κενές περιεχομένου. Οι συλλογικοί αυτοπροσδιορισμοί δεν γίνονται πια στη βάση του ταξικού συμφέροντος. Η κοινωνική αντίδραση δείχνει ότι δεν μπορούν να γίνουν ούτε στη βάση των κοινωνικών ταυτοτήτων. Δεν μπορεί να ξεριζωθεί από την ανθρώπινη συνείδηση η αίσθηση της καταγωγής. Ποιος είμαι και από πού προέρχομαι. Η αναζήτηση ταυτότητας δεν σημαίνει ούτε εθνικισμό ούτε ρατσισμό. Όποιος αναζητά τα στοιχεία της ύπαρξής του αναγνωρίζει και στον άλλο αυτό το δικαίωμα. Συνυπάρχει και δεν του επιτίθεται. Είναι σαθρό το επιχείρημα που θέλει, σώνει και καλά, να αποδώσει στην ταυτότητα επιθετικά χαρακτηριστικά. Οι ταυτότητες είναι πολυχρωμία και ιδιαιτερότητα απέναντι στον κοινωνικό πολτό που επιζητούν οι διάκονοι μιας αποτυχημένης παγκοσμιοποίησης. Παγκοσμιοποίησης, όχι οικουμενισμού. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον άλλο. Και θα σπάει τα δεσμά που τον διαχωρίζει.

Η αίσθηση της καταγωγής, ο τόπος που μεγαλώνει ένας άνθρωπος, οι παραδόσεις του, η θρησκευτική συνείδηση, έστω και ως ψευδαίσθηση, του προσδίδουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τον προσδιορίζουν. Αυτά δεν ξεριζώνονται. Όσοι το επιχείρησαν γελοιοποιήθηκαν από την Ιστορία. Η αναζήτηση νέων αξιών έχει να κάνει με το νέο περιβάλλον, που διαμόρφωσε με τις ανακαλύψεις του ο άνθρωπος. Ζούμε σε άλλη εποχή από αυτήν που θέλει να αναπαράγει ένα σαθρό κατεστημένο. Αυτή την αλλαγή εποχής τη βιώνει με τα μέσα που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά της η νέα γενιά, που βρίσκεται στην γυμνασιακή ηλικία. Δεν έχει τη δυνατότητα να την συγκεκριμενοποιήσει και γι αυτό εκφράζεται δυναμικά. Εξεγερτικά. Δεν έχει τους φιλοσόφους που ευτύχησε να αναδείξει ο Μάης ’68 για να την προβληματίσουν. Αγωνίζεται μόνη της εναντίον όλων.

Αυτή η ανάγκη αναζήτησης του νέου έπρεπε να αποτελεί στόχο του σχολείου. Δεν το κάνει. Αναπαράγει το πιο αρρωστημένο παρελθόν. Δυστυχώς, οι μαθητές έχουν απέναντί τους και τους δασκάλους τους που έμειναν σε μια παρωχημένη εποχή. Στην εποχή που ήταν οι ίδιοι νέοι. Η εποχή αυτή, όμως, πέρασε. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Δεν θα ξημερώσει αύριο μια νέα εποχή. Θα χρειαστεί πόνους στη γέννα. Και το κίνημα των μαθητών θα βρεθεί, κάποια στιγμή, σε αδιέξοδο. Αυτή είναι η μοίρα των κινημάτων. Αλλά η αρχή έγινε. Θα υποστηρίξουμε το νέο ή θα αμυνθούμε με το παλιό αποκαλώντας τα νέα παιδιά γυμνασιακής ηλικίας, αλήτες και φασίστες;

Παντελής Σαββίδης

http://www.pontos-news.gr/article/187395/anazitoyn-neo-katasparaxte-toys

via Αναζητούν το νέο, κατασπαράξτε τους

Η Μικρή Κόκκινη Κλώσα – Liberal

Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε : ‘Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;’ Ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

‘Όχι εγώ’, είπε η αγελάδα, ‘τέλειωσε το ωράριο μου’.
‘Όχι εγώ’, είπε η πάπια, ‘σήμερα έχω ημιαργία’.
‘Όχι εγώ’, είπε το γουρούνι, ‘έχω πάρει άδεια’.
‘Όχι εγώ’, είπε η χήνα, ‘ψάχνω για δουλειά’.
‘Δεν είμαι αρμόδιος’, είπε το γαϊδούρι.
‘Έχεις, γραφτεί στα μητρώα αγροτών? Έχεις πληρώσει τις εισφορές σου?’ ρώτησε το μοσχάρι.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε και έγινε ψηλό και ολόχρυσο. ‘Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;’ Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.

‘Όχι εγώ’, είπε η πάπια, ‘σήμερα κάνω στάση εργασίας.’
‘Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου’, είπε το γουρούνι.
‘Όχι εγώ, θα χάσω τη θέση μου στην επετηρίδα’, είπε η αγελάδα.
‘Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας’, είπε η χήνα.
‘Δεν βρίσκω τη σφραγίδα για να πρωτοκολλήσω’, είπε το γαϊδούρι.
‘Έχεις πάρει άδεια από τον αγροτικό συνεταιρισμό?’ ρώτησε το μοσχάρι.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. ‘Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;’ ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

‘Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα’, είπε η αγελάδα.
‘Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης’, είπε η πάπια.
‘Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
‘Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός’, είπε η χήνα.
‘Δεν βρίσκω τη σχετική εγκύκλιο’, είπε το γαϊδούρι.
‘Μα το επάγγελμα του αρτοποιού είναι κλειστό! Υπάρχει άλλος φούρνος στα 672 μέτρα από εδώ!’ είπε το μοσχάρι.

‘Θα το κάνω τότε μόνη μου’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε έξι φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα ήθελαν, για την ακρίβεια απαιτούσαν, μερίδιο απ’ το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, ‘Όχι, μπορώ να φάω και τις έξι φρατζόλες μοναχή μου’.

‘Αίσχος – Κερδοσκοπία!’, φώναξε η αγελάδα.
‘Καπιταλιστική βδέλλα!’, ούρλιαξε η πάπια.
‘Απαιτώ ίσα δικαιώματα!’, διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
‘Ρώτησες τον αρμόδιο;’ ρώτησε το γαϊδούρι.
‘Έχεις υποβάλλει χαρτοσημασμένη αίτηση εις τριπλούν για να πάρεις θεωρημένη άδεια έγκρισης προϊόντος από την αγορανομία?’ ρώτησε το μοσχάρι.

Και γράψανε σε πλακάτ ‘Αδικία’, ‘Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί’, ‘Να κρατικοποιηθεί το ψωμί’, ‘Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο’, ‘Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού’ και έκανα πορεία γύρω – γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. ‘Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου’. ‘Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε’, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. ‘Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.’

‘Ακριβώς’, είπε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης. ‘Αυτή είναι η χαρά της δημιουργίας. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, σύμφωνα με το κρατικό κανονιστικό πλαίσιο, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;’

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά, με το ένα τέταρτο της φρατζόλας, και τα υπόλοιπα ζώα με τις ολόκληρες φρατζόλες, ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα  και πήγε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι, η χήνα, το γαϊδούρι και το μοσχάρι διερωτώνται ακόμα μέχρι σήμερα, γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί και έφυγε από κοντά τους.

(Το κείμενο αυτό, είναι μια παραλλαγή της ιστορίας της μικρής κόκκινης κλώσας, που είναι ένα λαϊκό ρωσικό παραμύθι.)

 

Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.

Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.

via Η Μικρή Κόκκινη Κλώσα – Liberal

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου) | Σημεία Καιρών

Ο π. Πορφύριος, γεννήθηκε το 1906 από ευσεβείς και πολύ φτωχούς γονείς στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας. Στο σχολείο πήγε μέχρι Β΄ Δημοτικού. Τα γράμματα, όπως μου είπε, τα έμαθα διαβάζοντας το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας. 

Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Κι ο μικρός Ευάγγελος – αυτό ήταν το όνομα του Γέροντα – δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί διάβαζε και το Βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ τον συνεπήρε η αγία μορφή του Οσίου, που άρχισε να σκέπτεται να τον μιμηθεί.

Μικρός καθώς ήταν, 13-14 ετών, βρήκε τον τρόπο και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά Γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή, την καθαρή αγάπη του Θεού και δέχθηκε – άδολο και αγνό παιδί όπως ήταν – το διορατικό χάρισμα. Όμως αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον «μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει. Έτσι, γύρισε στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο Μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί θεραπεύθηκε.

Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος θαύμασε για τα ουράνια χαρίσματα του νέου Μοναχού και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του το όνομά του: Πορφύριος. Φανταστείτε ότι περιέγραψε στον Αρχιεπίσκοπο την Ιερά Μονή του Σινά με λεπτομέρειες, χωρίς ποτέ να την έχει επισκεφθεί!

Όταν η Ιερά Μονή του Αγίου Χαραλάμπους έγινε γυναικεία, εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βάθειας Ευβοίας.

Το 1940 ήρθε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια το Θεό και τους ανθρώπους, ζώντας στην ταπεινή αφάνεια και μεγαλουργώντας για τη δόξα του Θεού. Αφού, να σκεφθείτε, βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους να βρουν την ειρήνη του Θεού. Ακόμη και τους γιατρούς βοηθούσε με τις χαρισματικές του διαγνώσεις, και πολλούς ασθενείς θεράπευε με τη χάρη του Θεού. Και όλα αυτά τα έκαμνε, ο αγράμματος για τον κόσμο, π. Πορφύριος, που ήξερε όμως άριστα τα άγια γράμματα του Θεού. «Ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας».
Όταν πήρε τη σύνταξη του από τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, κάπου 39 χιλ. από την Αθήνα, στο δρόμο για τη Λαμία, και άλλα 5 χιλ. στο δρόμο προς Ωρωπό, όπου έζησε το ίδιο ταπεινά, παλεύοντας με τις αρρώστιες του, που του χαρίσθηκαν από την αγάπη του Θεού ως «σκόλοψ τη σαρκί, ίνα μη υπεραίρηται».
Ο τόπος εκείνος έγινε αληθινό προσκύνημα. Επεδίωκε ο Γέροντας την αφάνεια, και ο Θεός τον δόξαζε. «Ο κόσμος – θα γράψει αργότερα – με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου … και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα».

Ο Γέροντας έφυγε από τη ζωή ταπεινά στο κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, στις 2 Δεκεμβρίου 1991. Είχε την εσωτερική πληροφορία ότι το τέλος ήταν «εγγύς» και ήθελε να πεθάνει ταπεινά, μακριά από τον κόσμο, μέσα στη γαλήνη του Θεού. Κανείς δεν πληροφορήθηκε το θάνατό του, παρά μόνο οι κελιώτες των Καυσοκαλυβίων. Η κηδεία του έγινε ταπεινή, απέριττη, καλογερική, μέσα στο ειρηνικό και σεπτό περιβόλι της Παναγίας.

Aπό το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Ανθολόγιο Συμβουλών»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

«Σας έχω ξαναπεί ότι, μετά θάνατον θα’ μαι πιο πολύ κοντά σας, απ’ όσο τώρα, διότι θα ζω πιο κοντά με τον Χριστό.»

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου «Βίος και Λόγοι»

faneromenihol.gr

via Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου) | Σημεία Καιρών

Σώζει τον άνθρωπο. | Πεμπτουσία

Η ελεημοσύνη από μόνη της, λένε οι πατέρες, σώζει τον άνθρωπο. Ο ελεήμων άνθρωπος μοιάζει με τον Θεό. Ο Θεός είναι ελεήμων. Τι λέμε στη Θεία Λειτουργία; «ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις». Είναι ελεήμων ο Θεός. Αυτός που είναι ελεήμων μοιάζει με τον Θεό και ο Θεός δεν μπορεί να αρνηθεί σ’ αυτόν τη χάρη Του.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

via Σώζει τον άνθρωπο. | Πεμπτουσία

Το Zωντανό Iστολόγιο » Kananga – ένας ύμνος στην Ιεραποστολή

 

Δείτε την ταινία Kananga, βραβευμένο ντοκιμαντέρ με θέμα την Ιεραποστολή στην Αφρική.

Αφού ολοκληρώθηκε η φεστιβαλική πορεία της ταινίας και μετά από τέσσερα διεθνή βραβεία, έφτασε η ώρα να ελευθερωθεί σε όλον τον κόσμο εύκολα και δωρεάν (Youtube)!

Η ταινία πήρε τα εξής βραβεία και έχει αξιολόγηση 8,5 στο IMDB (1/12/2018):

Αγγλία: Λονδίνο, Ελληνικό φεστιβάλ Λονδίνου 2018:

• 1o βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ.

Ρωσία:  Σεβαστούπολη,φεστιβαλ Αγίου Βλαδίμηρου:

• Βραβείο προσφοράς στον πολιτισμό, στην επιστήμη και στον κινηματογράφο.
• Βραβείο προσφοράς στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή
• Βραβείο προσφοράς στην Ορθοδοξία

Συντελεστές: Παύλος Τριποδάκης, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, Dimitris B., Florence A., Κώστας Μανίκης

Στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως Ιγνάτιο Μανδελίδη.

Παρακαλούμε διαδόστε την!

Δείτε την ταινία Kananga, βραβευμένο ντοκιμαντέρ με θέμα την Ιεραποστολή στην Αφρική.
Αφού ολοκληρώθηκε η φεστιβαλική πορεία της ταινίας και μετά από τέσσερα διεθνή βραβεία, έφτασε η ώρα να ελευθερωθεί σε όλον τον κόσμο εύκολα και δωρεάν (Youtube)!
Η ταινία πήρε τα εξής βραβεία και έχει αξιολόγηση 8,5 στο IMDB (1/12/2018):

Αγγλία: Λονδίνο, Ελληνικό φεστιβάλ Λονδίνου 2018:

1o βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ.

Ρωσία: Σεβαστούπολη,φεστιβαλ Αγίου Βλαδίμηρου:

Βραβείο προσφοράς στον πολιτισμό, στην επιστήμη και στον κινηματογράφο.
Βραβείο προσφοράς στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή
Βραβείο προσφοράς στην Ορθοδοξία

Συντελεστές: Παύλος Τριποδάκης, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, Dimitris B., Florence A., Κώστας Μανίκης
Στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως Ιγνάτιο Μανδελίδη.
Παρακαλούμε διαδόστε την!

via Το Zωντανό Iστολόγιο » Kananga – ένας ύμνος στην Ιεραποστολή

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Το Δόγμα Μονρόε

   Στις 2 Δεκεμβρίου του 1823 ο αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Μονρόε διακήρυξε απευθυνόμενος στο Κογκρέσο ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν στις ευρωπαϊκές δυνάμεις να αναμιχθούν στις υποθέσεις του δυτικού ημισφαιρίου και συγκεκριμένα στη βόρεια και νότια Αμερική. Προειδοποίησε, επίσης, τους ευρωπαίους να μην προσπαθήσουν να εγκαταστήσουν μοναρχικά καθεστώτα στα νέα κράτη της αμερικανικής ηπείρου, τα οποία είχαν αποκτήσει την ανεξαρτησία τους κυρίως από την Ισπανία.

   Η διακήρυξη αυτή του αμερικανού προέδρου έμεινε γνωστή στη διπλωματική ιστορία ως «Δόγμα Μονρόε» και αποτελεί έκτοτε έναν από τους πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Ήταν η πρώτη μεγάλη προειδοποίηση προς τη διεθνή κοινότητα ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να αποτελέσουν «ουρά» των ευρωπαϊκών δυνάμεων, αλλά θα ασκήσουν τη δική τους αυτόνομη εξωτερική πολιτική που θα εξυπηρετεί τα εθνικά τους συμφέροντα.
   Από την εποχή που διατυπώθηκε ως τις μέρες μας, το Δόγμα Μονρόε προσαρμόστηκε κατά καιρούς στα εκάστοτε συμφέροντα των ΗΠΑ. Το 1840 οι ΗΠΑ δια των προέδρων Τάιλερ και Πολκ χρησιμοποίησαν το δόγμα για να δικαιολογήσουν την επέκτασή τους προς δυσμάς και προς νότο.
   Στη σύγχρονη εποχή και κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, το Δόγμα Μονρόε χρησιμοποιήθηκε ως διπλωματικό εργαλείο για την αποτροπή επέκτασης της Σοβιετικής Ένωσης στην αμερικανική ήπειρο. Αφορμή στάθηκε η κουβανική επανάσταση του 1959 που έφερε στην εξουσία τον Φιντέλ Κάστρο, ένα κομουνιστικό καθεστώς υποστηριζόμενο από τη Μόσχα στο μαλακό υπογάστριο των ΗΠΑ.

via ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Το Δόγμα Μονρόε

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Δεκατέσσερις Έλληνες ακαδημαϊκοί στη λίστα με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως

​http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Γιώργος Επιτήδειος

Iefimerida

   Στην λίστα του οργανισμού Thomson Reuters με τους 6.000 πανεπιστημιακούς και ερευνητές που ασκούν την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως μπήκαν 14 Έλληνες επιστήμονες​

    Οι Έλληνες επιστήμονες από επτά ελληνικά Πανεπιστήμια (ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, ΕΜΠ, Ιωαννίνων, Χαροκόπειο, Θεσσαλίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) ξεχώρισαν για την απήχηση που είχε το έργο τους στην επιστημονική κοινότητα, τα τελευταία 11 χρόνια.​

   Ο σχετικός κατάλογος των ερευνητών που το έργο τους χρησιμοποιείται πιο συχνά σε διεθνείς μελέτες και εργασίες («The Highly Cited Researchers«) συντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος Clarivate Analytics με στοιχεία από την ερευνητική βάση δεδομένων Web of Science.​

   Συγκεκριμένα, από το συνολικό αριθμό των επιστημόνων, οι 4.000 κατατάσσονται σε 21 συγκριμένα επιστημονικά πεδία και τομείς και οι 2.000 στην κατηγορία των διεπιστημονικών πεδίων και τομέων.​

   Τα στοιχεία αφορούν στην περίοδο 2006-2016 και προκύπτουν από 140.990 επιστημονικά άρθρα και εργασίες μεγάλης απήχησης και ευρύτατης επίδρασης σε μεταγενέστερες μελέτες.​

   Κάθε μία από αυτές τις ερευνητικές εργασίες κατατάσσεται στο κορυφαίο 1% των άρθρων με τον μεγαλύτερο αριθμό αναφορών από τρίτους επιστήμονες.​

   Ο κατάλογος συγκεντρώνει τους 6.000 ερευνητές με την μεγαλύτερη απήχηση, από τα συνολικά 9 εκατομμύρια που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως.​

Οι πανεπιστημιακοί των Ελληνικών Πανεπιστημίων που διακρίθηκαν:​

–Ευάγγελος Γιακουμής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μηχανική​

–Ελένη Γιαμαρέλλου, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών & Νοσοκομείο Υγεία, Φαρμακολογία και τοξικολογία​

–Γεώργιος Δεδούσης, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Μοριακή Βιολογία και Γενετική​

–Αθανάσιος Μελέτιος Δημόπουλος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κλινική Φαρμακευτική​

–Γιώργος Καραγιαννίδης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Επιστήμη των υπολογιστών​

–Γιάννης Μανιός, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο​

–Σωτήρης Ντούγιας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Μαθηματικά​

–Γεώργιος – Ιωάννης Νύχας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστήμη της αγροτοκαλλιέργειας​

–Δημήτριος Ρακόπουλος, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μηχανική​

–Κωνσταντίνος Ρακόπουλος, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μηχανική​

 –Γεωργία Σαλάντη, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων​

–Γεράσιμος Φιλιππάτος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κλινική Φαρμακευτική​

–Aρτεμις Χατζηγεωργίου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βιολογία και Βιοχημεία​

–Αντωνία Τριχοπούλου, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ελληνικό Ίδρυμα Υγείας​

   Στον πίνακα των ερευνητών με μεγάλη απήχηση, περιλαμβάνεται επίσης και ο καθηγητής Νικόλαος Απέργης, από το Πανεπιστήμιο King Abdulaziz της Σαουδικής Αραβίας καθώς και o μεταδιδακτορικός ερευνητής Μάρτιν Ρέζκο, από το Ελληνικό Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας.​

via ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: Δεκατέσσερις Έλληνες ακαδημαϊκοί στη λίστα με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως

Δόξα και στεφάνια | Πεμπτουσία

Οι πόνοι γεννούν δόξα και οι κόποι στεφάνια. Αν επιθυμείς να έχεις δόξα και να υπερέχεις από τους άλλους, τότε να είσαι δίκαιος, φρόνιμος, υπομονετικός σε κάθε δοκιμασία υπέρ της ευσέβειας. Έτσι και τον εαυτό σου θα σώσεις και εξαιτίας των σπουδαίων κατορθωμάτων θα αποκτήσεις μεγαλύτερη δόξα.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

via Δόξα και στεφάνια | Πεμπτουσία