Ο αντάρτης που διέδωσε το δημοτικό τραγούδι στην Ευρώπη. Τραγουδούσε στη Μονμάρτη και στο Λονδίνο τα κλέφτικα και ξεσήκωσε ακόμη και τον βασιλιά Γεώργιο Α’ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Γνωστός σε όλα σχεδόν τα σαλόνια της Ευρώπης, τις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα ήταν ο καλλιτέχνης «Άραμις» ή «Ellin Aramis», όπως έγραφαν τα επισκεπτήριά του. Ένας λεβεντόκορμος και βαρύτονος ομορφάντρας Ηπειρώτης, ο οποίος έταξε σκοπό της ζωής του να διαδώσει στα πέρατα του πολιτισμένου κόσμου τα κλέφτικα και ποιμενικά τραγούδια. Τα τραγούδια του ξάφνιαζαν. Σκοποί εξωτικοί, αδροί και ξεκούραστοι, άσχετοι με τα ψεύτικα ποιμενικά και τις πολιτισμένες φλογέρες της γαλλικής εξοχής, προκαλούσαν το κοινό. Θρίαμβοι στο Παρίσι, κανονικές συναυλίες στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου, στη Νίκαια και το Μόντε Κάρλο και περιοδείες σε Τουρκία και Αίγυπτο. Ποιος ήταν όμως ο Έλληνας που έκανε τα ευρωπαϊκά σαλόνια και τον έλληνα βασιλιά Γεώργιο Α’ να χτυπούν παλαμάκια ακούγοντας τη «νεραντζούλα φουντωτή»;

Ο αντάρτης που έγινε πρεσβευτής της παραδοσιακής μουσικής

Εγκατέλειψε τις σπουδές του και πήρε τα βουνά με το αντάρτικο Σώμα του Σουλιώτη καπετάνιου Ζήκου Το πραγματικό του όνομα ήταν Περικλής Αραβαντινός και είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα το 1854. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Αραβαντινός, ήταν από τους τυχερούς Έλληνες που κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν μαθήματα στην Ακαδημία του Γκίλφορντ. Διευθυντής Ελληνικού Σχολείου στα Ιωάννινα, ασχολήθηκε με πάθος στη μελέτη της ιστορίας και της λαογραφίας. Τέσσερα παιδιά του ήρθαν στην Αθήνα και μεγαλούργησαν. Ο Σπυρίδων, Αρεοπαγίτης και αργότερα Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Κωνσταντίνος, τραπεζίτης και χρηματιστής και ο Αναστάσιος αργότερα καθηγητής Ιατρικής. Έκπληκτοι παρακολουθούσαν το 1879 τον εικοσιπεντάχρονο και μικρότερο αδελφό τους Περικλή να εγκαταλείπει τις σπουδές του, να ζώνεται τα άρματα και να παίρνει τα βουνά με το αντάρτικο Σώμα του Σουλιώτη καπετάνιου Ζήκου (Γάκη) Ζήκου. Από τα ακαρνανικά βουνά στο Ραδοβίτσι της Ηπείρου ο Περικλής απολάμβανε την ελεύθερη ζωή των ανταρτών και ενθουσιάζεται από τα κλέφτικα και τα ποιμενικά τραγούδια. Γυρνώντας στην Αθήνα δεν μπόρεσε να προσγειωθεί στα τετριμμένα. Είχε την κλεφτουριά στην ψυχή του. Ευγενής τυχοδιώκτης, βρέθηκε σε ωδεία της Ιταλίας, όπου γνώρισε και τη λαϊκή μουσική παράδοση διαφόρων λαών. Νέο όνειρο. Ο ανεκμετάλλευτος πλούτος της ελληνικής δημοτικής μούσας. Τότε έκανε το τραγούδι του εθνικό ζήτημα. Με τη βοήθεια του πρεσβευτή στο Λονδίνο, Ιωάννη Γεννάδιου –φορούσε κατάλευκη φουστανέλα στις επίσημες εκδηλώσεις– κατέπληξε το βρετανικό κοινό που αποθέωσε τον «Γέρο Δήμο». Ζαν Μωρεάς, Ιάκωβος Δαμαλάς και Σπύρος Σαμάρας υπήρξαν μερικοί από τους υποστηρικτές του. Ο τελευταίος μάλιστα του μελοποίησε και «Το Ρηνάκι», ένα από τα τραγούδια που είχε συγκεντρώσει στην πλούσια συλλογή του. Το κλέφτικο τραγούδι στην Ευρώπη Βεβαίως κατηγορήθηκε και αυτός για «αμπελοφιλοσοφική σοβαροφάνεια» και «διαθέσεις πατριδοκαπηλίας», όπως έγραψε ο Τ. Καλογερόπουλος. Όμως, ο Μανώλης Καλομοίρης υπήρξε ειλικρινής όταν δήλωνε πως σε μία από τις εκδηλώσεις του έλληνα Άραμι συγκλονίστηκε από το δημοτικό τραγούδι και πήρε καταλυτικές αποφάσεις για τη σταδιοδρομία του. Στην Αθήνα, εντυπωσιασμένοι οι θεατές βλέπουν τον αγαθό βασιλιά Γεώργιο να κάθεται στην πρώτη σειρά του Βασιλικού Θεάτρου. Χτυπώντας τα χέρια του επαναλαμβάνει την επωδό της «νεραντζούλας», χρωματίζοντας με την ξενική προφορά του:

«Και τες φάνηκε κοντέ Νεραντσούλα φοντωτέ»!

Λεβεντόγερος πια, σε ένα ελληνικό εστιατόριο της Μονμάρτης προσπαθούσε να τραγουδήσει το «Τι έχεις καημένε πλάτανε»! Καμάρωνε που κατόρθωσε να διαδώσει στην Ευρώπη το κλέφτικο τραγούδι των Ελλήνων. Η προσφορά και οι τοποθετήσεις του στα σπουδαιότερα συνέδρια της εποχής δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί. Όπως δεν βρέθηκαν οι πλουσιότατες συλλογές δημοτικών τραγουδιών που είχε συγκεντρώσει με επιστημονική επιμέλεια. Τουλάχιστον, ο ηπειρώτης αντάρτης κατόρθωσε να φυσήξει σε χιλιάδες ψυχές τη νοσταλγία του ελληνικού βουνού, όπως εύστοχα έγραψε ο Σπύρος Μελάς. Έφυγε από τη ζωή το 1932.

Πηγή: Μικρός Ρωμηός

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-antartis-poy-diedose-to-dimotiko-tragoydi-stin-eyropi-tragoydoyse-sti-monmarti-kai-sto-londino-ta-kleftika/

Πηγή: Ο αντάρτης που διέδωσε το δημοτικό τραγούδι στην Ευρώπη. Τραγουδούσε στη Μονμάρτη και στο Λονδίνο τα κλέφτικα και ξεσήκωσε ακόμη και τον βασιλιά Γεώργιο Α’ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Advertisements

Συγκλονιστικό βίντεο: Το πριν και το μετά της απόλυτης καταστροφής στην Κινέττα και το Μάτι

Πηγή: Συγκλονιστικό βίντεο: Το πριν και το μετά της απόλυτης καταστροφής στην Κινέττα και το Μάτι

Ἕνα βίωμα σ’ ἕνα παρεκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πρέπει νὰ ἦταν, ἂν θυμᾶμαι καλὰ, τὸ 2007. Μέχρι τότε  ζοῦσα στὴν Πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, ὅπως λέει καὶ ἕνας φίλος, ἐννοώντας ὅτι βρισκόμουνα μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τὴν ἐκκλησία του.

Ἀπὸ τὴν ἐφηβεία ἤμουνα στὴ νύχτα καὶ γυρνοῦσα ἀπὸ τὰ μαγαζιὰ καὶ τὶς ἀτελείωτες νυχτερινὲς ἀπολαύσεις.

Ὁ Χριστὸς δὲν χωροῦσε σὲ αὐτὸ τὸ γεμάτο πρόγραμμα. Ὅμως σίγουρα κάτι δὲν πήγαινε καλά. Κάτι μοῦ εἶχε διαφύγει ἐξ’ ὁλοκλήρου.

Σκέφτηκα λοιπὸν ὅτι κάπου  πρέπει νὰ ἔχω λάθος καὶ πρέπει νὰ ξαναδῶ κάποια πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Συμφωνοῦσε καὶ ἡ γυναίκα μου σὲ αὐτό.

Ὁ Κύριος μὲ ὁδήγησε σ’ ἕναν ἄνθρωπο – λαϊκὸ – ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἑλλάδα, χαρισματικό, ὁ ὁποῖος μᾶς βοήθησε οἰκογενειακῶς νὰ βροῦμε τὸν δρόμο μας ἐξηγώντας μας κάποια πράγματα καὶ δίνοντάς μας τὶς ἀπολύτως ἀπαραίτητες κατευθύνσεις γιὰ κάθε χριστιανό, τοῦ πνευματικοῦ, τοῦ ἐκκλησιασμοῦ καὶ τοῦ ὑπέρτατου θείου δώρου, τῆς Θείας Κοινωνίας.

Κάποια στιγμή, μᾶς κάλεσε οἰκογενειακῶς στὸ σπίτι του γιὰ φαγητό. Ἀφοῦ φάγαμε, μᾶς πρότεινε νὰ πᾶμε σ΄ ἕνα παρεκκλήσι γιὰ νὰ κάνουμε μιὰ παράκληση. Δὲν ἤξερα τί ἦταν ἡ παράκληση, ἀλλὰ δεχθήκαμε.

Τὸ παρεκκλήσι ἦταν κοντὰ στὴν Ἀριδαία καὶ ἦταν ὁ Προφήτης Ἠλίας.

Μπαίνοντας στὸ ἐκκλησάκι αἰσθάνθηκα μιὰ περίεργη αἴσθηση ἠρεμίας, οἰκειότητας καὶ ψυχικῆς γαλήνης.

Ὁ Χαράλαμπος, ὅπως ἦταν τὸ ὄνομά του, πρὶν ξεκινήσουμε τὴν παράκληση μοῦ εἶπε: Ἐὰν ἔρθουν διάφοροι ἄνθρωποι, μὴν ἀνησυχήσεις. Θὰ θέλουν νὰ μᾶς διακόψουν. Ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε τὴν παράκληση στὸν Προφήτη μας. Δὲν μποροῦν νὰ μᾶς πειράξουν. Ἡ ἀπάντησή μου – τοῦ νυχτόβιου ἐγωιστῆ – ἦταν:

«ἐὰν ἔρθει κανένας καὶ θέλει «τσαμπουκὰ» ἄφησέ τον σ΄ ἐμένα».

Ὁ Χαράλαμπος χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε ὅτι δὲν θὰ χρειαστεῖ νὰ τσακωθῶ μὲ κανέναν.

Ξεκινήσαμε τὴν παράκληση καὶ ὕστερα ἀπὸ πέντε λεπτὰ κατέφθασε ἕνα ἁμάξι. Τὸ παρεκκλήσι εἶναι σὲ σημεῖο ὄχι εὔκολα προσβάσιμο καὶ ὄχι σὲ πέρασμα.

Ἡ ἐμφάνιση ἀνθρώπων ἐκεῖ ἦταν περίεργη ἀπὸ μόνη της. Κατέβηκαν 2 ἄντρες οἱ ὁποῖοι ἦρθαν, κοίταξαν μέσα – δὲν μπῆκαν – , χτύπησαν τὸ τζάμι τῆς πόρτας τῆς  εἰσόδου τοῦ ναοῦ δυνατὰ καὶ ἔφυγαν.

Ἐγὼ ἀγρίεψα. Ἤθελα νὰ βγῶ ἔξω καὶ νὰ τοὺς μετρήσω τὰ πλευρὰ, ὅπως λένε καὶ στὸ χωρίο μου, μιᾶς καὶ εἶχα οἰκειότητα μὲ τοὺς καυγάδες λόγῳ νύχτας ἀλλὰ καὶ λόγῳ ἱκανοτήτων (κάτοχος μαύρης ζώνης καὶ 2 Dan). O Χαράλαμπος μοῦ ἔκανε νόημα νὰ ἠρεμήσω καὶ μοῦ θύμισε αὐτὰ πού μοῦ εἶπε στὴν ἀρχή. Συνεχίζοντας τὴν παράκληση, ὕστερα ἀπὸ λίγο κατέφθασε ἄλλο ὄχημα μὲ ἕναν ἄνδρα ἒχοντας τὴ μουσική δυνατὰ (heavy metal αν θυμάμαι καλά). Δὲν κατέβηκε κάτω καὶ δὲν ἦρθε στὴν ἐκκλησία.

Ἀφοῦ ἔκατσε λίγο καὶ μᾶς ἐνόχλησε μὲ τὴ μουσικὴ, ἀποχώρησε.

Ὁ Χαράλαμπος ἀτάραχος συνέχιζε. Τότε κατάλαβα τί ἦταν αὐτοί. Απεσταλμένοι, νὰ μᾶς διακόψουν τὴν παράκληση στὸν Προφήτη Ἠλία μας καὶ μὲ προφανῆ σκοπὸ νὰ γυρίσουν ἐμένα καὶ τὴν οἰκογένειά μου ἐκεῖ ποὺ ἤμασταν. Μακριὰ  ἀπὸ τὸν Χριστό μας καὶ τοὺς Ἁγίους του.

Δὲν τόλμησαν νὰ μποῦν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Προφήτη Ἠλία.

Στὸ τέλος τῆς παράκλησης ἒνιωθα μιὰ παρουσία κοντά μου, ἀλλὰ μὲ ἠρεμοῦσε καὶ μὲ γαλήνευε. Τὸ ἒνιωσαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι.

Ἴσως νὰ ἦταν ἡ ἰδέα μας, ἴσως πάλι νὰ  ἦταν ὁ Προφήτης Ἠλίας ποὺ μᾶς δέχθηκε στὸ σπίτι του. Ἴσως πάλι νὰ ἦταν καὶ κάποιος ἄλλος  Ἅγιος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦρθε νὰ εὐλογήσει ἐμᾶς τοὺς ἄχρηστους καὶ ἀχάριστους ἐγωιστές καὶ τὴν προσπάθεια ποὺ μόλις ξεκινάγαμε. Τὴν προσπάθεια νὰ γίνουμε αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε ὅλοι στὸν δημιουργό μας καὶ αὐτό ποὺ ἦταν οἱ παπποῦδες μας καὶ οἱ γιαγιάδες μας.

Ἠθικοὶ καὶ καλοὶ Χριστιανοὶ καὶ ἄνθρωποι.

 

Διονύσης

Πηγή: Ἕνα βίωμα σ’ ἕνα παρεκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΒΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΕΙΑ

Πώς αντιδράμε όταν ακούμε ανθρώπους να βρίζουν τα θεία;
Είναι δύσκολη και λεπτή κατάσταση΄.
Μένουμε αμμέτοχοι;
Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε τηνοικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεταιάδικα;
Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι’ αυτό.
– Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τιπρέπει να κάνη κανείς;
– Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δενπειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δενμιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουνεμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ωςμοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δενείμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπεικανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύοκουβέντες.
Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα ναξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τουςπαπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες.Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα τοαναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».
Θυμάμαι, μία άλλη φορά, όταν ταξίδευα με το λεωφορείο από την Αθήνα για τα Γιάννενα, ήταν ένας που δεν σταμάτησε σεόλο τον δρόμο να κατηγορεί έναν μητροπολίτη που είχε δημιουργήσει τότε κάτι προβλήματα. Του είπα κανα-δυό κουβέντεςκαι μετά έκανα ευχή. Εκείνος συνέχιζε. Όταν φθάσαμε στα Γιάννενα και κατεβήκαμε, τον πήρα λίγο παράμερα και του λέω:«Με γνωρίζεις ποιος είμαι;». «Όχι», μου λέει. «Πώς τότε κάθεσαι και λες τέτοια πράγματα; Εγώ μπορεί να είμαι πολύχειρότερος από τον τάδε που βρίζεις, μπορεί όμως να είμαι και ένας άγιος. Πώς κάθεσαι εσύ και λες μπροστά μουπράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα κάνουν ούτε και οι κοσμικοί άνθρωποι; Κοίταξε να διορθωθείς, γιατί θα φαςσκαμπίλι δυνατό από τον Θεό – για το καλό σου φυσικά». Τον είδα μετά, άρχισε να τρέμει. Άλλα και οι άλλοι κατάλαβαν,όπως είδα από μία αναταραχή που δημιουργήθηκε.
– Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.
Μία φορά που έβγαινα από το Άγιον Όρος, συνάντησα στο καράβι και έναν που είχε φύγει ο καημένος από το Ψυχιατρείοκαι είχε έρθει στο Όρος. Φώναζε και έβριζε συνέχεια όλους τους μεγάλους, τους κυβερνήτες, τους γιατρούς… «Τόσαχρόνια, έλεγε, με τάραξαν στα ηλεκτροσόκ και στα χάπια. Εσείς περνάτε καλά. Έχετε την καλοπέραση σας, τα αυτοκίνητασας. Έμενα από δώδεκα χρονών η μάνα μου μ’ έστειλε σ’ ένα νησί. Είκοσι πέντε χρόνια γυρίζω από τρελλοκομείο σετρελλοκομείο». Έβριζε όλα τα κόμματα και μετά άρχισε να βρίζει Χριστό και Παναγία. Σηκώνομαι επάνω, «πάψε, του λέω·δεν υπάρχει καμμιά αρχή εδώ μέσα;». Θίχθηκε, φαίνεται, ο συνοδός του – πρέπει να ήταν χωροφύλακας – και τονσύμμασε λίγο. Είχε πει όλο το πρόβλημα του φωνάζοντας και βρίζοντας. Τον πόνεσα. Μετά ήρθε, μου φίλησε το χέρι. Τονφίλησα. Είχε δίκαιο. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε το μερίδιο μας. Ήμουν και εγώ αιτία που έβριζε ο καημένος. Αν είχαπνευματική κατάσταση, θα τον είχα κάνει καλά.
– Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτεςμάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ! Σού λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τονΧριστό και την Παναγία!». Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμηκαι όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!
Ήρθε ένα παιδί στο Καλύβι που κούτσαινε, άλλα λαμποκοπούσε το προσωπάκι του. Λέω: «Κάτι γίνεται εδώ, για να λάμπειέτσι η θεία Χάρις!». Τον ρώτησα «τι κάνεις κ.λπ.» και μου είπε τι συνέβη. Κάποιος, ένα θηρίο μέχρι εκεί πάνω, έβριζε τονΧριστό και την Παναγία και το παιδί όρμησε επάνω του, για να σταματήσει. Εκείνος το έβαλε κάτω, το τσαλαπάτησε, τουσακάτεψε τα πόδια, και μετά το καημένο κούτσαινε. Ομολογητής! Τι τράβηξαν οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες!
Γέροντας Παϊσιος
ΠΗΓΗhttp://theomitoros.blogspot.com/2013/08/blog-post_18.html#more
https://inagiastriadosvagion.blogspot.com

Πηγή: Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΒΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΕΙΑ

Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Tό μεγαλεῖο τῆς Πίστεως! (πραγματικὴ ἱστορία)

Ἦταν καλοκαίρι τοῦ 1974. Τὰ τουρκικὰ στρατεύματα εἰσβάλουν στὴν Κύπρο. Καὶ σκορποῦν τὸ θάνατο. Στὴ Μόρφου συμβαίνει ἕνα συνταρακτικὸ γεγονός. Τοῦρκοι στρατιῶτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς…
Τοὺς φέρνουν στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ ἑνὸς ἑλληνοκύπριου δάσκαλου, καὶ τοὺς καταδικάζουν σὲ θάνατο. Ἑτοιμάζουν τὰ ὄπλα. Καὶ στήνουν τοὺς αἰχμαλώτους (ἄνδρες, γυναῖκες, μικρὰ παιδιὰ) στὸν τοῖχο. Θρῆνος, κλαυθμός, ὀδυρμός. Τραγικὲς στιγμὲς γιὰ τοὺς μελλοθάνατους. Περιμένουν μέσα σὲ κλίμα φόβου καὶ ἀγωνίας τὸν Τοῦρκο ἀξιωματικὸ νὰ ἔλθει καὶ νὰ διατάξει «πῦρ».
Στρέφουν τότε τὸ νοῦ τους καὶ τὴν καρδιά τους στὴν ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων. Καὶ προσεύχονται ὅλοι τους θερμὰ γιὰ τὸ τελευταῖο τους ταξίδι καὶ ἰδιαίτερα ὁ δάσκαλος, «Θεέ μου, συγχώρησέ μας καὶ δέξου μᾶς κοντά σου. Μνήσθητι ἠμῶν, Κύριε, ἐν τὴ Βασιλεία Σου.» Ὁ τοῦρκος ἀξιωματικὸς ἔρχεται. Κοιτάζει τοὺς στρατιῶτες του μὲ τὰ ὄπλα, κοιτάζει βλοσυρὸς καὶ τοὺς μελλοθάνατους. Ρίχνει μία ματιὰ πρὸς τὰ πάνω. Μία κληματαριὰ ἁπλώνεται καὶ σκεπάζει τὴν αὐλή. Ζητάει ἕνα τσαμπὶ σταφύλι, γιὰ νὰ παρατείνει ἔτσι σκόπιμα τὴν ἀγωνία τῶν αἰχμαλώτων. Παίρνει τὸ τσαμπί. Μά, ἐνῶ ἑτοιμάζεται νὰ τὸ φάει, ἀκούγεται δυνατὴ ἡ…..
φωνὴ τοῦ δασκάλου:
-Μὴν τὸ φᾶς! Προχτὲς τὸ ράντισα μὲ φάρμακο. Εἶναι ἰσχυρὸ δηλητήριο! Θὰ πεθάνεις!
Ὁ ἀξιωματικὸς μένει ἄναυδος. Καὶ γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:
-Καλά, ἀφοῦ ξέρεις, ὅτι σὲ λίγο θὰ δώσω διαταγὴ νὰ σᾶς σκοτώσουν, γιατί δὲν μὲ ἄφησες νὰ τὸ φάω καὶ ἔτσι νὰ μὲ ἐκδικηθεῖς;
Τοῦ ἀπάντησε ὁ δάσκαλος, μὲ εἰρήνη καὶ γαλήνη:
-Εἶμαι χριστιανός. Καὶ τώρα ποὺ πρόκειται νὰ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, καὶ νὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιόν του Θεοῦ, δὲν θὰ ἤθελα νὰ βαρύνω τὴν ψυχή μου μὲ μία ἁμαρτία τόσο βαριά.
Ὁ τοῦρκος ἀξιωματικὸς συγκλονίζεται, γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ.
Στρέφεται καὶ λέει στοὺς στρατιῶτες του:
-Ἂν ἔβρισκα ἕναν τέτοιο τοῦρκο, θὰ ἔδινα καὶ τὴ ζωή μου ἀκόμα! Μαζέψτε τὰ ὄπλα καὶ ἀφῆστε τοὺς ἐλεύθερους ὅλους!
Ἐφημερίδα «Ἠπειρωτικὸν μέλλον»

Tό μεγαλεῖο τῆς Πίστεως! (πραγματικὴ ἱστορία) 

Πηγή: Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Tό μεγαλεῖο τῆς Πίστεως! (πραγματικὴ ἱστορία)

Συγκλονιστικό! Ήρωας γιατρός έσωσε μητέρα και παιδί στην Ιονία Οδό- Τους απεγκλώβισε από φλεγόμενο όχημα – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Καταβάλοντας μία ηρωϊκή προσπάθεια ο γιατρός, με γρήγορες και μεθοδικές κινήσεις απεγκλώβισε έγκαιρα από το φλεγόμενο αυτοκίνητο μητέρα και γιο.

Σωτήρια αποδείχθηκε η επέμβαση του Πατρινού γιατρού Νίκου Αναστασόπουλου για μια μητέρα και τον ανήλικο γιο της, όταν το όχημα που επέβαιναν εξετράπη της πορείας του και ανατράπηκε στην Ιόνια Οδό, λίγο έξω από την Αμφιλοχία, και άρχισε να τυλίγεται στις φλόγες.

Σύμφωνα με το dete.gr, ο διερχόμενος γιατρός, διευθυντής στο Κέντρο Υγείας Βάρδας, που ταξίδευε με την οικογένεια του για τις καλοκαιρινές διακοπές του, δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό. Ακινητοποίησε το δικό του αυτοκίνητο και αγνοώντας κάθε πιθανό για τον ίδιο κίνδυνο έτρεξε αμέσως στο αναποδογυρισμένο και φλεγόμενο όχημα για να βγάλει τους επιβαίνοντες απ’ αυτό.

Την ίδια ώρα φώναξε σε άλλο διερχόμενο οδηγό, που επίσης σταμάτησε στον τόπο του ατυχήματος, να πάρει από τη γυναίκα του (που είναι νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας») έναν πυροσβεστήρα και να βοηθήσει στο έργο της κατάσβεσης της φωτιάς στο αυτοκίνητο, που είχε ήδη εξαπλωθεί. Με γρήγορες και μεθοδικές κινήσεις και παρότι είχαν ανοίξει και οι αερόσακοι, ο γιατρός απεγκλώβισε έγκαιρα από το φλεγόμενο αυτοκίνητο μάνα και γιο, ενώ ζήτησε να ειδοποιηθεί το ΕΚΑΒ και να στείλει δύο ασθενοφόρα.

Μέχρι την έλευση τους πρόσφερε με τη συνδρομή της συζύγου του στους τραυματίες τις πρώτες βοήθειες, ενώ φρόντισε και για τη διακομιδή τους στο νοσοκομείο της Άρτας, βάζοντας σε προτεραιότητα το τραυματισμένο αγόρι. Όταν όλα πια είχαν πάει καλά και είχαν τελειώσει, ο Νίκος Αναστασόπουλος με ανακούφιση αλλά και με ικανοποίηση για τη σωτήρια επέμβαση του συνέχισε το ταξίδι του με την οικογένεια του για τον προορισμό των διακοπών τους στη Βόρεια Ελλάδα.

Πηγή: Συγκλονιστικό! Ήρωας γιατρός έσωσε μητέρα και παιδί στην Ιονία Οδό- Τους απεγκλώβισε από φλεγόμενο όχημα – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Αμύνα στο νησιωτικό σύμπλεγμα Μεγίστης: Πολύ σκληρή για να πεθάνει

Greek National Pride

Εισαγωγή

Το σύμπλεγμα Καστελλόριζου ή Μεγίστης αποτελείται από 14 νησιά το ανατολικότερο από όλα και το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας. Η νήσος Μεγίστη ή Καστελλόριζο απέχει 2,3 χλμ από τις νοτιοδυτικές τουρκικές ακτές και 133 χλμ από τη Ρόδο. Από τον Πειραιά απέχει 610 χλμ και 280 χλμ από την Κύπρο.

Η νήσος Μεγίστη (Καστελλόριζο) έχει έκταση 9,1 τετρ.χλμ., συνολικό μήκος ακτών 19,5 km και πληθυσμό 498 κατοίκων, κατά την επίσημη απογραφή του 2011, που συγκροτούν τον Δήμο Μεγίστης. Είναι η μεγαλύτερη (εξ ου και Μεγίστη) νήσος μικρού αρχιπελάγους που συμπεριλαμβάνει τις νησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος δύο, Ρω, Στρογγυλή, Ψωμί, Ψωραδιά και μερικά ακόμη νησιά, καθώς και κάποια που ανήκουν στη Τουρκία.

Από τις χιλιομετρικές αποστάσεις της περιοχής συμπεραίνουμε λοιπόν, πως το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης βρίσκεται πολύ κοντά στην ΝΔ Τουρκία, κι αρκετά μακρυά από την ηπειρωτική Ελλάδα. Αν κι…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 931 επιπλέον λέξεις