Ο Ιταλο-τουρκικός Πόλεμος του 1911

Από: Αντιστράτηγο ε.α. Ιωάννη Κρασσά

«Τὰ ἔθνη δὲν ἔχουν σταθερούς φίλους ἤ ἐχθρούς. Ἔχουν μόνο σταθερά συμφέροντα». Λόρδος Ἐρρίκος Πάλμερστον, Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου(1859-1865).

Η «Ιδέα» της Τριπολίτιδος.

Την 29^η Σεπτεμβρίου 1911, η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας με πρόσχημα την προστασία του εμπορίου της στην Τριπολίτιδα και την Κυρηναϊκή (σημερινή Λιβύη[1]). Η πραγματική αιτία του πολέμου αφορούσε στην οικειοποίηση της τελευταίας επαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Βόρειο Αφρική. Οι θιασώτες της αποικιακής επεκτάσεως της Ιταλίας την εποφθαλμιούσαν από πολύ καιρό, πιστεύοντας ότι η κατάληψή της θα ήταν ένα εύκολο από στρατιωτικής απόψεως επιχείρημα. Από τις αρχές του 19^ου αιώνος είχε καταστεί φανερή η αδυναμία των Σουλτάνων να σταματήσουν την παρακμή του άλλοτε κραταιού βασιλείου τους. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις αντιλαμβανόμενες την λεία, επέπεσαν ως αρπακτικά σε τραυματισμένο θήραμα. Από το 1878 κατά το Συνέδριο του Βερολίνου[2], είχαν αρχίσει οι συνεννοήσεις για την «μοιρασιά». Το Ηνωμένο Βασίλειο που κηδεμόνευε την Αίγυπτο και η Γαλλία που κατέλαβε την Τυνησία και την Αλγερία, θεώρησαν «εύλογες» τις ιταλικές διεκδικήσεις για την Λιβύη. Η Γερμανία, η Ρωσία και η Αυστροουγγαρία παρότι δεν επιθυμούσαν τον γρήγορο διαμελισμό της Τουρκίας, «ανεχθήκαν» για λόγους ισορροπιών ισχύος την ιταλική ενέργεια. Η ανάδειξη του Βασιλείου της Ιταλίας σε πρωτοκλασάτη δύναμη στην Ευρώπη, περνούσε από την απόκτηση κτήσεων όχι μόνο στις Αφρικανικές ακτές της Μεσογείου, αλλά και σε ολόκληρη την «Μαύρη Ήπειρο» γενικότερα(Ερυθραία, Σομαλία, Αιθιοπία). Το σημαντικό κίνητρο για αυτό το πόλεμο αφορούσε την «Στρατηγική Ασφάλεια της Ιταλίας στην Μεσόγειο», απόρροια της γεωγραφικής της θέσεως σύμφωνα με τις γεωπολιτικές αντιλήψεις της εποχής.

Η Εισβολή

Η Ιταλία υπερέχοντας συντριπτικά της Τουρκίας σε πολεμικά πλοία, αποβίβασε σε πρώτη φάση 20.000 στρατιώτες και κατέλαβε τις παραλιακές πόλεις Τρίπολη, Βεγγάζη, Ντέρνα και Τομπρούκ. Οι τουρκικές δυνάμεις αποχώρησαν στην ενδοχώρα, χωρίς όμως να παραδοθούν. Από κακή εκτίμηση και άστοχους χειρισμούς οι Ιταλοί απέτυχαν να πείσουν τις σκληροτράχηλες πολεμικές αραβικές φυλές να συμμαχήσουν μαζί τους. Οι αραβοτουρκικές δυνάμεις που ανέρχονταν σε 40.000 άνδρες νίκησαν κατ’ επανάληψη τις δυνάμεις του ιταλικού εκστρατευτικού σώματος το οποίο ενισχύθηκε με άλλους 100.000 άνδρες. Ο Λοχαγός Μουσταφά Κεμάλ, μετέπειτα Ατατούρκ, διακρίθηκε στις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών. Για πρώτη φορά παγκοσμίως οι Ιταλοί πραγματοποίησαν αναγνώριση και βομβαρδισμό με αεροσκάφος, το οποίο στην συνέχεια κατέρριψαν οι Τούρκοι.

Η κατάληψη της Τριπόλεως.

Η Κατάληψη των Δωδεκανήσων

Η παράταση του πολέμου και η άρνηση της Τουρκίας να συνθηκολογήσει, ανάγκασαν την Ιταλία να μεταφέρει τον πόλεμο σε άλλα μέτωπα. Το ιταλικό ναυτικό εισήλθε στα στενά των Δαρδανελίων, ενώ ο ιταλικός στρατός κατέλαβε τα Δωδεκάνησα, υπό τους ξέφρενους πανηγυρισμούς των Ελλήνων κατοίκων τους. Η Ιταλία καθησύχασε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις ότι πρόκειται για προσωρινή ενέργεια, προκειμένου να πιέσει την Τουρκία για την υπογραφή συνθήκης ειρήνης.

Η παράδοση της Ρόδου στους Ιταλούς.

Οι Διαπραγματεύσεις Ειρήνης

Η Τουρκία εκείνη την εποχή είχε συνειδητοποιήσει, ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει το πόλεμο, αλλά δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί την ιταλική κυριαρχία. Η «Υψηλή Πύλη»[3] προσήλθε για την διαπραγμάτευση της ειρήνης στην Λωζάννη, με στόχο να παραμείνει η Λιβύη υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Η έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου την 5^η Οκτωβρίου 1912 και η απειλή καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως από το βουλγαρικό στρατό, την ανάγκασαν να υπογράψει μετά δεκαήμερο συνθήκη[4], με την οποία αναγνώρισε την ιταλική κατοχή της Λιβύης.

Η Ιταλία συμφώνησε να επιστρέψει τα Δωδεκάνησα στην Οθωμανική αυτοκρατορία, μετά την αποχώρηση όλων των Τούρκων δημοσίων υπαλλήλων από την Λιβύη. Η ιταλική κατοχή των Δωδεκανήσων αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία με την συνθήκη της Λωζάννης (23 Ιουλ. 1923). Οι Ιταλοί μέτρησαν 6.000 νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι αντίπαλοί τους 24.000.

Η Ελλάς Έναντι του Πολέμου

Ο Ιταλο-τουρκικός πόλεμος επηρέασε τις εξελίξεις στην χώρα μας και στα Βαλκάνια, επισπεύδοντας την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος επιθυμώντας να επωφεληθεί της συρράξεως, πρότεινε στον Ιταλό πρωθυπουργό Τζιοβάνι Τζιολίτι[5], να αποστείλει 150.000 στρατιώτες στην Θεσσαλία, προκειμένου να επιτεθούν μαζί με τον ελληνικό στρατό εναντίον των τουρκικών δυνάμεων. Ο Τζιολίτι απέκρουσε την πρόταση του Βενιζέλου και του συνέστησε αυτοσυγκράτηση και σύνεση. Ο Ιωάννης Μεταξάς, υπασπιστής του Ελευθερίου Βενιζέλου, αναφέρει στο ημερολόγιο του ότι, η κατάληψη των Δωδεκανήσων από την Ιταλία ήταν ιδέα του Έλληνα πρωθυπουργού, την οποία μετέφερε στον Ιταλό ομόλογό του. Πρότεινε επιπροσθέτως, μετά το κλείσιμο της ειρήνης, να μην αποδώσουν τα νησιά στην Τουρκία, αλλά να τα κηρύξουν αυτόνομα, υπό την προστασία της Ιταλίας ή της Ευρώπης.

Οι Συνθήκες Ειρήνης

Η πραγματικότητα απέδειξε ότι η Ιταλία, αλλά και οι άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για τα συμφέροντα τους. Η είσοδος της Ιταλίας στην εγκάρδια συνεννόηση(Αντάντ[6]) εναντίον των Κεντρικών δυνάμεων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε αποτέλεσμα των συνθηκών του Λονδίνου(1915) και της μυστικής συμφωνίας του Αγίου Ιωάννη της Μωριέννης{1917). Οι σύμμαχοι συμφώνησαν να δοθεί η Σμύρνη στους Ιταλούς και να αναγνωρίσουν την προσάρτηση των Δωδεκάνησων. Υπήρξε ευτύχημα η μη εμπλοκή της Ελλάδος στον Ιταλο-τουρκικό πόλεμο. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε βοήθησε την σύμπραξη της Ελλάδος με την Σερβία, την Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο. Η συμμαχία οδήγησε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου από τους Τούρκους και ολοκληρώθηκε με τη νίκη επί της Βουλγαρίας, κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η επιλογή της Ελλάδος να ταχθεί με την πλευρά των Συμμάχων κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα τα ελληνικότατα Δωδεκάνησα να επανέλθουν στην αγκαλιά  της μητέρας πατρίδος, μετά την υπογραφή της «Συνθήκης των Παρισίων[7]», το 1947.

Ιταλικό βαρύ πυροβολικό στην Τρίπολη.

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Η Ανατολική Μεσόγειος από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε περιοχή πολεμικών συγκρούσεων. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα περιέγραψε την εκστρατεία των ενωμένων Ελλήνων  να αποκτήσουν τον έλεγχο των στενών των Δαρδανελίων.

Ο ιστορικός ρεαλισμός έχει δείξει ότι παράλληλα με την αύξηση της ισχύος των κρατών, αυξάνεται η επιθυμία για την επέκταση της κυριαρχίας τους.

Η δικαιοσύνη είναι ασύμβατη με την ισχύ. Τα κράτη που θέλουν να είναι ισχυρά δεν δύνανται να είναι δίκαια.

Η διπλωματία δεν συνιστά πράξη φιλανθρωπίας. Όταν επικαλούμεθα την βοήθεια άλλου κράτους, πρέπει να έχουμε την ικανότητα να πείθουμε για το κέρδος που θα αποκομίσει από την υποστήριξη που θα μας παράσχει.

Ο ασφαλέστερος τρόπος υπερασπίσεως της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας επιτυγχάνεται δια της στρατιωτικής ισχύος, η οποία αποτελεί το τελευταίο, αλλά το πειστικότερο των επιχειρημάτων κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής.

Ο Πόλεμος είναι η μαμή της ιστορίας. Ναπολέων Βοναπάρτης.

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

Νοέμβριος 2022

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Το 1934 οι Ιταλοί μετονόμασαν την Τριπολίτιδα και Κυρηναϊκή σε Λιβύη, λέξη την οποία χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες  για να περιγράψουν την περιοχή.

[2] Την 13^η Ιουλ. 1878, υπεγράφη στο Βερολίνο η ομώνυμη συνθήκη μεταξύ της Αυστρο-Ουγγαρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συνθήκη αποτέλεσε την καταλυτική πράξη του συνεδρίου του Βερολίνου που διήρκεσε 30 ημέρες. Οι σύνεδροι ασχολήθηκαν κυρίως με την ίδρυση του Βουλγαρικού κράτους και με την αναγνώριση της Ρουμανίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου ως ανεξαρτήτων κρατών. Η συνθήκη προέβλεπε επίσης την προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου στο Βασίλειο της Ελλάδος.

[3] Ο όρος Υψηλή Πύλη αρχικά σήμαινε την πύλη σκηνής του Σουλτάνου, η οποία ήταν η μεγαλύτερη απ΄ όλες τις άλλες. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως ονομάστηκε έτσι το Σουλτανικό Ανάκτορο. Αργότερα η Υψηλή Πύλη περιορίστηκε μόνο για το τμήμα εκείνο του Ανακτόρου, όπου στέγαζε το γραφείο του Μεγάλου Βεζίρη και των υπηρεσιών του, αναφερόμενο πλέον στην κυβέρνηση του Οθωμανικού κράτους.

[4] Η συμφωνία η οποία αναφέρεται επίσης ως «Η πρώτη συνθήκη της Λωζάννης»,υπογράφηκε στο κάστρο του Ουσύ (Ouchy) της ελβετικής πόλεως,

[5] Ο Τζοβάννι Τζολίττι (Giovanni Giolitti, 1842-1928), υπήρξε αρχηγός του Ιταλικού Φιλελευθέρου Κόμματος, και από τους διαπρεπέστερους Ιταλούς πολιτικούς. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών και πέντε φορές Πρωθυπουργός μέσα σε μια δύσκολη εικοσαετία, εξεγέρσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων, μέχρι την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θεωρείται ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ιταλίας, μετά τον Μουσολίνι. Υπήρξε υποστηρικτής του φιλελευθερισμού και σημαντικός μεταρρυθμιστής. Η εποχή του, αρχή του 20ου αιώνα, φέρεται με τ΄ όνομά του «Τζολιττιανή περίοδος» ή «Τζολιττιανή εποχή», η δε πολιτική του «Τζολιττισμός».

[6] Αντάντ ή «Εγκάρδια Συνεννόηση» (Entente Cordiale) ονομάζεται η συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία προσχώρησε κατόπιν και η Ρωσία.

[7] Την 10^η Φεβρουαρίου 1947, υπογράφηκε στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία των Δωδεκάνησων και των παρακείμενων σ’ αυτά νησίδων. Την 9^η Ιανουαρίου η Βουλή των Ελλήνων επικύρωσε την συνθήκη «Προσαρτήσεως των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα».

 

ΤΕΛΟΣ

Πηγή: Ο Ιταλο-τουρκικός Πόλεμος του 1911

20 σοφά λόγια του Σωκράτη που πρέπει να θυμόμαστε | Pentapostagma

 

 

«Προτιμήστε τις γνώσεις από τον πλούτο, γιατί ο πλούτος είναι παροδικός ενώ η γνώση παντοτινή» και άλλες 19 ατάκες

Όπως αναφέρει το ratpack.gr, Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος κλασσικός Έλληνας φιλόσοφος και ένας από τους ιδρυτές της δυτικής φιλοσοφίας. Ο Σωκράτης ήταν γιος του Αθηναίου, Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης. Μεγαλώνοντας ακολούθησε όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής, το επάγγελμα του πατέρα του που ήταν λιθοξόος. Έτσι ο Σωκράτης ασχολήθηκε με την γλυπτική τέχνη, η οποία δεν τον κέρδισε. Ο Σωκράτης στις φιλοσοφικές του έρευνες, ανέλυε θέματα που άπτονταν της κοινωνίας, της πολιτικής, μέχρι και της θρησκείας. Σιγά σιγά απέκτησε φήμη, και κατά συνέπεια «ακολούθους», καθώς τα «μαθήματά» του γίνονταν σε κάθε σημείο της πόλης. Η συμβολή του στην φιλοσοφία ήταν τέτοια που έγινε «ορόσημο χρονολόγησης», καθώς όλοι οι φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν «Προσωκρατικοί».

Ο Σωκράτης, αντάξιος του ονόματός του, δεν έμεινε στην Ιστορία μόνον για τα λεγόμενά του αλλά άφησε μία ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον της φιλοσοφίας. Αυτή ήταν μία γενιά μαθητών οι οποίοι διέδωσαν, ανέπτυξαν, μέχρι και αμφισβήτησαν τα λεγόμενά του. Οι Αθηναίοι Πλάτων και Αντισθένης, ο Ευκλείδης ο Μεγαρεύς ο Φαίδων της Ηλείας, αλλά και πολλοί άλλοι, ήταν η επόμενη «γενιά» φιλοσόφων που εξέλιξαν την φιλοσοφία, και δημιούργησαν φιλοσοφικές σχολές σε πολλά σημεία της Ελλάδας. Ήρθε όμως κάποια στιγμή που η πόλη του, η Αθήνα, θεώρησε πως στις αναλύσεις του,ο μεγάλος φιλόσοφος, διέφθειρε τους νέους, και τους έκανε να αμφισβητούν τους θεούς αλλά και τους θεσμούς. Έτσι παραπέμφθηκε σε δίκη. Στην δίκη αυτή οι Αθηναίοι καταδικάζουν τον Σωκράτη σε θάνατο, αναγκάζοντάς τον να πιει κώνειο. Όσο όμως περίεργο και εάν μας φαίνεται αυτό, αναλογιζόμενοι το μέγεθος αυτού του άνδρα, η δίκη αυτή ήταν εντελώς νόμιμη, και ίσως και καθόλου άδικη. Ο Σωκράτης τελικά παρόλες τις παροτρύνσεις των μαθητών του να αποδράσει, δέχεται την κατηγορία, πεθαίνει, και μένει στην Ιστορία.

Παρακάτω 20 σοφά λόγια που αξίζει να θυμάσαι.

• “Η μόνη αληθινή σοφία είναι η γνώση οτι δε ξέρεις τίποτα.”
• “Η ζωή δεν αξίζει όταν δεν είναι αφιερωμένη σε κάποιο σκοπο
• “Υπάρχει μόνο ένα καλό, η γνώση, και ένα κακό, η άγνοια.»
• “Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανέναν. Μπορώ μόνο να τον μάθω να σκέφτεται”
• “Να είσαι ευγενικός,κάθε άνθρωπος που συναντάς μάχεται μια σκληρή μάχη’
• “Τα σπουδαία μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια μυαλά συζητούν τα γεγονότα, τα αδύναμα μυαλά συζητούν για τους άλλους.”
• “Αν παντρευτείς μια καλή σύζυγο, θα γίνεις ευτυχισμένος.Αν παντρευτείς μια κακή, θα γίνεις φιλόσοφος.
•  “Αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει, δεν θα είναι ευχαριστημένος ακόμη και με με ό,τι θα ήθελε να έχει.
  “Μερικές φορές χτίζουμε τοίχους οχι για να κρατήσουν τους ανθρώπους έξω, αλλά για να δούμε ποιος ενδιαφέρεται αρκετά για να τους γκρεμίσει.”
•  “H αρχή της σοφίας είναι η αναζήτηση.”
•  “Για να βρείτε τον εαυτό σας, σκεφτείτε για τον εαυτό σας.
• “Η εκπαίδευση είναι το άναμμα της φλόγας,όχι το γέμισμα ενός βάζου.
•  “Γνώθι σ ‘αυτόν’
• “Αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο πρέπει να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του.
• “Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στην αναζήτηση περισσότερο, αλλά στην ανάπτυξη της ικανότητας να ικανοποιείσαι με όσο το δυνατόν λιγότερα.
• “Το μυστικό της αλλαγής είναι να επικεντρώσεις όλη την ενέργειά σου, όχι στο πως να πολεμήσεις το παλιό, αλλά στην κατασκευή του νέου.
•  “Δεν είμαι Αθηναίος ή Έλληνας, αλλά πολίτης του κόσμου.
• “Προτιμήστε τις γνώσεις από τον πλούτο, γιατί το πλούτος είναι παροδικός,ενώ η γνώση παντοτινή.
• “Η κατανόηση της ερώτησης είναι η μισή απάντηση”
•  “Η αληθινή σοφία έρχεται στον καθένα μας όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε για τη ζωή, τους εαυτούς μας και τον κόσμο γύρω μας”

Πηγή: 20 σοφά λόγια του Σωκράτη που πρέπει να θυμόμαστε | Pentapostagma

Σ2Επ8 – «Λόγοι Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη για την οικογένεια», μιλά ο ίδιος ο Άγιος Ιάκωβος. – YouTube

…και οι Ινδιάνοι στην Αμερική καλοδεχονταν τους Αγγλοσαξωνες – Ξυπνήστε ρε

 

 

 

 

 

Στη Λέσβο συντελείται το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ελλάδα. Κόπηκαν χιλιάδες δέντρα μέσα στο μεγαλύτερο δάσος του νησιού για να γίνει η μεγαλύτερη υπερδομη της Ευρώπης χωρητικοτητας 45000 λαθρο μεταναστών με γυμναστήρια, εστιατόρια, σχολεία,τζαμιά, διώροφες κατοικίες wi fi, ρεύμα, νερό, τροφή όλα δωρεάν. Οι τοπικες αρχές περιφερειαρχης, δήμαρχος, βουλευτές, αστυνομία, λιμενικό σωπαινουν αφού οι χορηγίες τους καλύπτουν. Η συγκεκριμένη τοποθεσία ήταν επιλογή του πρώην στρατηγού επί Σύριζα, μετέπειτα υφυπουργού της ΝΔ, και τώρα συμβούλου του Μητσοτάκη , Στεφανή.

Για κάποιους που θα αναρωτηθούν και τι κάνουν οι κάτοικοι ………θα σας πω .

Ο περιφερειαρχης και ο δήμαρχος έχουν επιδοθεί σε προσλήψεις με σύμβαση με μπλοκάκια με 700€ σε άτομα που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας και δεν πηγαίνουν ποτέ για δουλειά, με αντάλλαγμα τη σιωπή τους .

Σε επιχειρηματίες του νησιού δίνονται επιδοτήσεις και δωρεάν από ΜΚΟ εργατικό δυναμικό που επιλέγουν από τους λαθρο μετανάστες με αντάλλαγμα τη σιωπή τους

Για τους πατριώτες που αντιστεκονται εκκρεμεί τουλάχιστον μια δικη για τον καθένα αφού για αυτό φροντίζουν «δημοσιογραφοι» τοπικών sites που χρηματοδοτουνται από ΜΚΟ και Αρχές.

Οι εκλογές έρχονται και όλα μπορούν να αλλάξουν αν οι Λεσβιοι σκεφτούν λογικά και στηρίξουν τον τόπο τους και ψηφίσουν ΕΛΛΗΝΕΣ σαν Έλληνες.

ΥΓ πατριώτες να θυμάστε ότι και οι Ινδιάνοι στην Αμερική καλοδεχονταν τους Αγγλοσαξωνες γιατί τους μοίραζαν καθρεφτακια………στο τέλος όμως δεν έμεινε ούτε ένας.

Πηγή: …και οι Ινδιάνοι στην Αμερική καλοδεχονταν τους Αγγλοσαξωνες – Ξυπνήστε ρε

Για την 49η θεατρική παράσταση της 17ης Νοέμβρη

3 τραγικές ειρωνείες κατά την σύγκριση της στρατιωτικής χούντας των ετών 1967-1974 με την υγειονομική χούντα των ετών 2020-2022

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, τέως Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

---

Το 1994 ο Βασίλης Γιαννέλος στο βιβλίο του «Η ιστορία του ανθρώπου. Από τον Αδάμ ώς σήμερα»1 έγραφε τα ακόλουθα:

Ερημώθηκε η χώρα και πήγαν όλοι στην Αθήνα. Λεμόνια και σκόρδα να πουλάνε, και ζητιάνοι στους ηλεκτρικούς σταθμούς να είναι, το θεωρούν καλύτερο από το να είναι στο χωριό σε χειρωνακτικές εργασίες. Έμαθαν οι Έλληνες να κάθονται και να μην εργάζονται και να έχουν απαίτηση να ζουν καλά, να έχουν όλες τις ανέσεις, αλλά το πώς θα γίνουν αυτά δεν το σκέφτονται. Για το παραμικρό τραύμα ή κάτι άλλο, επιδιώκουν και σχεδόν πάντα το κατορθώνουν, με διάφορες βοήθειες, πολιτικές ή οικονομικές, να παίρνουν από κάποιο ταμείο σύνταξη και κάνουν ό,τι άλλο μπορούν για να ζουν άνετα. Πάνε στην Αθήνα, έχουν δωρεάν μεταφορές με τραίνα, αυτοκίνητα, θέατρα, ταξίδια, ΚΑΠΗ, και άσε τον άλλον να πνίγεται.

Αυτός είναι ο Έλληνας τέλη του εικοστού αιώνος. Ούτε πατρίδα, ούτε μέλλον, ούτε ιδεολογία έχει. Όσα πάνε και όσα έρθουν. Γι’ αυτό πάει και στο Πολυτεχνείο, από συνήθεια πλέον, ως ένα θέαμα αξιοπερίεργο. Δε νιώθει καμία ιδιαίτερη συγκίνηση, απλώς πάει να περάσει η ώρα του. Και οι πολιτικοί τέτοιους λαούς θέλουν, χωρίς προοπτική και οράματα, απλώς να είναι πειθήνια όργανα στις επιδιώξεις τους.

Πέρασαν είκοσι χρόνια, θα βρεθεί κάποιο άλλο φανταχτερό γεγονός να γιορτάσουμε στο μέλλον. Λαός και πολιτικοί και πνευματικοί θα λένε πως πρέπει πάντα να θυμόμαστε αυτό το γεγονός, να καταθέτουμε στεφάνια και να αναστενάζουμε βαθειά.

Αν το 1994 ο Γιαννέλης διεπίστωνε ότι στα τέλη του 20ού αιώνος ο Έλληνας δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε μέλλον ούτε ιδεολογία, σήμερα, που έχουν περάσει 28 χρόνια από την ημέρα κυκλοφορίας του βιβλίου του, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ο Έλληνας του 21ου αιώνος, εκτός από πατρίδα και ιδεολογία, δεν έχει ούτε παρόν.

Και δεν έχει παρόν –άρα είναι ανύπαρκτος–, γιατί σταδιακά υπέτασσε την ψυχή του στο σώμα του, μέχρι που τελικώς, καταληφθείς από τον τρόμο για τον «αόρατο εχθρό», εμπιστεύθηκε τυφλά την διαχείρισή του στο ιατροφασιστικό μάπετ σόου της κυβέρνησης της Νέας Δικτατορίας.

Ένα ιατροφασιστικό μάπετ σόου, ο σκηνοθέτης του οποίου, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, έστειλε τις νεοταξίτικες μαριονέτες του να καταθέσουν τα τετριμμένα στεφάνια, προκειμένου να προσποιηθούν ότι γιορτάζουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εξεμώντας συναυτουργικώς τις πληκτικές παρόλες τους υπέρ της (κατ’ επίφασιν) δημοκρατίας.

Μπουχτίσαμε πάλι από τα ανάποδα γλωσσικά φετίχ –σήμερα γιορτάζει η «δημοκρατία», η «ελευθερία» και όλες οι άλλες «τσούπρες»– των σαλτιμπάγκων πολιτικών και καθ’ έξιν φαρισαίων-βιαστών, επιλεγμένων μαεστρικά στις θέσεις τους από τον παγκοσμίου βεληνεκούς αόρατο μαριονετίστα που τρίβει τα χέρια του, βλέποντας ότι ο ελληνικός λαός έχει πάθει εγκεφαλική παράλυση.

Στο μελέτημά του «Η προδοσία των ιδανικών»2 ο Έλληνας φιλόσοφος Κωνσταντίνος Τσάτσος –που κόσμησε με την παρουσία του τον προεδρικό θώκο– περιγράφει με θαυμαστή ευθυβολία ό,τι ακριβώς ζούμε σήμερα (η ορθογραφία στο πρωτότυπο):

Αυτοί που πράττουν, οι ηγέτες, οι καθοδηγητές των λαών, κάτω από το κάλυμμα των ιδανικών απεργάζονται εσκεμμένα και προγραμματισμένα την κατάλυσή τους. Όσο μεγαλείτερες είναι σήμερα οι δυνατότητες της προπαγανδιστικής προβολής ενός ιδανικού και συνεπώς όσο η κάλυψη που προσφέρει είναι πληρέστερη, τόσο και η ενέργεια για την κατάλυσή του είναι εντελέστερη. Όπου ακούμε με πολλές τυμπανοκρουσίες να λέγωνται οι λέξεις ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, εκεί, τώρα πια το ξέρομε, με πολλές τέχνες αυτά τα ιδανικά ποδοπατούνται. Το νέο που προσθέτει στα δεινά της ιστορίας η εποχή μας είναι αυτή η ευθεία μόνιμη ωργανωμένη προδοσία των ιδανικών. […] Μόλις εγκατασταθή ως κυρίαρχος ο ολοκληρωτισμός, αμέσως παίρνει για προμετωπίδα τη μαγική λέξη «δημοκρατία». Μόνο που για να τονίση ότι δεν είναι δημοκρατία των αστών, αλλά του πολλού «λαού», δηλαδή η τέλεια δημοκρατία, προσθέτει και το επίθετο «λαϊκή». Είναι τόσο βαθιά ριζωμένο το ιδανικό αυτό στις ψυχές των ανθρώπων, τόσο γοητεύει τον άνθρωπο η σκέψη ότι αυτοκυβερνάται, ώστε και εκείνοι που του αφαιρέσανε αυτή τη δυνατότητα, να προσπαθούν με απατηλές επικεφαλίδες, με ψεύτικους τίτλους, με τις επικλήσεις αυτής της μαγικής λέξης σε κάθε περίσταση, να τον κάνουν να ξεχάση τη σκλαβιά του.

Αυτό που ο Κωνσταντίνος Τσάτσος –ο «Κωστής», όπως τον αποκαλούσε η αγαπημένη του σύζυγος Ιωάννα, αδελφή του Γιώργου Σεφέρη– ξεσκεπάζει ως προπαγανδιστικό παιχνίδι των ταγών του ολοκληρωτισμού, αυτό ακριβώς το παιχνίδι έπαιξαν και οι σημερινοί υπηρέτες της εωσφορικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, υποδυόμενοι τον ρόλο των ψιμυθιωμένων δημοκρατών στην καθιερωμένη θεατρική παράσταση της 17ης Νοέμβρη, όπου πανηγύρισαν για 49η φορά την αποκαθήλωση της δικτατορίας του ΄67.

Τέτοια τραγική ειρωνεία θα την ζήλευε και ο καλύτερος αρχαίος τραγωδός:

Στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο μας, ο εορτασμός της κατάρρευσης της στρατιωτικής Χούντας πραγματοποιήθηκε ξανά από μια έξυπνη-καμουφλαρισμένη υγειονομική Χούντα, που ετοιμάζεται να φορέσει στο άμεσο μέλλον και τις υπόλοιπες ψευτοδημοκρατικές μάσκες της, ώστε να εγκαθιδρύσει ύπουλα τις σχεδιασμένες υπομεταλλάξεις της παγκόσμιας δικτατορίας, ιδίως την κλιματική και επισιτιστική χούντα.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος κρούει τον κώδωνα που ήδη ηχεί δυνατά για τους Έλληνες του 2022:3

«όταν φύγωμε από τη δημοκρατία, μια κάστα ολίγων κυβερνά», αποτελούμενη «από τους επιτήδειους, τους δολοπλόκους, τους αδίστακτους».

Επειδή έχουμε φύγει προ πολλού από την δημοκρατία, τώρα γνωρίζουμε άριστα ποια είναι η τριπλή ιδιότητα της ολιγαρχικής κάστας που μας κυβερνά, υπολαμβάνοντας ότι η Ελλάδα είναι τσιφλίκι των «πεφωτισμένων» προγόνων της.

Σημειωτέον ότι ένα από τα πρόσωπα που συνδέθηκε άρρηκτα με την εποχή του Πολυτεχνείου ήταν η Μαρία Δαμανάκη, η οποία μας άφησε ως ραδιοφωνική παρακαταθήκη την φράση:

εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. 

27 χρόνια αργότερα, η κυρία Δαμανάκη έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η επιστροφή της πολιτικής» (εκδ. Ελληνικά Γράμματα). Στην σελίδα 120 διαβάζουμε:

Η παγκόσμια οικονομία απαιτεί παγκόσμια διακυβέρνηση. Στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας η πολιτική οφείλει να αντιπαραθέσει την παγκοσμιοποίηση των ευκαιριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο ίδιο βιβλίο περιέχονται πολλά από τα ορολογικά φετίχ της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπως:

• η αειφόρος πράσινη ανάπτυξη
• η σεξουαλική διαφορετικότητα
• η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, που σήμερα αναβαθμίσθηκε λεξιμαγικά σε «συμπερίληψη» κ.λπ.

Επομένως, από το «εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο», η κ. Δαμανάκη, η οποία όλως τυχαίως το 2009 διορίσθηκε επίτροπος της Ε.Ε. αρμόδια για Θέματα Ναυτιλίας και Αλιείας, πέρασε στο υπονοούμενο νεοταξίτικο σύνθημα:

εδώ και τώρα παγκόσμια διακυβέρνηση, σας μιλά ο ανελεύθερος σταθμός των Βρυξελλών!

Αυτή ήταν η δεύτερη τραγική ειρωνεία. Τώρα θα δείξουμε ότι υπάρχει και τρίτη τραγική ειρωνεία:

Το αίτημα των εξεγερθέντων φοιτητών που οδήγησαν μετά από μήνες στην αινιγματική νύκτα του Πολυτεχνείου ήταν η κατάργηση του νόμου 1347, με τον οποίο προβλεπόταν η υποχρεωτική στράτευση όσων φοιτητών ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά την διάρκεια των σπουδών τους.

Σήμερα όμως, στην εποχή της (έμμεσα ή άμεσα) υποχρεωτικής στράτευσης στο «μέτωπο κατά του αόρατου εχθρού», όπου το σύνολο του πληθυσμού εκλήθη να πολεμήσει, όχι κρατώντας όπλο αλλά απλώνοντας το μπράτσο του4, οι φοιτητές δεν προέβαλαν καμία αντίσταση.

Αντιθέτως, έσπευσαν να υποκλιθούν στην επιστήμη, παραβιάζοντας αυτό που αποτελεί την λυδία λίθο της: την επιταγή της αμφισβήτησης. Τούτο συνέβη, διότι πίστεψαν ελαφρά τη καρδία τον υγειονομικό υποκριτή-αρχιδικτάτορα, ο οποίος τους παραπλάνησε λέγοντας ότι:

Στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης και τα δεδομένα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν ήδη αποδείξει την ασφάλεια των εμβολίων. Όταν, λοιπόν, οι ειδικοί προειδοποιούν πως ο κορωνοϊός χτυπά, πλέον, μόνον τους ανεμβολίαστους, δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις. Η φημολογία δεν είναι ιδεολογία. Και οι ψεύτικοι φόβοι ανήκουν σε ψεύτικους κόσμους. Άρνηση στο εμβόλιο, συνεπώς, σημαίνει άρνηση στην υγεία και στην πρόοδο των πολιτών5.

Αλλά σε τι φταίνε οι φοιτητές, όταν, στο άκουσμα αυτού του φοβερού και τρομερού ψέματος, οι ίδιοι οι επιστήμονες εκώφευσαν, τελώντας μια πελώρια προδοσία που ισοδυναμεί με αυτοακύρωσή τους;

Και πάλι με τα λόγια του Κωνσταντίνου Τσάτσου:6

Το σύνηθες δεν είναι «η κατά μέτωπον καταπολέμηση της δημοκρατίας», αλλά «η προδοσία της», η οποία «συμπληρώνεται σχεδόν κατ’ ανάγκην με ένα άλλο κατά συνθήκην ψεύδος: ότι η κατάλυση της δημοκρατίας είναι δήθεν προσωρινή, και ότι μόλις συντρέξουν ωρισμένοι όροι θα αποκατασταθή σε μια λαμπρότερη μορφή».

1

Εκδ. Π. Χιωτέλλης, σελ. 309/310.

2

Εις: Πριν από το ξεκίνημα. Μελετήματα, εκδ. Αστήρ, 1988, σελ. 101 επ., 107.

3

Ό.π., σελ. 109.

4

Για την στρατολόγηση των πολιτών στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 260 επ.

5

Αυτή ήταν η θλιβερή δήλωση του Κυρ. Μηστοτάκη κατά την επέτειο της 24ης Ιουλίου 2021 για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας – αξίζει να διαβάζεται καθημερινά σαν Πάτερ-Κούλης Ημών, μήπως και συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες ποιον έχουν πρωθυπουργό και πόσο πολύ τους κοροϊδεύει. Για έναν επικριτικό σχολιασμό της δήλωσης αυτής βλ. Βαθιώτη, Από την πανδημία στη κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 27.

6

Ό.π., σελ. 111.

Πηγή: Για την 49η θεατρική παράσταση της 17ης Νοέμβρη

«Το δοτό ὂνομα Βυζάντιο.» Οὐχ ἑάλω #6

ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ: Ποτέ οἱ προγονοί μας δέν ὀνομάζονταν Βυζαντινοί. Ποτέ ἡ πατρίδα μας δέν ὀνομάζονταν Βυζάντιο. Οἱ ὀνομασίες αὐτές εἶναι δοτές, ἐπικράτησαν μόλις τούς τελευταίους δύο αἰῶνες, καί χρησιμοποιήθηκαν λόγῳ πολιτικῆς δολιότητας καί ἐξαπάτησης. Μέ αὐτό τό ζήτημα ἀσχολεῖται τό σημερινό ἐπεισόδιο.

– ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ: Τό κανάλι «ΟΥΧ ΕΑΛΩ» άποτελεῖ βῆμα διαλόγου καί ἀναζήτησης τῆς αὐτοσυνειδησίας καί τῆς ταυτότητάς μας στό σύγχρονο μετανεωτερικό κόσμο ὑπό τό πρῖσμα τῆς Ρωμηοσύνης.

– Το μουσικό ἀπόσπασμα «Πάρθεν ἡ Ρωμανία» εἶναι παραδοσιακό τοῦ Πόντου

00:00 Εἰσαγωγή

00:12 Μουσικό

00:39 Τό κανάλι «Οὐχ ἑάλω»

00:59 Ἡ πατρίδα μας ποτέ δέν ὀνομάζονταν Βυζάντιο

02:55 Κωνσταντινούπολη – Ρωμανία

03:46 Ρωμηοί

04:50 Ὁ Καρλομάγνος

05:42 Ὁ ὃρος Βυζάντιο

06:20 Ἐπικράτηση τοῦ ὃρου Βυζάντιο

07:39 Ποιούς ἐξυπηρετεῖ ὁ ὃρος Βυζάντιο

08:55 Ἲσως τώρα στό τέλος ἒλθωμεν εἰς ἐαυτόν

Το κάθε μας χωριό (Καπετάν Κώττας) – YouTube

Γεννήθηκε το 1863 στο χωριό Ρούλια της Φλώρινας. Ο Κώττας πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Ρούλια και χαρακτηρίζονταν από τότε ως τολμηρός, επαναστατικός και ριψοκίνδυνος. Δεν αγαπούσε ιδιαίτερα τα γράμματα, αλλά αναγκάστηκε για λόγους βιοποριστικούς να μάθει με μεγάλη επιμονή, ανάγνωση και γραφή. Μετά το θάνατο του πατέρα του Χρήστου, κρατούσε μόνος του τα βιβλία του οικογενειακού παντοπωλείου. Αργότερα άσκησε το επάγγελμα του αγωγιάτη και εξ αιτίας αυτού ταξίδευε για αρκετά χρόνια στη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη φθάνοντας ως τη Σερβία.
Ανυπότακτο πνεύμα, έτρεφε μεγάλο μίσος για τους τούρκους κατακτητές, γι’ αυτό εντάχθηκε στη βουλγαρική «Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση» (VMRO), που διακήρυσσε τον αλυτρωτισμό της με το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Η ζωή του πήρε δραματική τροπή το 1898, όταν σκότωσε τον τούρκο μεγαλοτσιφλικά Κασίμ Μπέη, που καταδυνάστευε την περιοχή της Φλώρινας. Πήρε τα όρη και τα βουνά και κατέφυγε στο Βίτσι, όπου σχημάτισε τη δική του ένοπλη ομάδα.
Ο Καπετάν Κώττας γρήγορα αποστασιοποιήθηκε από τη VMRO, καθώς ήλθε σε ρήξη με τα τοπικά στελέχη της Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ. Τον θεωρούσαν πολύ υπερήφανο και ανεξάρτητο και πολλάκις προσπάθησαν να τον εξοντώσουν ως προδότη. Από τη διένεξη αυτή επωφελήθηκε ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός (Καραβαγγέλης), ο οποίος τον προσηλύτισε στην ελληνική ιδέα στις αρχές του 1902. Ο Γερμανός ανέλαβε να συντηρεί την ομάδα του Κώττα και αυτός να υπερασπίζεται τα χωριά της περιοχής από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και τους τούρκους. Παρά τη συμφωνία αυτή, ο Κώτας δεν έγινε ποτέ τυφλό όργανο του μητροπολίτη και πάντα διατηρούσε την ανεξαρτησία του, εκφράζοντας τον ελληνικότητά του με τον δικό του τρόπο. Συνέχισε την δράση του μέχρι και το 1904 ανακουφίζοντας τον Ελληνικό πληθυσμό.
Στη συνέχεια αποδύθηκε σε σκληρό αγώνα κατά του Βουλγαρικού κομιτάτου και ιδιαίτερα κατά κομιτατζήδων που επιδίδονταν σε αγριότητες σε βάρος Ελλήνων αλλά και άλλων χριστιανών. Ήδη από το 1901 αποτελούσε τον κυριότερο εχθρό των Βουλγάρων στη Βορειοδυτική Μακεδονία. Η ηγετική του παρουσία στην περιοχή και η μεγάλη επιρροή που ασκούσε σε μεγάλους πληθυσμούς, τον κατέστησαν το βασικό εκφραστή της ελληνικής ιδέας στην περιοχή και διατήρησε άσβεστη την ελπίδα των Ελλήνων κατοίκων ανυψώνοντας το ηθικό τους σε περιόδους που η βουλγαρική τρομοκρατία ήταν ολοκληρωτική.
Στις αρχές του 1904 ο Καπετάν Κώτας ήλθε στην Αθήνα και γνωρίστηκε με τον Παύλο Μελά, τον οποίο συνόδευσε στην πρώτη αποστολή στη Μακεδονία. Στις 9 Ιουνίου 1904, κατόπιν προδοσίας των παλιών του συντρόφων στο VMRO, συνελήφθη από τους Τούρκους. Μετά τη σύλληψή του ο Κώττας Χρήστου, μεταφέρθηκε αρχικά στις φυλακές Καστοριάς, στη συνέχεια στις φυλακές Κορυτσάς και τελικά στις φυλακές Μοναστηρίου. Η σύζυγός του, Ζωή, για λόγους ασφαλείας εγκαταστάθηκε με τα παιδιά της στην Καστοριά και επανήλθε στη Ρούλια το φθινόπωρο του 1904. Τον Αύγουστο του 1905 ο Μήτρο Βλάχο εισέβαλε με το πολυπληθές σώμα του στη Ρούλια, πότισε με πετρέλαιο την οικία του Κώττα και έβαλε φωτιά. Με τη συμπαράσταση των κατοίκων του χωριού, η Ζωή με τα τέκνα της κατάφεραν να σωθούν.
Κατά την κράτησή του στην φυλακή, ο Έλληνας πρόξενος του Μοναστηρίου Σταμάτιος Κιουζές Πεζάς και ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, προσπάθησαν να τον αποφυλακίσουν αλλά οι οθωμανικές αρχές ήταν ανένδοτες, καθώς εκκρεμούσαν σε βάρος του πολλές καταδίκες. Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης πέτυχε συμφωνία με τους Οθωμανούς, ώστε να αποφυλακιστεί ο Κώττας με αντάλλαγμα την υπηρεσία του στον οθωμανικό στρατό, κάτι που ο ίδιος φυσικά αρνήθηκε.
Ο απαγχονισμός του αποφασίστηκε για το πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου του 1905. Απαίτησε να του φέρουν Έλληνα ορθόδοξο ιερέα που τον μετάλαβε και στη συνέχεια οδηγήθηκε στην πλατεία Ατ Παζάρ της πόλης του Μοναστηρίου. Κατά τη διαδρομή έως την πλατεία ο Κώττας Χρήστου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, ξέφυγε από τους φρουρούς του και διέφυγε στα στενά σοκάκια της πόλης. Ακολούθησε τεράστια κινητοποίηση των Οθωμανικών δυνάμεων και ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους της πόλης και τελικά συνελήφθη. Οδηγήθηκε τελικά στην πλατεία Ατ Παζάρ και εκεί ο Κώττας απαίτησε να του λύσουν τα χέρια. Ανέβηκε μόνος του στο ικρίωμα και αποφασισμένος, αφού φώναξε για τελευταία φορά:

Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσια! (Ζήτω η Ελλάς),

κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο.

Η θυσία του συγκίνησε τους Μακεδόνες και αποτέλεσε την έναρξη της ελληνικής αντεπίθεσης στη Μακεδονία. Για τη συνολική του δράση και το τέλος του, υμνήθηκε από τη λαϊκή μούσα. Έχει διασωθεί ένα δημοτικό τραγούδι στα αλβανικά και δύο στα ελληνικά.
Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το χωριό του Ρούλια ονομάσθηκε στη μνήμη του Κώττας. Το 1960 στήθηκε επιβλητικός ανδριάντας του στην είσοδο της Φλώρινας, έργο του γλύπτη Δημήτριου Καλαμάρα.

Oι υγειονομικοί σε αναστολή σώζουν τη ζωή μωρού έξω από το Υπουργείο Υγείας – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΣΧΟΛΙΟ:  Κατά τον κ.Πλεύρη όμως είναι αρνητές της ιατρικής επιστήμης και πρέπει να απολυθούν!

Τη ζωή ενός νεογέννητου παιδιού το οποίο είχε πάθει εισρόφηση κατάφεραν να σώσουν παθολόγος ο οποίος βρίσκεται σε αναστολή μαζί με τρεις ακόμα γιατρούς και τον οδηγό ενός λεωφορείου το πρωί της Πέμπτης. Αυτόπτης μάρτυρας που είδε το περιστατικό περιέγραψε τις στιγμές αγωνίας που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια και μίλησε για την ψυχραιμία με την οποία οι συγκεκριμένοι γιατροί αντιμετώπισαν το συμβάν. «Ακούσαμε κάποιο λεωφορείο να κορνάρει συνεχώς και να πατά φρένο ξαφνικά μπροστά μας. Ο οδηγός τράβηξε χειρόφρενο και πετάχτηκε ξαφνικά έξω σε δαιμονισμένη κατάσταση κρατώντας στα χέρια του δύο τηλέφωνα, ένα σε κάθε του χέρι», σημείωσε ο αυτόπτης μάρτυρας και πρόσθεσε: «Προσπαθούσε για ώρα να πάρει τηλέφωνο το 166 αλλά δεν του απαντούσαν. Απελπισμένος απευθύνθηκε στους υγειονομικούς που βρίσκονται σε αναστολή και διαμαρτύρονται έξω από το υπουργείο Υγείας και τέσσερις από αυτούς μπήκαν στο λεωφορείο, πήραν στα χέρια τους το βρέφος και το επανέφεραν διότι εκείνη τη στιγμή ήταν σε άπνοια», σημείωσε ο κ. Ερωτόκριτος Ζληντίδης. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ αυτό που συνέβη σήμερα στο Υπουργείο Υγείας… Οδηγός λεωφορείου ειδοποιήθηκε πως ένα νεογέννητο που ήταν μέσα στο όχημα ήταν σε κρίσιμη κατάσταση!!! Θυμήθηκε τότε εκείνος πως εκεί κοντά ήταν οι ανυπάκουοι-ανεμβολίαστοι γιατροί του υπουργείου Υγείας, οι οποίοι αγωνίζονται επειδή δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο. Ο οδηγός πήγες εκεί και έσωσαν το μωράκι! ΝΤΡΟΠΗ και ΟΝΕΙΔΟΣ στον Θάνο Πλεύρη και την κυβέρνηση Μητσοτάκη που ΤΙΜΩΡΕΙ ακόμα αυτούς τους ανθρώπους!!!

Πηγή: Oι υγειονομικοί σε αναστολή σώζουν τη ζωή μωρού έξω από το Υπουργείο Υγείας – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ο «άρχων» της Νέας Τάξης

Το παρακάτω ποίημα αποτελεί μια (ελεύθερη) ποιητική προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο. Λέω νομίζουν, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα.

Σάββας Καλεντερίδης: Γιατί εξευτελίζετε τη χώρα; | ZOOM (16-11-2022)