ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΝΕΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ! Ανακοινώθηκε στην ΕΡΤ! Ξέχνα τα μπάνια και τις εκλογές! – YouTube

«ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ» … ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

«ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ» … ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Θα σας παρουσιάσουμε:

1/ Τα νησιωτικά άκρα του Ελληνισμού που επηρεάζουν την ΑΟΖ:

α/ Οι Διαπόντιοι Νήσοι: Σύμπλεγμα 11 νησιών εκ των οποίων τα τρία μεγαλύτερα νησιά είναι Οθωνοί, Ερείκουσσα, Μαθράκι Δεν έχει γίνει οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία.

β/ Το Σύμπλεγμα Στροφάδων αποτελείται από νήσο Σταμφάνη και το μικρότερο νησί Άρπυια. Γίνεται λόγος για παραχωρήσεις στην Ιταλία, όσον αφορά την ΑΟΖ.

γ/ Νήσος Γαύδος Διεκδικήσεις από Τουρκία.

δ/ Νήσος Λαδοξέρα ή Ζουράφα.

ε/ Νήσοι Ίμια (Δυτική Ίμια και Ανατολική Ίμια). Διεκδικήσεις από Τουρκία. Γκρίζες ζώνες. Τουρκικός όρος χωρίς νομική υπόσταση. Και άλλα νησιά έχουν χαρακτηρισθεί αυθαίρετα με τον εν λόγω όρο, που είναι τουρκικής εμπνεύσεως.

στ/ Σύμπλεγμα Καστελλόριζου: Σύμπλεγμα 14 νησιών εκ των οποίων τα τρία μεγαλύτερα νησιά είναι Καστελλόριζο, Στρογγύλη και Ρω. Διεκδικήσεις από Τουρκία.

2/ Το κλειδί του κεντρικού Αιγαίου, με σημαντική εθνική και γεωπολιτική αξία είναι οι Νήσοι Καλόγεροι (Μεγάλος Καλόγερος και Μικρός Καλόγερος)

3/ Το Αιγαίου, που από αρχαιοτάτων χρόνων είναι Ελληνική Λίμνη, μπορεί να παραμείνει η δική μας θαλάσσια λίμνη. Αυτό θα επιτευχθεί με επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ. και της Συνορεύουσας Ζώνης 24 μίλια από τις ακτές.

4/ Το κέντρο της ανατολικής Μεσογείου και με γεωπολιτική υπεραξία είναι η Κύπρος.

Διευκρινίζεται ότι:

α/ Το κάθε νησί της πατρίδος μας έχει την δική του αξία. Εδώ παρουσιάζουμε τα νησιά που βρίσκονται στα άκρα του Ελληνισμού, εκτός των νήσων Καλόγεροι που είναι στο κεντρικό Αιγαίο. Φυσικά δεν θα έλλειπε στην παρουσίαση και η πολυαγαπημένη μας ΚΥΠΡΟΣ

β/ Το εν λόγω βίντεο αποβλέπει σε μία απλή επιμορφωτική ενημέρωση, με σκοπό την αφύπνιση του Έλληνα και της Ελληνίδας.

Η απάντηση της ΝΙΚΗΣ στις ύβρεις περί «χριστεμπορίου»

Το Κίνημα ΝΙΚΗ κατηγορείται από ποικίλους «καλοθελητές» ότι επιδίδεται τάχα σε «χριστεμπόριο», ότι δήθεν εμπλέκει την Πίστη με την πολιτική, ότι τους αξίζει να χαρακτηρισθούν ως «Χριστιανοταλιμπάν».

Διάφορα συστημικά και παρασυστημικά ΜΜΕ από την πρώτη στιγμή που είδαν την υπολογίσιμη απήχηση της ΝΙΚΗΣ στον ελληνικό λαό, επιδόθηκαν σε αυθαίρετες, ψευδείς και αναπόδεικτες κατηγορίες που αφορούν σε υποτιθέμενη σχέση της με την Εκκλησία. Αξιοσημείωτο μάλιστα και ενδιαφέρον είναι, ότι δεν συνεννοούνται τουλάχιστον μεταξύ τους, καθώς κατηγορούν τη ΝΙΚΗ για εντελώς αντιφατικές κατηγορίες – μία ότι είμαστε «παλαιοημερολογιτικό κόμμα», την άλλη ότι έχουμε την στήριξη διαφόρων Μητροπολιτών, ακόμη και του ίδιου του Αρχιεπισκόπου!

Φυσικά, αυτές οι φήμες είναι παρόμοιας αστειότητας με εκείνες που υποστήριζαν ότι πίσω από τη ΝΙΚΗ βρίσκονται εφοπλιστές και μάλιστα ένας του οποίου τα ΜΜΕ έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο εναντίον μας!

Απαντούμε στον απλό λαό που απορεί με τις κατηγορίες, και όχι στους ίδιους. Με τους ίδιους ίσως θα άρμοζε περισσότερο να ασχοληθεί εισαγγελέας. Απαντούμε τόσο στον καλοπροαίρετο Έλληνα που μας εμπιστεύθηκε με την ψήφο του, όσο και σε εκείνον που τώρα μάς γνώρισε, έστω και μέσα από τη βιομηχανία λάσπης που έχει ξεκινήσει εναντίον της ΝΙΚΗΣ με εντολές του καθεστώτος. 

1. Ποτέ η ΝΙΚΗ δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως «κόμμα της Εκκλησίας» ή ως «χριστιανικό κόμμα». 
2. Γνωρίζουμε και σεβόμαστε πλήρως ότι η Εκκλησία δεν εμπλέκεται σε κομματικές αντιπαραθέσεις, ως οφείλει. Ουδέποτε επικαλεστήκαμε εκκλησιαστικά πρόσωπα για να μας στηρίξει ο κόσμος. Οφείλουμε να τονίσουμε ότι η Διοικούσα Εκκλησία, το Άγιον Όρος, η Ιεραρχία, πρέπει να αφεθούν ανενόχλητοι στο ποιμαντικό τους έργο και να μην γίνεται αυτό αντικείμενο παραποίησης και διασυρμού από ανεύθυνους, πολιτικούς και δημοσιογράφους.
3. Η Παράδοση της Εκκλησίας έχει ωστόσο λόγο ελεγκτικό απέναντι στην πολιτική εξουσία, όταν η τελευταία διαφθείρει τον λαό. Από τις εκατοντάδες παραδείγματα, θυμίζουμε τον Τίμιο Πρόδρομο που έλεγξε τον Ηρώδη, αλλά και τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο και τον Μέγα Βασίλειο που έλεγξαν κοσμικούς άρχοντες, οι οποίοι είχαν εξουσία ζωής και θανάτου απέναντι στον απλό πολίτη. Πρόκειται για λαμπρές προσωπικότητες που οι σημερινές ανάξιες κυβερνήσεις εξοβελίζουν από την δημόσια παιδεία. Παρομοίως, η στάση της Εκκλησίας συχνά εξοβελίζεται από τον δημόσιο διάλογο, αναμασώντας την αντιδημοκρατική καραμέλα «δεν δικαιούστε να ομιλείτε». 
4. Είναι τιμή μας να εμπνεόμαστε στην πολιτική σκέψη μας από τις αξίες της Πίστης μας. Θεωρούμε χρήσιμο να κάνει το ίδιο κάθε συμπατριώτης μας και ιδιαίτερα οι πολιτικοί, οι οποίοι οφείλουν να δίνουν το ηθικό παράδειγμα στην κοινωνία, αντί να την εκφυλίζουν και να την διαφθείρουν με νόμους, έργα και λόγια που πόρρω απέχουν και αντίκεινται στο Ευαγγέλιο. 
5. Κατηγορηθήκαμε ότι στα ψηφοδέλτιά μας εντάχθηκε μία καταξιωμένη εκπαιδευτικός, η οποία ήταν συγγενής λαοφιλούς Αγίου της εποχής μας, καθώς και άνθρωποι που είχαν στενή σχέση με Αγίους. Πληροφορούμε τους κατηγόρους μας, ότι η ΝΙΚΗ διαθέτει πολύ περισσότερους φίλους και συνοδοιπόρους, οι οποίοι είχαν στενούς δεσμούς με εγνωσμένους Αγίους της εποχής μας. Δεν το διαφημίσαμε ποτέ. Αντιθέτως τα ΜΜΕ επέλεξαν να φέρουν στην επιφάνεια το θέμα, μάλιστα τα περισσότερα, με ύφος ωσάν περίπου να πρόκειται για έγκλημα. Δεν έχουν αυτοί δικαίωμα να πολιτευθούν; Πώς πιστεύουν ΜΜΕ και επαγγελματίες πολιτικοί ότι μπορούν να απαγορεύουν σε συμπολίτες τους το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγεσθαι; 
6. Επιπροσθέτως, η ΝΙΚΗ έχει στις τάξεις της ευρύτερα ανθρώπους που είναι συνειδητοί Χριστιανοί. Μήπως ούτε αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στα κοινά; Συνηθίσαμε, φαίνεται, να είναι πολλοί πολιτικοί μας τόσο πολύ αδιάφοροι έως εχθρικοί προς την Εκκλησία, ώστε τώρα μας κακοφαίνεται που βρέθηκαν άνθρωποι, οι οποίοι λένε το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» για σαράντα μέρες ή κάνουν προσευχή πριν ξεκινήσουν μία εκδήλωση.
7. Οι συνειδητοί Χριστιανοί, παραμένουν Χριστιανοί σε όλα τους. Είτε στην εργασία τους, είτε στην ψυχαγωγία τους, είτε στην πολιτική, διατηρούν πάντοτε ως προτεραιότητά τους την ευαρέστηση του Θεού. Δεν μπορούν να προσποιηθούν ότι δεν είναι Χριστιανοί ή να μην αναφέρονται στο Χριστό, όπως συμβαίνει στις μασονικές στοές και στις παραμασονικές λέσχες. 
8. Στη ΝΙΚΗ δεν προσποιούμαστε τους Χριστιανούς για να πάρουμε ψήφους. Δεν εκκλησιαζόμαστε μόνο στις προεκλογικές περιόδους, ούτε καθόμαστε επιδεικτικά στους «επισήμους» μέσα στο Ναό για το θεαθήναι. Η ομολογία της πίστης στο Χριστό είναι το βίωμά μας και αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, ούτε να το αρνηθούμε, για να ικανοποιήσουμε τους «προοδευτικούς» δημοσιογράφους.
9. Αντιθέτως, παρατηρούμε ότι λείπει ο ανάλογος σχολιασμός από τα ΜΜΕ για εκκλησιαστικές συμπάθειες είτε αντιεκκλησιαστική ρητορική άλλων πολιτικών παρατάξεων. Επίσης λείπει ο σχολιασμός τους για την κάκιστη συμπεριφορά πολλών κυβερνήσεων έναντι της Εκκλησίας. Καλό θα ήταν να ερωτηθούν και εκείνοι.
10. Τέλος, αναφορικά με τον χαρακτηρισμό «Χριστιανοταλιμπάν», συνιστούμε σε εκείνους που τον χρησιμοποιούν να είναι πολύ προσεκτικότεροι με τη χρήση ρατσιστικών χαρακτηρισμών. Με ανήθικο τρόπο ταυτίζουν το θύμα με τον θύτη. Ο Χριστιανισμός, και μάλιστα η Ορθοδοξία, ήταν και είναι και σήμερα η πλέον διωκόμενη θρησκεία ανά τον κόσμο. Οι Ταλιμπάν προκάλεσαν φρικώδη εγκλήματα κατά των Χριστιανών σχεδόν σε όλες τις ηπείρους της γης. Το λεκτικό τους εφεύρημα είναι τόσο προσβλητικό όσο το να αποκαλούσαν τους Ιουδαίους «εβραιοναζί». Μήπως θα πρέπει να διερωτηθούν για την χριστιανοφοβία τους; 

Σκοπός μας είναι μία δημοκρατικότερη Ελλάδα, χωρίς το φίμωμα της γνώμης που «ενοχλεί». Επιθυμούμε να καταθέσουμε τη δική μας μαρτυρία μέσα στη Βουλή, η οποία δεν θα διχάζει, αλλά θα ενώνει τους Έλληνες, πάνω στις ιερές αρχές του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο απειλείται να αλλάξει ουσιωδώς, αν δοθεί παντοδυναμία στο κυβερνών κόμμα της επόμενης Βουλής.

Καλούμε κάθε καλοπροαίρετο Έλληνα να μάς εμπιστευθεί και πάλι στις 25 Ιουνίου, κλείνοντας τα αυτιά στην τοξικότητα, το μίσος και την οργανωμένη προπαγάνδα, για να επιτύχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τη ΝΙΚΗ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.

Πυρ ομαδόν κατά Μέρκελ! Εγκληματική ομολογία | infoXAK (27-12-2022) – ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Γιώργος Ρωμανός: «Νοθεία» εκλογών με στοιχεία του κράτους. Ετοιμάζουν Πρέσπες του Αιγαίου

Έκτακτο Παράρτημα: Το παράδειγμα ανατρέφει, διδάσκει και κυβερνά…

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
πρόεδρος ΝΙΚΗΣ

«Είμαστε λαός με παλικαρίσια ψυχή» έλεγε ο Σεφέρης. Και δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Και την ψυχή μας, την ακατάλυτη, την ρωμαίικη, δεν θα την βρούμε στις ελεημοσύνες της δήθεν Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όταν καταλάβει ο λαός «τι έχασε, τι είχε, τι της πρέπει». Όχι ότι το παρελθόν ήταν παραδείσια ζωή. Δεν το εξωραΐζουμε. Και οι παλιοί, «οι αρχαίοι άνθρωποι» του Κόντογλου, είχαν τα πάθια και τους καημούς τους, αλλά υπήρχε αρχοντιά, μια πνευματικότητα γνήσια και ακίβδηλη, πίστη και ελπίδα δεν τους έλειπαν. Μ’ αυτές γαλήνευε η ψυχή τους. Μ’ αυτούς τους δικούς μας ανθρώπους πρέπει να ξαναμιλήσουμε. Να ακούσουμε τις ορμήνειες τους, τις συμβουλές τους, να δούμε την ζωή τους, να γνωρίσουμε την Ελλάδα, την πραγματική, την αληθινή πατρίδα μας, αυτή που γέννησε Ομήρους, Χρυσοστόμους και Παλαιολόγους και Κολοκοτρωναίους και Κανάρηδες, ανθρώπους που μοσκοβολάνε σαν το Τίμιο Ξύλο και όχι το τωρινό, μουχλιασμένο αποφόρι των Φράγκων και των ημέτερων μασκαράδων. «Από στεριά κι από θάλασσα βγαίνει φωνή και βόγγος: θέλουμε να ζήσουμε ελληνικά! Ελλάδα χωρίς ζωή ελληνική, είναι Ελλάδα πεθαμένη». Λόγια του Κόντογλου. Ας τους γνωρίσουμε μέσα από τα αθάνατα λόγια και τις σπουδαίες πράξεις τους. Ας παραδειγματιστούμε από την λεβεντιά τους. Για να ζήσει η Ελλάδα…

Μόνον με το παράδειγμα, μπορείς να μεγαλώσεις παιδιά, να διδάξεις μαθητές και να κυβερνήσεις εν τέλει λαούς. Να πιάσω το τελευταίο. Θυμάται κανείς πρωθυπουργό ή υπουργό της Ελλάδας, ο οποίος, όταν τέλειωσε η καριέρα του και συνταξιοδοτήθηκε να τον σταματούν οι απλοί άνθρωποι στον δρόμο και να τους εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους για την προσφορά του στο έθνος; Να βγήκε από την πολιτική φτωχότερος; «Δει τον αγαθόν άρχοντα παυόμενον της αρχής μη πλουσιώτερον αλλά ενδοξότερον γεγονέναι» γράφει ο Στοβαίος. Ποιος εξήλθε του πολιτικού βίου ενδοξότερος και όχι πλουσιότερος; Υπάρχει έστω κι ένας για να σημειώσουμε με κεφαλαία γράμματα την λαμπρή εξαίρεση; Στην παράδοσή μας το πρόσωπο κάνει την διαφορά. Καλά τα οράματα και τα προγράμματα, αλλά, επαναλαμβάνω, όλα ακυρώνονται αν δεν υπάρχει το πρόσωπο, ο άνθρωπος της θυσίας και του φιλότιμου.

«Σχολείο ίσον δάσκαλος», έλεγε ο σοφός εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Δώσε μου πέντε δασκάλους με ζήλο, πίστη και «έρωτι» προς την εθνική γλώσσα και σε κατακόμβες να διδάσκουν, θα βγάλουν γερούς μαθητές. Τι σημαίνει ενορία; Ένας ιερεύς ζήλω πεπυρωμένος, φιλακόλουθος και άνθρωπος της αγάπης, ειρηνοποιός και θα μαζευτεί γύρω του, όπως οι μέλισσες στα λουλούδια, το εκκλησίασμα. Τι σημαίνει κυβέρνηση; Βρες μου έναν Καποδίστρια και η Ελλάδα σώθηκε. Τι ήταν ο Καποδίστριας;

Ο Μακρυγιάννης γράφει για να δείξει τον τρόπο ζωής του: «Ο Κυβερνήτης έτρωγε επί τέσσερις ημέρες μία κότα».

Για τον εαυτό του δεν δέχθηκε ούτε τα αυτονόητα. Αρνήθηκε το επιμίσθιο που του αναλογούσε ως αρχηγός κράτους και το οποίο εγκρίθηκε δύο φορές από τη Βουλή των Ελλήνων και τη Γερουσία.

Όταν το 1815 ο Τσάρος τού ανακοίνωσε την πρόθεσή του να τον διορίσει Υπουργό των Εξωτερικών, αρχικά δεν δέχτηκε, λέγοντας στον Τσάρο: «Μεγαλειότατε, εντίμως σας δηλώνω ότι οσάκις ευρεθώ προ του τραγικού διλήμματος να υποστηρίξω τα συμφέροντα της σκλαβωμένης πατρίδος μου ή τα συμφέροντα της αχανούς αυτοκρατορίας σας, δεν θα διστάσω ούτε στιγμή: Θα τεθώ με το μέρος της πατρίδος μου … Είμαι Έλλην και θα μείνω Έλλην για πάντα».

Η αυτοκράτειρα μητέρα του Τσάρου Νικολάου, Μαρία Θεοδώρεβνα, τον πίεζε να μην αποδεχθεί την εκλογή του ως Κυβερνήτη της Ελλάδος λέγοντας του: «Στην Ελλάδα θα διακινδυνεύσετε τη ζωή σας».

Ο Καποδίστριας όμως απάντησε: «Εάν δεν δεχθώ την εκλογή μου και η Ελλάς γονατίσει, τι θα πουν για μένα; Να ένας άνθρωπος, που θα μπορούσε να την σώσει και προτίμησε μια λαμπρή θέση στη Ρωσία από τη σωτηρία της πατρίδας του και την άφησε να χαθεί. Αφιέρωσα τη νεότητά μου στην υπηρεσία του αείμνηστου μεγαλόψυχου γιου σας. Έτσι μπορώ σήμερα να προσφέρω στην Ελλάδα τη θυσία των γηρατειών μου!..». Λόγια αγιασμένα!! Θα μπορούσε να τα ψελλίσει κάποιος από τους τωρινούς, που η προσφορά τους ούτε τα ηρωικά «γαϊδούρια της Ζαράκοβας» δεν φτάνει; Εξηγώ:

Ο Βασιλιάς Όθωνας της Ελλάδος κάλεσε μία μέρα στο παλάτι του τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και του είπε:

— Η Κυβέρνησή μου αποφάσισε να αμείψει τους αγωνιστές. Εδώ έχω τις αναφορές με τις οποίες ζητούν τα δικαιώματά τους. Εσύ τι θα ζητήσεις στρατηγέ;

— Εγώ, απάντησε ο Κολοκοτρώνης, δεν θα ζητήσω τίποτε γιατί ούτε έχασα ούτε ξόδεψα για το Έθνος. Ο Βασιλιάς Όθωνας, συνηθισμένος από τις παράλογες απαιτήσεις πολλών αγωνιστών του γλυκού νερού, σαν τους 300 τους δικούς μας, ξαφνιάστηκε από την απάντηση του Γέρου του Μοριά.

— Πώς γίνεται αυτό, ρώτησε ο Βασιλιάς. Και ο Κολοκοτρώνης του απήντησε και του εξήγησε:

— Εγώ, όταν μπήκα στον αγώνα είχα στο σελάχι (=πορτοφόλι) μου, μιάμιση ρεγγίνα (=αυστριακό νόμισμα), και ξόδεψα μονάχα τη μισή. Και δε μου λες, μεγαλειότατε, ποιοι είναι αυτοί που ζητάνε χρήματα και δικαιώματα; Ο Όθωνας του είπε μερικά ονόματα, που ο Κολοκοτρώνης ήξερε πολύ καλά τις υπηρεσίες που προσφέρανε και τι μανούσια(=πονηροί άνθρωποι), ήσαν στον αγώνα.

— Χμμ! Έκανε. Αν αυτοί που είπες, βασιλιά μου, πάρουν αυτά που ζητάνε, τότε τί πρέπει να πάρουν τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας; (περιοχή Αρκαδίας).

— Ποιά είναι τα Γαϊδούρια της Ζαράκοβας; ρώτησε ο Όθωνας με περιέργεια.

Και απάντησε θαρραλέα ο λεβέντης στρατηγός Θοδωράκης Κολοκοτρώνης.

— Βασιλιά μου, τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας, είναι εκείνα που μας κουβαλούσαν το νερό και το ψωμί, που είχαμε τόσο ανάγκη κατά την διάρκεια του αγώνα για την απελευθέρωση της Πατρίδας μας από τους Τούρκους, απάντησε ο Γέρος της ελευθερίας της πατρίδος μας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Γι’ αυτό είναι πολύ ψηλά στο εικονοστάσι του Γένους…

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Το παράδειγμα ανατρέφει, διδάσκει και κυβερνά…

ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΣΧΑ

Κώστας Καραΐσκος: Το αντεθνικό φυλλάδιο του Μέρα25 για Θράκη. Η πλειοδοσία φιλοτουρκισμού κομμάτων

0:58 / 23:50

Γιῶργος Αϋφαντής : Ἡ πλειονότητα τῆς πολιτικῆς ἐλίτ δίνει «ἐξετάσεις» στά ἐθνικά ὡς «δεδομένοι»

Μητροπολίτης Θεοδώρητος: Ο Ακάθιστος ύμνος, η γλωσσική και ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού

Γιάννος Χαραλαμπίδης: 5η Φάλαγγα Τουρκίας στον ΙΜΟ. Η ΕΕ ήθελε Κύπριο Γ.Γραμμ. αλλά ο Δένδιας Τούρκο

Γρίβας Κ.: Η μεγάλη «επίθεση» στην ελληνική κοινή γνώμη / Ενημέρωση & Σκέψη

Εθνικοί Κίνδυνοι Ελλάδος από τη συμφωνία Δένδια – Ταβούσογλου για Τούρκο ΓΓ του ΔΝΟ

Έκτακτο Παράρτημα: MANAVLAR, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Η Τουρκία είναι στην ουσία μια ανεξερεύνητη χώρα. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να ανιχνεύσει… το αχανές εσωτερικό αυτής της χώρας, συχνά βρίσκεται προ καινούργιων εκπλήξεων ενώ τα μυστικά που κρύβει μια κοινωνία επί δεκαετίες απομονωμένη και σήμερα αγχωμένη για την πραγματική της ταυτότητα, αρχίζουν δειλά να βγαίνουν στην επιφάνεια με όλες τις σοβαρές επιπτώσεις αυτής της πραγματικά ιστορικής εξέλιξης.

Εξερευνώντας κανείς την σύγχρονη ταυτότητα των κατοίκων της Μικράς Ασίας, εντύπωση προκαλεί τα άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία που ανακαλύπτει από μια πρωτοφανή τάση των ίδιων των Τούρκων να επιστρέφουν στις ρίζες τους, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην ίδια την συνοχή της Τουρκίας. Έτσι στα πλαίσια αυτά, τα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί στην επιφάνεια άλλη μια μειονότητα άγνωστη μέχρι σήμερα, για την οποία το καταπληκτικό είναι πως οι ίδιοι οι Τούρκοι ερευνητές της αποδίδουν ελληνική καταγωγή από τους γηγενείς κατοίκους της Μικράς Ασίας, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες τουρκοποίησης της από το γνωστό τουρκικό κατεστημένο. Η μειονότητα αυτή είναι η μειονότητα των Manavlar, ή Μανάβηδων, (το εκπληκτικό είναι πως σύμφωνα με το ίδιο το επίσημο τουρκικό λεξικό του Ιδρύματος της Τουρκικής γλώσσας, αναφέρεται πως η λήξη Manavlar είναι ελληνική), δηλαδή οπωροπωλών : «Yunanca «manavis». Από Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Vikipedi, özgür ansiklopedi.

Όπως αναφέραμε το εντυπωσιακό είναι πως οι ίδιες οι τουρκικές πηγές αναφέρουν και τονίζουν ότι η πιθανότερη εκδοχή για τους Manavlar είναι ότι προέρχονται από τις ελληνογενείς φυλές που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία πριν από την κάθοδο των Σελτζούκων και όταν άρχισε ο εξισλαμισμός της περιοχής εξισλαμιστήκαν διατηρώντας όμως τα κύρια ήθη και έθιμα τους που συνδέονται με την αρχέγονη ελληνική καταγωγή τους. Το πολιτιστικό τους υπόβαθρο συνδέεται άμεσα με την κουλτούρα των Ιώνων της Μικράς Ασίας, «Anadolu da İyon Kültürü» και όπως τονίζεται, οι Ίωνες ήταν οι Ρωμιοί της δυτικής Μικράς Ασίας. Βέβαια οι Τούρκοι αντιτείνουν στην άποψη αυτή το ερώτημα ότι αφού είχαν ελληνική καταγωγή πως έχασαν την γλώσσα τους. Αυτό το επιχείρημα όμως είναι γνωστό πως δεν μπορεί να σταθεί αφού και άλλοι ελληνογενείς της Μικράς Ασίας ενώ μιλούσαν τουρκικά, κάθε άλλο παρά Τούρκοι αισθάνονταν (κλαστικό παράδειγμα οι Καραμανλήδες ), ενώ άλλοι ελληνογενείς πληθυσμοί κράτησαν την ελληνική γλώσσα παρά του ότι εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.

Το ζήτημα αυτό των Manavlar είχε έρθει στην επικαιρότητα κα την περίοδο της Μικρασιατικού πολέμου στη συνέχει όμως λησμονήθηκε μέσα στις στάχτες της μικρασιατικής καταστροφής. Σύμφωνα με τον Τούρκο ερευνητή, Ali Aktaş, όταν άρχισαν να έρχονται και να εγκαθίστανται στην Μικρά Ασία οι Σελτζούκοι η περιοχή κατοικούνταν από πυκνό ελληνόφωνο και αρμενόφωνο πληθυσμό. Μια σοβαρή εκδοχή, όπως υποστηρίζει ο Aktaş, για την καταγωγή των Manavlar, είναι ότι προέρχονται από ρωμαίικους πληθυσμούς που εξισλαμίστηκαν και αυτό φαίνεται από πολλές ρωμαίικες λέξεις που διατηρούν στην τουρκόφωνη διάλεκτο τους. «Manavis şekli ve bizdeki anlamıyla Yunanca da vardir», δηλαδή, «Υπάρχει στους Μαναβλάρ και η εκδοχή της ελληνικής προέλευσης». Σε άλλο σημείο αναφέρει, «Selçuklular Anadolu ya girdiklerinde Doğu Roma yani Bizans tebaası bu unsurları Rum adı altındakı tek bir toplum olarak bulmuştular» δηλαδή «Στην κάθοδο των Σελτζούκων στην Ανατολία δηλαδή στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Βυζάντιο το ρωμαίικο στοιχείο ήταν η μονή κοινωνική ομάδα που είχε βρεθεί».

Οι περιοχές όπου συναντώνται σήμερα χωριά των Manavlar είναι κυρίως η περιοχή του Σαγγαρίου και γενικότερα η δυτική Μικρά Ασία όπου όπως είναι γνωστό ήταν από τις τελευταίες περιοχές που είχαν εξισλαμιστεί ενώ μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα διατηρούσε έντονο των ρωμαίικο ελληνορθόδοξο στοιχείο. Συγκεκριμένα κοινότητες Manavlar υπάρχουν στις επαρχίες, Προύσας, Κιρσεχήρ, Εσκήσεχήρ, Μπίλετζικ, Ικόνιο, Σαγγάρια, και Μπαλίκεσίρ. Κάποιες ομάδες υπάρχουν καις στην ανατολική Θράκη κυρίως σε χωριά κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπως στην Συλίβρια, Τσατάλτζα και Βιζύη. Στις περιοχές αυτές είναι ακόμα πιο έντονη η παράδοση ότι οι Manavlar ήταν ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί που εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.

+ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Τουρκολόγος

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: MANAVLAR, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Καραβίδας Στεφ.: «Ουσιαστικά η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι αφού … » / Ενημέρωση & Σκέψη – YouTube

Ο επισμηναγός ε.α. Στέφανος Καραβίδας μίλησε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τον καταστροφικό σεισμό των 7,8 ρίχτερ (17-02-2023). Όπως είπε ο κ. Καραβίδας Η τουρκική κοινωνία ουδέποτε ανήκε στην δυτική κοσμοθεωρία και η Τουρκία ανέκαθεν ήταν ένα καράβι που μπορεί να κοίταζε προς τη Δύση αλλά η κίνηση της ήταν προς την Ανατολή. Ο κ. Καραβίδας στη συνέχεια αναφέρθηκε στα 3 χαρακτηριστικά που έχει ο τουρκισμός. Ο κ. Καραβίδας είπε ότι η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση και δημιουργεί συνθήκες έντασης με όλα τα γειτονικά κράτη και πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να μας παρασύρει η εκάστοτε επικαιρότητα. Λυπούμαστε για τους ανθρώπους, είμαστε χριστιανοί. Πρώτα από όλα είμαστε Έλληνες, είμαστε άνθρωποι, εμείς δείξαμε τον ανθρωπισμό παντού. Οφείλουμε να βοηθήσουμε με όλες τις δυνάμεις τους ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή ταλαιπωρούνται, αλλά την ίδια στιγμή δεν πρέπει να μπερδευόμαστε.

Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)

Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)

https://pemptousia.tv/view/b/category/Programs/subCategory/gnorizo_thn_ellhnikh_moy_taytothta_M6unn/id/epeisodio_1_apokodikopoiisi_tou_ellinikou_muthou_1/lang/el_GR/fbclid/IwAR23U073WbepHtPyBsRAA0PtISnuVvr7Y09rqCxVtf96o9ByCVjK_kbYPAg

Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα: Με την ευκαιρία της εορτής για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο εικαστικός και συγγραφέας Βαγγέλης Παππάς, πραγματοποίησε σειρά διαλέξεων στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Η ιστορία, η τέχνη, η πίστη, οι παραδόσεις μας, η αδιάπαυστη συνέχεια της γλώσσας και το ύφος των Ελλήνων, παρουσιάστηκαν μέσα από την αποκωδικοποίηση των μύθων, τις μεγάλες προσωπικότητες του γένους, τα ιστορικά γεγονότα και τον πολιτισμό.

Πηγή: Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)

O Λάκης σε αυτό το βίντεο τολμά να πει αυτό που κανένας με δημόσιο βήμα δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα…. – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πηγή: O Λάκης σε αυτό το βίντεο τολμά να πει αυτό που κανένας με δημόσιο βήμα δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα…. – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Γράφει η Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος

Ἡ 9^η Φεβρουαρίου ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς γλώσσας μας, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς.

Ἕνα κύριο, βεβαίως, χαρακτηριστικὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, στὴν πορεία τῶν 4000 περίπου χρόνων ζωῆς της, εἶναι ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα καὶ ἡ ἀδιάλειπτη συνέχειά της, ὥστε, ὅταν γίνεται λόγος γιὰ ἀρχαία, ἀττικοκοινή, ἑλληνιστικὴ κοινή, λογία-καθαρεύουσα, δημοτικὴ ἢ νεοελληνικὴ γλῶσσα, νὰ μὴν ἐννοῇ κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορετικὲς γλῶσσες ἀλλὰ γιὰ διαφορετικὲς ἐξελικτικὲς μορφὲς τῆς ἰδίας γλώσσας.

Ἡ ἑλληνική, μάλιστα, γλῶσσα εἶχε τέτοια πολιτισμικὴ ἐμβέλεια ὥστε, ἀπὸ τὸν 3^ο αἰ. π.Χ., ἐπεκράτησε ἀρχικὰ στὸν χῶρο τοῦ πνεύματος, παραμερίζοντας ἀκόμα καὶ μερικὲς ἐθνικὲς γλῶσσες (λατινικά, ἑβραϊκά), καὶ γινόμενη, παράλληλα, τὸ κοινὸ πολιτισμικὸ ὄργανο ὅλων τῶν κατακτημένων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς.

Σὲ ὅ τι ἀφορᾶ τὴν διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀρκεῖ μιὰ μικρὴ μόνον ἀνάγνωση τοῦ προοιμίου τῆς Ὀδύσσειας, γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ: Ἀπὸ τὶς 70 περίπου λέξεις τοῦ προοιμίου, μαζὶ μὲ ἄρθρα καὶ συνδέσμους, οἱ 45 περίπου εἶναι κατανοητές, διότι σῴζονται ὡς παράγωγα ἢ σύνθετα στὴν νεοελληνική, οἱ 15 εἶναι αὐτούσιες (ἄνδρας, μοῦσα, ἱερός, ἄνθρωπος, πόντος, ψυχή, ἑταῖρος, νόστος, αὐτός, θεά κ.α.) καὶ οἱ ὑπόλοιπες (ἔννεπε, ἀρνύμενος, ἱέμενος), ποὺ δὲν εἶναι γνωστές, δὲν δημιουργοῦν δυσκολία στὴν γενικὴ κατανόηση τοῦ κειμένου. Ἐξ ἄλλου, τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ λεξιλογίου τῆς ὁμηρικῆς γλώσσας σώζεται στὴν ν.ἑ. εἴτε αὐτούσιο εἴτε κυρίως σὲ ῥίζες λέξεων (ὁμόρριζα), σύνθετα καὶ παράγωγα. Ὁμηρικὲς εἶναι οἱ λέξεις: ὕδωρ (λέμε: ὑδραγωγεῖο, ὑδροφόρα κ.λπ.), αὐδὴ (λέμε ἄναυδος, ἀπηύδησα), ἄρουρα (λέμε ἀρουραῖος, ἄροτρο), δέρκομαι (λέμε ὀξυδερκὴς), λῶπος (λέμε λωπο-δύτης), πολύ-πλαγκτος (= περιπλανημένος, λέμε πλαγκτόν), Τηλέμαχος (λέμε τηλεόραση, τηλεπάθεια, κ.λπ.).

Ἔκτοτε, σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας της ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐξελισσόταν καὶ προώδευε διαρκῶς, τόσο ἡ γραπτὴ ὅσο καὶ ἡ καθομιλουμένη: ἔτσι ἡ μὲν λογία, ἡ γλῶσσα τοῦ γραπτοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν καθαρεύουσα, ἐνῶ ἡ δημώδης, ἡ γλῶσσα τοῦ προφορικοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν δημοτική. Πρόκειται ἁπλῶς γιὰ δύο διαφορετικὰ «ἐνδύματα», ἐὰν μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι, τὰ ὁποῖα κάλυπταν διαφορετικὲς ἐπικοινωνιακὲς περιστάσεις.

Εἶναι ἑπομένως ἀπορίας ἄξιο πῶς τὴν ὑπέροχη αὐτὴν γλῶσσα μὲ τὴν τεράστια ἱστορία καὶ τὸν ἐξαιρετικὸ πλοῦτο καὶ τὴν ποικιλία, ποὺ γι’ αὐτὸ τὴν ἐκτιμοῦν καὶ τὴν στηρίζουν Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ φιλέλληνες, ἑλληνόφωνοι καὶ ἑλληνιστές, εἶναι, ξαναλέω, ἀπορίας ἄξιο πῶς πολλοὶ Ἕλληνες στὸ ἐσωτερικό, καὶ μάλιστα πνευματικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες, παραθεωροῦν τὴν ἀξία της, ἀγνοοῦν τὸν πλοῦτο της καὶ τὸ χειρότερο τὴν καταστρέφουν μὲ τὶς διαρκεῖς ἐπεμβάσεις των.

Ἔτσι, μὲ τὴν συνεχῆ γλωσσικὴ ἀποδόμηση καὶ τὴν συνακόλουθη γλωσσικὴ ἄμβλυνση, ποὺ ὀφείλονται βεβαίως καὶ σὲ ἄλλους παράγοντες (τεχνολογία, παγκοσμιοποίηση), κυρίως ὅμως στὴν δική μας ὀλιγωρία καὶ ἐλλιπῆ γνώση τῆς ἱστορίας τῆς γλώσσας μας, φθάσαμε στὶς ἡμέρες μας νὰ ἀναρωτιώμαστε ἐὰν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν στὰ σχολεῖα, καὶ μήπως τὰ ἀρχαῖα εἶναι διαφορετικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὰ νέα. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ κακὴ καὶ ἀσύνδετη διδασκαλία ἀρχαίων καὶ νέων ἑλληνικῶν νὰ ἔχῃ ὁδηγήσει τοὺς νέους μας σὲ μιὰ ἄνευ προηγουμένου «γλωσσικὴ ἀνεπάρκεια» καὶ οὐσιαστικὴ ἀδυναμία ἐπικοινωνίας, μὲ ὅλους τοὺς κινδύνους ποὺ αὐτὰ συνεπάγονται.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ συνεχεῖς, πρόχειρες καὶ πολιτικὰ κατευθυνόμενες γλωσσικὲς μεταρρυθμίσεις, ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἕως καὶ τὶς μέρες μας, μὲ ἀποκορύφωση τὸ 1982, ποὺ ἐπιβλήθηκε «πραξικοπηματικά» τὸ μονοτονικό, ἔχουν συντελέσει στὴν σὲ βάθος χρόνου κακοποίηση τῆς γλώσσας μας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, γραμματικῆς, συντακτικῶν δομῶν καὶ λεξιλογίου.

Ἐπισημαίνω χαρακτηριστικὰ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς κακοποιήσεις:

α) Ἡ κατάργηση τῆς δασείας, ποὺ εἶναι γράμμα, καὶ ἔχει διατηρηθῆ σ’ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες (π.χ. στὰ ἀγγλικά, Ηelen, Hellas, hero, κ.λπ.). Ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι δὲν γίνονται πλέον κατανοητὲς οἱ σύνθετες λέξεις, π.χ. ὑφιστάμενος, ἀνθέλληνας, ἔφεδρος, ἔφιππος κ.ἄ, διότι δὲν ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τὰ συνθετικά των μέρη.

β) Ἡ ἐπικράτηση τοῦ «ει» παντοῦ στὶς καταλήξεις, ὥστε νὰ μὴν γίνεται πλέον σαφὴς ἡ διάκριση ἀνάμεσα στοὺς χρόνους, στὶς ἐγκλίσεις, στὶς φωνές, π.χ. «ἔχω λύσει», «ἔχω λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «ἔχω λυθῆ»), «νὰ ἢ θὰ λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «νὰ ἢ θὰ λυθῆ»).

γ) Ἡ τάση πρὸς λατινοποίηση τῆς γραφῆς, μὲ τὴν ἐπικράτηση σταδιακὰ ἑνὸς «ο», ἑνὸς «ι», ἑνὸς «ε», ὅπως καὶ γενικότερα τῆς «ἠχητικῆς» γραφῆς (βλ. ἀβγό). Γιὰ φανταστῆτε ὅμως νὰ γράφωμε «ἀβγή», ἀντὶ γιὰ «αὐγή», ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὡραῖο ὁμηρικὸ ῥῆμα αὐγάζω = λάμπω. Μὲ τὴν νέα γραφὴ γιὰ μᾶς πλέον ἡ λέξη δὲν θὰ σημαίνῃ τίποτε, ὅπως καὶ ὅταν θὰ γράφωμε «φονίεν» ἀντὶ γιὰ «φωνῆεν», ἤ «ικόνα» ἀντὶ γιὰ «εἰκόνα» κ.ο.κ. Ἐὰν μάλιστα γράφωμε «τιχι», γιὰ ποιά λέξη θὰ πρόκηται, ἀλήθεια, «τείχη», «τύχη» ἢ «τοῖχοι»; Γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὴν ὁποία ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀντιστοιχία «σημαίνοντος» καὶ «σημαινομένου», τῆς λέξεως δηλαδὴ καὶ τῆς σημασίας της (λέμε π.χ. «φωνῆεν», ἐπειδὴ φωνάζει, «εἰκόνα», ἀπὸ τὸ «ἔοικα» = μοιάζω), μιὰ τέτοια ἐξέλιξη θὰ ἐπιφέρῃ τρομακτικὴ σύγχυση τοὐλάχιστον.

δ) Ἡ κακοποίηση, ἐν τέλει, καὶ τῆς ἴδιας τῆς δημοτικῆς γλώσσας. Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ χρησιμοποίηση τῆς καταλήξεως –α γιὰ τὰ ἐπιρρήματα (τὰ ὀποῖα στὰ ἀρχαῖα σχηματίζονταν μὲ τὴν κατάληξη –ως). Ἔτσι, ἀκοῦμε π.χ. «ὅπως εἶπα προηγούμενα» (ἀντὶ γιὰ «προηγουμένως»), «ἔρχομαι ἄμεσα» (ἀντὶ γιὰ «ἀμέσως»). Τὸ «ἄμεσα» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ μέσου, ἐνῶ τὸ «ἀμέσως» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ χρόνου, κ.ο.κ. Βεβαίως, σοφῶς λέμε –ἀκόμα- «καλῶς», «κακῶς», «ἀσφαλῶς» κ.λπ.

Γιὰ νὰ ἀποτραπῇ ἡ περαιτέρω κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, τοὐλάχιστον ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, προτείνονται:

α) Ἡ ἐπανασύνδεσή μας μὲ τὶς ῥίζες μας, μέσῳ τῆς μελέτης τῶν ἀρχαιοελληνικῶν, καὶ μάλιστα τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο. Σ’ αὐτὸ θὰ βοηθήσῃ ἡ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τῶν ἀρχαιοτέρων κειμένων, μὲ εἰσαγωγὴ καὶ ἑρμηνευτικὸ λεξιλόγιο, ὥστε νὰ μὴν γίνεται «μετάφραση», σὰν νὰ εἶναι ξένη γλῶσσα, ἀλλὰ ἀπόδοση, κατὰ τὸ δυνατόν, μόνον τῶν μὴ κατανοητῶν σημείων. Ἔτσι, σταδιακὰ θὰ βελτιωθῆ τὸ γλωσσικό μας ἐπίπεδο καὶ θὰ αὐξηθῆ ἡ γλωσσική μας καλλιέργεια, ὥστε νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατανοοῦμε καλύτερα τοὺς γλωσσικούς μας θησαυρούς.

β) Ἡ σύνταξη ἑνὸς ἐγχειριδίου γραμματικῆς καὶ συντακτικοῦ γιὰ τὴν «κοινὴ ἑλληνική» γλῶσσα. Σημειωτέον ὅτι οὔτε κἂν γιὰ τὴν νέα ἑλληνικὴ δὲν ὑπάρχει ἕνα ἐγχειρίδιο γραμματικῆς κοινῶς ἀποδεκτό, π.χ. στὴν ὀρθογραφία (ἀναφέραμε παραπάνω τὸ παράδειγμα τοῦ «αὐγοῦ», γιὰ κάποιους «ἀβγοῦ»).

γ) Ἡ μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους προβολὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν διαχρονική της διάσταση, ὡς μέσου γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας μας καὶ συγχρόνως ὡς «δρόμου» γιὰ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὴν μιζέρια, τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὴν παντοειδῆ μας ἀπομόνωση.

Χρειάζεται νὰ θέσωμε τέτοιους μακρόπνοους στόχους, διότι διαφορετικά, μὲ τὴν προϊοῦσα πολιτισμική μας ἀλλοτρίωση τόσο ἐξ ἀνατολῶν ὅσο καὶ ἐκ δυσμῶν, θὰ φτάσωμε σὲ ὄχι πολλὰ χρόνια ἀπὸ σήμερα νὰ θρηνοῦμε καὶ ἐμεῖς, ὡς ἄλλοι «Ποσειδωνιᾶται» (ποίημα τοῦ Καβάφη), ἐνθυμούμενοι ὅτι κάποτε ἤμασταν Ἕλληνες καὶ τώρα πῶς ξεπέσαμε, πῶς ἔγινε νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ὁμιλοῦμε βαρβαρικά, βγαλμένοι — ὦ συμφορά! — ἀπ’ τὸν Ἑλληνισμό.»

Ἀντὶ πάντως νὰ μεμψιμοιροῦμε καὶ νὰ σταυρώνωμε τὰ χέρια μας, περιμένοντας τὴν καταστροφή, καλὸ εἶναι νὰ ἀνασυντάξωμε, ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρός, τὶς δυνάμεις μας γενικῶς καί, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, νὰ ἐπανεκτιμήσωμε τὸν γλωσσικό μας πλοῦτο καὶ νὰ ἐργαστοῦμε συνολικὰ καὶ σοβαρὰ γιὰ τὴν ἀνάδειξή του, μήπως καὶ ἀποφύγωμε τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτισμική μας συρρίκνωση.

Χρειάζεται, τέλος, νὰ μὴν περιοριζόμαστε κάθε φορὰ εἴτε σὲ κινήσεις αὐτοθαυμασμοῦ γιὰ τὴν ἑλληνικότητά μας εἴτε ἁπλῶς σὲ ἡμέρες τιμῆς γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, σὰν νὰ ἔχῃ πεθάνει ἢ νὰ εἶναι «μουσειακὸ εἶδος», χωρὶς νὰ προβαίνωμε παράλληλα σὲ περαιτέρω ἐνέργειες ἢ προτάσεις γιὰ τὴν στήριξη καὶ τὴν προβολή της.

Καιρὸς γιὰ καθολικὴ ἀναθεώρηση τῆς νοοτροπίας μας καὶ μάλιστα γιὰ συστηματικὴ συνεργασία μὲ ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ εἰλικρινῶς ἐνδιαφερόμενους φορεῖς καὶ μὲ ἐπιμέρους πρόσωπα πρὸς ἐπίτευξη κάθε ὑγιοῦς στόχου γιὰ τὴν πρόοδο τῆς κοινῆς μας γλώσσας. Γένοιτο!

πηγή

Πηγή: Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Tα καρτέλ ναρκωτικών της Λατινικής Αμερικής και η ευθύνη των Ορθοδόξων

Η Ζώνη RIMLAND περνάει και από το χωριό μας… – Infognomon Politics

skal

Ο έλεγχος της Καρδιάς του κόσμου (Heartland) προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασιατικής περιμέτρου (Rimland)

Γράφει ο Γεώργιος Μουρουζίδης

Με το κείμενο αυτό δεν επιχειρώ  να «κομίσω  γλαύκας εις Αθήνας», αφού πολλοί ειδικοί έχουν αναφερθεί και έχουν μελετήσει τη θεωρία της Ζώνης που περιβάλλει τον Ασιατικό Χώρο και τον ρόλο που η Ζώνη αυτή παίζει στις γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δύο και πλέον αιώνων. 

Αυτό όμως που απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο είναι ο τρόπος που η θεωρία αυτή επέδρασε και επιδρά στην ιστορία της περιοχής μας, η σχέση δηλαδή της γεωγραφικής αιτιοκρατίας με την εξέλιξη της ιστορίας.

Πρόθεση του κειμένου πέραν των άλλων είναι να συμβάλει στη λείανση των διχαστικών αντιλήψεων και αναχρονιστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων, οι οποίες σοβούν δυστυχώς μέχρι σήμερα και ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία, όταν μάλιστα τα υποκείμενα της ιστορίας λειτουργούν υπό τις αδυσώπητες προσταγές της γεωγραφίας του κόσμου.

Παρατηρώντας τον παρακάτω παγκόσμιο χάρτη οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η «Καρδιά» («Heartland») του κόσμου περιλαμβάνει κατά βάση το σύνολο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ο έλεγχος της Καρδιάς του κόσμου (Heartland) προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασιατικής περιμέτρου (Rimland).  Δηλαδή, όποιος ελέγχει την Ζώνη Rimland ελέγχει κατά συνέπεια και εξουσιάζει την «Παγκόσμια Νήσο» («World Island»), δηλαδή την Ασία, την Ευρώπη και τη Β. Αφρική.  Όποιος εξουσιάζει την Παγκόσμια Νήσο κυβερνά τον Κόσμο.                                                                                                                        

Αυτές τις θεωρίες κατέγραψαν οι Mackinder (1861-1947) και Spykman (1893-1943).   

Οι βασικοί λόγοι που καθιστούν τον προαναφερόμενο χώρο τον πλέον σημαντικό παγκοσμίως είναι:

–  Το ακατάρριπτο στρατηγικό βάθος της Καρδιάς του Κόσμου (Heartland) (χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αποτυχημένες εκστρατείες του Ναπολέοντα και του Χίτλερ).

–  Ο εντοπισμός του 70 + % των παγκόσμιων αποθεμάτων ενέργειας (πετρέλαιο, αέριο, σπάνιες γαίες) στην παγκόσμια Νήσο.

– Οι θαλάσσιοι οδικοί άξονες των θερμών υδάτων (νότιες θάλασσες).

Ακόμα και σήμερα παρά την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, ο χώρος της Ρωσίας αποτελεί την καρδιά του κόσμου. Ο δακτύλιος που περιβάλλει τη Ρωσία από την Σκανδιναβία μέχρι την Κίνα, ο χώρος δηλαδή που βρίσκεται δυτικά και νότια στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, είναι ο χώρος του παγκόσμιου γεωπολιτικού ανταγωνισμού, εντός του οποίου έλαβαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα όλες σχεδόν οι παγκόσμιες θερμές αντιπαραθέσεις.

Σημειώνω  π.χ.: Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Βιετνάμ, Κορέα, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Β. Αφρική, Λίβανος, Συρία, Κύπρος, Κουρδιστάν, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ελληνοτουρκικά,  κλπ…

Όλες οι αντιπαλότητες αφορούν στον έλεγχο των πηγών ενέργειας και στην περίσφιξη της Ρωσίας ή αντιθέτως στην προσπάθεια εξόδου της Ρωσίας στα θερμά ύδατα των νότιων θαλασσών (π.χ. Αιγαίο, Ινδικός Ωκεανός, κλπ).  Οι αντιπαραθέσεις παραμένουν αμετάβλητες, είτε την Heartland κατείχε η Τσαρική Ρωσία είτε η Σοβιετική Ένωση είτε η σημερινή Ρωσία.

Παρακάτω θα επιχειρήσουμε να παραθέσουμε ορισμένα ιστορικά παραδείγματα.

– Τα κίνητρα της δολοφονίας  του Καποδίστρια, πέραν της διαφθοράς και των οικονομικών συμφερόντων, αφορούσαν και στην προληπτική ανάσχεση της επιρροής της Ρωσίας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

–  Με το επινενοημένο Σχίσμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας (1870) τίθεται η βάση για τη δημιουργία του σύγχρονου Βουλγαρικού Κράτους και με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) επιχειρείται η έξοδος της Βουλγαρίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την υπέγραψε η Ρωσία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά τη νίκη της πρώτης στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Η Βουλγαρία είχε κοινά συμφέροντα και την υποστήριξη της Ρωσίας, ενώ τα συμφέροντα της Ελλάδας ταυτίζονταν με αυτά των δυτικών ναυτικών χωρών, οι οποίες με τη συνθήκη του Βερολίνου (1878) ακύρωσαν την προοπτική εξόδου της Βουλγαρίας στη Μεσόγειο. Το προαναφερόμενο ιστορικό πλαίσιο αποτελεί ουσιαστικά την αφετηρία του Μακεδονικού Ζητήματος.

– Οι επεμβάσεις τόσο της Σοβιετικής Ένωσης (1979-1989) όσο και των ΗΠΑ (2002-2021) στο Αφγανιστάν είχαν ακριβώς αντίρροπες αιτίες. Η πρώτη εκτός από την υποστήριξη της φίλα προσκείμενης στη Μόσχα κυβέρνησης της Καμπούλ αναζητούσε και διέξοδο προς τη  θάλασσα. Η δεύτερη πέραν της καταδίωξης των Ταλιμπάν μετά την πτώση των  δίδυμων πύργων (2001) επεδίωκε και τον περιμετρικό έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης.

– Οι διώξεις των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και οι εν συνεχεία ανταλλαγές των πληθυσμών αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός καθαρού και ομοιογενούς σύγχρονου τουρκικού κράτους, φιλικού και οικονομικά ελεγχόμενου από τις δυτικές δυνάμεις, στα όρια της Σοβιετικής Ένωσης. Πιο συγκεκριμένα, αυτή ήταν η πολιτική της Γερμανίας λίγο πριν και με την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία στη συνέχεια υιοθέτησαν η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία, μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου και την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Μικρασιατικής Εκστρατείας και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η ασυνέπεια της Άγκυρας απέναντι στη συνδρομή της Μόσχας και του Λένιν για την ανασύσταση του Τουρκικού κράτους και του στρατού του την περίοδο εκείνη δεν εκπλήσσει κανέναν, δεδομένης της επιτηδευμένης στάσης της Τουρκίας. Η Τουρκία με την πολιτική της ενεργητικής ουδετεροφιλίας παρουσιαζόταν ως αποσκιρτούμενη από την Αγγλική επιρροή, γεγονός που ενθάρρυνε τον Λένιν να συμπαρασταθεί και να χρηματοδοτήσει τον Κεμάλ, προσβλέποντας στη συμμαχία του. Κάτι ανάλογο εφαρμόζει και σήμερα ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τη σημαντική θέση της Τουρκίας στη γεωγραφία, η οποία συνίσταται στον έλεγχο των στενών του Ελλησπόντου, στην εγγύτητά της με πετρελαιοπαραγωγές χώρες, στα ερείσματά της στις τουρκόφωνες χώρες, στις διευρυμένες ακτογραμμές της στην Ανατολική Μεσόγειο, στα κοινά σύνορα με Ευρώπη- Ρωσία- Ασία – Μέση Ανατολή και στην επιρροή της στον Ισλαμικό κόσμο.

– Η ανατροπή του Μακαρίου και η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 επανέφερε τη Λευκωσία πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο και ενίσχυε περαιτέρω τη θέση της  «φίλης» Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο υπέρ φυσικά της Δύσης. Η στρατιωτική κυβέρνηση των Αθηνών ήταν εκείνη την περίοδο δεδομένη προς τους συμμάχους.

– Ο βομβαρδισμός της Σερβίας  (1999) και οι δύο εισβολές στο Ιράκ (1990, 2003) από το ΝΑΤΟ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και του εκδημοκρατισμού των χωρών αυτών εντάσσεται στην προσπάθεια διεύρυνσης της επιρροής του γύρω από τη Ρωσία. Στην περίπτωση του Ιράκ είναι προφανής και ο λόγος του ελέγχου των πετρελαιοπηγών της περιοχής.

– Οι επεμβάσεις της Ρωσίας στην Τσετσενία (1999), τη Γεωργία (2008) και την Κριμαία (2014) αποσκοπούσαν στη διατήρηση των θέσεων της στην περιοχή, στην παραμονή δηλαδή των περιοχών αυτών στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.

– Ο πόλεμος στην Ουκρανία ερμηνεύεται με το ίδιο γεωπολιτικό θεωρητικό πλαίσιο. Η Ρωσία αμφισβητώντας την επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικότερα, στην προσπάθειά του να ελέγξει με τα όπλα του την Καρδιά του κόσμου, εισέβαλε στην Ουκρανία, προκειμένου να μην επιτρέψει τον διαφαινόμενο σύμφωνα με τη Μόσχα κίνδυνο διαμελισμού της και άρα ανατροπής της σημασίας της Καρδιάς του κόσμου (Heartland). Τόσο η Αμερική, όσο και η Ρωσία ανέτρεψαν τις εκτιμήσεις όλων όσων πίστευαν πώς ο κόσμος βγήκε από τον Ψυχρό Πόλεμο, για να αναμετρηθεί στο εξίσου ανταγωνιστικό πεδίο της τεχνολογίας και ιδιαίτερα στον γεωπολιτικό ψηφιακό ανταγωνισμό. O πόλεμος στην Ουκρανία ίσως αποδειχθεί ένα ακόμα λάθος της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι οποίες οφείλουν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα τον ανατολικό δεσποτισμό της Κίνας και τον ακραίο Ισλαμοφασισμό.

– Καθώς είχε ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Βενιζέλος πίστευε ότι αν οι Έλληνες συμμετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό των Αγγλογάλλων ( θαλασσοκράτειρες δυνάμεις) είχαν ελπίδες να ολοκληρώσουν το εθνικό όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Ενώ αντίθετα ο Κωνσταντίνος γαμπρός του Γερμανού Βασιλιά Γουλιέλμου Β, ήθελε να κρατήσει την Ελλάδα μακριά από τον πόλεμο, ευνοώντας την πολιτική των Γερμανών. Η Βουλγαρία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών με αντάλλαγμα την αποκατάσταση των συνόρων της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και κατέλαβε την Ανατολική Μακεδονία (1916-1918). Αυτή η διαφορά μεταξύ των δύο ανδρών ήταν η αιτία του Εθνικού Διχασμού. Η Γερμανία δεν είναι 100 % Δύση και για τον λόγο αυτό προκαλεί και διαφοροποιείται σχετικά με τις άλλες δυτικές δυνάμεις.

– Τελευταίο αλλά όχι έσχατο άφησα το παράδειγμα του Ελληνικού εμφύλιου πολέμου (1946-1949) και το έκανα σκοπίμως, καθώς όλα τα παραπάνω αναφέρθηκαν προκειμένου να διευκολυνθούν όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το κείμενο να αντιληφθούν πώς λειτουργεί η ιστορία και τους λόγους για τους οποίους τα υποκείμενα αυτής -άνθρωποι και λαοί- πέφτουν συχνά θύματα των μεγάλων γεωπολιτικών συμφερόντων. Καθένα από τα προαναφερόμενα ιστορικά παραδείγματα συνοδεύεται από χιλιάδες ή εκατομμύρια θύματα αθώων ανθρώπων. Προσωπικά θεωρώ και αποδέχομαι τις αγνές πολιτικές προθέσεις της πλειονότητας των Ελλήνων, αριστερών και δεξιών. Η ένοπλη όμως πολιτική αντιπαράθεση θεωρώ ότι εξυπηρετούσε περισσότερο τα παγκόσμια γεωπολιτικά συμφέροντα. Η ΕΣΣΔ έπαιζε με την πιθανότητα να βγει στα θερμά ύδατα και σε αντιστάθμισμα οι ΗΠΑ-Αγγλία έπαιζαν ισχυρό ανασχετικό ρόλο στη Ρωσική κάθοδο. Κατά τ

Πηγή: Η Ζώνη RIMLAND περνάει και από το χωριό μας… – Infognomon Politics

ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ – YouTube

Έκτακτο Παράρτημα: Στο τάφο του πορθητή, ο γιος του Ελευθερωτή!

σχόλιο Γ.Θ : Σπάνια πλάνα και πολύτιμες πληροφορίες από μια άλλη Ελλάδα… δύο ήπείρων και πέντε θαλασσών!

Στην Προύσα ο γιος του Βενιζέλου, Σοφοκλής, ταγματάρχης του πυροβολικού, πατάει τον τάφο του πορθητή Οσμάν.

http://www.rafailhellas.com/2014/01/blog-post_3094.html

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Στο τάφο του πορθητή, ο γιος του Ελευθερωτή!