ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΣΧΑ

Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Γράφει η Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος

Ἡ 9^η Φεβρουαρίου ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς γλώσσας μας, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς.

Ἕνα κύριο, βεβαίως, χαρακτηριστικὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, στὴν πορεία τῶν 4000 περίπου χρόνων ζωῆς της, εἶναι ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα καὶ ἡ ἀδιάλειπτη συνέχειά της, ὥστε, ὅταν γίνεται λόγος γιὰ ἀρχαία, ἀττικοκοινή, ἑλληνιστικὴ κοινή, λογία-καθαρεύουσα, δημοτικὴ ἢ νεοελληνικὴ γλῶσσα, νὰ μὴν ἐννοῇ κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορετικὲς γλῶσσες ἀλλὰ γιὰ διαφορετικὲς ἐξελικτικὲς μορφὲς τῆς ἰδίας γλώσσας.

Ἡ ἑλληνική, μάλιστα, γλῶσσα εἶχε τέτοια πολιτισμικὴ ἐμβέλεια ὥστε, ἀπὸ τὸν 3^ο αἰ. π.Χ., ἐπεκράτησε ἀρχικὰ στὸν χῶρο τοῦ πνεύματος, παραμερίζοντας ἀκόμα καὶ μερικὲς ἐθνικὲς γλῶσσες (λατινικά, ἑβραϊκά), καὶ γινόμενη, παράλληλα, τὸ κοινὸ πολιτισμικὸ ὄργανο ὅλων τῶν κατακτημένων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς.

Σὲ ὅ τι ἀφορᾶ τὴν διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀρκεῖ μιὰ μικρὴ μόνον ἀνάγνωση τοῦ προοιμίου τῆς Ὀδύσσειας, γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ: Ἀπὸ τὶς 70 περίπου λέξεις τοῦ προοιμίου, μαζὶ μὲ ἄρθρα καὶ συνδέσμους, οἱ 45 περίπου εἶναι κατανοητές, διότι σῴζονται ὡς παράγωγα ἢ σύνθετα στὴν νεοελληνική, οἱ 15 εἶναι αὐτούσιες (ἄνδρας, μοῦσα, ἱερός, ἄνθρωπος, πόντος, ψυχή, ἑταῖρος, νόστος, αὐτός, θεά κ.α.) καὶ οἱ ὑπόλοιπες (ἔννεπε, ἀρνύμενος, ἱέμενος), ποὺ δὲν εἶναι γνωστές, δὲν δημιουργοῦν δυσκολία στὴν γενικὴ κατανόηση τοῦ κειμένου. Ἐξ ἄλλου, τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ λεξιλογίου τῆς ὁμηρικῆς γλώσσας σώζεται στὴν ν.ἑ. εἴτε αὐτούσιο εἴτε κυρίως σὲ ῥίζες λέξεων (ὁμόρριζα), σύνθετα καὶ παράγωγα. Ὁμηρικὲς εἶναι οἱ λέξεις: ὕδωρ (λέμε: ὑδραγωγεῖο, ὑδροφόρα κ.λπ.), αὐδὴ (λέμε ἄναυδος, ἀπηύδησα), ἄρουρα (λέμε ἀρουραῖος, ἄροτρο), δέρκομαι (λέμε ὀξυδερκὴς), λῶπος (λέμε λωπο-δύτης), πολύ-πλαγκτος (= περιπλανημένος, λέμε πλαγκτόν), Τηλέμαχος (λέμε τηλεόραση, τηλεπάθεια, κ.λπ.).

Ἔκτοτε, σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας της ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐξελισσόταν καὶ προώδευε διαρκῶς, τόσο ἡ γραπτὴ ὅσο καὶ ἡ καθομιλουμένη: ἔτσι ἡ μὲν λογία, ἡ γλῶσσα τοῦ γραπτοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν καθαρεύουσα, ἐνῶ ἡ δημώδης, ἡ γλῶσσα τοῦ προφορικοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν δημοτική. Πρόκειται ἁπλῶς γιὰ δύο διαφορετικὰ «ἐνδύματα», ἐὰν μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι, τὰ ὁποῖα κάλυπταν διαφορετικὲς ἐπικοινωνιακὲς περιστάσεις.

Εἶναι ἑπομένως ἀπορίας ἄξιο πῶς τὴν ὑπέροχη αὐτὴν γλῶσσα μὲ τὴν τεράστια ἱστορία καὶ τὸν ἐξαιρετικὸ πλοῦτο καὶ τὴν ποικιλία, ποὺ γι’ αὐτὸ τὴν ἐκτιμοῦν καὶ τὴν στηρίζουν Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ φιλέλληνες, ἑλληνόφωνοι καὶ ἑλληνιστές, εἶναι, ξαναλέω, ἀπορίας ἄξιο πῶς πολλοὶ Ἕλληνες στὸ ἐσωτερικό, καὶ μάλιστα πνευματικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες, παραθεωροῦν τὴν ἀξία της, ἀγνοοῦν τὸν πλοῦτο της καὶ τὸ χειρότερο τὴν καταστρέφουν μὲ τὶς διαρκεῖς ἐπεμβάσεις των.

Ἔτσι, μὲ τὴν συνεχῆ γλωσσικὴ ἀποδόμηση καὶ τὴν συνακόλουθη γλωσσικὴ ἄμβλυνση, ποὺ ὀφείλονται βεβαίως καὶ σὲ ἄλλους παράγοντες (τεχνολογία, παγκοσμιοποίηση), κυρίως ὅμως στὴν δική μας ὀλιγωρία καὶ ἐλλιπῆ γνώση τῆς ἱστορίας τῆς γλώσσας μας, φθάσαμε στὶς ἡμέρες μας νὰ ἀναρωτιώμαστε ἐὰν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν στὰ σχολεῖα, καὶ μήπως τὰ ἀρχαῖα εἶναι διαφορετικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὰ νέα. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ κακὴ καὶ ἀσύνδετη διδασκαλία ἀρχαίων καὶ νέων ἑλληνικῶν νὰ ἔχῃ ὁδηγήσει τοὺς νέους μας σὲ μιὰ ἄνευ προηγουμένου «γλωσσικὴ ἀνεπάρκεια» καὶ οὐσιαστικὴ ἀδυναμία ἐπικοινωνίας, μὲ ὅλους τοὺς κινδύνους ποὺ αὐτὰ συνεπάγονται.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ συνεχεῖς, πρόχειρες καὶ πολιτικὰ κατευθυνόμενες γλωσσικὲς μεταρρυθμίσεις, ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἕως καὶ τὶς μέρες μας, μὲ ἀποκορύφωση τὸ 1982, ποὺ ἐπιβλήθηκε «πραξικοπηματικά» τὸ μονοτονικό, ἔχουν συντελέσει στὴν σὲ βάθος χρόνου κακοποίηση τῆς γλώσσας μας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, γραμματικῆς, συντακτικῶν δομῶν καὶ λεξιλογίου.

Ἐπισημαίνω χαρακτηριστικὰ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς κακοποιήσεις:

α) Ἡ κατάργηση τῆς δασείας, ποὺ εἶναι γράμμα, καὶ ἔχει διατηρηθῆ σ’ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες (π.χ. στὰ ἀγγλικά, Ηelen, Hellas, hero, κ.λπ.). Ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι δὲν γίνονται πλέον κατανοητὲς οἱ σύνθετες λέξεις, π.χ. ὑφιστάμενος, ἀνθέλληνας, ἔφεδρος, ἔφιππος κ.ἄ, διότι δὲν ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τὰ συνθετικά των μέρη.

β) Ἡ ἐπικράτηση τοῦ «ει» παντοῦ στὶς καταλήξεις, ὥστε νὰ μὴν γίνεται πλέον σαφὴς ἡ διάκριση ἀνάμεσα στοὺς χρόνους, στὶς ἐγκλίσεις, στὶς φωνές, π.χ. «ἔχω λύσει», «ἔχω λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «ἔχω λυθῆ»), «νὰ ἢ θὰ λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «νὰ ἢ θὰ λυθῆ»).

γ) Ἡ τάση πρὸς λατινοποίηση τῆς γραφῆς, μὲ τὴν ἐπικράτηση σταδιακὰ ἑνὸς «ο», ἑνὸς «ι», ἑνὸς «ε», ὅπως καὶ γενικότερα τῆς «ἠχητικῆς» γραφῆς (βλ. ἀβγό). Γιὰ φανταστῆτε ὅμως νὰ γράφωμε «ἀβγή», ἀντὶ γιὰ «αὐγή», ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὡραῖο ὁμηρικὸ ῥῆμα αὐγάζω = λάμπω. Μὲ τὴν νέα γραφὴ γιὰ μᾶς πλέον ἡ λέξη δὲν θὰ σημαίνῃ τίποτε, ὅπως καὶ ὅταν θὰ γράφωμε «φονίεν» ἀντὶ γιὰ «φωνῆεν», ἤ «ικόνα» ἀντὶ γιὰ «εἰκόνα» κ.ο.κ. Ἐὰν μάλιστα γράφωμε «τιχι», γιὰ ποιά λέξη θὰ πρόκηται, ἀλήθεια, «τείχη», «τύχη» ἢ «τοῖχοι»; Γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὴν ὁποία ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀντιστοιχία «σημαίνοντος» καὶ «σημαινομένου», τῆς λέξεως δηλαδὴ καὶ τῆς σημασίας της (λέμε π.χ. «φωνῆεν», ἐπειδὴ φωνάζει, «εἰκόνα», ἀπὸ τὸ «ἔοικα» = μοιάζω), μιὰ τέτοια ἐξέλιξη θὰ ἐπιφέρῃ τρομακτικὴ σύγχυση τοὐλάχιστον.

δ) Ἡ κακοποίηση, ἐν τέλει, καὶ τῆς ἴδιας τῆς δημοτικῆς γλώσσας. Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ χρησιμοποίηση τῆς καταλήξεως –α γιὰ τὰ ἐπιρρήματα (τὰ ὀποῖα στὰ ἀρχαῖα σχηματίζονταν μὲ τὴν κατάληξη –ως). Ἔτσι, ἀκοῦμε π.χ. «ὅπως εἶπα προηγούμενα» (ἀντὶ γιὰ «προηγουμένως»), «ἔρχομαι ἄμεσα» (ἀντὶ γιὰ «ἀμέσως»). Τὸ «ἄμεσα» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ μέσου, ἐνῶ τὸ «ἀμέσως» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ χρόνου, κ.ο.κ. Βεβαίως, σοφῶς λέμε –ἀκόμα- «καλῶς», «κακῶς», «ἀσφαλῶς» κ.λπ.

Γιὰ νὰ ἀποτραπῇ ἡ περαιτέρω κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, τοὐλάχιστον ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, προτείνονται:

α) Ἡ ἐπανασύνδεσή μας μὲ τὶς ῥίζες μας, μέσῳ τῆς μελέτης τῶν ἀρχαιοελληνικῶν, καὶ μάλιστα τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο. Σ’ αὐτὸ θὰ βοηθήσῃ ἡ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τῶν ἀρχαιοτέρων κειμένων, μὲ εἰσαγωγὴ καὶ ἑρμηνευτικὸ λεξιλόγιο, ὥστε νὰ μὴν γίνεται «μετάφραση», σὰν νὰ εἶναι ξένη γλῶσσα, ἀλλὰ ἀπόδοση, κατὰ τὸ δυνατόν, μόνον τῶν μὴ κατανοητῶν σημείων. Ἔτσι, σταδιακὰ θὰ βελτιωθῆ τὸ γλωσσικό μας ἐπίπεδο καὶ θὰ αὐξηθῆ ἡ γλωσσική μας καλλιέργεια, ὥστε νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατανοοῦμε καλύτερα τοὺς γλωσσικούς μας θησαυρούς.

β) Ἡ σύνταξη ἑνὸς ἐγχειριδίου γραμματικῆς καὶ συντακτικοῦ γιὰ τὴν «κοινὴ ἑλληνική» γλῶσσα. Σημειωτέον ὅτι οὔτε κἂν γιὰ τὴν νέα ἑλληνικὴ δὲν ὑπάρχει ἕνα ἐγχειρίδιο γραμματικῆς κοινῶς ἀποδεκτό, π.χ. στὴν ὀρθογραφία (ἀναφέραμε παραπάνω τὸ παράδειγμα τοῦ «αὐγοῦ», γιὰ κάποιους «ἀβγοῦ»).

γ) Ἡ μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους προβολὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν διαχρονική της διάσταση, ὡς μέσου γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας μας καὶ συγχρόνως ὡς «δρόμου» γιὰ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὴν μιζέρια, τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὴν παντοειδῆ μας ἀπομόνωση.

Χρειάζεται νὰ θέσωμε τέτοιους μακρόπνοους στόχους, διότι διαφορετικά, μὲ τὴν προϊοῦσα πολιτισμική μας ἀλλοτρίωση τόσο ἐξ ἀνατολῶν ὅσο καὶ ἐκ δυσμῶν, θὰ φτάσωμε σὲ ὄχι πολλὰ χρόνια ἀπὸ σήμερα νὰ θρηνοῦμε καὶ ἐμεῖς, ὡς ἄλλοι «Ποσειδωνιᾶται» (ποίημα τοῦ Καβάφη), ἐνθυμούμενοι ὅτι κάποτε ἤμασταν Ἕλληνες καὶ τώρα πῶς ξεπέσαμε, πῶς ἔγινε νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ὁμιλοῦμε βαρβαρικά, βγαλμένοι — ὦ συμφορά! — ἀπ’ τὸν Ἑλληνισμό.»

Ἀντὶ πάντως νὰ μεμψιμοιροῦμε καὶ νὰ σταυρώνωμε τὰ χέρια μας, περιμένοντας τὴν καταστροφή, καλὸ εἶναι νὰ ἀνασυντάξωμε, ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρός, τὶς δυνάμεις μας γενικῶς καί, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, νὰ ἐπανεκτιμήσωμε τὸν γλωσσικό μας πλοῦτο καὶ νὰ ἐργαστοῦμε συνολικὰ καὶ σοβαρὰ γιὰ τὴν ἀνάδειξή του, μήπως καὶ ἀποφύγωμε τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτισμική μας συρρίκνωση.

Χρειάζεται, τέλος, νὰ μὴν περιοριζόμαστε κάθε φορὰ εἴτε σὲ κινήσεις αὐτοθαυμασμοῦ γιὰ τὴν ἑλληνικότητά μας εἴτε ἁπλῶς σὲ ἡμέρες τιμῆς γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, σὰν νὰ ἔχῃ πεθάνει ἢ νὰ εἶναι «μουσειακὸ εἶδος», χωρὶς νὰ προβαίνωμε παράλληλα σὲ περαιτέρω ἐνέργειες ἢ προτάσεις γιὰ τὴν στήριξη καὶ τὴν προβολή της.

Καιρὸς γιὰ καθολικὴ ἀναθεώρηση τῆς νοοτροπίας μας καὶ μάλιστα γιὰ συστηματικὴ συνεργασία μὲ ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ εἰλικρινῶς ἐνδιαφερόμενους φορεῖς καὶ μὲ ἐπιμέρους πρόσωπα πρὸς ἐπίτευξη κάθε ὑγιοῦς στόχου γιὰ τὴν πρόοδο τῆς κοινῆς μας γλώσσας. Γένοιτο!

πηγή

Πηγή: Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Tα καρτέλ ναρκωτικών της Λατινικής Αμερικής και η ευθύνη των Ορθοδόξων

Έκτακτο Παράρτημα: Τα Χριστούγεννα από το 1920 έως το 1980 στα παλιά Αναγνωστικά

Τα Χριστούγεννα από το 1920 έως το 1980 στα παλιά Αναγνωστικά της Βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου Παιδαγωγικής Πολιτικής(Ι.Ε.Π.)

Αναγνωστικό 1929
Αναγνωστικό 1946
Αναγνωστικό 1950
Αναγνωστικό 1952
Αναγνωστικό 1956
Αναγνωστικό 1961
Αναγνωστικό 1965
Αναγνωστικό 1967
Αναγνωστικό 1972
Αναγνωστικό 1977

 
http://seepea-stella.blogspot.com

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Τα Χριστούγεννα από το 1920 έως το 1980 στα παλιά Αναγνωστικά

20 σοφά λόγια του Σωκράτη που πρέπει να θυμόμαστε | Pentapostagma

 

 

«Προτιμήστε τις γνώσεις από τον πλούτο, γιατί ο πλούτος είναι παροδικός ενώ η γνώση παντοτινή» και άλλες 19 ατάκες

Όπως αναφέρει το ratpack.gr, Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος κλασσικός Έλληνας φιλόσοφος και ένας από τους ιδρυτές της δυτικής φιλοσοφίας. Ο Σωκράτης ήταν γιος του Αθηναίου, Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης. Μεγαλώνοντας ακολούθησε όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής, το επάγγελμα του πατέρα του που ήταν λιθοξόος. Έτσι ο Σωκράτης ασχολήθηκε με την γλυπτική τέχνη, η οποία δεν τον κέρδισε. Ο Σωκράτης στις φιλοσοφικές του έρευνες, ανέλυε θέματα που άπτονταν της κοινωνίας, της πολιτικής, μέχρι και της θρησκείας. Σιγά σιγά απέκτησε φήμη, και κατά συνέπεια «ακολούθους», καθώς τα «μαθήματά» του γίνονταν σε κάθε σημείο της πόλης. Η συμβολή του στην φιλοσοφία ήταν τέτοια που έγινε «ορόσημο χρονολόγησης», καθώς όλοι οι φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν «Προσωκρατικοί».

Ο Σωκράτης, αντάξιος του ονόματός του, δεν έμεινε στην Ιστορία μόνον για τα λεγόμενά του αλλά άφησε μία ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον της φιλοσοφίας. Αυτή ήταν μία γενιά μαθητών οι οποίοι διέδωσαν, ανέπτυξαν, μέχρι και αμφισβήτησαν τα λεγόμενά του. Οι Αθηναίοι Πλάτων και Αντισθένης, ο Ευκλείδης ο Μεγαρεύς ο Φαίδων της Ηλείας, αλλά και πολλοί άλλοι, ήταν η επόμενη «γενιά» φιλοσόφων που εξέλιξαν την φιλοσοφία, και δημιούργησαν φιλοσοφικές σχολές σε πολλά σημεία της Ελλάδας. Ήρθε όμως κάποια στιγμή που η πόλη του, η Αθήνα, θεώρησε πως στις αναλύσεις του,ο μεγάλος φιλόσοφος, διέφθειρε τους νέους, και τους έκανε να αμφισβητούν τους θεούς αλλά και τους θεσμούς. Έτσι παραπέμφθηκε σε δίκη. Στην δίκη αυτή οι Αθηναίοι καταδικάζουν τον Σωκράτη σε θάνατο, αναγκάζοντάς τον να πιει κώνειο. Όσο όμως περίεργο και εάν μας φαίνεται αυτό, αναλογιζόμενοι το μέγεθος αυτού του άνδρα, η δίκη αυτή ήταν εντελώς νόμιμη, και ίσως και καθόλου άδικη. Ο Σωκράτης τελικά παρόλες τις παροτρύνσεις των μαθητών του να αποδράσει, δέχεται την κατηγορία, πεθαίνει, και μένει στην Ιστορία.

Παρακάτω 20 σοφά λόγια που αξίζει να θυμάσαι.

• “Η μόνη αληθινή σοφία είναι η γνώση οτι δε ξέρεις τίποτα.”
• “Η ζωή δεν αξίζει όταν δεν είναι αφιερωμένη σε κάποιο σκοπο
• “Υπάρχει μόνο ένα καλό, η γνώση, και ένα κακό, η άγνοια.»
• “Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανέναν. Μπορώ μόνο να τον μάθω να σκέφτεται”
• “Να είσαι ευγενικός,κάθε άνθρωπος που συναντάς μάχεται μια σκληρή μάχη’
• “Τα σπουδαία μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια μυαλά συζητούν τα γεγονότα, τα αδύναμα μυαλά συζητούν για τους άλλους.”
• “Αν παντρευτείς μια καλή σύζυγο, θα γίνεις ευτυχισμένος.Αν παντρευτείς μια κακή, θα γίνεις φιλόσοφος.
•  “Αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει, δεν θα είναι ευχαριστημένος ακόμη και με με ό,τι θα ήθελε να έχει.
  “Μερικές φορές χτίζουμε τοίχους οχι για να κρατήσουν τους ανθρώπους έξω, αλλά για να δούμε ποιος ενδιαφέρεται αρκετά για να τους γκρεμίσει.”
•  “H αρχή της σοφίας είναι η αναζήτηση.”
•  “Για να βρείτε τον εαυτό σας, σκεφτείτε για τον εαυτό σας.
• “Η εκπαίδευση είναι το άναμμα της φλόγας,όχι το γέμισμα ενός βάζου.
•  “Γνώθι σ ‘αυτόν’
• “Αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο πρέπει να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του.
• “Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στην αναζήτηση περισσότερο, αλλά στην ανάπτυξη της ικανότητας να ικανοποιείσαι με όσο το δυνατόν λιγότερα.
• “Το μυστικό της αλλαγής είναι να επικεντρώσεις όλη την ενέργειά σου, όχι στο πως να πολεμήσεις το παλιό, αλλά στην κατασκευή του νέου.
•  “Δεν είμαι Αθηναίος ή Έλληνας, αλλά πολίτης του κόσμου.
• “Προτιμήστε τις γνώσεις από τον πλούτο, γιατί το πλούτος είναι παροδικός,ενώ η γνώση παντοτινή.
• “Η κατανόηση της ερώτησης είναι η μισή απάντηση”
•  “Η αληθινή σοφία έρχεται στον καθένα μας όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε για τη ζωή, τους εαυτούς μας και τον κόσμο γύρω μας”

Πηγή: 20 σοφά λόγια του Σωκράτη που πρέπει να θυμόμαστε | Pentapostagma

Σ2Επ8 – «Λόγοι Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη για την οικογένεια», μιλά ο ίδιος ο Άγιος Ιάκωβος. – YouTube

@«Γλώσσας Τέχνη» Γιατί χρειάζομαι τις κύριες προθέσεις; – YouTube

Έκτακτο Παράρτημα: Αὐτή ἡ χούφτα των Ελλήνων θά κινηθεῖ κάποια στιγμή σέ τοπικό ἐπίπεδο… οἱ ἀλλαγές θά γίνουν στήν μικρή κλίμακα– καί θά εἶναι τέτοια ἡ μορφή τῆς κίνησής της, πού θά τά σαρώσει ὅλα. Ὑπομονή

Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ»

Τό καλοκαίρι τοῦ 2019 ἀλλοδαποί ἔκλεψαν τό πορτοφόλι γόνου σημαντικοῦ πολιτικοῦ τῆς πατρίδας μας ἐνῶ αὐτός διασκέδαζε σέ γνωστό μπάρ τῆς Μυκόνου. Στενός συνεργάτης τοῦ πολιτικοῦ, ὁ ὁποῖος γνώριζε ἄριστα πῶς καί ἀπό ποιούς διοικεῖται τό διάσημο νησί τῶν Κυκλάδων, ἀπέφυγε νά ἐνημερώσει τήν ἀστυνομία, γιά νά ἀποφύγει τό σκάνδαλο καί μέσῳ ἄλλων καναλιῶν ἐπικοινωνίας ἔστειλε τελεσίγραφο πρός τούς ἐπικεφαλῆς τῶν τριῶν ξένων μαφιῶν, πού λυμαίνονταν τό νησί, νά ἔχει ἐπιστραφεῖ τό πορτοφόλι μέχρι τό βράδυ τῆς ἑπομένης ἡμέρας. Ἀλλιῶς θά ὑπῆρχαν συνέπειες. Ἡ μέθοδός του αὐτή εἶχε ἀποτέλεσμα. Ἀκούγοντας τά μέλη τῆς μαφίας ἀπό ποιόν εἶχαν κλέψει τό πορτοφόλι καί τίς πιστωτικές κάρτες, ἔσπευσαν μέσω γνωστῶν καναλιῶν νά τό ἐπιστρέψουν καί νά ζητήσουν καί συγγνώμη. Δέν γνωρίζω τό ὄνομα τοῦ πολιτικοῦ, ἄν καί πίεσα γιά νά τό μάθω. Ὡστόσο, ἡ πηγή πού μοῦ διηγήθηκε τήν ἱστορία μέ τήν ἀσφάλεια τῆς ἀπόστασης τοῦ χρόνου, μολονότι μοῦ ἀρνήθηκε τήν περαιτέρω πληροφόρηση, εἶναι ἀπολύτως ἀξιόπιστη. Θυμήθηκα αὐτήν τήν διδακτική ἱστορία, πού δείχνει σέ ποιῶν τά χέρια εἶναι ἡ πραγματική οἰκονομία τῆς πατρίδας μας, ὅταν διάβασα στό διαδίκτυο τίς λεπτομέρειες τῆς δολοφονίας τοῦ ἡλικίας 42 ἐτῶν Ἕλληνα στήν Ραφήνα. Συμμετεῖχαν σέ αὐτήν, σύμφωνα μέ τίς ἀνακοινώσεις τῆς ἀστυνομίας, καί νεαροί ἀλλοδαποί ἀλβανικῆς καταγωγῆς. Τό ἐρώτημα πού προκύπτει, λοιπόν, εἶναι γιατί ἐσχάτως συγκεκριμένες ὁμάδες συγκεκριμένης ἐθνικότητας εἴτε ζοῦν στήν Θεσσαλονίκη (συμμετοχή στήν δολοφονία τοῦ Ἄρη Καμπανοῦ) εἴτε ζοῦν στόν Γέρακα (δολοφονία ἰδιοκτήτη πρατηρίου βενζίνης) εἴτε ζοῦν στήν Ἀθήνα (δολοφονία 42χρονου Ἕλληνα) κτυποῦν, πυροβολοῦν καί δολοφονοῦν ἄφοβα εἴτε εἶναι βράδυ εἴτε εἶναι μέρα, σάν νά δροῦν στό φῶς τῆς ἡμέρας; Δέν φοβοῦνται κανέναν;

Ἡ ἀπάντηση συνοψίζεται σέ μία λέξη: αὐτοπεποίθηση. Μετά ἀπό 30 χρόνια παραμονῆς στήν Ἑλλάδα, συγκεκριμένες ἐθνικότητες ἀλλοδαπῶν μεταναστῶν ἐλέγχουν πλέον ζωτικούς τομεῖς τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας, καθώς οἱ Ἕλληνες ἔχουν ὑποχωρήσει ἀπό αὐτούς, γίνονται αφεντικά, ἀποκτοῦν αὐτοπεποίθηση καί μέ ὅπλο τήν ἰσχύ τοῦ χρήματος καί τῶν σιδερικῶν ἀγνοοῦν τόν νόμο. Ἐπιλύουν τίς διαφορές τους χωρίς τόν νόμο. 30 χρόνια ἐνσωμάτωσης δέν ἔφτασαν, δυστυχῶς, γιά νά ἐξαφανίσουν τήν κουλτούρα πού ἔφεραν μαζί τους ἀπό τίς πατρίδες τους. Ἡ αὐτοπεποίθηση αὐτή ἔχει αὐξηθεῖ ἀπό μόνον τό γεγονός ὅτι σέ συγκεκριμένες περιοχές τῆς Ἑλλάδος, ἰδιαίτερα στήν Ἀττική καί στά νησιά τοῦ Αἰγαίου (Κυκλάδες καί βόρειο Αἰγαῖο, ὅπου ἡ κυβέρνηση διατηρεῖ ἀνευθύνως ἀνοικτές τίς δομές ὑποδοχῆς παράνομων μεταναστῶν), οἱ ἐθνικότητες αὐτές τῶν ἀλλοδαπῶν εἶναι πλέον ἡ τοπική πλειονότης. Μπορεῖ κανείς ἄριστα νά τό διαπιστώσει, διαβάζοντας τίς συνθέσεις τῶν τάξεων τῶν τοπικῶν σχολικῶν μονάδων. Οἱ μισοί καί πλέον μαθητές σέ συγκεκριμένα νησιά εἶναι ἀλλοδαποί. Ἄν λοιπόν ἔχουμε ἀρχίσει νά ζοῦμε ξανά τό φαινόμενο μιᾶς ἐγκληματικότητας, ξεχασμένης ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἀνάλογα φαινόμενα μέ πρωταγωνιστές δράστες αὐτῶν τῶν ἐθνικοτήτων ζήσαμε ὅταν μετανάστευσαν κατά χιλιάδες στήν πατρίδα μας στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, αὐτό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι οἱ ἐθνικότητες αὐτές σηκώνουν κεφάλι, γιατί δυστυχῶς συγκεκριμένες μειονότητες, πού δροῦν ἐντός αὐτῶν τῶν ἐθνικοτήτων (οἱ πλειονότητες εἶναι νομοταγεῖς), δέν κρύβουν πλέον τό ἄσβεστο μῖσος τους γιά τήν Ἑλλάδα καί γιά τούς Ἕλληνες.

Ἡ περίφημη ἐνσωμάτωση πέτυχε ἀλλά ὄχι 100 τοῖς 100. Τοὐλάχιστον τό 30 τοῖς 100 τῶν μελῶν αὐτῶν τῶν ἐθνικοτήτων κράτησε καλά κρυμμένα μέσα του τό πάθος κατά τῆς πατρίδας μας γιά δεκαετίες καί τώρα τό ἐκδηλώνει κατά τρόπο ἀπροσχημάτιστα παραβατικό. Βεβαίως, ὅλες αὐτές οἱ συμπεριφορές δέν ἐκδηλώνονται στό κενό. Ἐκτός ἀπό τίς μαφίες μέ ἀρχηγούς ἀπό τίς χῶρες τῆς τέως ἀνατολικῆς Εὐρώπης, στήν πατρίδα μας ἀναπτύσσονται συστηματικά καί οἱ μαφίες ἡμετέρας κοπῆς. Ἑλληνικές μαφίες. Οἱ ὁποῖες ἐλέγχουν μέ τή σειρά τους ἄλλους τομεῖς τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας. Τό ἔγκλημα ἔχει κάνει τήν Γιάλτα του μέ τήν ἀνοχή τῆς πολιτείας. Στήν πραγματικότητα, ἡ Ἑλλάδα στά χρόνια τῶν μνημονίων, ἀντί νά γίνει κράτος κανονικό ὅπως φιλοδοξοῦσαν οἱ δανειστές (οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ὁποίων διεφθάρησαν καί αὐτοί κατά τήν ἐδῶ παραμονή τους, ἐκτελῶντας συμβόλαια), διολίσθησε καί μετετράπη σέ ἕνα μόρφωμα, τό ὁποῖο διοικεῖται στή βάση τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας ἀπό ζῶνες ἐπιρροῆς. Γεωγραφικῆς ἐπιρροῆς καί κλαδικῆς ἐπιρροῆς.

Τήν ἴδια ὥρα, ἡ βάση τῆς ἄλλοτε σφριγηλῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ οἰκογένεια, διαλύεται μέσα στήν βία, γιά νά πάρει τήν θέση της ἡ οἰκογένεια σκορποχώρι, πού προωθοῦν τά γνωστά συστήματα. Πρόκειται γιά φαινόμενα, πού ἀποκαρδιώνουν τούς νομοταγεῖς πολῖτες, οἱ ὁποῖοι, ἀντικρίζοντας γύρω τους τήν χυδαιότητα μπράβων καί λαμογιῶν μέ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσώπου (δέν μοιάζουν μέ Ἕλληνες καί εἶναι ἀσχημότεροι ἀπό τούς κατά τά λοιπά συμπαθεῖς χιμπατζῆδες), εἴτε ρίχνουν ἀηδιασμένοι μαύρη πέτρα πίσω τους καί μεταναστεύουν, εἴτε, ὅπως συμβαίνει ἐσχάτως, ἀρνοῦνται μαζικά τήν ἐργασία. Ζοῦν μέ ἐπιδόματα. Ἡ μελέτη τῆς κοινωνικῆς κινητικότητας στήν πατρίδα μας αὐτή τήν ἐποχή καί ἡ ἀκτινογραφία τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας θά ἦταν ἄκρως διαφωτιστική γιά ὅποιον ἤθελε νά καταλάβει πρός τά ποῦ ὁδεύει αὐτό τό κράτος καί τί μέλλον ἔχει αὐτή ἡ πατρίδα.

Δυστυχῶς, δέν ὑπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο. Δέν ὑπάρχει αἴσθηση συλλογικῆς μοίρας. Ἡ χώρα εἶναι γεμάτη ἀπό καπετανᾶτα, ἀπό κουμανταδόρους καί ἀπό ἀπογοητευμένους πολῖτες. Νέους, γέρους, μεσήλικες. Νέους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν στόν ἥλιο μοῖρα καί καταλαβαίνουν ὅτι ἐδῶ μπορεῖ νά ἔχουν προοπτική μόνο ἄν ἐνταχθοῦν στά δίκτυα τῆς μαφίας. Γέρους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ζήσει ὅλες τίς δραματικές φάσεις τῆς πολυκύμαντης πολιτικῆς μας ἱστορίας καί διαπιστώνουν ἔντρομοι ὅτι γιά πρώτη φορά τό κάστρο μπορεῖ νά πέσει ἀπό τά μέσα. Ὁ ἐχθρός εἶναι στίς τάξεις μας. Μεσήλικες, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά προκόψουν καί παρατηροῦν γύρω τους ἀτιμώρητα τά φαινόμενα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαφθορᾶς.

Βεβαίως, στόν χάρτη τῆς κοινωνικῆς κινητικότητας θά πρέπει κανείς νά προσθέσει καί αὐτούς πού κατέχουν, ἀλλά προτιμοῦν νά παρατηροῦν τήν ἐσωτερική γενοκτονία ἀπό μακριά. Τούς πλουσίους. Ὑπάρχουν στιγμές, πού σέ ὅλες αὐτές τίς ὁμάδες εἶναι διάχυτη ἡ ἐντύπωση πώς κράτος καί ἔγκλημα εἶναι ἕνα καί τό αὐτό. Πώς μέλλον σ’ αὐτή τήν πατρίδα ἔχουν τά γεροδεμένα σώματα τῶν μπράβων μέ τά πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τίς καλοπληρωμένες escort καί τόν προκλητικό βίο. Στήν πραγματικότητα, ἡ Ἑλλάς μοιάζει μέ τήν προπολεμική Οὐκρανία τῆς διαφθορᾶς, ἐνῶ καμώνεται πώς εἶναι ἡ Ἀμερική τῶν Βαλκανίων!

Συζητῶ καθημερινά μέ πάρα πολύ κόσμο. Μέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέν θέλουν νά ἀλλάξει φυσιογνωμία ἡ πατρίδα μας. Πού θέλουν νά σώσουν τήν ταυτότητά της. Τά ἤθη πού τήν ἔφεραν ὥς ἐδῶ καί τίς ἀξίες της, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀκατάλυτες. Ἄν καί τό περιβάλλον δείχνει ζοφερό, αἰσθάνομαι ὅτι χαραμάδες ἐλπίδας ὑπάρχουν. Γιατί ὑπάρχουν παντοῦ στήν ἑλληνική κοινωνία ἀθέατοι θύλακες ἐλπίδας, πού γνωρίζουν τί βόμβα κρύβεται κάτω καί ἀπό τήν τελευταία πέτρα τῆς περιοχῆς τους καί ξέρουν τί νά κάνουν τήν κρίσιμη ὥρα γιά νά τήν ἐξουδετερώσουν.

Οἱ ἀληθινοί Ἕλληνες ἔγιναν ξανά sleepers, πού σφυρίζουν δῆθεν ἀδιάφορα. Δέν τούς πιάνει τό μάτι σου. Μοιάζουν μία χούφτα. Τόσο λίγοι. Ὅμως, μία χούφτα ἦταν κι αὐτοί πού ἐπαναστάτησαν τό 1821, γιατί βαρέθηκαν νά περιμένουν τίς ἀποφάσεις πού θά ἐλάμβαναν οἱ, ὑποτίθεται, συνετοί καί ρεαλιστές. Αὐτή ἡ χούφτα θά κινηθεῖ κάποια στιγμή σέ τοπικό ἐπίπεδο –δέν ἐννοῶ πολιτικά, οἱ ἀλλαγές θά γίνουν στήν μικρή κλίμακα– καί θά εἶναι τέτοια ἡ μορφή τῆς κίνησής της, πού θά τά σαρώσει ὅλα. Ὑπομονή.

https://www.estianews.gr

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Αὐτή ἡ χούφτα των Ελλήνων θά κινηθεῖ κάποια στιγμή σέ τοπικό ἐπίπεδο… οἱ ἀλλαγές θά γίνουν στήν μικρή κλίμακα– καί θά εἶναι τέτοια ἡ μορφή τῆς κίνησής της, πού θά τά σαρώσει ὅλα. Ὑπομονή

Έκτακτο Παράρτημα: Ο ορισμός της Ρωμιοσύνης.

Ο ορισμός της ρωμιοσύνης όπως περιγράφεται από τον Φώτη Κόντογλου.

«Η Ρωμιοσύνη βγήκε από το Βυζάντιο ή, για να πούμε καλύτερα, το Βυζάντιο στα τελευταία χρόνια του στάθηκε η ίδια η Ρωμιοσύνη.
Ακόμα από τον καιρό του Φωκά φανερώνουνται καθαρά τα χαρακτηριστικά της και στα χρόνια των Παλαιολόγων, που ψυχομαχά το βασίλειο, αντρειώνεται η βασανισμένη Ρωμιοσύνη. Η καινούργια Ελλάδα. Μεγάλωσε μέσα στην αγωνία η χριστιανική Ελλάδα, γιατί ο πόνος είναι καινούργια σφραγίδα του Χριστού.
Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να’ τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθιά, επειδή ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τι.
Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθιά τον χαρακτήρα τους στον σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζονται με μία σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη.
Με μία τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη».

από το βιβλίο: «Ιωάννης Γ΄Βατάτζης – Ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου» (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).
*(το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου: «Η Πονεμένη Ρωμιοσύνη»).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Ο ορισμός της Ρωμιοσύνης.

Otsi, ένα διήγημα για την ξενιτιά – Cognosco Team

της Φωτεινής Βακιτσίδου,

Η μονίμως μαυροφορεμένη γιαγιά, αυτή που έζησε τον πόλεμο χάνοντας παιδιά· από τα άλλα, τα ξενιτεμένα όταν λάμβανε φωτογραφίες, έψαχνε τα «Otsi», δηλαδή τα μάτια τους. Κάποιες φορές ο τόνος ήταν νοσταλγικός, άλλες θυμωμένος όμως τα χείλη της πάντα έσκυβαν πάνω στα άψυχα χαρτιά να τα φιλήσουν. Ο παππούς, αρνιόταν να κοιτάξει αυτές τις φωτογραφίες. Εκείνη όμως επέμενε. Έτσι άρχιζε η δίγλωσσή τους συζήτηση. Σε δυο διαφορετικές γλώσσες αναθυμόταν, σκάλιζαν τον κήπο της μνήμης τους. Στο τέλος, κλαίγανε. Όταν κλαις, τα λόγια χάνονται. Δεν υπάρχει γλώσσα.

Μπροστά σε τρίτους δεν άνοιγαν ποτέ την αγκαλιά τους ο ένας προς τον άλλο. Φοβόντουσαν τα τρίτα μάτια. Ντροπή ήταν. Η ζωή τους όλη κατακλύζοταν κι απ’ τα δυο: φόβο και ντροπή. Τα παιδιά τους αποτυπωμένα σε φωτογραφίες από την Αμερική, την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γερμανία, διάσπαρτες· όπως οι ζωές τους. Δε φύγανε ποτέ μαζί με τα χελιδόνια. Και κανένα τους δεν επέστρεψε. Κάθε συνάντησή τους, ανέσυρε ποτάμια θυμήσεων, μακρινών και στο κάθε παρόν στις μεγάλες συναντήσεις τα ένωναν σε μια λίμνη…

Η θάλασσα, από εκεί που ήρθαν, ήταν πια μακριά. Ζούσαν μέσα και δίπλα στη λίμνη. Αυτή, πάντα έφερνε τις ψιθυριστές φωνές των παιδιών από τα ξένα· εκείνους τους τόπους που έλιωσαν τα χέρια τους, αυτούς που τους έπλασαν με ιδρώτα ξινό να στάζει τα φορεμένα φορέματα, τα πουκάμισά τους. Σε αυτά τα παιδιά, τα μάτια τους εκεί –ξένα- κοιτούσαν πάντα προς τα πίσω, προς τον τόπο τους, τη μάνα – τον πατέρα. Αναθυμόταν τη γη την αφιλόξενη, με τις πέτρες των πολέμων να έχουν χτίσει τα βουνά γύρω-γύρω. Απόηχοι τώρα. Βουητά στα αυτιά τους. Δηλητήριο στα κόκκαλα, στα πεσμένα γόνατα, τα άκαρπα μάτια τους. Τεντωμένες οι φλέβες.

Οι φωτογραφίες, όλα αυτά τα έκρυβαν καλά. Ως ότου πάλι μάτια με μάτια έψαχναν την ένωση, τη βαθειά αιτία του αποχωρισμού. Η γιαγιά, η μάνα, με αυτά τα βλέμματα κοίταζε τα πρόσωπα των φωτογραφιών, των ξενιτεμένων παιδιών της. Ο παππούς τα χαμήλωνε. Τα δάκρυά του έσταζαν ένα-ένα στο γιακά του. Την ώρα των αποχαιρετισμών, αυτοί που πρόκειται να συναντηθούν σύντομα γελούν, ενώ τα μάτια γεμάτα αδημονία ταξιδεύουν προς έναν ανοιχτό ορίζοντα. Των άλλων, κοινή ομολογία, τσούζουν. Οι κόγχες ζεματιούνται από την πίκρα να χωρίζεις χωρίς να ξέρεις αν ποτέ θα βρεθείτε και πάλι. Τα «otsi» της μαυροφορεμένης γιαγιάς ήταν έτσι πάντα: ζεματισμένα. Έτσι. Kαι μετά τον εμφύλιο μαζί με το παππού έζησαν όλο το υπόλοιπο της κατακερματισμένης ζωής τους – έτσι, ζεματισμένα. Ζωή κι αυτή, αλλά δίχως να κοιτούν ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου.

Πηγή: Otsi, ένα διήγημα για την ξενιτιά – Cognosco Team

ΦΙΛΟΘΕΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΓΕΝΕΙΣ. Η ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΤΑΥΤΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ 1821.

Stefanos Karavidas (Ανωνύμου Έλληνος)

Εστίν ουν Ελλάς και η Κύπρος – Cognosco Team

της Ευαγγελίας Λάππα,

Η Κύπρος από τα αρχαία χρόνια είναι Ελλάδα και στην Ελλάδα ανήκει.

Την προδώσαμε! Την προδίδουμε μέχρι και σήμερα! Ας σταματήσουμε πιά να την προδίδουμε.

Στην Κύπρο μας, τα τελευταία χρόνια, έχουν διαπραχτεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε βάρος του Ελληνικού λαού και απ’ τους Αγγλοσάξονες και απ’ τους Τούρκους.

Μία είναι η λύση για αυτό το πολύπαθο Ελληνικό νησί. Ελευθερία και Ένωση με τη μητέρα Πατρίδα. Πρέπει επιτέλους να παρθούν γενναίες αποφάσεις, να χαραχθούν γενναίες στρατηγικές.

Παρακάτω το ποίημα που εξιστορεί την διαδρομή της Κύπρου μας ανά τους αιώνες:

Εστίν ουν Ελλάς και η Κύπρος

Συ μια πατρίδα από τη Πατρίδα
Κύπρος, σαν σε κόρη πανώρια δεν είδα.

Μες τη Μεσόγειο είσαι αξίας πετράδι
πιό ακριβό της Ελλάδος σμαράγδι!

***

Απ’ τα αρχαιότατα χρόνια, συ ήσουν
μία Ελλάδα μικρή, που να σβήσουν
έτη κ’ αιώνες ποτέ δεν μπορούσαν
όσο κι αν βάρβαροι το λαχταρούσαν.

***

Κύπρος, τα χώματα σου αγιασμένα
απ’ των μαρτύρων το αίμα ποτισμένα.
Του Αποστόλου Βαρνάβα πατρίδα.
Μίας και μόνης Αλήθειας κοιτίδα,
ήσουν απ’ τους αλλοθρήσκους ασπίδα.

***

Πόσων βαρβάρων φυλές σε πολεμούσαν
μα οι ακρίτες το χώμα σου φυλούσαν.
Άραβες Τούρκοι εσένα πατήσαν
μα το Ελληνικό σου πνεύμα δεν σβήσαν
όσα συντρίμμια κ’ αν πίσω τους αφήσαν.

***

Αν και σκλαβωμένη στους Τούρκους γι αιώνες
Συ συμμετείχες σ’ εθνικούς μας αγώνες
μέσα σε θλίψεις χιλιάδες και πόνους
πρόσφερες ήρωες, μάρτυρες(1) τόσους.

***

Πέρασες πάλι σε χέρια που ‘ταν ξένα.
Οι Αγγλοσάξονες πήρανε σένα,
την Ελληνική σου ψυχή προσπαθήσαν
να την αλλάξουν μα δεν σε νικήσαν!

***

Τα παλικάρια της ΕΟΚΑ αγωνιστήκαν
με αρχηγό το Γρίβα, για σέ θυσιαστήκαν
για να ‘σαι, Κύπρο μας, λεύτερη πάλι
μέσα στης μάνας Ελλάδος την αγκάλη!

***

Μα τους αγώνες σου έθαψε μία συνθήκη(2)
όπου χαρίστηκε στους Αγγλοσάξονες νίκη
έκαναν σε ανεξάρτητη για να ξεχάσεις
κι έτσι την ένωση για πάντα να χάσεις.

***

Συ προσπαθώντας τη μάνα να φτάσεις .
τις αλυσίδες τελείως να σπάσεις .
κάποιοι τόλμησαν να σ’ εμποδίσουν
κ’ ήθελαν τ’ όνειρό σου να σβήσουν.

***

Κάποιοι Εφιάλτες, που τους λεν κ’ Εθνάρχες,
των ανθελλήνων στυγνοί κομματάρχες,
θέλησαν όμως εσέ να προδώσουν
λεία το χώμα σου στους Τούρκους να δώσουν.

***

Ήτανε η εισβολή μιλημένη
πίσω απ’ τους Τούρκους ήσαν κρυμμένοι
οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι
κι άλλοι ακόμη πολλοί κατακριτέοι.

***

Έμεινες δίχως της μάνας ασπίδα
έχοντας γι’ άμυνα μόνη ελπίδα
τους μαχητές της ΕΛΔΥΚ τους τριακόσιους
που μ’ Αγαρηνούς πολεμήσαν καμπόσους
και για εσένανε πέσαν γενναία
κάτω απ’ την Ελληνική τη σημαία
κάτω από τη δική σου σημαία!

***

Άρπαξαν Τούρκοι τη γαλάζια Κυρήνεια
κι όλα τα κάναν ερείπια, συντρίμμια.
Τύλιξε το Πενταδάκτυλο σκοτάδι(3)
μαύρο, πυκνότατο, που ‘ταν του Άδη!
Μόρφου, Αμμόχωστος, βόρεια Λευκωσία

Χάθηκε η ποθητή ελευθερία!

***

Αχ! Της Ελλάδος γλυκύτατη κόρη!
Τούρκοι σε κόψαν στα δύο με δόρυ!

***

Ήσουνα, είσαι και πάντοτε θα ‘σαι Ελλάς
μέρα προσμένεις ένωσης και λευτεριάς
Και οι προδότες ν’ ακούσουνε πια
τούτο μονάχα θα πω δυνατά,
ότι συ, Κύπρος, δεν κείσαι μακράν!
Ελλάδα Κύπρος Ένωση!

Ευαγγελία Κ. Λάππα

Μαθήτρια 17 ετών

Σημειώσεις:
(1) Εθνομάρτυρες
(2) Η συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου, που υπογράφτηκε το 1959 και προέβλεπε την ανεξαρτησία της Κύπρου και όχι την ποθητή ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα!
(3) σκοτάδι σκλαβιάς.

Αφιερωμένο σε όλους όσους αγωνίστηκαν για λευτεριά και ένωση της Κύπρου μας με τηνμητέρα Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα. Ιδιαίτερα στον αξιότιμο κ. Αντώνιο Αντωνά (h?p://www.ledrastory.com), Εφεδρο Αξιωματικό, Ιστορικό, Συγγραφέα και Ποιητή, μα πάνω από όλα σύγχρονο Ελληνοκύπριο Αλύγιστο Αγωνιστή!

Πηγή: Εστίν ουν Ελλάς και η Κύπρος – Cognosco Team

Ένα συγκλονιστικά επίκαιρο απόσπασμα από τον Θουκυδίδη – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

 

Φωτογραφία: Το άγαλμα του Θουκυδίδη στην Βιέννη μπροστά από το εθνικό κοινοβούλιο της Αυστρίας!

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Ἱστορίαι (3.82.1-3.82.7)

Άγγ. Βλάχος (απόδοση στα Νεοελληνικά)

[3.82.1] Σ᾽ αυτές τις ακρότητες έφτασε ο εμφύλιος πόλεμος και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, γιατί ήταν ο πρώτος που έγινε. Αργότερα μπορεί κανείς να πει ότι ολόκληρος ο ελληνισμός συνταράχτηκε, γιατί παντού σημειώθηκαν εμφύλιοι σπαραγμοί. Οι δημοκρατικοί καλούσαν τους Αθηναίους να τους βοηθήσουν και οι ολιγαρχικοί τους Λακεδαιμονίους. Όσο διαρκούσε η ειρήνη δεν είχαν ούτε πρόφαση, αλλά ούτε την διάθεση να τους καλέσουν για βοήθεια. Με τον πόλεμο, όμως, καθεμιά από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις μπορούσε εύκολα να βρει ευκαιρία να προκαλέσει εξωτερική επέμβαση για να καταστρέψει τους αντιπάλους της και να ενισχυθεί η ίδια για ν᾽ ανατρέψει το πολίτευμα. [3.82.2] Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ᾽ όταν έρθει ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί. [3.82.3] Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία. Κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τί είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σ᾽ επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις. [3.82.4] Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρίας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζονται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή. [3.82.5] Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος. Όποιον επινοούσε κανένα τέχνασμα και πετύχαινε, τον θεωρούσαν σπουδαίο, κι όποιον υποψιαζόταν σύγκαιρα και φανέρωνε τα σχέδια του αντιπάλου, τον θεωρούσαν ακόμα πιο σπουδαίο. Ενώ όποιος ήταν αρκετά προνοητικός, ώστε να μην χρειαστούν τέτοια μέσα, θεωρούσαν ότι διαλύει το κόμμα και ότι είναι τρομοκρατημένος από την αντίπαλη παράταξη. Με μια λέξη, όποιος πρόφταινε να κάνει κακό πριν από άλλον, ήταν άξιος επαίνου, καθώς κι εκείνος που παρακινούσε στο κακό όποιον δεν είχε σκεφτεί να το κάνει. [3.82.6] Αλλά και η συγγένεια θεωρήθηκε χαλαρότερος δεσμός από την κομματική αλληλεγγύη, γιατί οι ομοϊδεάτες ήσαν έτοιμοι να επιχειρήσουν οτιδήποτε, χωρίς δισταγμό, και τούτο επειδή τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά, αντίθετα, για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους παρανομώντας. Και η μεταξύ τους αλληλεγγύη βασιζόταν περισσότερο στην συνενοχή τους παρά στους όρκους τους στους θεούς. [3.82.7] Τις εύλογες προτάσεις των αντιπάλων τις δέχονταν με υστεροβουλία και όχι με ειλικρίνεια για να φυλαχτούν από ένα κακό αν οι άλλοι ήσαν πιο δυνατοί. Και προτιμούσαν να εκδικηθούν για κάποιο κακό αντί να προσπαθήσουν να μην το πάθουν. Όταν έκαναν όρκους για κάποια συμφιλίωση, τους κρατούσαν τόσο μόνο όσο δεν είχαν την δύναμη να τους καταπατήσουν, μη έχοντας να περιμένουν βοήθεια από αλλού. Αλλά μόλις παρουσιαζόταν ευκαιρία, εκείνοι που πρώτοι είχαν ξαναβρεί το θάρρος τους, αν έβλεπαν ότι οι αντίπαλοί τους ήσαν αφύλαχτοι, τους χτυπούσαν κι ένιωθαν μεγαλύτερη χαρά να τους βλάψουν εξαπατώντας τους, παρά χτυπώντας τους ανοιχτά. Θεωρούσαν ότι ο τρόπος αυτός όχι μόνο είναι, πιο ασφαλής αλλά και βραβείο σε αγώνα δόλου. Γενικά είναι ευκολότερο να φαίνονται επιδέξιοι οι κακούργοι, παρά να θεωρούνται τίμιοι όσοι δεν είναι δόλιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν το κακό και να θεωρούνται έξυπνοι, παρά να είναι καλοί και να τους λένε κουτούς. [3.82.8] Αιτία όλων αυτών ήταν η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν᾽ αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερότερα πράματα επιδιώκοντας να εκδικηθούν τους αντιπάλους τους, όχι ώς το σημείο που επιτρέπει η δικαιοσύνη ή το συμφέρον της πολιτείας, αλλά κάνοντας τις αγριότερες πράξεις, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του κόμματός τους. Καταδίκαζαν άνομα τους αντιπάλους τους ή άρπαζαν βίαια την εξουσία, έτοιμοι να κορέσουν το μίσος τους. Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε περισσότερο όσους κατόρθωναν να κρύβουν κάτω από ωραία λόγια φοβερές πράξεις. Όσοι πολίτες ήσαν μετριοπαθείς θανατώνονταν από την μια ή την άλλη παράταξη, είτε επειδή είχαν αρνηθεί να πάρουν μέρος στον αγώνα είτε επειδή η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσαν να επιζήσουν προκαλούσε εναντίον τους τον φθόνο.

Πρωτότυπο κείμενο:

[3.82.1] Οὕτως ὠμὴ ‹ἡ› στάσις προυχώρησε, καὶ ἔδοξε μᾶλλον, διότι ἐν τοῖς πρώτη ἐγένετο, ἐπεὶ ὕστερόν γε καὶ πᾶν ὡς εἰπεῖν τὸ Ἑλληνικὸν ἐκινήθη, διαφορῶν οὐσῶν ἑκασταχοῦ τοῖς τε τῶν δήμων προστάταις τοὺς Ἀθηναίους ἐπάγεσθαι καὶ τοῖς ὀλίγοις τοὺς Λακεδαιμονίους. καὶ ἐν μὲν εἰρήνῃ οὐκ ἂν ἐχόντων πρόφασιν οὐδ᾽ ἑτοίμων παρακαλεῖν αὐτούς, πολεμουμένων δὲ καὶ ξυμμαχίας ἅμα ἑκατέροις τῇ τῶν ἐναντίων κακώσει καὶ σφίσιν αὐτοῖς ἐκ τοῦ αὐτοῦ προσποιήσει ῥᾳδίως αἱ ἐπαγωγαὶ τοῖς νεωτερίζειν τι βουλομένοις ἐπορίζοντο. [3.82.2] καὶ ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι, γιγνόμενα μὲν καὶ αἰεὶ ἐσόμενα, ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ, μᾶλλον δὲ καὶ ἡσυχαίτερα καὶ τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένα, ὡς ἂν ἕκασται αἱ μεταβολαὶ τῶν ξυντυχιῶν ἐφιστῶνται. ἐν μὲν γὰρ εἰρήνῃ καὶ ἀγαθοῖς πράγμασιν αἵ τε πόλεις καὶ οἱ ἰδιῶται ἀμείνους τὰς γνώμας ἔχουσι διὰ τὸ μὴ ἐς ἀκουσίους ἀνάγκας πίπτειν· ὁ δὲ πόλεμος ὑφελὼν τὴν εὐπορίαν τοῦ καθ᾽ ἡμέραν βίαιος διδάσκαλος καὶ πρὸς τὰ παρόντα τὰς ὀργὰς τῶν πολλῶν ὁμοιοῖ. [3.82.3] ἐστασίαζέ τε οὖν τὰ τῶν πόλεων, καὶ τὰ ἐφυστερίζοντά που πύστει τῶν προγενομένων πολὺ ἐπέφερε τὴν ὑπερβολὴν τοῦ καινοῦσθαι τὰς διανοίας τῶν τ᾽ ἐπιχειρήσεων περιτεχνήσει καὶ τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. [3.82.4] καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει. τόλμα μὲν γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν· τὸ δ᾽ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ δὲ τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. [3.82.5]καὶ ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς αἰεί, ὁ δ᾽ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος. ἐπιβουλεύσας δέ τις τυχὼν ξυνετὸς καὶ ὑπονοήσας ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δὲ ὅπως μηδὲν αὐτῶν δεήσει, τῆς τε ἑταιρίας διαλυτὴς καὶ τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. ἁπλῶς δὲ ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο, καὶ ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον. [3.82.6] καὶ μὴν καὶ τὸ ξυγγενὲς τοῦ ἑταιρικοῦ ἀλλοτριώτερον ἐγένετο διὰ τὸ ἑτοιμότερον εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν· οὐ γὰρ μετὰ τῶν κειμένων νόμων ὠφελίας αἱ τοιαῦται ξύνοδοι, ἀλλὰ παρὰ τοὺς καθεστῶτας πλεονεξίᾳ. καὶ τὰς ἐς σφᾶς αὐτοὺς πίστεις οὐ τῷ θείῳ νόμῳ μᾶλλον ἐκρατύνοντο ἢ τῷ κοινῇ τι παρανομῆσαι. [3.82.7] τά τε ἀπὸ τῶν ἐναντίων καλῶς λεγόμενα ἐνεδέχοντο ἔργων φυλακῇ, εἰ προύχοιεν, καὶ οὐ γενναιότητι. ἀντιτιμωρήσασθαί τέ τινα περὶ πλείονος ἦν ἢ αὐτὸν μὴ προπαθεῖν. καὶ ὅρκοι εἴ που ἄρα γένοιντο ξυναλλαγῆς, ἐν τῷ αὐτίκα πρὸς τὸ ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι ἴσχυον οὐκ ἐχόντων ἄλλοθεν δύναμιν· ἐν δὲ τῷ παρατυχόντι ὁ φθάσας θαρσῆσαι, εἰ ἴδοι ἄφαρκτον, ἥδιον διὰ τὴν πίστιν ἐτιμωρεῖτο ἢ ἀπὸ τοῦ προφανοῦς, καὶ τό τε ἀσφαλὲς ἐλογίζετο καὶ ὅτι ἀπάτῃ περιγενόμενος ξυνέσεως ἀγώνισμα προσελάμβανεν. ῥᾷον δ᾽ οἱ πολλοὶ κακοῦργοι ὄντες δεξιοὶ κέκληνται ἢ ἀμαθεῖς ἀγαθοί, καὶ τῷ μὲν αἰσχύνονται, ἐπὶ δὲ τῷ ἀγάλλονται. [3.82.8] πάντων δ᾽ αὐτῶν αἴτιον ἀρχὴ ἡ διὰ πλεονεξίαν καὶ φιλοτιμίαν· ἐκ δ᾽ αὐτῶν καὶ ἐς τὸ φιλονικεῖν καθισταμένων τὸ πρόθυμον. οἱ γὰρ ἐν ταῖς πόλεσι προστάντες μετὰ ὀνόματος ἑκάτεροι εὐπρεποῦς, πλήθους τε ἰσονομίας πολιτικῆς καὶ ἀριστοκρατίας σώφρονος προτιμήσει, τὰ μὲν κοινὰ λόγῳ θεραπεύοντες ἆθλα ἐποιοῦντο, παντὶ δὲ τρόπῳ ἀγωνιζόμενοι ἀλλήλων περιγίγνεσθαι ἐτόλμησάν τε τὰ δεινότατα ἐπεξῇσάν τε τὰς τιμωρίας ἔτι μείζους, οὐ μέχρι τοῦ δικαίου καὶ τῇ πόλει ξυμφόρου προτιθέντες, ἐς δὲ τὸ ἑκατέροις που αἰεὶ ἡδονὴν ἔχον ὁρίζοντες, καὶ ἢ μετὰ ψήφου ἀδίκου καταγνώσεως ἢ χειρὶ κτώμενοι τὸ κρατεῖν ἑτοῖμοι ἦσαν τὴν αὐτίκα φιλονικίαν ἐκπιμπλάναι. ὥστε εὐσεβείᾳ μὲν οὐδέτεροι ἐνόμιζον, εὐπρεπείᾳ δὲ λόγου οἷς ξυμβαίη ἐπιφθόνως τι διαπράξασθαι, ἄμεινον ἤκουον. τὰ δὲ μέσα τῶν πολιτῶν ὑπ᾽ ἀμφοτέρων ἢ ὅτι οὐ ξυνηγωνίζοντο ἢ φθόνῳ τοῦ περιεῖναι διεφθείροντο.

Πηγή: Ένα συγκλονιστικά επίκαιρο απόσπασμα από τον Θουκυδίδη – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Τα υπέροχα λόγια του σαρκικού πατέρα του Αγίου Παΐσιου – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πηγή: Τα υπέροχα λόγια του σαρκικού πατέρα του Αγίου Παΐσιου – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Άγιος Πορφύριος: Εννιά καίρια σημεία περί της αγωγής των παιδιών – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ένας Άγιος των καιρών μας, μέσα από το μοναδικό του – εν Πνεύματι Αγίω- διορατικό χάρισμα, διεισδύει στον ψυχισμό ενός παιδιού και μας δίνει κάποια καίρια σημεία περί της αγωγής τους:

1. Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους.

Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας του. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ., τα ζει κι αυτό.

2. Η αγιοσύνη των γονέων ως καθοριστικός παράγοντας.

Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι.

Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουμε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουμε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την Χάρη.

3. Η Υπερπροστασία, αφήνει ανώριμα τα παιδιά.

Ένα άλλο πάλι, που βλάπτει τα παιδιά, είναι η υπερπροστασία, δηλαδή η υπερβολική φροντίδα, η υπερβολική αγωνία και το άγχος των γονέων. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει, όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο.

4. Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής.

Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής. Το παιδί αισθάνεται στο βάθος της ψυχής του το πνευματικό χάδι, που μυστικά στέλνει η μητέρα του, και έλκεται προς αυτήν. Νιώθει ασφάλεια, σιγουριά, όταν η μητέρα με τη συνεχή, την επίμονη και θερμή προσευχή της αγκαλιάζει το παιδί της μυστικά και το ελευθερώνει απ’ ό,τι το σφίγγει.

5. Εν Χριστώ αγάπη μέσα στο σπίτι.

Πολύ προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά.

Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη – που είναι συχνά παθολογική – τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν, όμως, η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας και προς τα παιδιά χριστιανική και αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά.

6. Η μετάδοση της πίστης στον Χριστό και στην Εκκλησία χωρίς καταπίεση.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν ‘’εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου’’ επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξουμε τα παιδιά απ’ τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός.

7. Η συμβολή των εκπαιδευτικών στον ψυχισμό του παιδιού.

Με την προσευχή και την αγιοσύνη μπορείτε να βοηθήσετε και τα παιδιά στο σχολείο. Μπορεί να τα επισκιάσει η χάρις του Θεού και να γίνουν καλά. Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε τη θεία Χάρη για όλους. Να πάει η θεία Χάρις μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει. Αυτό θα πει χριστιανός.

Εσείς οι εκπαιδευτικοί μυστικά, χωρίς να το καταλαβαίνετε, μεταδίδετε στα παιδιά το άγχος και τα επηρεάζετε. Με την πίστη φεύγει το άγχος. Τι λέμε; «Και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Ν’ ανταποκρίνεσθε στην αγάπη των παιδιών με διάκριση. Έτσι άμα σας αγαπήσουν, θα μπορέσετε να τα οδηγήσετε κοντά στον Χριστό. Θα γίνετε εσείς το μέσον. Η αγάπη σας να είναι αληθινή. Να μην τ’ αγαπάτε ανθρώπινα, όπως κάνουν συνήθως οι γονείς· δεν τα βοηθάτε. Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά.

8. Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι εγώ είμαι το παν. Αυτό ενισχύει τον εγωισμό. Ο Θεός θέλει να οδηγούμε τα παιδιά στην ταπείνωση. Τίποτα δεν θα κάνομε κι εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Θέλει προσοχή, όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!…». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

9. Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται.

Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι. Θα θέλουν σ’ όλη τους τη ζωή να τους επαινούν όλοι διαρκώς, έστω κι αν τους λένε και ψέματα. Δυστυχώς, σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. «Πες το, κι ας είναι ψέμα, κι ας είναι ειρωνεία», λένε. Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. ο Θεός θέλει την αλήθεια. Δυστυχώς, αυτό δεν το καταλαβαίνουν όλοι και κάνουν το εντελώς αντίθετο.

Τα παιδιά όταν τα επαινείς συνεχώς, χωρίς διάκριση, τα πειράζει ο αντίθετος. Τους

ξεσηκώνει το μύλο του εγωισμού και, συνηθισμένα από μικρά στους επαίνους από γονείς και δασκάλους, προχωρούν ίσως στα γράμματα, αλλά τι το όφελος; Στη ζωή θα βγουν εγωιστές και όχι χριστιανοί. Οι εγωιστές δεν μπορούν να είναι ποτέ χριστιανοί.

Χρησιμοποιήθηκαν σύντομα αποσπάσματα από το βιβλίο «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος Και Λόγοι» (Εκδ. Ι.Μ. Χρυσοπηγής, 2003)

Πηγή: Άγιος Πορφύριος: Εννιά καίρια σημεία περί της αγωγής των παιδιών – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ο στρατηγός ζήτησε από τον διερμηνέα να πει στον βοσκό: Ο στρατηγός θα σου δώσει μια λίρα αν σφάξεις το σκυλί που έχεις!!! – Ξυπνήστε ρε

 

 

Το 1917, ο Άγγλος στρατηγός Stanley mod μπήκε σε μια αραβική περιοχή και συνάντησε έναν βοσκό προβάτων με το σκύλο του.

Ο στρατηγός ζήτησε από τον διερμηνέα να πει στον βοσκό:

Ο στρατηγός θα σου δώσει μια λίρα αν σφάξεις το σκυλί που έχεις!!!

«Ο σκύλος αντιπροσωπεύει κάτι σημαντικό για τον βοσκό επειδή φυλάει το κοπάδι από λύκους και βοηθά τον βοσκό στη βοσκή και ειδοποιεί τον βοσκό όταν υπάρχει κίνδυνος και είναι ο καλύτερος φίλος του», αλλά η λίρα μπορεί να αγοράσει το μισό κοπάδι, οπότε συμφώνησε ο βοσκός, άρπαξε το σκύλο του και τον έσφαξε κάτω από τα πόδια του στρατηγού…..

Ο μεταφραστής είπε στον βοσκό ότι θα σου δώσει και άλλη μια λίρα σε αντάλλαγμα να τον γδάρεις..

Ο βοσκός πήρε τη λίρα και έγδαρε το σκύλο,

O μεταφραστής είπε στον βοσκό: Θα σου δώσει άλλη μια λίρα αν τον τεμαχίσεις

Ο βοσκός τεμαχίζει το σκυλί μικρά κομματάκια!!!!

O στρατηγός του έδωσε τη λίρα και απομακρύνθηκε.

Ο βοσκός έτρεξε πίσω από τον στρατηγό και είπε:

Aν μου δώστε άλλη μια λίρα θα τον φάω????

Ο στρατηγός του είπε:

Ήθελα μόνο να μάθω τι είσαι και να μάθω την ψυχολογία σου, έσφαξες και τεμάχισες τον αγαπημένο σου φίλο και σύντροφό σου για 3 λίρες και ήσουν έτοιμος να τον φας για τέταρτη λίρα… Αυτό είναι που πρέπει να ξέρω Εδώ….

Και μετά γύρισε στους στρατιώτες του και τους είπε όσο υπάρχουν πολλές τέτοιες νοοτροπίες εδώ, μην φοβάστε τίποτα είναι εύκολος ο στόχος μας….

…………………..

Και έτσι είναι οι αξιωματούχοι που πούλησαν την χώρα τους… και πούλησαν τους ανθρώπους τους για μια βίλα στην οδό Παρισιού…

Kαι πούλησαν την τιμή τους για ένα σωρό λεφτά στις Τράπεζες της Ελβετίας…

Kαι πούλησαν τις αρχές τους για μια ασήμαντη καρέκλα…

Kαι πούλησαν την ανθρωπιά τους για να φτιάξουν

έναν ψεύτικο κόσμο…

…………………

Ηθικό Δίδαγμα

Η ιστορία αυτή μας δείχνει ότι αρκετοί άνθρωποι σε κάθε κοινωνία είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για το χρήμα… Kαι αυτό το χρησιμοποιούν οι ισχυροί της Γης να υποτάξουν πολίτες, λαούς, και έθνη στον ισχυρό ζυγό τους.

Πηγή: Ο στρατηγός ζήτησε από τον διερμηνέα να πει στον βοσκό: Ο στρατηγός θα σου δώσει μια λίρα αν σφάξεις το σκυλί που έχεις!!! – Ξυπνήστε ρε

Στὴν Ἐκκλησιὰ τῆς Παναγιάς

Τα δημοτικά τραγούδια του ’21 – Διαδραστικός Χάρτης – Γυμνάσιο Αμαρουσίου – Εκπαιδευτήρια «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

Τα δημοτικά τραγούδια του ’21 – Διαδραστικός Χάρτης – Γυμνάσιο Αμαρουσίου

30 Σεπτεμβρίου 1826.

Κάστρο της Ακρόπολης, Αθήνα.
Ο στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης υπερασπίζεται το κάστρο με νύχια και με δόντια, ενώ οι εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των Ελλήνων καλά κρατούν – με τραγικές για τον αγώνα συνέπειες.

Σε μια ανάπαυλα της μάχης, ο Μακρυγιάννης φιλιώνει με τον Γκούρα και πιάνουν το γλέντι και το τραγούδι.

Διηγείται ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματα:

Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί τραγουδήσαμεν κ᾿ εγλεντήσαμεν.
Με περικάλεσε ο Γκούρας κι᾿ ο Παπακώστας να τραγουδήσω
ότ᾿ είχαμεν τόσον καιρόν οπού δεν είχαμεν τραγουδήση – τόσον καιρόν,
οπού μας έβαλαν οι ᾿διοτελείς και ᾿γγιχτήκαμεν δια να κάνουν τους κακούς τους σκοπούς.
Τραγουδούσα καλά.
Τότε λέγω ένα τραγούδι…

Ο Ήλιος εβασίλεψε Έλληνα μου, βασίλεψε
και το Φεγγάρι εχάθη
κι᾿ ο καθαρός Αυγερινός που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα κουβέντιαζαν και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο Ήλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει
Εψές οπού βασίλεψα πίσου-από μια ραχούλα,
άκ᾿σα γυναίκεια κλάματα κι᾿ αντρών τα μυργιολόγια
γι᾿ αυτά τα ᾿ρωϊκά κορμιά ᾿σ τον κάμπο ξαπλωμένα,
και μέσ᾿ το αίμα το πολύ είν᾿ όλα βουτημένα.
Για την πατρίδα πήγανε ᾿σ τον Άδη, τα καϊμένα.

Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει
– Αδελφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμη ο Θεός
άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα.
Αυτό το τραγούδι σε καλό να μας βγη.
– Είχα κέφι, του είπα, οπού δεν τραγουδήσαμεν τόσον καιρόν.

Ότι εις τα ᾿ρδιά¹ πάντοτες γλεντούσαμεν…

1. ΄ρδια = ορδιά, στρατόπεδα

Μάρτιος του 2021. Με αφετηρία τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη αφουγκραστήκαμε τα γλέντια στα στρατόπεδα των επαναστατών του ’21, τα τραγούδια στα κλέφτικα λημέρια, τα μοιρολόγια αντρών και γυναικών για τις σφαγές και τις λεηλασίες τα 400 χρόνια της σκλαβιάς. Τον πόνο και τη λεβεντιά.

Συγκεντρώσαμε δημοτικά τραγούδια για την τουρκοκρατία και την επανάσταση του ’21 από όλες τις γωνιές του Ελληνισμού. Σας προσφέρουμε αυτό τον ψηφιακό χάρτη με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη του αγώνα για την ελευθερία των προγόνων μας. Για κάθε τραγούδι στο χάρτη μας, θα δείτε τους στίχους και ιστορικά στοιχεία και φυσικά θα το ακούσετε.

Θα χαρούμε πολύ αν αυτός ο χάρτης σας συντροφέψει αυτές τις μέρες που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο 1821-2021. Αν ακούσετε τα τραγούδια του στις σχολικές γιορτές σας, αν τα χορέψετε στα σπίτια σας και αν τα τραγουδήσετε με την καρδιά σας.

Γυμνάσιο Αμαρουσίου
«Η Ελληνική Παιδεία»

ThingLink

This interactive image was created with ThingLink

View this image on thinglink.com.

Πηγή: Τα δημοτικά τραγούδια του ’21 – Διαδραστικός Χάρτης – Γυμνάσιο Αμαρουσίου – Εκπαιδευτήρια «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – YouTube

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Επιμέλεια –παρουσίαση της Ρ/Φ εκπομπής Χρήστος Τσακούμης.

Μετατροπή Ρ/Φ εκπομπής σε βίντεο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ τομέας ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ.

Σήμερα ολόκληρη η Ελλάδα γιορτάζει. Η Ελλάδα που έχει μνήμη, πλούσια και ανεξάντλητη πολιτιστική κληρονομιά.

Η Ελλάδα που αγαπά και σέβεται την ελληνορθόδοξη παράδοσή της, γιορτάζει το μέγα γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου.

Σήμερα γεννήθηκε το Φως του κόσμου και όπως το Φως αυτό φώτισε την φάτνη στο σκοτεινό εκείνο σπήλαιο της Βηθλεέμ, έτσι να φωτίσει και με όλους εμάς να ζούμε απλά και με αγάπη, να ζούμε ειρηνικά και με δικαιοσύνη.

Χρόνια πολλά λοιπόν στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντας.

Χρόνια πολλά σε όλους.

Ακούγονται τα τραγούδια:
1. Ελάτε εδώ γειτόνισσες – Κάλαντα Χριστουγέννων Ηπείρου.
2. Αηδόνι εκελάηδαγε.
3. Θαλασσάκι μου.
4. Τώρα που στήσαν το χορό.
5. Στην πόρτα σ΄και στ΄αλώνι σου.
6. Αητέντς΄ επαραπέτανεν.
7. Σαράντα μέρες , σαράντα νύχτες – Κάλαντα Χριστουγέννων Θράκης.

Από την εκπομπή ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ του Ρ/Φ της Εκκλησίας της Ελλάδος (25/12/2005).

 

Ανoίξτε τις εκκλησίες! 277 Σωματεία και Φορείς ζητούν παρέμβαση Πρωθυπουργού! – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Με αυτό το σύνθημα 277 Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία & Πολιτιστικοί Φορείς – μαζί με τα Παραρτήματά τους – σε όλη την Ελλάδα προβαίνουν σε γενική διαμαρτυρία για την απόφαση του πρωθυπουργού να κρατήσει ουσιαστικά κλειστές τις Εκκλησίες τις ημέρες των Εορτών, ανακοινώνοντας συμμετοχή μόνο 9 πιστών τα Χριστούγεννα και τα Θεο­φά­νια.

Συγκεκριμένα με ανοιχτή επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, την οποία κοινοποιούν στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και σε όλους τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχες της ελλαδικής επικράτειας, διατυπώνουν έντονα το αίτημα χιλιάδων πιστών να ανοίξουν οι ιεροί Ναοί σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, σύμφωνα δηλαδή με τα μέτρα που τηρούνται και σε άλλους χώρους που είναι ήδη ανοιχτοί.

Τα Σωματεία διαμαρτύρονται για τον περιορισμό του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση και λατρεία και εκφράζουν την αγανάκτηση του ελληνικού λαού.

Αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι με τη στάση αυτή της Κυβέρνησης «δημιουργήθηκε η πεποίθηση σε όλους μας ότι η Ελληνική Πολιτεία μάς αντιμετώπισε με εμπαιγμό και περιφρόνηση: Περιφρόνηση πρωτίστως προς τους Ποιμένες μας, προς τον Αρχιεπίσκοπο, τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και την εν γένει Ιεραρχία και, φυσικά, προς όλο τον πιστό λαό».

Τονίζουν ότι η απόφαση αυτή του πρωθυπουργού «παρέβλεψε κάθε έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας καταστρατηγώντας τη βασική και θεμελιώδη για το δημοκρατικό μας πολίτευμα αρχή της αναλογικότητας» και την χαρακτηρίζουν «άδικη, μεροληπτική και χωρίς καμία λογική βάση».

Στη συνέχεια τα Σωματεία επισημαίνουν ότι αναγκάζονται πλέον «να σκεφθούν διαφορετικά» υπονοώντας έτσι εμμέσως ότι θα προβούν και σέ άλλες βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ενέργειες.

Ζητούν άμεσα προσωπική παρέμβαση του Πρωθυπουργού για ελεύθερη λειτουργία των Ναών, σύμφωνα με τα μέτρα που τηρούνται και σε άλλους χώρους.

 

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:

 

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον Εξοχώτατο

Πρωθυπουργό της Ελλάδας

κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Κοινοποίηση:

• Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο, Πρόεδρο, και τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
• Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο και τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης
• Προς τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς των Μητροπόλεων Δωδεκανήσου

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η απόφασή σας να κρατήσετε ουσιαστικά κλειστές τις Εκκλησίες τις ημέρες των Εορτών, ανακοινώνοντας συμμετοχή μόνο 9 πιστών τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια, και να περιορίσετε έτσι το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και λατρεία, προκάλεσε στο σύνολο του Ορθόδοξου Ελληνικού λαού συναισθήματα βαθιάς θλίψης και αγανάκτησης. Δημιουργήθηκε η πεποίθηση σε όλους μας ότι η Ελληνική Πολιτεία μάς αντιμετώπισε με εμπαιγμό και περιφρόνηση: Περιφρόνηση πρωτίστως προς τους Ποιμένες μας, προς τον Αρχιεπίσκοπο, τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και την εν γένει Ιεραρχία και, φυσικά, προς όλο τον πιστό λαό.

Η απόφασή σας αυτή παρέβλεψε κάθε έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας καταστρατηγώντας τη βασική και θεμελιώδη για το δημοκρατικό μας πολίτευμα αρχή της αναλογικότητας. Δεδομένου, μάλιστα, ότι σ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας και των «lockdowns», οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί επέδειξαν αξιομνημόνευτη πειθαρχία και αυτοπειθαρχία στην τήρηση των αναγκαίων μέτρων, αισθανόμαστε ότι η σχετική ανακοίνωση λειτουργεί αδικαιολόγητα τιμωρητικά εις βάρος μας.

Το διακύβευμα της δημόσιας υγείας δεν δικαιολογεί την απόφασή σας, αφού την ίδια ώρα προωθείτε εμπορικές δραστηριότητες και επιτρέπετε ταξίδια με πλήθος επιβατών.

Όλους αυτούς τους μήνες των περιορισμών στη Θεία Λατρεία, ακούστηκαν πολλά περί διωγμού. Δεν θέλαμε να τα πιστέψουμε. Θέλαμε να δεχθούμε, ότι όλα αυτά φανέρωναν φροντίδα για το κοινό αγαθό της υγείας μας. Η τελευταία όμως άδικη, μεροληπτική και χωρίς καμία λογική βάση απόφαση της Πολιτείας μάς αναγκάζει να σκεφθούμε διαφορετικά.

Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ζωντανή η ελπίδα μας να υπάρξει τις επόμενες ημέρες, με δική σας παρέμβαση, σχετική τροποποίηση των απαγορεύσεων που ανακοινώθηκαν και να επέλθει τουλάχιστον μια εξίσωση των μέτρων για ελεύθερη λειτουργία των Ιερών Ναών, σύμφωνα με τα μέτρα που τηρούνται και σε άλλους χώρους που κρίθηκε αναγκαίο να ανοίξουν για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Αυτό το γεγονός οπωσδήποτε θα ανακουφίσει τις ψυχές των βαθύτατα απογοητευμένων Ελλήνων.

Περιμένουμε την άμεση και καθοριστική παρέμβασή σας, προκειμένου εν τέλει να μας επιτραπεί, τηρουμένων των υγειονομικών μέτρων, να εορτάσουμε τα κοσμοσωτήρια γεγονότα των επικείμενων μεγάλων Εορτών στους Ιερούς Ναούς μας.

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και φωτισμό στο έργο σας.

 

Με τον προσήκοντα σεβασμό

Τα παρακάτω Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία και πολιτιστικοί φορείς

Αδελφότης Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης

Αδελφότης Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ»

Αντιφωνητής Κομοτηνή

Ελληνορθόδοξος Σύνδεσμος «Οι Παναγιόφιλοι»

Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ. – με 55 παραρτήματα)

Ένωση Επιστημόνων Γυναικών

Εστία Πατερικών Μελετών

Ηθικοθρησκευτικός Σύλλογος Λαμίας «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ»

Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»

Κεντρικός Σύλλογος Πολυτέκνων Ν. Έβρου «ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡ»

Ορθόδοξο Μακεδονικό Παρατηρητήριο

Ορθόδοξος Αδελφότης «Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ» Αθήνα

Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος Ιωαννίνων «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ»

Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «ΚΥΡΙΑΚΗ» Κατερίνης

Ορθόδοξος Χριστιανική  Αδελφότης «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ» Γρεβενών

Ορθόδοξος Χριστιανική  Αδελφότης «Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ» Θεσσαλονίκη

Ορθόδοξος Χριστιανική  Αδελφότης «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ»

Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότης  «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΠΙΣ»

Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότης «ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότης «ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ»

Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότης Αδελφότης «ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ»

Παγκόσμια Ακαδημία της Ρωμιοσύνης: Ιερός Σύνδεσμος (Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ.)

Πανελλήνια Ένωση Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (Γ.Ε.Χ.Α. – με 57 τμήματα ανά την Ελλάδα)

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (με 90 ΣΩΜΑΤΕΙΑ)

Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)

Πανελλήνιος Σύλλογος Εξωτερικής Ιεραποστολής «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», Αγρίνιο

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος για την Ελληνορθόδοξη Παράδοση)

Πρωτοβουλία Γονέων Βορείου Ελλάδος

Πρωτοβουλία Πολιτών για την πνευματική Ελευθερία

Σύλλογος «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»

Σύλλογος «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

Σύλλογος «ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ» Νομού Ηρακλείου

Σύλλογος Διαφύλαξης και Ανάδειξης Αγιομετεωρίτικης Κληρονομιάς «ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ»

Σύλλογος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ» (με 21 παραρτήματα)

Σύλλογος Πολύτεκνων Νόμου Θεσσαλονίκης «ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ»

Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης και Περιχώρων

Σύλλογος Πολυτέκνων Ροδόπης

Σύλλογος Φίλων Αγίου Όρους «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», Αγρίνιο

Σύλλογος Φίλων Αγίου Όρους Λαμίας

Σύλλογος Φίλων Βυζαντινής Μουσικής (Κομοτηνή)

Σύλλογος Φίλων Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου «ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»

Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)

Φιλανθρωπικό Σωματείο (Λάρισας) «ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»

Φιλανθρωπικό Σωματείο Μέριμνα Πτωχών

Χριστιανική Ένωση Αγρινίου (Χ.Ε.Α.)

Χριστιανική Ένωση Γονέων Θεσσαλονίκης

Χριστιανική Ένωση Γονέων Ορεστιάδος

Χριστιανική Ένωση  “Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ” Ηρακλείου Κρήτης

Χριστιανική Εστία Λάρισας «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

Χριστιανική Εστία Πατρών

Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)

Χριστιανική Φοιτητική Ένωση (Χ.Φ.Ε.)

Χριστιανικός Φιλανθρωπικός Σύλλογος Πτολεμαΐδας «Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ»

Πηγή: Ανoίξτε τις εκκλησίες! 277 Σωματεία και Φορείς ζητούν παρέμβαση Πρωθυπουργού! – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Έκτακτο Παράρτημα: ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ, ΡΩΜΙΟΣ, ΡΟΥΜΕΛΗ

Πριν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους πρωτοετείς Φοιτητές.
Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για ελλαδίτες. Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής τους. Ένας από αυτούς, που, όπως έδειχαν τα πράγματα, κατείχε καλύτερα την ελληνική γλώσσα, μου απάντησε: «Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ). Αιφνιδιάσθηκα, το ομολογώ, με την απάντηση αυτή, που δεν την ανέμενα. Έτσι, προχώρησα σε μία δεύτερη ερώτηση: «Γιατί είσθε Ρωμηοί»; Και τότε ήλθε η ακόμη πιο αιφνιδιαστική απάντηση «Επειδή ο αυτοκράτοράς μας ήταν στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, και ο πρώτος Ορθόδοξος Πατριάρχης μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης»!

Τότε συνειδητοποίησα, ότι υπάρχουν ακόμη Ορθόδοξοι στη Μέση Ανατολή, που έχουν συνείδηση της ταυτότητας και της ιστορίας τους, σ’ αντίθεση με πολλούς από εμάς τους Νεοέλληνες, που [επηρεασμένοι από την προπαγανδιστική συνθηματολογία των Ευρωπαίων, κυρίως από 18/19 αιώνα], έχουμε τελείως αποξενωθεί από τις έννοιες αυτές, [στην ακατανίκητη μανία μας τα ταυτισθούμε με την (Δυτική) Ευρώπη (=εξευρωπαισμός)]. Αυτά τα έχει αναλύσει με ισχυρή τεκμηρίωση ο αείμνηστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης, επιφανής ορθόδοξος δογματολόγος, αλλά και ιστορικός(†2001), τα διδάσκω δε και εγώ (στις παραδόσεις και διαλέξεις μου) Διότι μελετώντας τις πηγές, που εξαντλητικά ερεύνησε εκείνος, διεπίστωσα την τερατώδη πλαστογράφηση της μέσης περιόδου της ιστορίας μας, με κορύφωση την καθιέρωση (1562) από την δυτική επιστήμη του ανύπαρκτου (ως κρατικού) ονόματος ΒΥΖΑΝΤΙΟ [και την δουλοπρεπή εκ μέρους μας αποδοχής και χρήση του]. Η αυτοκρατορία, μέσα στην οποία ζήσαμε και συναναπτυχθήκαμε οι Ορθόδοξοι πολίτες της, είχε άλλο όνομα και η ενότητα της είχε άλλα θεμέλια από εκείνα που αναζήτησαν στους τελευταίους αιώνες για τον εαυτό τους οι κρατικοεθνικές ενότητες, που προέκυψαν μέσα από τις νεώτερες ιστορικοπολιτικές εξελίξεις.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
πρώην Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ, ΡΩΜΙΟΣ, ΡΟΥΜΕΛΗ

Ζακ Μπουσάρ- -Είστε εγκληματίες όταν δεν δίνετε τον θησαυρό της ελληνικής γλώσσας στα παιδιά σας-! | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΤΑΞΕΩΣ 1971

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ας προβάλουν αυτό το βίντεο στους μαθητές τους για να ωφεληθούν

Πηγή: Ζακ Μπουσάρ- -Είστε εγκληματίες όταν δεν δίνετε τον θησαυρό της ελληνικής γλώσσας στα παιδιά σας-! | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΤΑΞΕΩΣ 1971