«Η Γλωσσική αλλοίωση ως μέσον πολιτικής επιβολής.» | ΒΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Του Ηλία Σταμπολιάδη

Ενώ οι απλοί Έλληνες πολίτες προσπαθούμε να προστατεύσουμε το έθνος μας από τον πολύπλευρο υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας, ένα από τα μέσα του οποίου είναι και οι προβαλλόμενες τηλεοπτικές σειρές, οι προδότες πολιτικοί μας έχουν ήδη ενδώσει σε άλλες πολύ σημαντικότερες μορφές πολέμου όπως είναι το μεταναστευτικό και οι όροι απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε ξένους λαθρομετανάστες.

Τα όργανα τους έχουν επιδοθεί στο έργο παραχάραξης και αλλοίωσης της Ελληνικής γλώσσας για να μας πείσουν ότι στα ελληνικά οι έννοιες ιθαγένεια, υπηκοότητα ή και ιδιότητα του πολίτη είναι ταυτόσημες επικαλούμενοι νομικά και όχι ετυμολογικά, γλωσσικά επιχειρήματα.

Για την θεωρούμενη ταυτότητα των όρων του πολίτη και του υπηκόου, που σχετίζονται με την εξέλιξη των μορφών εξουσίας, δεν υπάρχει ουσιαστική αντίρρηση. Η βασική αντίρρηση είναι στην διαστρέβλωση και παραχάραξη τόσο της ιστορικής όσο και της γλωσσικής ετυμολογίας της λέξεως ιθαγένεια για να την κάνουν να ομοιάζει και στο τέλος να την ταυτίσουν με αυτήν της υπηκοότητας.

Η λέξις ιθαγένεια είναι σύνθετη (ιθύς= ευθύς + γένος), ανάγεται στην Ομηρική εποχή και σημαίνει την απευθείας καταγωγή από το γένος, επομένως είναι κατ’ αρχήν βιολογικός και όχι νομικός όρος και σχετίζεται με την έννοια του έθνους. Στην πορεία μπορεί να υπάρχει κάποια διαχρονική ποικιλότητα σε ένα έθνος αλλά η συνοχή των μελών του συμπληρώνεται α) από κοινούς αγώνες επιβίωσης που καθορίζουν την ιστορία του έθνους, παρά τους κατά καιρούς εμφυλίους πολέμους, και  β) από τα κοινά ήθη και έθιμα, την γλώσσα και την θρησκεία, που νοηματοδοτούν την ύπαρξη και τις προσδοκίες του.

Η κυρία Γεωργία Σπυροπούλου ψεύδεται ασύστολα όταν στον ακόλουθο σύνδεσμο , https://www.syntagmawatch.gr/ask-a-question/poies-oi-nimikes-kai-filologikes-ennoies-tis-ithagenias-kai-tis-ypikootitas/, λέει ότι :

«Η χρήση του όρου ιθαγένεια (ιθυς+γένος) παραπέμπει στο ορθόδοξο γένος, στη θρησκευτική κοινότητα των επαναστατημένων ορθόδοξων που σταδιακά μεταμορφώνεται στο ελληνικό έθνος κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα»,

Εδώ υπάρχουν τρία ψεύδη. Α) H λέξις ιθαγένεια, όπως είπαμε και ανωτέρω, είναι Ομηρική και όχι εφεύρημα των νεοτέρων Ελλήνων, όμως η χρήση της μαρτυρεί για την καταγωγική  τους συνείδηση. Β) Στην πρώτη Εθνική Συνέλευση της Τροιζηνίας με την Επανάσταση του 21 ετέθη το ερώτημα ποιος είναι Έλλην και η απάντηση ήταν «αυτός που πιστεύει στον Χριστό», διότι μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς πολλοί των κατακτητών και των μισθοφόρων που κουβάλησαν είχαν γεννηθεί στην χώρα και θεωρούντο γηγενείς αλλά δεν προείρχοντο από το γένος των Ελλήνων, δεν είχαν την ίδια γλώσσα ούτε την ίδια θρησκεία και επομένως δεν ήταν ιθαγενείς. Γ) Το Ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε εκ παρθενογενέσεως με την σταδιακή μεταμόρφωση των επαναστατημένων ορθοδόξων Χριστιανών σε έθνος, αυτά τα είπαν οι Γερμανοί. Η επανάσταση δεν ήταν  ενέργεια ορθοδόξων τζιχαντιστών  αλλά κυρίως επανάσταση ανθρώπων με εθνική συνείδηση, συνηγορούμενη από την γλώσσα τους, και με κοινή πίστη, δηλαδή νοηματοδότηση της ύπαρξης τους. Το σύνθημα ήταν «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Όλοι αυτοί οι διαστροφείς της έννοιας της ιθαγένειας για να την ταυτίσουν με αυτήν της υπηκοότητας ή του πολίτη έπρεπε πρώτα να απαλείψουν εννοιολογικά αλλά και φυσικά την έννοια του έθνους ως σύνολο όμαιμων, ομόγλωσσων και ομόθρησκων ανθρώπων και να την αντικαταστήσουν με μία καινούργια έννοια ατόμων που ζουν υπό μία κρατική εξουσία η οποία έχει αφ’ εαυτής πάρει το δικαίωμα να καθορίζει ποιος είναι ή μπορεί να γίνει μέλος του συνόλου των  υπό τον έλεγχο της ατόμων, τα οποία ονομάζουν υπηκόους ή πολίτες. Ανάλογα με την προέλευση της ή εξουσία αυτή ανέχεται γλωσσικές ή θρησκευτικές διαφορές μεταξύ πολιτών της και καθορίζει τα «δικαιώματα» και τις υποχρεώσεις τους.

Οι παλαιότερες αυτοκρατορίες που διοικούσαν περισσότερα του ενός έθνη δεν τα κατέλυαν αλλά τα αναγνώριζαν αμέσως ή εμμέσως, θεωρούσαν όλα τα μέλη των διαφόρων εθνών υπηκόους υπό την εξουσία τους, αν και σχεδόν πάντα επικρατούσε το κυρίαρχο έθνος εκ της καταγωγής των εξουσιαστών. Το ελληνικό έθνος έχει υπάρξει υπό την εξουσία δύο ξένων αυτοκρατοριών. Πρώτα ήταν η Ρωμαϊκή, με ίδια προς εμάς πολιτιστικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, στην οποία επιβιώσαμε στο βαθμό του να συμμετέχουμε ή και να αναλάβουμε την διοίκηση της, χωρίς να της αλλάξουμε όνομα και από αυτό προκύπτει το παρατσούκλι του Ρωμιού. Η δεύτερη ήταν η Οθωμανική, η οποία ήταν ξένη προς τον πολιτισμό μας αλλά αναγνώριζε την διαφορετικότητα μας την οποία χρησιμοποιούσε μάλιστα ως ένδειξη της υποτέλειας μας και αιτία για την κακομεταχείριση μας.

Η νέα προωθούμενη έννοια του έθνους στην ουσία καταργεί την έννοια της φυσικής του υπόστασης αντικαθιστώντας την από ένα νομικό προσδιορισμό που εξυπηρετεί τα νεοφανή συστήματα εξουσίας αν και στην ουσία τα φυσικά έθνη αποτελούν την κυρίως δομή οργάνωσης των ανθρώπων του πλανήτη.

Παράδειγμα  νεοφανούς συστήματος εξουσίας αποτελούν οι ΗΠΑ. Οι πρώτοι έποικοι, όντας ακόμη υπό την Βρετανική κυριαρχία, εξόντωσαν και υπέταξαν τον γηγενή πληθυσμό και για να αναπτύξουν τα κατακτηθέντα εδάφη συγκέντρωσαν  εργατικά χέρια από όλα σχεδόν τα έθνη του κόσμου, είτε αυτά προσήλθαν αυτοβούλως ή ως δούλοι, βάσει σχεδίου υπεράνω κάθε έννοιας ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την απόκτηση της ανεξαρτησίας τους, όντας όλοι ξένοι στον τόπο, και για να μπορέσουν να συμβιώσουν δημιούργησαν ένα κράτος δικαίου στο οποίο όλοι να είναι ισότιμοι πολίτες (citizens), παρά το γεγονός ότι ήταν διαφορετικού γένους. Η αδυναμία της αγγλικής γλώσσας, να διακρίνει την διαφορά ιθαγενούς, που σχετίζεται με το γένος και πολίτη, ισότιμου μέλους ενός κράτους, τους επέτρεψε να υιοθετήσουν τις λέξεις nation και nationality για να περιγράψουν την πολιτειακή του μορφή. Επειδή οι άνθρωποι ήταν ακόμη ειλικρινώς σκεπτόμενοι, για να καλύψουν την αναντιστοιχία μεταξύ των εννοιών του του ιθαγενούς και του πολίτη εισήγαγαν την έννοια του δικαίου του εδάφους που επέτρεπε σε όλους τους κατοικούντες να ονομαστούν πολίτες, μέλη του υπό νέους όρους ονομαζομένου έθνους, και να έχουν την ίδιαν υπηκοότητα nationality.

Τα υπόλοιπα εθνικά κράτη για την απονομή της ιθαγένειας ακολουθούν το δίκαιο του αίματος που ίσχυε και σε εμάς μέχρι την υποδούλωση της χώρας μας με τα μνημόνια το 2010 οπότε επιβλήθηκε και μάλιστα καταχρηστικώς το δίκαιο του εδάφους για να εξυπηρετήσει την εγκατάσταση λαθρομεταναστών βάσει σχεδίου των κατοχικών δυνάμεων. Το νομοσχέδιο αυτό κρίθηκε αντισυνταγματικό και ζητήθηκε η γνωμάτευση του  Σ.τ.Ε. το οποίο και ενέκρινε τελικά τον νόμο που ετέθη σε ισχύ από το 2015. Τα κόμματα της προδοσίας ο λαός τα έστειλε στην αντιπολίτευση ενώ οι δικαστικοί λειτουργοί που δεν εκλέγονται από τον λαό αναρριχήθηκαν σε ανώτερα αξιώματα, το δε σημερινό κόμμα που εξαπάτησε τον λαό και είναι στην κυβέρνηση εφαρμόζει το σχέδιο κατά γράμμα.

Ανέφερα προηγουμένως ότι το δίκαιο του εδάφους εφαρμόζεται στην χώρα μας καταχρηστικώς, σε παράβαση της αρχικής του έννοιας βάσει της οποίας εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ, διότι εκεί οι ονομασθέντες πολίτες αν και δεν ήταν ιθαγενείς εντούτοις διέμεναν στην χώρα όπου είχαν εισέλθει και εργάζοντο νομίμως ή με το ζόρι, αντιθέτως, στην χώρα μας χρησιμοποιείται νομικά για να ονομάσει πολίτες ανθρώπους που έχουν εισέλθει παρανόμως και μάλιστα σαν μέρος υβριδικού πολέμου εναντίον μας.

Να μας πει η κυρία Γεωργία Σπυροπούλου που έμαθε την γλώσσα μας όταν λέει στον ανωτέρω σύνδεσμο ό,τι:

«στα ελληνικά οι έννοιες της ιθαγένειας και της υπηκοότητας ταυτίζονται»;

Από πότε οι πουλημένες εξουσίες της χώρας απέκτησαν το δικαίωμα να αλλοιώνουν τις πανάρχαιες έννοιες των λέξεων με νομοθετήματα που ψηφίστηκαν από αργυρώνητους βουλευτές, επικυρώθηκαν  από εξαρτώμενους  δικαστικούς λειτουργούς και υπεγράφησαν από επίορκους προέδρους της Δημοκρατίας; Γιατί δεν μιλάει η  Ακαδημία όταν βανδαλίζεται η γλώσσα, ο πολιτισμός και η ανεξαρτησία της χώρας μας; Τέλος ας μας πει η κυρία δικηγόρος ποιος χρηματοδοτεί την «Ελληνική» Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, για λογαριασμό της οποίας μιλάει, και εάν σε αυτούς τους ανθρώπους περιλαμβάνονται και οι υπό εξαφάνιση Έλληνες.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Πηγή: «Η Γλωσσική αλλοίωση ως μέσον πολιτικής επιβολής.» | ΒΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

«Αμφοτεροδέξιος…» : * Μια παράξενη αγγελία για εύρεση εργασίας

Ένας δημοσιογράφος έγραψε μια παράξενη αγγελία για εύρεση εργασίας.
Κάλεσε στη συνέχεια τους υποψήφιους
προκειμένου να δώσουν διαδικτυακή συνέντευξη
και κατέγραψε τις αντιδράσεις τους
…………………………………….

Πηγή: «Αμφοτεροδέξιος…» : * Μια παράξενη αγγελία για εύρεση εργασίας

Όσο αντέχει η Οικογένεια θα αντέχει και η Πατρίδα

*Η οικογένεια είναι ο βασικός πυλώνας της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι αυτήν την στιγμή η οικογένεια είναι το ουσιαστικότερο κύτταρο της κοινωνίας. Όσο και αν θέλουν κάποιοι να την διαλύσουν, η ελληνική οικογένεια αντέχει και διατηρεί την συνοχή της και το δέσιμο μεταξύ των μελών της…

Πειραχτικά και ειρωνικά ξένος διαπρεπής συνομιλητής ρώτησε τον μεγάλο νομπελίστα μας και ποιητή Γιώργο Σεφέρη: «Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή»; Απαντά ο τροπαιούχος Σεφέρης:

«Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε Ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου».

(Απόσπασμα από βιβλίο της Μερόπης Σπυροπούλου «Οικογένεια ώρα μηδέν»)

Οικογένεια: θεσμός Θεόσδοτος, ιερός, άγιος και ακατάλυτος. Το ουσιαστικότερο κύτταρο της κοινωνίας, ο βασικότερος κοινωνικός θεσμός στον οποίο οφείλουμε την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους. Στήριγμα σταθερό, καταφύγιο ασφαλές, λιμάνι απάνεμο, τόπος και χώρος ιερός και άγιος, όταν είναι θεμελιωμένη στην ιερότητα του γάμου, της θυσιαστικής αγάπης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, του αμοιβαίου σεβασμού, της αλληλοκατανόησης. Οικογένεια: Ο κύκλος της φύσης, η πλάση ολόκληρη, το θαύμα των θαυμάτων, μία λέξη απλή με μεγάλο νόημα, μία έννοια βασική με βαθιά ουσία.

Εις ότι αφορά τα καθ΄ ημάς, την Ελληνική οικογένεια, είναι αλήθεια ότι παρά την πίεση της καθημερινότητας και τις πάσης φύσεως δυσκολίες των καιρών μας, κοινωνικές, οικονομικές αλλαγές, τα νέα ήθη που η εποχή του διαδικτύου έχει επιβάλλει, αγωνίζεται να παραμείνει συμπαγής και προσπαθεί να διατηρήσει ζωντανές τις αξίες της. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (EΛΣΤΑΤ) για το τρίμηνο Απριλίου-Ιουνίου 2019 στην Ελλάδα υπάρχουν 4.134.540 «ανθεκτικές» οικογένειες. Από αυτές οι 1.852.311 διαθέτουν από ένα έως εννέα μέλη, ενώ μόλις 2.216 οικογένειες φιλοξενούν πάνω δέκα. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, οι 3.021.425 είναι πυρηνικές οικογένειες -που δημιουργήθηκαν δηλαδή έπειτα από γάμο και περιλαμβάνουν μόνο τους συζύγους ή και τα παιδιά τους- εκ των οποίων οι 1.570.422 είναι παντρεμένα ζευγάρια με τουλάχιστον ένα τέκνο. Μάλιστα, η ηλικία των γονιών σε 1.201.808 οικογένειες κυμαίνεται από τα 40 έως τα 49 έτη, ενώ το προσδόκιμο ζωής των γιαγιάδων φθάνει τα 83,9 έτη και των παππούδων τα 78,8 έτη. Την ίδια στιγμή ο θεσμός της οικογένειας «κερδίζει» τα διαζύγια, τα οποία εμφανίζουν πτώση τα τελευταία χρόνια, παρά τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης που δυσχεραίνει την καθημερινότητα των ζευγαριών στη χώρα μας. Από 14.880 το 2012 μειώθηκαν στα 11.013 το 2018.Τέλος, μία στις δύο ελληνικές οικογένειες διαμένουν σε σπίτι τριών δωματίων, με το εμβαδό της κατοικίας να είναι μεταξύ 61 και 100 τετραγωνικών μέτρων.

Σύμφωνα δε με τις περισσότερες μελέτες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, η απασχόληση και η οικονομική ασφάλεια είναι οι καθοριστικοί παράγοντες, που επηρεάζουν την απόφαση για δημιουργία οικογένειας. Αυτοί είναι δύο από τους λόγους που έχουν συμβάλλει στην αισθητή αύξηση του αριθμού των γυναικών, οι οποίες επιλέγουν να τεκνοποιήσουν στα 35-39 έτη, όντας εργαζόμενες. Ανεξάρτητα, όμως, από την ηλικία που τα ζευγάρια επιλέγουν να κάνουν παιδιά, το βασικό στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ότι οι νέοι θέλουν να κάνουν οικογένεια, σε αντίθεση με τους ευρωπαίους συμπολίτες μας, π.χ. Γερμανία, όπου μία στις τρεις γυναίκες είναι «συνειδητά άτεκνες». Μπορεί δηλαδή οι νέοι να εγκαταλείπουν την πατρογονική εστία σε μεγαλύτερες ηλικίες απ’ ό,τι παλαιότερα, να δημιουργούν σε μεγαλύτερη ηλικία την δική τους οικογένεια και να αυξάνεται η ηλικία που αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, ωστόσο η στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ των διαφορετικών γενεών στην ελληνική οικογένεια, παραμένει δυνατή και σταθερή και είναι αυτή που λύνει τις όποιες δυσκολίες και προβλήματα αντιμετωπίζουν τα μέλη της.

Ποιό είναι άραγε το.. «μυστικό» που συμβάλλει στο να παραμένει δεμένη η ελληνική οικογένεια, να αντέχει και να αντιστέκεται στην ισοπεδωτική λαίλαπα των σειρήνων των καιρών μας και των πάσης φύσεως προκλήσεων απαξίωσης και ισοπέδωσης; Μου άρεσε πολύ ερμηνεία αρθογράφου, την οποία και μεταφέρω αυτούσια. «Είναι οι συνήθειες και οι παραδόσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, είναι τα οικογενειακά τραπέζια που φέρνουν κοντά μικρούς και μεγάλους, είναι η γιαγιά και ο παππούς που ζουν για τα εγγόνια τους και τα μεγαλώνουν σαν να είναι δικά τους παιδιά, είναι η υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα που θα νοιάζεται πάντα για τα παιδιά της -και το αν έχουν φάει- σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται, είναι οι γιοι και οι κόρες που, παρά το γεγονός ότι έχουν μεγαλώσει, δεν θέλουν να απομακρυνθούν από την προστασία και τη ζεστασιά της οικογένειας, είναι οι γονείς που όσα χρόνια και αν περάσουν θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να είναι καλά τα παιδιά τους και θα εργάζονται σκληρά για να προσφέρουν σε εκείνα ένα καλύτερο «αύριο». Είναι, θα λέγαμε εμείς, οι βαθιά ριζωμένες μέσα μας αξίες, παραδόσεις, πιστεύω και ιδανικά που ταυτίζονται με την πατρογονική εστία, την οικογένεια και τους συμβολισμούς της, που σημαδεύουν την ζωή μας, δηλώνουν την ταυτότητα μας και ορίζουν το παρόν και το μέλλον μας. Χάρη σε αυτή την ασφάλεια, άλλωστε, αναπτυσσόμαστε, δημιουργούμε και κυρίως, μαθαίνουμε να αγαπάμε.

Όμως.. στον ευρύτερο περίγυρο υπάρχουν και άλλου είδους μορφές οικογένειας, όπως έχουν θεσμοθετηθεί. Είναι αυτές που βαφτίζουν τον πατέρα «Γονέα 1» και την μάνα «Γονέα 2», αυτές που μπερδεύουν τους ρόλους. Είναι αυτό που περιέχεται στην «Νεοελληνική Γλώσσα» της Γ΄ Γυμνασίου, όπου ο φιλόλογος καλείται να διδάξει το γνωστό τραγούδι: «Don’t worry be happy».

Παραθέτω ένα στίχο: «…Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά, ενώ ο γιος σου σε φωνάζει μαμά, don’t worry be happy…».

Είναι, με άλλα λόγια, η προσπάθεια αποϊεροποίησης του ιερού και μυστηριακού θεσμού της οικογένειας από εργαστήρι αγιότητας και οχυρό της ανθρώπινης ψυχής σε ένα κοινωνικό θεσμό, σε μια απλή συμβολαιογραφική σχέση και πράξη. Είναι η επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 21 του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται και προστατεύει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, που σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα η οικογένεια αποτελεί «θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του Έθνους και τελεί υπό την προστασία του Κράτους». Άρθρο το οποίο έχει ψηφιστεί και προταθεί προς αναθεώρηση και απάλειψη της διατύπωσης αυτής.

Γιατί άραγε; Μήπως επειδή υπάρχει η γνώση πως όσο αντέχει η Οικογένεια θα αντέχει και η Πατρίδα;

Τι μέλει γενέσθαι λοιπόν; Θα παρακολουθούμε με απάθεια τα δρώμενα, γενόμενα και τεκταινόμενα ή θα ακούσουμε τη φωνή του Στρατηγού Μακρυγιάννη: «Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»;;

Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος

Πηγή: Όσο αντέχει η Οικογένεια θα αντέχει και η Πατρίδα

Ο Αγιος Νεκτάριος και η Γλώσσα – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πῶς τὸ θεῖο δῶρο τῆς γλώσσας χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ μερικοὺς σοφοὺς προγόνους μας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ συναφὲς δῶρο τῆς θείας Προνοίας, τὴ φιλοσοφία.«Ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιο γιὰ μία ἀληθινὴ ἀνάπτυξη καὶ μόρφωση. Εἶναι ὁ παιδαγωγὸς τοῦ ἀνθρώπου…Ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἐδίδαξε τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, καὶ μὲ τὶς ὀρθὲς ἀπὸ τὶς θεωρίες της χειραγώγησε ὡς παιδαγωγὸς τὴν ἀνθρωπότητα πρὸς τὸν Χριστό.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Πηγή: Ο Αγιος Νεκτάριος και η Γλώσσα – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Γάμος – Παρθενία – Προγαμιαίες Σχέσεις – Σωφροσύνη – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

(Θε­ο­λο­γι­κὴ προ­σέγ­γι­ση κατά τὸν Ἅγ. Ἰ­ω­άν­νη τὸν Χρυ­σό­στο­μο) Ὁ γά­μος καὶ ἡ ἐξ αὐ­τοῦ παι­δο­ποι­ΐα, ἀ­πο­τε­λοῦν, με­τὰ τὴν παι­δεί­α, τὴν πρώ­τη καὶ βα­σι­κὴ μορ­φὴ κοι­νω­νι­κοῦ βί­ου. Ἡ παρ­θε­νί­α ἀ­πο­τε­λεῖ ἐ­ξαί­ρε­ση καὶ ὑ­πέρ­βα­ση τοῦ γά­μου. Ὁ γά­μος, στὸ πλαί­σιο τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας καὶ τῆς θεί­ας οἰ­κο­νο­μί­ας, εἶ­ναι δευ­τε­ρο­γε­νὲς γε­γο­νός. Δὲν δη­μι­ουρ­γή­θη­κε συγ­χρό­νως μὲ τοὺς πρω­το­πλά­στους, ἀλ­λὰ αὐ­τοὶ ἕ­νε­κα τῆς προ­γνώ­σε­ως τοῦ Θε­οῦ, πλά­στη­καν ἔ­τσι ὥ­στε νὰ εἶ­ναι βι­ο­λο­γι­κὰ κα­τάλ­λη­λοι «γιὰ γά­μου κοι­νω­νί­α». Ἡ κα­θαυ­τὸ δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ ἀν­θρώ­που, ἀ­να­φέ­ρε­ται στὸν Ἀ­δάμ, ἐκ τῆς πλευ­ρᾶς τοῦ ὁ­ποί­ου κα­τα­σκευ­ά­στη­κε ἡ γυ­ναῖ….

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Πηγή: Γάμος – Παρθενία – Προγαμιαίες Σχέσεις – Σωφροσύνη – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Έκτακτο Παράρτημα: Ένα νέο είδος ανθρώπου έχει αναδυθεί τον τελευταίο καιρό: Ο μορφωμένος βάρβαρος

Σήμερα το σχολείο καλλιεργεί το μίσος για το παρελθόν μας

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-θεολόγος
Κιλκίς

«Στοιχεία σοκ», έγραφαν πριν από λίγο καιρό οι εφημερίδες. «Λειτουργικά αναλφάβητοι» οι μισοί μαθητές των Λυκείων. Και τι σημαίνει λειτουργικώς αναλφάβητοι; Παρένθεση: Το σωστό είναι λειτουργικώς» και όχι οι νεοφανείς σολοικισμοί του τύπου «ομολογουμένα» και «λειτουργικά» Πώς να εξηγήσεις στους ημιμαθείς κονδυλοφόρους ότι άλλο το επίρρημα αδιακρίτως (χωρίς διάκριση) και άλλο το αδιάκριτα (χωρίς διακριτικότητα, λεπτότητα). Άλλο το περιέργως (παραδόξως) και άλλο το περίεργα (παράξενα, ακατανόητα). Άλλο το τελείως (εντελώς, και είναι κυρίως ποσοτικό) και άλλο το τέλεια (με τελειότητα, και είναι ποιοτικό). Εδώ ισχύει το «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν».

Λειτουργικώς αναλφάβητος είναι ο άνθρωπος που, με απλά λόγια, δυσκολεύεται στην ανάγνωση, στην γραφή και στο μέτρημα, στην αριθμητική. Tις όμως ή τι πταίει; Εύκολη η απάντηση. «Ιχθύς εκ της κεφαλής όζει». Υπουργείο Παιδείας. Έτσι ακριβώς τιτλοφορείται. Επιμένει ακόμη… Τι σημαίνει Παιδεία; Απάντηση. Να είναι τον Σεπτέμβριο οι δάσκαλοι και τα βιβλία στα σχολεία. Να μην παρατηρούνται «κενά και ελλείψεις». Το περιεχόμενο των βιβλίων; Αδιάφορο. Το ποιών των δασκάλων; Ποιος ασχολείται; Ερωτώ; Μήπως τώρα δρέπουμε τους καρπούς, της εισαγωγής το 2006, των νέων, «σύγχρονων» βιβλίων Γλώσσας, «περιοδικών ποικίλης ύλης», όπως απροκάλυπτα τα ονομάζω; Ότι σιγά-σιγά ξεβράζονται τα δηλητήρια και οι ακαθαρσίες που φιλοξενούν;

Οι μαθητευόμενοι μάγοι του δήθεν προοδευτισμού – ένας απ’ αυτούς γίνεται πάντοτε υπουργός παιδείας – πειραματίστηκαν με τις μίζερες, ξέψυχες και σχιζοφρενικές ιδεοληψίες τους και τα παιδιά νιώθουν την ναυτία που προκαλεί μουχλιασμένη τροφή, η παιδεία της αμάθειας.

Αποτέλεσμα; Ανδρώθηκε μια νεολαία χωρίς μνήμη, γεννημένη από το μηδέν. Μια νεολαία.. βαρβάρων. «Ένα νέο είδος ανθρώπου έχει αναδυθεί τον τελευταίο καιρό: Ο μορφωμένος βάρβαρος-που έχει σπουδάσει είκοσι χρόνια, έχει αποκατασταθεί θαυμάσια επαγγελματικά, αλλά δεν έχει διαβάσει τίποτα, δεν ξέρει ιστορία, αγνοεί οτιδήποτε βρίσκεται εκτός της ειδικότητάς τους», θα γράψει η Βρετανίδα συγγραφέας Ντ. Λέσινγκ. Με λίγα λόγια ουδέποτε υπήρξαν στον κόσμο και στον τόπο μας τόσοι εγγράμματοι και τέτοια φτώχεια πνευματική.

Παιδεία σημαίνει όμως κυρίως γλώσσα. Η λέξη «αναλφάβητος» αυτό κυρίως υπονοεί-τελείως αγράμματος, αστοιχείωτος.

Το 2006, ως γνωστό, άλλαξαν όλα τα βιβλία της εκπαίδευσης, πρώτης και δεύτερης σχολικής βαθμίδας. Μεταξύ αυτών και τα γλωσσικά βοηθήματα. Για πρώτη φορά εξοβελίστηκαν όλοι οι παλαιότεροι σπουδαίοι λογοτέχνες μας και αντικαταστάθηκαν από αξιολύπητα ερεθίσματα και ανάξια λόγου παραθέματα.

Πιο συγκεκριμένα:

Στα 10 βιβλία Γλώσσας της Ε και Στ Δημοτικού, εκπροσωπούνται με ένα μόλις κείμενο πεζό ή ποίημα οι εξής λογοτέχνες μας: Σολωμός, Παλαμάς, Ελύτης, Σεφέρης, Παπαντωνίου, Νιρβάνας, Ξενόπουλος.

Απουσιάζουν: Παπαδιαμάντης, Κόντογλου, Μυριβήλης, Κρυστάλλης, Καρκαβίτσας, Πολέμης, Δροσίνης, Κάλβος, Βαλαωρίτης, Βιζυηνός, Άγρας, Ρώτας, Ουράνης, Σικελιανός, Ψαθάς, Σαμαράκης και άλλοι.

Εξοστρακίστηκαν τα δημοτικά μας τραγούδια «το τελεσφορώτατατον όργανον της εθνικής αγωγής, εκτρέφουσα και συντηρούσα το εθνικόν φρόνημα», γράφει ο μεγάλος Νικόλαος Πολίτης.

Απουσιάζουν κείμενα των αρχαίων κλασσικών, των Πατέρων της Εκκλησίας, οι διδακτικότατοι μύθοι του Αισώπου. Και με τι αντικαταστάθηκαν;

1. Άρθρα εφημερίδων: Πληθώρα άρθρων, σχετικών και άσχετων, ατάκτως ερριμμένα εντός των πολλών σελίδων των νέων βιβλίων, αλλά και κατά συνέπεια εντός των κεφαλιών των μικρών μαθητών. Σε 15 τουλάχιστον μαθήματα υπάρχουν αποκόμματα εφημερίδων (ΕΘΝΟΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΝΕΑ, ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΒΗΜΑ, ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).

2. Ιστοσελίδες. Σε 10 ανέρχονται τα κείμενα που προέρχονται από ιστοσελίδες κυρίως ελληνικών ιστοτόπων (ΦΟΚΟΥΣ, ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ, ΖΩΟΦΙΛΙΑ ΚΛΠ.).

3. Αλλά εκεί που δείχνουν μια αδυναμία τα νέα βιβλία είναι τα περιοδικά. Όχι ένα, όχι δύο αλλά σαράντα δύο κείμενα σε σύνολο 239 προέρχονται από διάφορα κυρίως παιδικά περιοδικά όπως: KID’S FUN (3), ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ (4), ΜΙΚΥ (2) και αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο, η πραγματική εμμονή: το Περιοδικό ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ που εμφανίζεται 15 φορές.

4. Τέλος, υπάρχουν και 15 κείμενα -άχυρα- της συγγραφικής ομάδας και 5 κείμενα με κατασκευές που κατέχουν κεντρική θέση στη διδασκαλία.

5. Και για τη λογοτεχνία τι μένει 102 κείμενα και ποσοστό 42,5 %, ενώ μέσα σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και κείμενα ήσσονος σημασίας, αποσπασματικά ή κείμενα που ως βασικό στόχο έχουν την εφαρμογή κάποιων γραμματικών φαινομένων και όπου το κείμενο δεν αντιμετωπίζεται καθόλου λογοτεχνικά, νοηματικά, εννοιολογικά.

6. Μέσα σ’ αυτά τα 102 κείμενα παρελαύνουν συνταγές μαγειρικής. Κείμενα-κουτσουλιές δύσοσμες-του τύπου: «Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο κι εμείς κρυφτήκαμε στο υπόγειο». (Γλώσσα Ε΄ Δημοτικού, α΄ τεύχος, σελ. 44-45).

Συνθέσεις κρανιοκενείς, προσβλητικές για πρόσωπα, σημαίες της εθνικής μας ιστορίας, όπως το βλακώδες με τις τρεις εικόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Κοκκινοσκουφίτσας και του Καραγκιόζη όπου κάποιο κακόγουστο απολειφάδι της νεοταξικής παράνοιας τους θέλει πρωταγωνιστές σε κοινή ιστορία. (Τετράδιο εργασιών Γλώσσας Στ΄ Δημοτικού, β΄ τεύχος, σελ. 39).

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Και μετά διαρρηγνύουμε τα ράκη μας για την γλωσσική παιδεία των νέων. Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες αυτής της γλωσσικής ανεπάρκειας είναι ότι προτρέπει σε πράξεις βίας, που θα μπορούσαν να αποφθεχθούν μόνο με λόγο. Πολλά παιδιά φτάνουν στην εξαλλοσύνη και την απελπισία ή δραπετεύουν έως εθισμού στον χαώδη κόσμο της εικονικής αυταπάτης και επικοινωνίας γιατί δεν μπορούν να εκφραστούν «πάρε τον λόγο του, δωσ’ μου το χέρι σου» θα πει ο Εμπειρίκος. Οι παλιοί οι παππούδες μας έλεγαν: «να ιδωθούμε», όταν είχαν καιρό να τα πουν. Να κοιταχτούν στα μάτια και να κουβεντιάσουν, ήσυχα και απλά. Αυτό είναι κοινωνία. «Καθ’ ότι αν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, δε αν ιδιάσωμεν ψευδόμεθα». Αληθής βίος είναι αυτός που κοινωνείς με τον άλλον. Ο ψεύτικος βίος είναι να ιδιωτεύσεις ή – με σύγχρονους όρους – όταν επικοινωνείς με λόγια του ή στον αέρα (Ηράκλειτος).

Ας το καταλάβουμε. Σήμερα το σχολείο καλλιεργεί το μίσος για το παρελθόν. Το φανερώνει αυτό η πολεμική κατά της Γλώσσας, της Ιστορίας και των Θρησκευτικών. Γκρεμίσαμε ασυλλόγιστα τις γέφυρες που μας φέρνουν στις ρίζες μας, την μόνη δύναμη που μπορεί να στηρίζει το ελληνικό έθνος στις μεγάλες δοκιμασίες του καιρού μας.

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-θεολόγος
Κιλκίς

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Ένα νέο είδος ανθρώπου έχει αναδυθεί τον τελευταίο καιρό: Ο μορφωμένος βάρβαρος

Μαθητὴς στὴν Βουλὴ τῶν Ἐφήβων βροντοφώναξε ὅτι ἡ «Μακεδονία εἶναι Ἑλληνικὴ» – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ὁ μαθητὴς Πέτρος Σιγκούδης βρέθηκε στὴν Βουλὴ τῶν Ἐφήβων καὶ σὲ ὁμιλία ποὺ πραγματοποίησε στὰ πλαίσια τοῦ θέματος «Δημοκρατία», στηλίτευσε τὴν προδοτικὴ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν τὴν ὁποία καὶ χαρακτήρισε ἀντιδημοκρατική. Σημείωσε πὼς εἴμαστε Ἕλληνες Πατριῶτες καὶ ὄχι φασίστες ὅπως ἀποκάλεσαν ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὴν προδοτικὴ συμφωνία καὶ ὅτι ἡ Μακεδονία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι Ἑλληνική! Ἡ ὁλομέλεια τῶν μαθητῶν τὸν καταχειροκρότησε..

 

ΠΗΓΗ

Πηγή: Μαθητὴς στὴν Βουλὴ τῶν Ἐφήβων βροντοφώναξε ὅτι ἡ «Μακεδονία εἶναι Ἑλληνικὴ» – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ

ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος Επίτιμος Δκτης της ΣΣΕ

-Όπως! όλα τα εθνικά μας θέματα, έτσι και ο Εθνικός μας Ύμνος, εμπεριέχει αγώνες, θυσίες, Μάχες, αίμα και λευτεριά και καταλήγει και αυτός, να συμβουλεύει τους ήρωες της Επανάστασης του 1821 με πόνο για το μεγάλο πρόβλημα της φυλής μας την Διχόνοια.

-Παρακάτω! το κείμενο σε γενικές γραμμές αναφέρεται στο Ιστορικό   περιεχόμενο του Εθνικού μας Ύμνου. Εκτιμώ ότι αξίζει τον κόπο ν’ αναμοχλεύσουμε στην μνήμη μας, κάποια θέματα που απετέλεσαν σταθμούς στην ηρωική Ιστορική πορεία της Πατρίδος μας.

– Ο Διονύσιος Σολωμός σε ηλικία 25 ετών, έγραψε ένα ποίημα με τίτλο: «Ύμνος στην Ελευθερία» κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 στην Ζάκυνθο. Αρχικά γράφτηκε στα Ιταλικά και στην συνέχεια τον Μάιο του 1823 στα Ελληνικά, σε μία περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης της Ελληνικής Επανάστασης. Το ποίημα αυτό του Διονυσίου Σολωμού, αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές. Το μέτρο είναι τροχαϊκό με εναλλαγές επτασύλλαβων και οκτασύλλαβων στίχων.

– Το εξαίρετο αυτό ποίημα του Σολωμού, ανάλογα με το περιεχόμενο των Στίχων του, αναφέρεται στα εξής:

α. Στίχοι (1-34): Ο ποιητής παρουσιάζει την Θεά ελευθερία, θυμίζει τα περασμένα μαρτύρια των Ελλήνων, την εξέγερση των σκλάβων, τον ενθουσιασμό και την χαρά των Ελλήνων. Καυτηριάζει επίσης την έχθρα των Ευρωπαϊκών ηγεμόνων, αλλά και την περιφρονητική αδιαφορία των Ελλήνων, για τα άθλια φιλοτουρκικά αισθήματα των ηγετών της Ευρώπης. Δειγματικά ένας από τους 34 στίχους:

Στίχος 2ος          Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά

και σας πρώτα ανδρειωμένη

χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!

β. Στίχοι (35-74): Εδώ! γενικά αναφέρεται στην μάχη της Τριπολιτσάς. Όπου! την 25η Σεπτ. 1821, οι δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων, υπό την Διοίκηση των · Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Παναγιώτη Γιατράκου και Χρήστου Αναγνωσταρά απελευθέρωσαν την Τρίπολη. Δειγματικά ένας από τους 39 στίχους:

Στίχος 35ος     Ιδού, εμπρός σου ο τοίχος στέκει

της άθλιας Τριπολιτσάς,

τώρα τρόμου αστροπελέκι

να της ρίψεις πιθυμάς.

γ. Στίχοι (75-87): Εδώ, περιγράφει ο ποιητής την Μάχη της Κορίνθου και την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια.

– Η Μάχη των Δερβενακίων την 26 Ιουλίου 1821 υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, γνωστή και ως Σφαγή του Δράμαλη, ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες που πραγματοποιήθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες και μεγάλη καταστροφή των Οθωμανικών Δυνάμεων, υπό τον αρχιστράτηγο Μαχμούτ Δράμαλη Πασά. Δειγματικά ένας από τους 17 στίχους:

Στίχος 77ος     Τρέχουν άρματα χιλιάδες

σαν το κύμα εις το γιαλό,

αλλ’ οι ανδρείοι παλλικαράδες

δεν ψηφούν τον Αριθμό.

δ. Στίχοι (88-122): Αναφέρεται, στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1822 και στον πνιγμό των Τούρκων στον ποταμό Αχελώο.

– Μετά την συντριβή των Ελληνικών Σωμάτων, όπου σκοτώθηκαν πολλοί Φιλέλληνες στην Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822), οι Τουρκικές Δυνάμεις, υπό την αρχιστρατηγία του Ομέρ Βρυώνη, κατευθύνονται προς την Δυτική Ελλάδα, ανασυντασσόμενες στο Βραχοχώρι (Αγρίνιο) και κινούνται προς το Μεσολόγγι.

– Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου έλαβε χώρα από την 25η Οκτ. 1822 μέχρι 31 Δεκ. 1822 κατά το αρχικό στάδιο του Απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων (1821-1829). Είναι ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Θα ακολουθήσουν βέβαια η Δεύτερη και η Τρίτη πολιορκία μέχρι τον Απρίλιο του 1826. Δειγματικά ένας από τους 24 στίχους:

Στίχος 93ος          Ποίοι ειν’ αυτοί που πλησιάζουν

με πολλή ποδοβολή

κι’ άρματα, άρματα ταράζουν;

επετάχτηκες εσύ!

ε. Στίχοι (123-138): Εδώ το ποίημα αναφέρεται στην πυρπόληση της Τουρκικής Ναυαρχίδας κοντά στην Τένεδο και στον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε΄.

– Μετά την Καταστροφή της Χίου από τους Τούρκου στις 30 Μαρτίου 1822, το Ελληνικό Ναυτικό θέλησε να πάρει εκδίκηση και αποφάσισε να προσβάλλει τον Τουρκικό Στόλο. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε μία αρμάδα πλοίων, με 29 Υδραϊκά υπό τον Ανδρέα Μιαούλη και 16 Ψαριανά υπό τον Ανδρέα Χατζηαναργύρου. Τα ελληνικά πλοία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρά περί τα τέλη Απριλίου του 1822 και έψαχναν την ευκαιρία.

– Ο Κων/νος Κανάρης, Ψαριανός την καταγωγή, διψούσε κι αυτός να εκδικηθεί τον Τούρκο Ναύαρχο.

– Όταν ο Ελληνικός Στόλος βρήκε την ευκαιρία και αιφνιδίασε τους Τούρκους, ο Κανάρης ήταν μαζί με τον Μιαούλη.

Τα ξημερώματα 7 Ιουνίου 1822, πλησίασαν τα εχθρικά πλοία. Η Ναυαρχίδα ήταν φωταγωγημένη, καθώς οι Τούρκοι γιόρταζαν το Ραμαζάνι. Ο Κανάρης τότε πήγε από την μεριά που φυσούσε ο άνεμος

και κόλλησε το δικό του Μπουρλότο στην Ναυαρχίδα. Το κτύπημα ήταν συντριπτικό, μέσα σε λίγα λεπτά, οι φλόγες έζωσαν το πλωτό μεγαθήριο. Ελάχιστοι διεσώθηκαν και το πλοίο κατεστράφη.

– Η πυρπόληση της Τουρκικής Ναυαρχίδας από τον Κανάρη είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές επιτυχίες και θαρραλέα επιτεύγματα των Ελλήνων αγωνιστών της Επανάστασης του 1821.

– Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ γεννήθηκε στην Δημητσάνα το 1746. Διετέλεσε τρεις φορές Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1797-1798, 1806-1808 και 1818-1821). Αναγνωρίσθηκε ως Εθνομάρτυρας, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο, τιμώντας την μνήμη του στις 10 Απριλίου, ημέρα του απαγχονισμού του από τους Τούρκους. Δειγματικά ένας από τους 15 στίχους:

Στίχος 132       Πνιγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοι

και δεν μνέσκει ένα κορμί

χαίρου, σκιά του Πατριάρχη,

που σε πέταξαν εκεί.

στ. Στίχοι (139-158): Στους στίχους αυτούς ο ποιητής παρακαλεί και συμβουλεύει τους αγωνιστές ν’ απαλλαγούν από την Διχόνοια και τελειώνοντας προτρέπει τους δυνατούς της Ευρώπης ν’ αφήσουν την Ελλάδα να ελευθερωθεί. Δειγματικά ένας από τους 19 στίχους:

Στίχος 144       Η Διχόνοια που βαστάει

ένα σκήπτρο η δολερή

καθενός χαμογελάει,

παρ’ το, λέγοντας και συ.

– Η φήμη του Ποιήματος αυτού του Σολωμού, ξεπέρασε γρήγορα τα όρια της Ζακύνθου. Το 1824 μεταφράστηκε μέρος του στα Αγγλικά και ολόκληρο στα Γαλλικά. Στον επαναστατημένο Ελληνικό χώρο δημοσιεύθηκε τον ίδιο χρόνο στο Μεσολόγγι, στην εφημερίδα «Ελληνικά χρονικά». Θ’ ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις τον επόμενο χρόνο. Ενώ! στις 21 Οκτωβρίου του 1825 θα δημοσιευθεί και η πρώτη κριτική του ποιήματος από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, στην «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» του Ναυπλίου.

– Το 1830 ο «Ύμνος στην Ελευθερία», μελοποιήθηκε αρχικά από τον Κερκυραίο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο για τετράφωνη ανδρική χορωδία και ακουγόταν με ενθουσιασμό σε Εθνικές εορτές στα Επτάνησα.

– Το 1844 ο Νικ. Μάντζαρος παρουσίασε μια νέα μορφή μελοποίησης του ποιήματός του και την υπέβαλε στον Βασιλιά Όθωνα, με την ελπίδα να γίνει ο «Εθνικός Ύμνος» της χώρας. Διότι! μέχρι τότε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος ήταν ο Βαυαρικός, η γνωστή μελωδία του Χάιντν, που ακόμη και σήμερα είναι ο Εθνικός ύμνος της Γερμανίας και της Αυστρίας. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή, αλλά το ποίημα ως σύνθεση βραβεύτηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.

– Το 1865, όταν ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ κατά την επίσκεψή του στην Κέρκυρα, άκουσε την εκδοχή της σύνθεσης του Νικ. Μάντζαρου, από την μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας, του έκαμε μεγάλη εντύπωση. Τότε, ακολούθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 4 Αυγούστου 1865, που το χαρακτήρισε

πλέον ως «Επίσημον Εθνικόν άσμα» και εντέλλετο η εκτέλεσή του σε όλες τις Εθνικές εορτές και Τελετές. Επίσης! ενημερώθηκαν οι ξένες Πρεσβείες, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία, στις περιπτώσεις αποδόσεως τιμών, προς τον Βασιλέα της Ελλάδος και την Ελληνική Σημαία. Από δε τις 18 Νοεμβρίου 1966, με την υπ’ αριθ. 6133 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου, καθιερώθηκε και ως Εθνικός Ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Ο Εθνικός μας Ύμνος, έχει ένα αιώνιο δίδαγμα, δείχνει τους αγώνες και τις θυσίες του γένους των Ελλήνων για ν’ αποκτήσουν την Ελευθερία τους, που πρέπει οι νεότεροι Έλληνες να μην ξεχνούν ποτέ!

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ

Ο αντάρτης που διέδωσε το δημοτικό τραγούδι στην Ευρώπη. Τραγουδούσε στη Μονμάρτη και στο Λονδίνο τα κλέφτικα και ξεσήκωσε ακόμη και τον βασιλιά Γεώργιο Α’ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Γνωστός σε όλα σχεδόν τα σαλόνια της Ευρώπης, τις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα ήταν ο καλλιτέχνης «Άραμις» ή «Ellin Aramis», όπως έγραφαν τα επισκεπτήριά του. Ένας λεβεντόκορμος και βαρύτονος ομορφάντρας Ηπειρώτης, ο οποίος έταξε σκοπό της ζωής του να διαδώσει στα πέρατα του πολιτισμένου κόσμου τα κλέφτικα και ποιμενικά τραγούδια. Τα τραγούδια του ξάφνιαζαν. Σκοποί εξωτικοί, αδροί και ξεκούραστοι, άσχετοι με τα ψεύτικα ποιμενικά και τις πολιτισμένες φλογέρες της γαλλικής εξοχής, προκαλούσαν το κοινό. Θρίαμβοι στο Παρίσι, κανονικές συναυλίες στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου, στη Νίκαια και το Μόντε Κάρλο και περιοδείες σε Τουρκία και Αίγυπτο. Ποιος ήταν όμως ο Έλληνας που έκανε τα ευρωπαϊκά σαλόνια και τον έλληνα βασιλιά Γεώργιο Α’ να χτυπούν παλαμάκια ακούγοντας τη «νεραντζούλα φουντωτή»;

Ο αντάρτης που έγινε πρεσβευτής της παραδοσιακής μουσικής

Εγκατέλειψε τις σπουδές του και πήρε τα βουνά με το αντάρτικο Σώμα του Σουλιώτη καπετάνιου Ζήκου Το πραγματικό του όνομα ήταν Περικλής Αραβαντινός και είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα το 1854. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Αραβαντινός, ήταν από τους τυχερούς Έλληνες που κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν μαθήματα στην Ακαδημία του Γκίλφορντ. Διευθυντής Ελληνικού Σχολείου στα Ιωάννινα, ασχολήθηκε με πάθος στη μελέτη της ιστορίας και της λαογραφίας. Τέσσερα παιδιά του ήρθαν στην Αθήνα και μεγαλούργησαν. Ο Σπυρίδων, Αρεοπαγίτης και αργότερα Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Κωνσταντίνος, τραπεζίτης και χρηματιστής και ο Αναστάσιος αργότερα καθηγητής Ιατρικής. Έκπληκτοι παρακολουθούσαν το 1879 τον εικοσιπεντάχρονο και μικρότερο αδελφό τους Περικλή να εγκαταλείπει τις σπουδές του, να ζώνεται τα άρματα και να παίρνει τα βουνά με το αντάρτικο Σώμα του Σουλιώτη καπετάνιου Ζήκου (Γάκη) Ζήκου. Από τα ακαρνανικά βουνά στο Ραδοβίτσι της Ηπείρου ο Περικλής απολάμβανε την ελεύθερη ζωή των ανταρτών και ενθουσιάζεται από τα κλέφτικα και τα ποιμενικά τραγούδια. Γυρνώντας στην Αθήνα δεν μπόρεσε να προσγειωθεί στα τετριμμένα. Είχε την κλεφτουριά στην ψυχή του. Ευγενής τυχοδιώκτης, βρέθηκε σε ωδεία της Ιταλίας, όπου γνώρισε και τη λαϊκή μουσική παράδοση διαφόρων λαών. Νέο όνειρο. Ο ανεκμετάλλευτος πλούτος της ελληνικής δημοτικής μούσας. Τότε έκανε το τραγούδι του εθνικό ζήτημα. Με τη βοήθεια του πρεσβευτή στο Λονδίνο, Ιωάννη Γεννάδιου –φορούσε κατάλευκη φουστανέλα στις επίσημες εκδηλώσεις– κατέπληξε το βρετανικό κοινό που αποθέωσε τον «Γέρο Δήμο». Ζαν Μωρεάς, Ιάκωβος Δαμαλάς και Σπύρος Σαμάρας υπήρξαν μερικοί από τους υποστηρικτές του. Ο τελευταίος μάλιστα του μελοποίησε και «Το Ρηνάκι», ένα από τα τραγούδια που είχε συγκεντρώσει στην πλούσια συλλογή του. Το κλέφτικο τραγούδι στην Ευρώπη Βεβαίως κατηγορήθηκε και αυτός για «αμπελοφιλοσοφική σοβαροφάνεια» και «διαθέσεις πατριδοκαπηλίας», όπως έγραψε ο Τ. Καλογερόπουλος. Όμως, ο Μανώλης Καλομοίρης υπήρξε ειλικρινής όταν δήλωνε πως σε μία από τις εκδηλώσεις του έλληνα Άραμι συγκλονίστηκε από το δημοτικό τραγούδι και πήρε καταλυτικές αποφάσεις για τη σταδιοδρομία του. Στην Αθήνα, εντυπωσιασμένοι οι θεατές βλέπουν τον αγαθό βασιλιά Γεώργιο να κάθεται στην πρώτη σειρά του Βασιλικού Θεάτρου. Χτυπώντας τα χέρια του επαναλαμβάνει την επωδό της «νεραντζούλας», χρωματίζοντας με την ξενική προφορά του:

«Και τες φάνηκε κοντέ Νεραντσούλα φοντωτέ»!

Λεβεντόγερος πια, σε ένα ελληνικό εστιατόριο της Μονμάρτης προσπαθούσε να τραγουδήσει το «Τι έχεις καημένε πλάτανε»! Καμάρωνε που κατόρθωσε να διαδώσει στην Ευρώπη το κλέφτικο τραγούδι των Ελλήνων. Η προσφορά και οι τοποθετήσεις του στα σπουδαιότερα συνέδρια της εποχής δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί. Όπως δεν βρέθηκαν οι πλουσιότατες συλλογές δημοτικών τραγουδιών που είχε συγκεντρώσει με επιστημονική επιμέλεια. Τουλάχιστον, ο ηπειρώτης αντάρτης κατόρθωσε να φυσήξει σε χιλιάδες ψυχές τη νοσταλγία του ελληνικού βουνού, όπως εύστοχα έγραψε ο Σπύρος Μελάς. Έφυγε από τη ζωή το 1932.

Πηγή: Μικρός Ρωμηός

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-antartis-poy-diedose-to-dimotiko-tragoydi-stin-eyropi-tragoydoyse-sti-monmarti-kai-sto-londino-ta-kleftika/

Πηγή: Ο αντάρτης που διέδωσε το δημοτικό τραγούδι στην Ευρώπη. Τραγουδούσε στη Μονμάρτη και στο Λονδίνο τα κλέφτικα και ξεσήκωσε ακόμη και τον βασιλιά Γεώργιο Α’ – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Συγκλονιστικό! Ήρωας γιατρός έσωσε μητέρα και παιδί στην Ιονία Οδό- Τους απεγκλώβισε από φλεγόμενο όχημα – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Καταβάλοντας μία ηρωϊκή προσπάθεια ο γιατρός, με γρήγορες και μεθοδικές κινήσεις απεγκλώβισε έγκαιρα από το φλεγόμενο αυτοκίνητο μητέρα και γιο.

Σωτήρια αποδείχθηκε η επέμβαση του Πατρινού γιατρού Νίκου Αναστασόπουλου για μια μητέρα και τον ανήλικο γιο της, όταν το όχημα που επέβαιναν εξετράπη της πορείας του και ανατράπηκε στην Ιόνια Οδό, λίγο έξω από την Αμφιλοχία, και άρχισε να τυλίγεται στις φλόγες.

Σύμφωνα με το dete.gr, ο διερχόμενος γιατρός, διευθυντής στο Κέντρο Υγείας Βάρδας, που ταξίδευε με την οικογένεια του για τις καλοκαιρινές διακοπές του, δεν το σκέφτηκε ούτε λεπτό. Ακινητοποίησε το δικό του αυτοκίνητο και αγνοώντας κάθε πιθανό για τον ίδιο κίνδυνο έτρεξε αμέσως στο αναποδογυρισμένο και φλεγόμενο όχημα για να βγάλει τους επιβαίνοντες απ’ αυτό.

Την ίδια ώρα φώναξε σε άλλο διερχόμενο οδηγό, που επίσης σταμάτησε στον τόπο του ατυχήματος, να πάρει από τη γυναίκα του (που είναι νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας») έναν πυροσβεστήρα και να βοηθήσει στο έργο της κατάσβεσης της φωτιάς στο αυτοκίνητο, που είχε ήδη εξαπλωθεί. Με γρήγορες και μεθοδικές κινήσεις και παρότι είχαν ανοίξει και οι αερόσακοι, ο γιατρός απεγκλώβισε έγκαιρα από το φλεγόμενο αυτοκίνητο μάνα και γιο, ενώ ζήτησε να ειδοποιηθεί το ΕΚΑΒ και να στείλει δύο ασθενοφόρα.

Μέχρι την έλευση τους πρόσφερε με τη συνδρομή της συζύγου του στους τραυματίες τις πρώτες βοήθειες, ενώ φρόντισε και για τη διακομιδή τους στο νοσοκομείο της Άρτας, βάζοντας σε προτεραιότητα το τραυματισμένο αγόρι. Όταν όλα πια είχαν πάει καλά και είχαν τελειώσει, ο Νίκος Αναστασόπουλος με ανακούφιση αλλά και με ικανοποίηση για τη σωτήρια επέμβαση του συνέχισε το ταξίδι του με την οικογένεια του για τον προορισμό των διακοπών τους στη Βόρεια Ελλάδα.

Πηγή: Συγκλονιστικό! Ήρωας γιατρός έσωσε μητέρα και παιδί στην Ιονία Οδό- Τους απεγκλώβισε από φλεγόμενο όχημα – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Μια πράξη αγάπης με πολλή ταπεινοφροσύνη

Το καροτσάκι με τον ανάπηρο.
Ο τ. Σύμβουλος της Επικρατείας και πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Μ. Χ. Στασινόπουλος διηγείται το εξής χαρακτηριστικό γεγονός:Ήταν στα φοβερά χρόνια της Κατοχής, γράφει. Είχα κατορθώσει από το Ηράκλειο της Αττικής όπου κατοικούσα, να φθάσω εν μέρει με ποδήλατο εν μέρει με τραμ, ως το Συμβούλιο της Επικρατείας εγκαίρως για την πρωινή συνεδρίασή μας. Έξω από τα Παλαιά Ανάκτορα, στη λεωφόρο Β. Σοφίας, διέκρινα στο απέναντι πεζοδρόμιο έναν γνωστό μου να κυλάει το καροτσάκι ενός αναπήρου πολέμου, για να το περάσει από τη μια μεριά του δρόμου στην άλλη. Ήταν ο συνάδελφός μου Δ.Μ. Δεν ήταν όμως και τόσο εύκολο να περάσει ανάμεσα στην κίνηση ιδίως στα στρατιωτικά αυτοκίνητα (σηματοδότες δεν υπήρχαν) και καθυστερούσε.
Όταν έφθασα στο γραφείο μου, ο συνάδελφός μου δεν είχε ακόμα φανεί. Η ώρα ενάρξεως της συνεδριάσεως είχε περάσει από αρκετά λεπτά κι ο τότε Πρόεδρος Π. Πουλίτσας δυσφορούσε πολύ. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η τήρηση της ώρας ενάρξεως ήταν παράδοση σταθερή… Η ώρα περνούσε, όταν κάποτε, φάνηκε ο συνάδελφος λαχανιασμένος.
-Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, είπε.
Ο Πρόεδρος τον υπεδέχθη σχεδόν θυμωμένος, σχεδόν τον επέπληξε για την καθυστέρηση, με ύφος αυστηρό, οφειλόμενο στον εκνευρισμό του.
Λοιπόν, ο συνάδελφός μου δεν απάντησε τίποτα. Εψιθύρισε μόνο και πάλι ένα «με συγχωρείτε», φόρεσε σιωπηλός την τήβεννό του και μπήκαμε στο ακροατήριο.
Εγώ παρηκολούθησα τη σκηνή χωρίς να παρέμβω. Η στιγμή ήταν ακατάλληλη μπροστά σε τόσους ανθρώπους. Αλλά κατά τη διάρκεια της συνεδριάσεως, εκοίταζα επίμονα τον συνάδελφό μου και τον εκαμάρωνα.
-Να, σκεπτόμουνα, η πραγματική, η ειλικρινά καλή πράξη. Άλλοι κάνουν κάτι καλό, και το διαλαλούν δυνατά. Αυτός εδώ ο άνθρωπος, έκαμε το καλό, πέρασε τον άγνωστο ανάπηρο στο δρόμο, άργησε, επετιμήθη για την αργοπορία και δεν αποκαλύπτει τίποτα. Τιμωρείται, λοιπόν, για το καλό που έκανε, και πάλι το κρατάει κρυφό. Αυτή είναι η τέλεια καλή πράξη.

(Σχόλια σε μικρά και μεγάλα γεγονότα, επιμέλεια Ι.Γ. Αλεξίου, Χριστιανική στέγη Καλαμάτας, σελ. 81-83)

http://www.sostis.gr

Πηγή: Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: Μια πράξη αγάπης με πολλή ταπεινοφροσύνη

Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: «Ηρωίδα Μάνα…»

Κάποια μέρα ο Θωμάς Έντισον επέστρεψε στο σπίτι του μ’ ένα σημείωμα που του έδωσε ο δάσκαλός του για τη μητέρα του.
Της το έδωσε λέγοντάς της:
“Να το δώσεις στη μητέρα σου”, μου είπε ο δάσκαλός μου.
Η μητέρα, αφού το διάβασε, βούρκωσε και δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό της. Ξαφνιασμένος ο μικρός Θωμάς ρώτησε τη μητέρα του τι έγραφε το σημείωμα.
Εκείνη του το διάβασε δυνατά:
«Ο γιος σας είναι ιδιοφυία. Το σχολείο είναι πολύ λίγο γι’ αυτόν. Δεν διαθέτουμε αρκετούς πόρους και καλούς δασκάλους, για να τον εκπαιδεύσουμε. Παρακαλούμε διδάξτε τον εσείς».

Μετά από πολλά χρόνια η μητέρα του Έντισον πέθανε. Εκείνος είχε γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες. Κάποια μέρα, καθώς έψαχνε ανάμεσα στα παλιά κειμήλια της οικογένειας, είδε ένα διπλωμένο χαρτί στη γωνιά ενός συρταριού του παλιού γραφείου.
Το πήρε, το ξεδίπλωσε και το διάβασε:
«Ο γιος σας είναι ψυχικά άρρωστος και δεν θα του επιτρέψουμε να ξανάρθει πλέον στο σχολείο» έγραφε το χαρτί. Ήταν το ίδιο εκείνο σημείωμα που του έδωσε ο δάσκαλός στο σχολείο, για να το δώσει στη μητέρα του!
Mετά το διάβασμά του ο Έντισον έκλαψε για ώρες και έγραψε στο ημερολόγιό του:
« Ο Θωμάς Έντισον του Άλβαρου ήταν ένα ψυχικά άρρωστο παιδί, το οποίο με τη βοήθεια της ηρωίδας μητέρας του έγινε ιδιοφυία του αιώνα»!!! .
Υ. Γ.
Μόνο αν έχουμε την αγάπη της μάνας όλοι μας, οι κοινωνίες θα προαχθούν, οι φυλακές θα κλείσουν, οι καρδιές θ’ ανθίσουν.
Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από την τρυφερότητα της μάνας. Αυτή την αγάπη πρέπει να χεις όχι μόνο για το κατά σάρκα παιδί σου, αλλά για όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου….
https://leimwnas.blogspot.com

Πηγή: Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών: «Ηρωίδα Μάνα…»

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης (Tραγούδια) (Video)

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Επιμέλεια –παρουσίαση της Ρ/Φ εκπομπής Χρήστος Τσακούμης.

Μετατροπή Ρ/Φ εκπομπής σε βίντεο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ.

Θα ακούσουμε δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στην ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ. H 29η Μαΐου 1453 υπήρξε η αποφράς ημέρα της Ανατολική Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Ρωμανίας (Βυζάντιο). Μια θλιβερή ημέρα του ελληνισμού. Η λαϊκή μούσα θρήνησε αυτό το τραγικό γεγονός, με αναρίθμητα τραγούδια.

Ακούγονται τα τραγούδια:

1. Τρία καράβια φεύγουνε

2. Αγιά Σοφιά μοιρολογά

3. Γιατί πουλί μ΄δεν κελαηδείς

4. Θέλω ν΄ανέβω σε βουνό

Μια εκπομπή από την ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ του Ρ/Φ της Εκκλησίας της Ελλάδος (28-05-2006).

Ελληνορθοδοξία, το μόνιμον πρόβλημα των Δυτικών

Ὁ Ἑλληνισμός ἡττᾶται μόνον μέ Ἐφιάλτας
Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΜΕΓΑΛΟ σάλο προκάλεσε πρίν ἀπό κάποια χρόνια ἡ γνωστή δήλωση τοῦ κ. Χένρυ Κίσιγκερ, πρώηνὙπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, γιά τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ νά τιθασευθῆ ὁ Ἑλληνισμός.

Σημασία ὅμως ἔχει ὅτι μέ τήν δήλωσή του ὁ κ. Κ. διετύπωσε μέ ἄλλο τρόπο κάτι, πού εἶχε συλλάβει ὁ συμπατριώτης του Γιάκομπ Φιλίπ Φαλλμεράγερ (1790-1861) στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος…

Ὁ τελευταῖος ἀπό τον Ἰούλιο τοῦ 1840 ὥς τον Μάϊο τοῦ 1842 ταξίδευσε σέ πολλά μέρη τῆς “καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς”, μεταξύ τῶν ὁποίων συμπεριέλαβε καί το Ἅγιον Ὄρος.

Στη σειρά “FRAGMENTE AUS DEM ORIENT” (1845) ἐκθέτει τίς ἐντυπώσεις του καί πολλές σημαντικές θέσεις, πού ἄμεσα μᾶς ἐνδιαφέρουν. Μιλώντας γιά τό ἍγιονὌρος, ἀναφέρεται στή νοερά προσευχή, τον “λατινέλληνα” Βαρλαάμ τόν Καλαβρό, τήν ἡσυχαστική κίνηση τοῦ 14ου αἰῶνος, τήν Ἀθωνιάδα Σχολή καί τόν Εὐγένιο Βούλγαρη, γιά τόν ὁποῖο ἐκφράζεται μέ θαυμασμό (βλ.Ἀθανασίου Ε. Καραθανάση,ὉJ.PH. FALLMERAYER (1790-1861) καί οἱ ἀναμνήσεις του ἀπό το Ἅγιον Ὄρος καί την Θεσσαλονίκη, στήν: Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπ. Θεσσαλονίκης, τόμ. 11, 2006, σελ. 7-28. Σπουδαία μελέτη).

Ὁ γερμανός καθηγητής ἀναφέρεται καί στή σχέση τοῦ Ἑλληνισμοῦ με τήν Ὀρθοδοξία καί γράφει τά ἑξῆς, ὅπως παραθέτει τά λόγια του ὁ ἐκλεκτός συνάδελφος κ. Καραθανάσης: «Ἀπ᾽ ἔξω -ἄς τό θυμοῦνται αὐτό στην Εὐρώπη, ὅλες οἱ ἐπιθέσεις κατά τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, πού εἶναι ταυτόσημο μέ τό ἀνατολικό ὀρθόδοξο δόγμα, εἶναι μάταιη προσπάθεια. Ὁ κίνδυνος μπορεῖ νά εἶναι μ ό ν ο ἐ σ ω τ ε ρ ι κ ό ς…. (ἡ ἀραίωση δική μου).

Ὅλοι οἱ καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο ἐπιβουλευόμενοι τήν ἀκεραιότητα, ὕπαρξη καί ἱστορική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, γνωρίζουν καλά τήν ἀδιαίρετη, ἀλλά καί ἀσύγχυτη ἕνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τήν Ὀρθοδοξία, καί τό ἀδιάλυπο αὐτῆς τῆς ἑνώσεως. Καί τοῦτο, διότι ὁ Ἑλληνισμός, ὡς ἡ ὑπεροχότερη στήν ἱστορία συλλογική λυτρωτική ἀναζήτηση, καταξιώθηκε -κατά κάποιο τρόπο- ὡς ἀνθρώπινη φύση σέ μία θεανθρώπινη ἕνωση, τό θεῖο στοιχεῖο τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ὁ Χριστός, δηλαδή, ὡς ἔνσαρκη Παναλήθεια. Γνωρίζουν ἀκόμη ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ζωτική δύναμη τοῦ Ἑλληνισμοῦ στούς αἰῶνες, ὅπως ἔχει ἀποδείξει ἡ Ἱστορία, καί ὅτι εἶναι ἀδύνατο «ἀπ᾽ ἔξω» νά πληγεῖ ὁ Ἑλληνισμός. Αὐτό μπορεῖ νά γίνη ΜΟΝΟ «ἀπό μέσα». Ἀλλ᾽ αὐτό σημαίνει προδοσία, γιά την ὁποία χρειάζεται ἡ «πέμπτη φάλαγξ», ὅπως μᾶς διδάσκει -πάλι- ἡ Ἱστορία. Χωρίς Ἐφιάλτες δέν ἡττᾶται ὁ Ἑλληνισμός…

Αὐτό λοιπόν γνωρίζουν πολύ καλά οἱ ἐχθροί τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί γι᾽ αὐτό, ὅταν θελήσουν νά τόν πλήξουν, ὑπολογίζουν στούς πολυώνυμος Ἐφιάλτες μας. Κυρίως σέ ἐκείνους, πού διαθέτουν ἀξίωμα, οἰκονομική εὐρωστία καί δύναμη (πολιτική λ.χ.). Διότι ὅλοι αὐτοί, ὅπως τό ξαναζοῦμε στίς ἡμέρες μας, ταυτιζόμενοι δουλοπρεπῶς μέ τούς ὁποιουσδήποτε «Μήδους», τούς «ἀφήνουν νά διαβοῦνε». Καί αὐτό, διότι ἐνεργοῦν ὡς θύματα τῶν ἀνόμων φιλοδοξιῶν τους.

Οἱ «Ἐφιάλτες» εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπειλή γιά τό Ἔθνος μας, στή σχέση του μάλιστα μέ τή ζωτική του δύναμη, πού εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων μας. Καί αὐτό συμβαίνει, ὅταν με τούς τρόπους καί τά μέσα, πού διαθέτουν διαφθείρουν τούς Ἕλληνες, καθιστώντας μας ὄχι φορεῖς, ἀλλά ἀχθοφόρους τοῦ ἐνδόξου αὐτοῦ ὀνόματος. Ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους (1830), ὡς «προτεκτοράτου» τῶν Δυτικῶν Δυνάμεων, ὑπό μόνιμη κατοχή, οἱ Ξένοι ἐξουσίαζουν καί κατευθύνουν τήν Χώρα μας μέ ὄργανα τούς «Ἐφιάλτες» αὐτοῦ τοῦ τόπου.

Αὐτό ὑπό μία μόνο προϋπόθεση μπορεῖ νά ἀποφευχθεῖ: Ὅταν ΟΛΟΙ ἐνεργοῦμε -καί ἰδιαίτερα οἱ (πολιτικοί) Ἡγέτες μας- ὡς Ἕλληνες πρός τά ἔξω καί ὄχι ὡς Ξένοι στήν Ἑλλάδα. Αὐτή εἶναι ἡ αἰτία τῆς σημερινῆς κακοδαιμονίας μας.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 16/3/2012

http://thriskeftika.blogspot.com/2012/03/blog-post_7181.html
impantokratoros
& http://parratiritis.blogspot.com/2012/03/blog-post_9453.html

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/05/blog-post_439.html#more

Έκτακτο Παράρτημα: «Είμαστε Έλληνες»: μια ταινία μικρού μήκους που απέσπασε βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό

Όταν οι μαθητές μεγαλουργούν!
«Μια σταλιά» παιδιά,
(το πιο μικρό πάει Β’ Δημοτικού
και το πιο μεγάλο Γ΄ Γυμνασίου)
αποφάσισαν να καταθέσουν
σκέψεις, συναισθήματα, αξίες,
ολάκερο τον καημό της Ρωμιοσύνης του Πόντου


συμπυκνωμένο σε οκτώ λεπτά (!)
Έγραψαν σενάριο,
σκηνοθέτησαν,
υποδύθηκαν απαιτητικούς ρόλους,
έκαναν γυρίσματα
σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους …
Και το ‘φτιαξαν!
Με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών του σχολείου τους,
του Γυμνασίου Αμαρουσίου «Η Ελληνική Παιδεία».
Έστειλαν το φιλμάκι τους σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό
για τον Ποντιακό Ελληνισμό
και απέσπασαν το 3ο Βραβείο!
Δείτε το …
και αφήστε την καρδιά σας να χτυπήσει στους ρυθμούς των παιδιών
και το δάκρυ να κυλήσει ελεύθερα …
Όσο υπάρχουν τέτοια παιδιά,
όσο υπάρχουν τέτοιοι εκπαιδευτικοί,
όσο υπάρχουν τέτοια σχολεία,
υπάρχει ελπίδα! Υπ.

http://amfoterodexios.blogspot.com/2019/05/blog-post_20.html

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: «Είμαστε Έλληνες»: μια ταινία μικρού μήκους που απέσπασε βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό

Έκτακτο Παράρτημα: Μόνο το Βυζάντιο κατέβασε στη γη την ουράνια αρμονία

Το αληθινό Βυζάντιο – Η αρχοντική και βασιλική πολιτεία

Του Φώτη Κόντογλου

Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τὸ Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Παραμυθένιος κόσμος! […] Στὰ χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα πόλις» θὰ εἶχε μία ἐξωτικὴ καὶ ἀλλόκοτη μεγαλοπρέπεια. Χίλιοι κουμπέδες (τροῦλλοι) καταχρυσοὶ λαμποκοπούσανε μέσα στὴ βλογημένη αὐτὴ ἀφεντοπολιτεία. Στὴ μέση στεκότανε, σὰν ἥλιος, ἡ Ἁγιὰ Σοφιά, καὶ γύρω της ἤτανε σκορπισμένες οἱ ἄλλες ἐκκλησιὲς μὲ τοὺς χρυσοὺς κουμπέδες, σφαῖρες οὐράνιες, ποὺ λὲς καὶ γυρίζανε γύρω στὸν ἥλιο […]. Τὸ Σαββατόβραδο, κατὰ τὸ δειλινό, ἡ ἀτμόσφαιρα γέμιζε ἀπὸ τὴ γλυκειὰ βουὴ ποὺ κάνανε χιλιάδες καμπάνες καὶ ποὺ ἀνέβαινε σὰν ψαλμωδία ἀπάνω ἀπὸ τὴν ἁγιασμένη πολιτεία, ἀπὸ τὴ Νέα Σιὼν, «ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων». Πανηγυρικὴ μεγαλοπρέπεια! Μόνο τὸ Βυζάντιο κατέβασε στὴ γῆ τὴν οὐράνια ἁρμονία.

Γιὰ τοὺς Βυζαντινούς, ἡ πατρίδα τους ἤτανε ἡ Κιβωτὸς τῆς ἀληθινῆς θρησκείας, καὶ εἴχανε πόθο νὰ τραβήξουνε μέσα σ’ αὐτὴ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, καὶ νὰ τὰ σώσουνε φωτισμένα ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Εὐαγγελίου […]. Στὸ Βυζάντιο ἡ θρησκεία βασίλευε ἀπάνω σὲ ὅλα. Μὲ ὅλη τὴ ζωηρὴ δραστηριότητα ποὺ εἴχανε οἱ Βυζαντινοὶ στὰ ἐγκόσμια, ἡ σκέψη τους καὶ ἡ καρδιά τους ἤτανε πάντα γυρισμένη στὴν ἄλλη ζωή, στὴν αἰώνια ζωή […].

Ἀπάνω στὸ Βυζάντιο ἤτανε γραμμένος ὁ λόγος τοῦ Παύλου: «ὁ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω». Ὅλες οἱ καρδιές, ἀπὸ τὸν βασιλιὰ ὣς τὸν πιὸ φτωχὸ καντηλανάφτη ἢ βαρκάρη, ἢ στρατιώτη ἢ ξωχάρη, αὐτὰ τὰ λόγια εἴχανε μέσα.

Ἡ προσευχὴ ἤτανε ἡ ζωή τους. Καὶ ἡ τυπικὴ ἀκόμα εὐσέβεια σὲ κάποιους αὐτοκράτορες ἢ ἄρχοντες, δείχνει πὼς ὑποταζόντανε στὸν πνευματικὸ νόμο τῆς θρησκείας κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἤτανε σὲ θέση νὰ τὸν νοιώσουνε καὶ νὰ εὐφρανθοῦνε ἀπὸ τὴ γλυκύτητα «τοῦ ζῶντος ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μπορούσανε νὰ νικήσουνε τὴ φυσικὴ κακία τους, ἤτανε εὐλαβεῖς, ἕνα πρᾶγμα παράδοξο.

Ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς ἔκανε κάθε μέρα τὴν προσευχή του, καὶ στὸν πόλεμο φοροῦσε ἀπὸ μέσα, κάτω ἀπὸ τὸν θώρακά του ἕνα παλιοράσο τοῦ θείου του ἀσκητῆ Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ ποὺ εἶχε ἁγιάσει, γιὰ νὰ τὸν φυλάγει.

Ὁ Ἀλέξιος Κομνηνὸς ὅποτε ἤτανε νὰ πάγει σὲ καμμιὰ ἐκστρατεία, ἔβαζε τὰ πολεμικὰ σχέδιά του κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα, κι ὅλη τὴ νύχτα προσευχότανε γονατιστὸς ἀπάνω στὰ σκαλοπάτια τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὸ πρωὶ ἔπαιρνε τὸ σχέδιο ποὺ ἔβγαινε κάτω ἀπὸ τὸ σκέπασμα τῆς ἁγίας Τράπεζας, γιατί πίστευε πὼς τοῦ τὸ ἔδινε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ.

Ὁ Ἰωάννης Τσιμισκὴς γονάτιζε σὰν παιδὶ μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας παρακαλῶντας μὲ δάκρυα νὰ τοῦ δώσει ὁ Θεὸς ἕναν ἄγγελο φύλακα ποὺ νὰ τὸν φωτίζει κατὰ τὸν πόλεμο.

Ὅσο σφίγγεται τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, κι ὅσο ἡ ψυχὴ ὑποφέρνει καὶ πονᾶ, τόσο γυρίζει τὰ μάτια του κατὰ τὸν οὐρανό. Ὁ βασιλιᾶς Θεόδωρος Δοῦκας ὁ Λάσκαρις συνέθεσε τὸν Μέγαν Παρακλητικὸ Κανόνα στὴν Παναγία, ποὺ εἶναι γεμάτος ἀπὸ συντριβή, ταπείνωση καὶ πίστη. Ὁ Λέων ὁ Σοφὸς ἐποίησε τὰ ἐξαίσια Ἑωθινὰ ποὺ τὰ ψέλνουνε στὸν ὄρθρο κάθε Κυριακὴ καὶ ὁ γιός του Κωνσταντῖνος φιλοτέχνησε τὰ Ἐξαποστειλάρια. Κι ἄλλοι πολλοὶ βασιλιάδες ψέλνανε ἢ ὑμνογραφούσανε.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμιλίες ποὺ κάνανε στοὺς στρατιῶτες καὶ στὸν λαό, εἴχανε κι ἐκεῖνες ὕφος θρησκευτικὸ κι ἤτανε γεμάτες εὐλάβεια καὶ πίστη. Ὁ πικραμένος λόγος ποὺ ἔβγαλε ὁ τελευταῖος βασιλιᾶς τοῦ Βυζαντίου, Κωνσταντῖνος ὁ Παλαιολόγος, ἤτανε σὰν νεκρώσιμο τροπάρι. Τὸ Βυζάντιο εἶναι ἡ προεικόνιση ἀπάνω στὴ γῆ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὅσο ἤτανε δυνατὸ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀτέλεια μέσα στὸν κόσμο τῆς φθορᾶς.

Μυστικὰ Ἄνθη, Ἐκδόσεις Ἀδερφῶν Παπαδημητρίου, σ.93-98

https://simeiakairwn.wordpress.com 

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Μόνο το Βυζάντιο κατέβασε στη γη την ουράνια αρμονία

Έκτακτο Παράρτημα: Μια συγκλονιστική Φωτογραφία που έχει να μας διδάξει πολλά…

σχόλιο Γ.Θ : Να τους μοιάσουμε, αδέρφια…

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Μια συγκλονιστική Φωτογραφία που έχει να μας διδάξει πολλά…

Έκτακτο Παράρτημα: Ο Αθάνατος Αϊτός δε σε ξεχνά

 Πατριωτικά Ποιήματα του Μεγάλου Κωστή Παλαμά

Ὤ! Πόλη!

Ὤ! Πόλη! Ἐσὺ τοῦ πράσινου διθάλασσο ὅραμα,

Πατρίδα τῆς Πατρίδας μου, οἱ Σουλτάνοι

Σὲ ντρόπιασαν, ἐμάρανέ σε ὁ Ξεπεσμός.

Ὅμως ὁ Ἀθάνατος Ἀϊτὸς δὲ σὲ ξεχνάει.

Ἀπὸ Βοριᾶ, ἀπὸ Δύση κι ἀπ᾿ Ἀνατολή,

Ἀράδα κράδα δοξαστὴς ρηγάδων τροπαιοφόρων,

Γυρνάει τὶς νύχτες πρὸς ἐσὲ νὰ στάξει δάκρυα πύρινα.

Ἀπάνου ἀπ᾿ τοὺς τάφους τῶν Αὐτοκρατόρων.

——————–

Δόξα στὸ Μεσολόγγι
(1926, ἀπαγγέλθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ποιητή,
στὴν 100η ἐπέτειο τῆς Ἐξόδου στὸ Μεσολόγγι – ἀπόσπασμα)

Γῆ, τοὺς ξάστερους πάντοτε οὐρανούς μου

Κάθε λογῆς κόσμοι ἀστρικοὶ πλουμίζουν,

Ἄστρα ποὺ σβύνουν καὶ ποὺ πέφτουν, ἄστρα

Ποὺ τρεμοφέγγουν,

Πλανῆτες, φωτοσύγνεφα, κομῆτες,

Φῶτα χλωμὰ καὶ φῶτα θάμπωμα, ἥλιοι,

Πὲς τὰ μαργαριτάρια καὶ χρυσάφια,

Πὲς τὰ διαμάντια.

Μὰ ἐσύ, ρουμπίνι ἀπ᾿ τοὺς ἀχνοὺς δεμένο

Μαρτυρικῶν καὶ ἡρωικῶν αἱμάτων.

Στὸν οὐρανὸ τῆς πλάσης, καθὼς εἶναι τοῦ πόλου τὸ ἄστρο,

Τοῦ πόλου τὸ ἄστρο ἐσὺ στοὺς οὐρανούς μου

Τῆς Δόξας, δόξα, ὦ Γῆ! Τὸ Μισολόγγι:

Κι᾿ οἱ μὲ ὀνόματα μύρια γνωρισμένοι

Κόσμο μου ποὺ εἶναι

Κι᾿ οἱ ἀπὸ σπαθιοῦ καταχτητές, καὶ οἱ δάφνες

Τῶν πολεμάρχων οἱ αἱματοβαμμένες,

Κι᾿ οἱ Ἀλέξαντροι

Κι᾿ οἱ Ἑφτάλοφες καὶ οἱ Νίκες

Καὶ οἱ Σαλαμῖνες,

Καὶ μὲ τὶς ἱστορίες οἱ πολιτεῖες

Καὶ στόματα χρυσὰ καὶ οἱ Κυβερνῆτες

Κι᾿ οἱ Ἠράκλειτοι τοῦ Λόγου καὶ τῆς Τέχνης

παντοῦ κι᾿ οἱ Αἰσχύλοι,

Ἀνήμποροι ὅπως κι᾿ ἂν σταθοῦν μπροστά σου,

Καὶ σὲ μιᾶς τρίχας ἤσκιο νὰ θολώσουν

Τὴν ξεκομμένη ἀπ᾿ τοῦ Κυρίου τὴν ὄψη

Φεγγοβολιά σου.

Μισολόγγγι. Χαρὰ τῆς ἱστορίας,

Γῆ ἐπαγγελμένη. Πᾶνε ἑκατὸ χρόνια,

Κι᾿ ἂς πᾶνε. Ἡ θύμηση ἄχρονη μπροστά σου

Θὰ γονατίζει.

—————————————————

Ποίημα γιὰ τὸν Καραϊσκάκη

Ἀπό «.

Πόλεμος θἄρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου,
κορφή, γκρεμός· τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ
τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ᾿ στὴν ὑπνοφαντασιά μου
σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά.

Ὅσο κι ἂν ἔγερν᾿ ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου,
μὲ μάτια πρόσμενα ὑψωμένα ἐκστατικὰ
τὰ πρῶτα βόλια νὰ σφυρίξουνε στ᾿ αὐτιά μου
κ᾿ ἔνιωθα κάτι σὰ φτερὸ στὰ σωθικά.

Καὶ νά! ἀπὸ τοῦ βουνοῦ τὴν κορωμένη ράχη
δὲ χύμησε μουγγρίζοντας ἡ ἀντάρα ἡ μάχη.
Τὸ βουνὸ χρυσὴ σκάλα, κλέφτες καὶ κουρσάροι

τὴν κατεβαίνανε, καὶ σ᾿ ὅλους μέσα ποιός;
Ἕνας ξεχώριζε, τοῦ Γένους τὸ καμάρι,
τῆς Καλογριᾶς ὁ Γιός!

[«Τὰ δεκατετράστιχα»,
Ἅπαντα, τόμος 7ος, σ. 420, Ἀθήνα 1972]
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kwsths_palamas/poihmata.htm

via Έκτακτο Παράρτημα: Ο Αθάνατος Αϊτός δε σε ξεχνά

“Κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμός και αγάπη στα παιδιά!” ~~~ (αγ. Πορφύριος) | Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.

Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη.

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβου­λές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους.

Αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών.

Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.

  Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση, να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί.[…]

.

               Στην οικογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος απ’ την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Για ν’ απαλλαγούν τα παιδιά από διάφορα εσωτερικά προβλήματα, δεν είναι αρκετές οι συμβουλές, οι εξαναγκασμοί, η λογική κι οι απειλές. Μάλλον γίνονται χειρότερα. Η διόρθωση γίνεται με τον εξαγιασμό των γονέων.Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας. Η αγιότητα των γονέων απαλλάσσει τα παιδιά απ’ τα προβλήματα.

Τα παιδιά θέλουν κοντά τους ανθρώπους αγίους,  με πολλή αγάπη, που δεν θα τα φοβερίζουν, ούτε θα περιορίζονται στη διδασκαλία, αλλά θα δίδουν άγιο παράδειγμα και προσευχή. Να προσεύχεσθε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και ν’ αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες, να παίρνετε παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεσθε.

                Πολλές φορές οι γονείς, και κυρίως η μητέρα, πληγώνουν το παιδί γι’ αταξία που έκανε και το μαλώνουν υπερβολικά. Τότε αυτό πληγώνεται. Ακόμη κι αν δεν το μαλώσεις εξωτερικά και μέσα σου το μαλώσεις κι αγανακτήσεις ή το κοιτάξεις άγρια, το παιδί το καταλαβαίνει. Νομίζει ότι η μητέρα δεν το αγαπάει. Ρωτάει την μάνα:

                – Μ’ αγαπάεις, μαμά; – Ναι, παιδί μου.

                Αλλ’ αυτό δεν πείθεται. Έχει πληγωθεί. Η μητέρα το αγαπάει, θα το χαϊδέψει μετά, αλλ’ αυτό θα κάνει το κεφάλι πίσω. Δεν δέχεται το χάδι, το νομίζει υποκρισία, γιατί έχει πληγωθεί.

.

εδώ ολόκληρο το κεφάλαιο

από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. εκδ. Ι.Μονής Χρυσοπηγής, σ.416-421

.

Ας μας ενισχύουν οι ευχές του Αγίου και ας μας καθοδηγούν οι συμβουλές του στον αγώνα της ανατροφής των παιδιών μας…

via “Κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμός και αγάπη στα παιδιά!” ~~~ (αγ. Πορφύριος) | Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

«Μας χρειάζεται όλους η Ελλάδα. Πολεμιέται, πληγώνεται, την διαμελίζουν, την θέλουν στα μέτρα τους, υποταγμένη, αλυσοδεμένη πάλι…» | Σημεία Καιρών

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ: Χρόνια τώρα λέω και πιστεύω, τα ίδια πράγματα, αγαπημένοι μου «εχθροί»…

Απευθύνομαι για λίγο, σε όσους δεν συμφωνούν με όσα πιστεύω, όσα λέω, ή όσα κάνω.
Δεν αγαπάνε εμένα, δεν θέλουν την μουσική, τους στίχους μου και όλα όσα αντιπροσωπεύω και κατά καιρούς, δηλώνω.

Και με κατηγορούν.
Χρόνια τώρα.

Απευθύνομαι και σε όσους κατά καιρούς, μου φοράν, τα συνηθισμένα και τόσο βαρετά πια, «αυτοκόλλητα», εύκολης λύσεως και καθημερινής πια χρήσεως.

Γραφικός, δεξιός, φασίστας, ομοφοβικός, κοσμοκαλόγερος, χουντικός, βασιλικός, ατάλαντος και πολλά, πολλά άλλα, ών ουκ έστιν τέλος. 

Αμφισβητείτε καλοί μου, τις προθέσεις μου, κατηγορείτε τον τρόπο ζωής μου, ειρωνεύεστε τα πιστεύω μου, αποκλείετε με λύσσα, εμένα, την μουσική και τον λόγο μου.

Μα γιατί με παρεξηγείτε τόσο; 
Πιστέψτε με, δεν έχω τίποτε, εναντίον κανενός σας. 
Όλα τα ξεχνάω και βυθίζομαι στον « χώρο μυστικό» μου.
Εκεί λοιπόν, σάς αισθάνομαι αδέλφια μου.
Έλληνες.
Έλα όμως που εσείς, δι’ ακατανόητον λόγο, μου είστε λίγο, θυμωμένοι.
Δεν πειράζει όμως.

Κι ο αδελφός μου ο Γιώργος, μου θυμώνει καμιά φορά και τού θυμώνω, αλλά τον αγαπάω και με αγαπάει και τα βρίσκουμε, έστω και διαφωνώντας.

Κατ’ αρχάς, ως Χριστιανός, δεν δικαιούμαι και δεν θέλω ποτέ, να σας κρίνω.
Ούτε να «ταμπελοποιήσω» κανέναν σας.
Ούτε και θέλω να σας αλλάξω προς το «Χριστιανικότερον».
Δεν είναι δική μου δουλειά αυτή. Πιστέψτε όπου εσείς θέλετε.
Στον Βουδισμό, στην αρχαιολατρία, στον Ιεχωβά, στους Γιόγκι.
Στον κομμουνισμό, στον φασισμό, στον εωσφόρο, στους γκουρού και σε ότι άλλο βάζει ο νους, του κάθε ανθρώπου, ανά τούς αιώνες. 

Για μένα, ένας ειλικρινής βουδιστής πχ, που με συνέπεια και αγάπη μένει πιστός σ’ αυτό που ξέρει, είναι κοντά στον Χριστό, όσο κι’ ένας πιστός Χριστιανός.
Και πώς να ξέρω εγώ, αν ο σημερινός «αναρχικός»
(Τι λέξη κι’ αυτή; Τόσο κοντινή στον Άναρχο), δεν είναι εν δυνάμει, ο αυριανός Άγιος;

Ή και το ανάποδο.
Ότι ο σημερινός «Χριστιανός», δεν θα ΄ναι ο αυριανός δολοφόνος;

Αναγνωρείστε μου τουλάχιστον, τα εξής:
Χρόνια τώρα λέω και πιστεύω, τα ίδια πράγματα. 

Δεν σας είπα ποτέ ψέμματα για το ποιος είμαι, δεν επωφελήθηκα καμίας πολιτικής η άλλης καταστάσεως προς ίδιον όφελος
(Και πιστέψτε με, θα μου ήταν πανεύκολο και με όλα τα κόμματα).

Δεν έχω ποτέ δεχτεί να γίνω υπουργός, βουλευτής, παράγων, να μπω σε συμβούλια, κριτικές επιτροπές, διοικήσεις και άλλα εφήμερα οφίτσια.

Θα΄ταν μια καλή αρχή για μένα αυτή η αναγνώρισή σας, όχι για να δικαιωθώ, αλλά για να ξανασυνεννοηθούμε.

Να με καταλάβετε λίγο.
Τελικά για να ξανααγαπηθούμε.
Σαν συν- άνθρωποι.
Σαν συν – Έλληνες.

Μας χρειάζεται όλους η Ελλάδα. Πολεμιέται, πληγώνεται, την διαμελίζουν, την θέλουν στα μέτρα τους, υποταγμένη, αλυσοδεμένη πάλι.
Και λέει, σαν μάννα.
Αχ! γιατί τα παιδιά μου να είναι χωρισμένα, τσακωμένα, να μην μιλιούνται;
Αλήθεια γιατί; 

Ας αρχίσουμε με το εύκολο.
Την ομιλία, τον διάλογο, την παραδοχή της μοναδικής προσωπικότητας του άλλου.
Και περνάμε μετά, σ’ αυτά πού διαφωνούμε.
Πίστη, ιδεολογία, τρόπο ζωής, συμπεριφορές, μετά θάνατον ζωή, προσωπική γαλήνη, ευτυχία και όσα κατά καιρούς, απασχολούν, κάθε λογικό άνθρωπο.

Κι ίσως τότε, μας ακολουθήσουν κι’ οι πολιτικοί μας και μάθουν να μιλάνε ώρες ατέλειωτες μεταξύ τους, για τον ευλογημένο κοινό σκοπό.
Την αληθινή αποστολή τους.
Τον λόγο που υπάρχουν και απολαμβάνουν όλα όσα, ο απλός λαός στερείται. 
Δηλαδή, το καλό της χώρας τους και των ανθρώπων της, πάνω απ’ όλα και όλους.
Και κυρίως πάνω από τον εαυτό τους.

Σας καλώ λοιπόν, στον χώρο του ονείρου, της γλυκιάς φαντασίας, αλλά και μιας πραγματικότητας που χρόνια τώρα ονειρεύομαι, αγαπημένοι μου «εχθροί», να τα βρούμε, από την μεριά του ο καθένας και άντε, να πιούμε κι’ ένα καφεδάκι.

Νομίζω ότι θα΄χουμε πολλά να πούμε και να μάθουμε, ο ένας από τον άλλον.
Άσε που ίσως και να γελάσουμε επιτέλους λίγο…

* η αρχική ανάρτηση: Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL)

http://amfoterodexios.blogspot.com

via «Μας χρειάζεται όλους η Ελλάδα. Πολεμιέται, πληγώνεται, την διαμελίζουν, την θέλουν στα μέτρα τους, υποταγμένη, αλυσοδεμένη πάλι…» | Σημεία Καιρών

Ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της Ελληνικής Κύπρου – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Στις 6 Φεβρουαρίου 1956 οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με τον Αγγλικό στρατό και η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου.

Την επομένη, 7 Φεβρουαρίου 1956, μαθητές του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού .Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρά εναντίον των μαθητών.

Κατά την αποχώρηση, Άγγλος στρατιώτης στόχευσε και πυροβόλησε τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς.

Ο Πετράκης προχώρησε δέκα βήματα περίπου, φώναξε “ζήτω η ένωση” και έπεσε.

Ήταν ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της Ελληνικής Κύπρου.

 

via Ο πρώτος μαθητής που το αίμα του πότισε τη γη της Ελληνικής Κύπρου – Pentapostagma.gr : Pentapostagma.gr

Ελληνας σημαινει να εχεις την Ελλαδα στην καρδια σου…!!! | Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Υπαρχει ενα μεγαλο ψεμα….!!!!
Εχω ακουσει παρα πολλες φορες στην τηλεοραση την ατακα οτι «κανενας δεν ειναι περισσοτερο Ελληνας απο καποιον αλλο….κανενας δεν
ειναι περισσοτερο πατριωτης απο τον διπλανο του…..»

Λαθος κυριοι…..!!!

Φυσικα και υπαρχουν Ελληνες που ειναι περισσοτερο Ελληνες απο καποιους αλλους και φυσικα υπαρχουν καποιοι περισσοτερο πατριωτες απο καποιους αλλους….!!!

Ειναι δυνατον στο ισοζυγιο του πατριωτισμου να
ειναι το ιδιο ο Παπαφλεσσας που πεθανε με την Ελληνικη σημαια διπλα του…. με τον Παγκαλο που ελεγε το ιεροτερο συμβολο των Ελληνων …»ενα πανι»…?

Ειναι δυνατον να ειναι το ιδιο Ελληνας ο Κωνσταντινος Κουκιδης που πηδηξε απο την Ακροπολη με την Ελληνικη σημαια αγκαλια…..με τους αναρχικους που καινε την γαλανολευκη και ηδονιζονται?

Ειναι δυνατον να ειναι το ιδιο Ελληνιδα η Κυρα της Ρω που πεθανε φυλαγοντας Θερμοπυλες και δακρυζοντας με την επαρση της Ελληνικης σημαιας που εκανε καθημερινα……με την Ρεπουση που οταν ακουει Ελλαδα και εθνος βγαζει σπυρακια?

Οχι Ελληνες δεν ειναι ΔΥΝΑΤΟΝ…..!!!

Ελληνας σημαινει να πεθαινεις για την πατριδα σου και να χαμογελας κοροιδευοντας τον θανατο…

Ίτσιος Δημήτριος, Λοχίας πεζικού

Ελληνας σημαινει να μην προσκυνας κανενα….

Ελληνας σημαινει οτι πιστευεις στον ενα και μοναδικο τριαδικο θεο

Ελληνας σημαινει οτι τιμας τους γονεις και την οικογενεια….

Ελληνας σημαινει τιμω τους προγονους μου

Ελληνας σημαινει να εισαι περηφανος για την πατριδα σου σε οποιο μερος του κοσμου και να εισαι

Μα πανω απο ολα Ελληνας σημαινει να εχεις την Ελλαδα στην καρδια σου….

SINOMOSIOLOGOS
sinomosiologos.blogspot.gr

via Ελληνας σημαινει να εχεις την Ελλαδα στην καρδια σου…!!! | Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ