Ποιός είναι από όλους αγαπητός; | Πεμπτουσία

Γιατί, πες μου, ποιός είναι από όλους αγαπητός; Εκείνος που συγχύζεται, που εξοργίζεται, που κάνει σαν θηρίο και συμπεριφέρεται έτσι προς τους άλλους που έχουν την ίδια μ’ αυτόν ανθρώπινη φύση, ή εκείνος που είναι πράος, γαλήνιος και ατάραχος σαν φιλόσοφος; Δεν μοιάζει ο δεύτερος με άγγελο και ο πρώτος ούτε καν με άνθρωπο; Γιατί ο μεν θυμώδης δεν μπορεί να συγκρατήσει ούτε τα δικά του πάθη, ενώ ο πράος ανέχεται και τα πάθη των άλλων. Ο θυμώδης δεν μπορεί να υποφέρει ούτε τον εαυτό του, ενώ ο πράος υπομένει και τα ελαττώματα του άλλου. Ο ένας είναι ναυαγός, ενώ ο άλλος πλέει με ασφάλεια, γιατί το πλοίο της ζωής του το οδηγεί πάντοτε ούριος άνεμος, γιατί δεν αφήνει τον άνεμο του θυμού να πέσει πάνω στα πανιά και να ανατρέψει το σκάφος της ψυχής του, αλλά αφού φυσήξει κάποια λεπτή και δροσερή αύρα, η πνοή δηλαδή της ανεξικακίας, τον οδηγεί με πολλή ησυχία στο λιμάνι της ατάραχης και φιλοσοφημένης ζωής.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

via Ποιός είναι από όλους αγαπητός; | Πεμπτουσία

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ: ΑΠΑΝΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (Σε μορφή pdf)

ΑΠΑΝΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (Σε μορφή pdf)

 

ΑΠΑΝΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (Σε μορφή pdf)

ΤΟΜΟΣ 1: ΠΕΡΙ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Α’-Ε’

ΤΟΜΟΣ 2: ΚΑΤΑ ΑΝΟΜΟΙΩΝ- ΠΕΡΙ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟΥ, ΛΟΓΟΣ ΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 2: ΚΑΤΑ ΑΝΟΜΟΙΩΝ- ΠΕΡΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ, ΛΟΓΟΙ Ζ’-ΙΒ’

ΤΟΜΟΣ 3: ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΩΝ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΤΟΜΟΣ 3: ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΒΑΒΥΛΑΝ, ΚΑΤΑ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ Α’

ΤΟΜΟΣ 4: ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΒΑΒΥΛΑΝ, ΚΑΤΑ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ Β’

ΤΟΜΟΣ 4: ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Α’-Δ’

ΤΟΜΟΣ 5: ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Ε’-Η’

ΤΟΜΟΣ 6: ΠΕΡΙ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ Α’-ΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 7: ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ Α’-Η’

ΤΟΜΟΣ 8: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ ΣΥΝΕΙΣΑΚΤΟΥΣ

ΤΟΜΟΣ 8: ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΑΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑΣ ΜΗ ΣΥΝΟΙΚΕΙΝ ΑΝΔΡΑΣΙΝ

ΤΟΜΟΣ 8: ΕΙΣ ΝΕΩΤΕΡΑΝ ΧΗΡΕΥΣΑΣΑΝ

ΤΟΜΟΣ 8: ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΝΔΡΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 9: ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-Ζ’

ΤΟΜΟΣ 10: ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΟΜΙΛΙΑΙ Η’-Θ’

ΤΟΜΟΣ 10: ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ Θ’-ΙΒ’

ΤΟΜΟΣ 10: ΕΙΣ ΕΥΤΡΟΠΙΟΝ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 11: ΕΙΣ ΘΕΟΔΩΡΟΝ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 11: ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΥ

ΤΟΜΟΣ 12: ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 12: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟΝ ΒΙΟΝ Α’

ΤΟΜΟΣ 13: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟΝ ΒΙΟΝ Β’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 14: ΛΟΓΟΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΚΑΛΑΝΔΑΙΣ

ΤΟΜΟΣ 14: ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟΝ Α’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 15: ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟΝ Δ’-Ζ’

ΤΟΜΟΣ 16: ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ Α’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 17: ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ Δ’-Θ’

ΤΟΜΟΣ 18: ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ Ι’-ΙΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 19: ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΙΖ’-ΚΑ’

ΤΟΜΟΣ 20: ΠΕΡΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ

ΤΟΜΟΣ 20: ΠΕΡΙ ΜΗ ΚΟΙΝΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ

ΤΟΜΟΣ 20: ΠΕΡΙ ΜΗ ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΕΧΘΡΩΝ

ΤΟΜΟΣ 20: ΟΜΙΛΙΑ ΛΕΧΘΕΙΣΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 20: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΤΟΜΟΣ 20: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΓΟΤΘΟΥΣ

ΤΟΜΟΣ 20: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΠΑΛΑΙΑΣ ΠΕΤΡΑΣ

ΤΟΜΟΣ 21: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Α’

ΤΟΜΟΣ 22: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Β’

ΤΟΜΟΣ 23: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΤΟΜΟΣ 24: ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΑΥΤΩΝ

ΤΟΜΟΣ 24: ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΕΑΖΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ

ΤΟΜΟΣ 24: ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ Α’-Ζ’

ΤΟΜΟΣ 25: ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΗ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑ

ΤΟΜΟΣ 25: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΘΕΝΤΑΣ

ΤΟΜΟΣ 26: ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ Α’

ΤΟΜΟΣ 26: ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΤΟΜΟΣ 26: ΟΤΑΝ ΗΛΘΕΝ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ

ΤΟΜΟΣ 27: ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ Β’

ΤΟΜΟΣ 28: ΠΡΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΟΝ ΛΟΓΟΙ Α’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 29: ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

ΤΟΜΟΣ 29: ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΝ

ΤΟΜΟΣ 29: ΟΤΕ ΗΛΘΕΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 29: ΕΠΑΝΕΛΘΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΣ ΕΞΟΡΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 29: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΤΟΜΟΣ 29: ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

ΤΟΜΟΣ 29: ΠΑΤΕΡ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ

ΤΟΜΟΣ 30: ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Α’-Δ’

ΤΟΜΟΣ 30: ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΟΥ

ΤΟΜΟΣ 31: ΠΕΡΙ ΑΝΝΗΣ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-Ε’

ΤΟΜΟΣ 31: ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 32: ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΤΟΜΟΣ 32: Ο ΠΕΤΡΟΣ ΕΙΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝ

ΤΟΜΟΣ 32: ΟΤΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ

ΤΟΜΟΣ 32: ΟΤΙ ΕΚ ΡΑΘΥΜΙΑΣ Η ΚΑΚΙΑ

ΤΟΜΟΣ 32: ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΝ ΛΑΖΑΡΟΝ

ΤΟΜΟΣ 32: Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΤΟΜΟΣ 33: ΠΕΡΙ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΔΑΜ

ΤΟΜΟΣ 33: ΠΕΡΙ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΤΟΜΟΣ 33: «ΠΑΥΛΟΣ ΚΛΗΤΟΣ…»

ΤΟΜΟΣ 33: «ΕΓΩ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ…»

ΤΟΜΟΣ 33: «Ο ΜΕΝ ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΣ…»

ΤΟΜΟΣ 33: «Ο ΠΑΤΗΡ ΜΟΥ ΕΩΣ ΑΡΤΙ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ…»

ΤΟΜΟΣ 34: ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΖΙΑΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-ΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 34: «ΚΥΡΙΕ ΟΥΧΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…»

ΤΟΜΟΣ 34: Η ΘΛΙΨΙΣ ΑΠΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗΝ

ΤΟΜΟΣ 35: ΧΑΙΡΕΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΥΛΑΝ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 35: ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΘΕΣΜΟΝ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ Α’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 36: Η ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 36: ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

ΤΟΜΟΣ 36: ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΝΕΦΕΛΗΝ

ΤΟΜΟΣ 36: ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

ΤΟΜΟΣ 37: ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ Α’-Γ’

ΤΟΜΟΣ 37: «ΕΑΝ ΠΕΙΝΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ…»

ΤΟΜΟΣ 37: ΠΕΡΙ ΧΗΡΕΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 38: ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

ΤΟΜΟΣ 38: ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΟΔΩΡΟΝ

ΤΟΜΟΣ 38: ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

ΤΟΜΟΣ 38: «ΟΦΕΛΟΝ ΑΝΕΙΧΕΣΘΕ ΜΟΥ…»

ΤΟΜΟΣ 38: ΠΕΡΙ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΤΟΜΟΣ 38: «ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΦ’ ΕΑΥΤΟΥ ΠΟΙΕΙ Ο ΥΙΟΣ…»

ΤΟΜΟΣ 38: «ΕΝ ΕΣΧΑΤΑΙΣ ΗΜΕΡΑΙΣ ΕΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙΡΟΙ ΧΑΛΕΠΟΙ»

ΤΟΜΟΣ 39: ΠΕΡΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ Α’-Ε’

ΤΟΜΟΣ 39: ΠΕΡΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ Ή ΚΑΤΑ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ ΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 39: ΕΙΣ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ

ΤΟΜΟΣ 39: ΠΕΡΙ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

ΤΟΜΟΣ 39: ΕΠΙΣΤΕΥΣΑ ΔΙ’ Ο ΕΛΑΛΗΣΑ

ΤΟΜΟΣ 39: ΔΕΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ…

ΤΟΜΟΣ 40: ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ 41: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-Ζ’

ΤΟΜΟΣ 42: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Η’-ΙΔ’

ΤΟΜΟΣ 43: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΙΕ’-ΙΘ’

ΤΟΜΟΣ 44: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Κ’-ΚΔ’

ΤΟΜΟΣ 45: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΕ’-ΚΘ’

ΤΟΜΟΣ 46: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Λ’-ΛΕ’

ΤΟΜΟΣ 47: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΛΣΤ’-ΜΑ’

ΤΟΜΟΣ 48: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΜΒ’-ΜΖ’

ΤΟΜΟΣ 49: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΜΗ’-ΝΕ’

ΤΟΜΟΣ 50: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΝΣΤ’-ΞΑ’

ΤΟΜΟΣ 51: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΞΒ’-ΞΖ’

ΤΟΜΟΣ 52: ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ, ΛΟΓΟΙ Α’-Θ’

ΤΟΜΟΣ 53: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ Γ’-Ζ’

ΤΟΜΟΣ 54: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ Η’-ΙΒ’

ΤΟΜΟΣ 54: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΨΑΛΜΟΝ ΜΑ’

ΤΟΜΟΣ 55: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΜΓ’-ΜΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 56: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΜΖ’-ΜΘ’

ΤΟΜΟΣ 56: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΨΑΛΜΟΝ ΡΗ’

ΤΟΜΟΣ 57: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΘ’-ΡΙΕ’

ΤΟΜΟΣ 58: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΙΣΤ’-ΡΙΖ’

ΤΟΜΟΣ 58: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΙΘ’-ΡΚΘ’

ΤΟΜΟΣ 59: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΛ’-ΡΛΗ’

ΤΟΜΟΣ 60: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΛΘ’-ΡΜΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 61: ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΡΜΖ’-ΡΝ’

ΤΟΜΟΣ 61: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΣΑΪΑΝ Α’-Β’

ΤΟΜΟΣ 62: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΣΑΪΑΝ Γ’-Η’

ΤΟΜΟΣ 63: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-ΙΒ’

ΤΟΜΟΣ 64: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΙΓ’-ΚΓ’

ΤΟΜΟΣ 65: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΔ’-ΛΣΤ’

ΤΟΜΟΣ 66: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΛΖ’-ΝΑ’

ΤΟΜΟΣ 67: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΝΒ’-ΞΔ’

ΤΟΜΟΣ 68: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΞΕ’-ΟΖ’

ΤΟΜΟΣ 69: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΟΗ’-?’

ΤΟΜΟΣ 70: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΤΟΜΟΣ 71: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-ΙΖ’

ΤΟΜΟΣ 72: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΙΗ’-ΛΕ’

ΤΟΜΟΣ 73: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΛΣΤ’-ΝΑ’

ΤΟΜΟΣ 74: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΝΒ’-Ο’

ΤΟΜΟΣ 75: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΟΑ’-ΠΗ’

ΤΟΜΟΣ 76: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ Α’-ΙΔ’

ΤΟΜΟΣ 77: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΙΕ’-ΚΖ’ (ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ)

ΤΟΜΟΣ 78: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΗ’-ΜΑ’

ΤΟΜΟΣ 79: ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΟΜΙΛΙΑΙ ΜΒ’-ΝΕ’

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

ΤΟΜΟΣ 77: Απουσιάζει ο τόμος 77 ΤΟΜΟΣ 79: λείπουν οι σελίδες 50-51, 54-55, 58-59, 62-63 λόγω τυπογραφικού λάθους

http://users.sch.gr/aiasgr/Paterika_keimena

via ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ: ΑΠΑΝΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (Σε μορφή pdf)

Τι ευχαριστεί τον Θεό; | Πεμπτουσία

Τίποτε δεν ευχαριστεί τον Θεό τόσο πολύ, όσο το να μην ανταποδίδουμε κακό αντί κακού.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

via Τι ευχαριστεί τον Θεό; | Πεμπτουσία

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

View this document on Scribd

Ὁ πλούσιος δίνει λόγο γιά τήν ἐλεημοσύνη καί ὁ φτωχός γιά τήν ὑπομονή – Ρωμνιός

Kαι όχι μόνο ο πλούσιος , αλλά και ο φτωχός δίνει λόγο για την φτώχεια του∙ αν υπέμεινε την φτώχεια του γενναία και με ευχαρίστησι, αν δεν απελπίσθηκε ,αν δε δυσανασχέτησε, αν δεν κατηγόρησε την πρόνοια του Θεού, βλέποντας άλλον να ζη τρυφηλή και σπάταλη ζωή, ενώ τον εαυτό του να είναι μέσα στην στέρησι. Όπως δηλαδή ο πλούσιος δίνει λόγο για την ελεημοσύνη, έτσι και ο φτωχός δίνει λόγο για την υπομονή. Ή καλύτερα όχι μόνο για την υπομονή, αλλά και για την ελεημοσύνη την ίδια∙ διότι …

Πηγή: Ὁ πλούσιος δίνει λόγο γιά τήν ἐλεημοσύνη καί ὁ φτωχός γιά τήν ὑπομονή – Ρωμνιός

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ο χριστιανός μπορεί να λυπάται μόνο για δύο λόγους!

Σημεία Καιρών

~ Τη λύπη την έβαλε μέσα μας ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά, σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της ψυχής και του σώματος, αλλά για ν’ αποκομίζουμε απ’ αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 528 επιπλέον λέξεις

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» (ΑΧΕΛΩΟΣ TV 2015)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 24/02/15

ΜΑΚΑΡΙΖΟΜΕΝ ΣΕ, ΘΕΟΤΟΚΕ ΑΓΝΗ, ΚΑΙ ΤΙΜΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΣΟΥ ΚΟΙΜΗΣΙΝ

http://www.slideshare.net/VAGOS1985/ss-51361019

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: Αιώνια πρότυπα αγιότητας, ανθρωπιάς και παιδείας

 

  ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ:

Αιώνια πρότυπα αγιότητας, ανθρωπιάς και παιδείας

 Επιμέλεια: Μιχαήλ Χούλης, Θεολόγος

Η Εκκλησία μας τιμάει στις 30 Ιανουαρίου τους τρεις μεγάλους Ιεράρχες: Βασίλειο το Μέγα, Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιωάννη το Χρυσόστομο. Τους «τρεις μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος», που ορθόδοξα ερμήνευσαν το Ευαγγέλιο του Χριστού, διέδωσαν το λόγο της χάριτος, μελέτησαν τις ανθρώπινες επιστήμες σε μεγάλο βαθμό και πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα: Πνευματικά, προσωπικά, κοινωνικά, οικονομικά.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, γεννήθηκε στην Νεοκαισάρεια του Πόντου, το 330 μ.Χ., αλλά μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Προερχόταν από πολύτεκνη και αγία οικογένεια. Στην Κωνσταντινούπολη σπούδασε κοντά στον ξακουστό εθνικό φιλόσοφο Λιβάνιο. Οι σπουδές του συνεχίστηκαν στην Νικομήδεια και την Αθήνα, ενώ διέπρεψε και ως δικηγόρος για πέντε χρόνια στην Καισάρεια. Υπήρξε σοφός και πολυγραφότατος. Γνώριζε καλά κάθε επιστήμη της εποχής του. Βαπτίστηκε σε ηλικία 30 ετών, δημιούργησε τους κανόνες του κοινοβιακού μοναχισμού, ασκήτεψε παρά τον Ίρι ποταμό μαζί με τον Γρηγόριο το Ναζιανζηνό, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Ευσέβιο Καισαρείας, και μετά τον Μ. Αθανάσιο ήταν αυτός ο κύριος αντιμέτωπος των οπαδών του Αρείου, οι οποίοι ηρνούντο τη θεότητα του Χριστού. Πολέμησε τη φτώχια και αδικία, ευαισθητοποίησε τους πλουσίους υπέρ της φιλανθρωπίας (ιδιαίτερα στην μεγάλη πείνα του 367-368) και δημιούργησε τη Βασιλειάδα, μια πόλη-θαύμα ανθρωπιάς, δια της οποίας και μέσα στην οποία διαβίωναν και τρέφονταν 30.000 πεινασμένοι, ορφανοί, ηλικιωμένοι, ασθενείς και πονεμένοι άνθρωποι κάθε ηλικίας. Έτσι, η κοινωνική δράση ξεκίνησε
από την Εκκλησία και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από τα διάφορα κράτη. Στα 49 του χρόνια, μετά από ζωή εξαντλητικής νηστείας και προσφοράς, έφυγε για την άνω Ιερουσαλήμ, στα τέλη του 378 μ.Χ.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ, γεννήθηκε το 329 μ.Χ. σε ένα χωριό (Αριανζό) κοντά στην Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Ονομάστηκε «μέγας» και «Θεολόγος» για την μεγάλη του λογοτεχνική και εκκλησιαστική προσφορά, αλλά και για την αγιότητά του. Μας άφησε 408 ποιήματα, 18.000 περίπου στίχων, μεγάλης ποιότητας και μεγαλείου. Σπούδασε 13 ολόκληρα χρόνια (στην Καισάρεια Καππαδοκίας, στην Καισάρεια Παλαιστίνης, στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα), τη φιλολογία, τη φιλοσοφία, τα νομικά, την αριθμητική και γεωμετρία, τη μουσική. Έμεινε ιστορική η φιλία του με τον Μ. Βασίλειο, ο οποίος μάλιστα τον χειροτόνησε επίσκοπο Σασίμων στα 43 του χρόνια. Στον Ίρι ποταμό μελέτησε βαθειά τη φύση, τον εαυτό του, τα έργα του Ωριγένη και την Αγία Γραφή. Όταν η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει στα χέρια των Αρειανών, εκφώνησε 5 Θεολογικούς Λόγους που έμειναν στην ιστορία, αν και κινδύνευε η ζωή του από τις εχθρικές ενέργειες εναντίον του. Τα έβαλε ακόμη και με τους νόμους της εποχής του που μείωναν την αξία και την ισότητα των γυναικών, επειδή όπως κήρυττε, «άντρες οι νομοθετούντες, γι’ αυτό κατά των γυναικών η νομοθεσία». Όταν ορισμένοι ζήλεψαν τη δόξα του και τον φθόνησαν, δεν δίστασε να παραιτηθεί από αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως.

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, γεννήθηκε στην σπουδαία και ιερή πόλη Αντιόχεια της Συρίας μεταξύ 344 και 354 μ.Χ. Η μητέρα του, Ανθούσα, επιμελήθηκε πολύ συνετά την ανατροφή του μετά τον θάνατο του πατέρα του, όπως και ο Μ. Βασίλειος διέπρεψε με τη βοήθεια της σωστής ανατροφής της μητέρας του Εμμέλειας. Έγινε ο πιο σοφός της εποχής του, μόνασε στην Αντιόχεια, εξελίχθηκε σε ακαταπόνητο κοινωνικό εργάτη και μοναδικό εκκλησιαστικό ρήτορα. Καθημερινά συντηρούσε φιλανθρωπικά 3.000 άτομα, ενώ στην Κωνσταντινούπολη αργότερα 7.000! Σώζονται γύρω στις 1.000 ομιλίες του και τα έργα του στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής καλύπτουν πολλούς ογκώδεις τόμους. Αρχές του 398 μ.Χ. χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Επειδή ήταν σταθερός και ευθύς στις απόψεις του, και δεν δίσταζε να ελέγχει προς πάσα κατεύθυνση, ενόχλησε θρησκευτικούς και πολιτικούς παράγοντες, καθώς και αρκετούς πλουσίους, τους οποίους έλεγχε για τη σκληρότητά τους. Κατάφεραν μάλιστα να καθαιρεθεί αντικανονικά, ενώ ο λαός τον προστάτεψε πολλές φορές για να μην πάθει το παραμικρό. Αν και επέστρεψε και αποκαταστάθηκε πανηγυρικά  από σύνοδο, εξορίστηκε εκ νέου, το 404 μ.Χ. και υπέφερε καθ’ οδόν στα βάθη της Μ. Ασίας. Στα Κόμανα του Πόντου, το 407, στο ναό του Αγίου Βασιλίσκου, κοινώνησε για τελευταία φορά και παρέδωσε το πνεύμα του στον Χριστό που τόσο αγάπησε, με τα λόγια  «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

Ορισμένα ψήγματα στη συνέχεια από τη μοναδική τους διδασκαλία και δραστηριότητα, που συμπεριλαμβάνουν όλους τους τομείς των ανθρωπίνων θεμάτων και αναγκών, θεωρητικών και πρακτικών:

Τα τρία πάγχρυσα στόματα του Λόγου διδάσκουν την αρμονική συμβίωση των συζύγων, τη συγχωρητικότητα με σκοπό την καλή συνέχεια της οικογένειας, τον κίνδυνο παρεκτροπής των παιδιών σε συνθήκες διάλυσης του γάμου, την επιείκεια και πραότητα ανάμεσα στο ζευγάρι, την ισοτιμία των φύλων. Δεν διστάζουν να καυτηριάζουν τους νόμους της εποχής τους, που δεν ήσαν πάντα δίκαιοι. Εκθειάζουν την προσφορά της μητέρας και την ομόνοια και φιλία που πρέπει να χαρακτηρίζει τα μέλη μέσα στην οικογένεια.

Η κοινωνικότητα ως παράδειγμα αντλείται και από την κατασκευή του σώματος. Όλα τα όργανα είναι αναγκαία και συνεργάζονται άψογα για να παράγεται καλό αποτέλεσμα. Η φιλία, η αγάπη και η ειρήνη είναι η γνήσια κοινωνικότητα. Ιδιαίτερα η συνειδητοποίηση ότι είμαστε όλοι παιδιά ενός Πατέρα και ως εκ τούτου μεταξύ μας αδέλφια. Η «επίγεια Τριάδα», όπως ονόμασε ο Ιωάννης Μαυρόπους τους τρείς φωστήρες της οικουμένης, ακτινοβολούσε τον πάμφωτο ήλιο της δικαιοσύνης, τον Χριστό, και γι’ αυτό αποτελεί φωτεινό αρχέτυπο για τους νέους. Η αληθινή χαρά, διδάσκουν, είναι αποτέλεσμα πίστης και ένωσης με το Θεό, όχι στιγμιαίο συναίσθημα. 

Η θρησκευτικότητα είναι έμφυτη και κάθε άνθρωπος έχει μέσα του το «σπέρμα της Θεολογίας», αν και κάποιες φορές χωρίς να το γνωρίζει. Η πραγματική γνώση έρχεται με τα τρία εφόδια της Εκκλησίας: Το ιερό Ευαγγέλιο, το άγιο Δισκοπότηρο και τη συχνή θεία Κοινωνία και τα χωρίς όρια έργα αγάπης. Ενώ ο Νώε έσωσε μόνο την οικογένεια του από τον κατακλυσμό, ο απόστολος Παύλος, επειδή ήταν ενωμένος με τον Χριστό, με τη διδασκαλία και τις επιστολές του έσωσε όλη την οικουμένη. Η αγάπη είναι η περίληψη όλης της Αγίας Γραφής. Ξεπερνά σε αξία και αυτό το μαρτύριο. Άλλωστε οι απόστολοι ένεκα της αγάπης που είχαν μεταξύ τους κυρίευσαν τον κόσμο όλο και απέδειξαν έτσι την ανάγκη της υγιούς Θρησκείας και την ανάσταση του Κυρίου.   

Η εργασία πρέπει να ασκείται με επιμέλεια και προθυμία, με άμεμπτο τρόπο. Ο ίδιος ο Θεός εργάζεται ασταμάτητα και συνέστησε την εργασία ήδη από τον παράδεισο, ενώ εξάλλου και ο Ιησούς Χριστός, πριν ξεκινήσει δημόσια το σωτήριο έργο Του, εργαζόταν ως ξυλουργός και τεχνίτης. Χωρίς θρησκευτική πίστη δεν αποκλείεται ο άνθρωπος να καταντήσει κάποτε αναξιόπιστος καί στην εργασία του. Δεν έχει δηλαδή ηθικά ερείσματα για να αντισταθεί στο κακό και την κατακρήμνιση των αρετών. Όλες οι χειρωνακτικές εργασίες είναι απόλυτα σεβαστές και θαυμαστές, όχι μόνο οι λεγόμενες ‘πνευματικές’, τονίζουν οι ακούραστοι και ιδιαίτερα φιλόπονοι χρυσοί ιεράρχες.      

Η ειρήνη είναι πολυτιμότατο αγαθό, γνώρισμα του χριστιανού, και για να δοθεί ως δώρο από ψηλά απαιτείται πίστη στο Θεό και αρετή. Την ειρήνη πολλοί επαινούν μα λίγοι στηρίζουν. Αποτέλεσμα της έλλειψής της οι πάμπολλοι πόλεμοι στην ιστορία, που θα είχαν αποφευχθεί αν όλοι αγαπούσαν και αγαπιόντουσαν, ενδυναμωμένοι από τον Παράκλητο.  

Για την αγωγή και παιδεία, διδάσκουν οι τρεις σοφοί θείοι παιδαγωγοί, ότι πρέπει να παρέχεται με μέτρο και, αφού γίνεται πρώτα κατανοητή, τότε να παρέχεται στη συνέχεια και νέα γνωσιολογική και ανθρωπιστική τροφή. Οι νέοι είναι σαν τα χρυσά αγάλματα και τους πρέπει φροντίδα και ισόρροπη αγωγή. Η σωστή αγωγή αποτρέπει εξάλλου την παγκόσμια αναταραχή και την αναρχία. Οι εκπαιδευτικοί είναι αναγκαίο να πληρώνονται καλά για να είναι απερίσπαστοι στο λειτούργημά τους. Τους ανάξιους γονείς αποκαλούν παιδοκτόνους. Ελέγχουν άλλωστε και τους αμαθείς δασκάλους. Για την παραμέληση της αγωγής έχουν μεγάλη ευθύνη οι συντελεστές και υπεύθυνοι της αγωγής. Βασικό για τους νέους είναι το φωτεινό παράδειγμα του παιδαγωγού. Επειδή τα αρχέτυπα έχουν εξαφανιστεί γι’ αυτό και οι νέοι δεν γίνονται θαυμαστοί, πολύ εύστοχα επισημαίνουν. Η αγάπη είναι απαραίτητη στην παιδεία, που οφείλει να είναι ελεύθερη και όχι καταπιεστική. Η παιδεία πρέπει να δίνεται με επιστημονικό τρόπο και με ευσπλαχνία. Συνιστούν τον διάλογο που μειώνει το χάσμα των γενεών. Η καλοσύνη, η σύνεση και η ήρεμη φωνή αποδιώχνουν την φιλονικία. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται με φειδώ και όχι δημόσια. Η συμβουλή, ο χαρούμενος τρόπος διδασκαλίας και η αγάπη προσφέρουν ό,τι καλύτερο στην ψυχή και μόνο έτσι τα αποκτώμενα μένουν. Η αγωγή ακόμη είναι πλήρης όταν καλλιεργεί όλες τις αξιολογικές ροπές της ψυχής, ήτοι: Την ηθική, την θρησκευτικότητα, την κοινωνικότητα, την καλλιτεχνία, την επιστημοσύνη και την οικονομική κλίση του ανθρώπου.         

Τέλος, το κοινωνικό πρόβλημα την εποχή των τριών Ιεραρχών υπήρξε έντονο. Συμβουλεύουν να μην κρύβει κανείς τίποτα, αλλά το ψωμί, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα χρήματα που περισσεύουν να μοιράζονται στους στερημένους. Τα πλούτη μοιάζουν με τα πηγάδια, συμβουλεύουν. Όσο μένουν ακίνητα τόσο μουχλιάζουν και αχρηστεύονται. Η σπατάλη και η πολυτέλεια είναι καλό να αποφεύγονται. Το ωραίο είναι να φερνόμαστε στους άλλους σαν αδελφοί και να μιμούμαστε στην πράξη την αγάπη του Θεού. Είναι αδύνατον, μας προτρέπουν, να περάσουμε την πόρτα του παραδείσου, αν δεν είμαστε ελεήμονες, ακόμη κι αν έχουμε αποκτήσει όλες τις άλλες αρετές. Μόνο όταν το Ευαγγέλιο, τονίζουν, γίνει πράξη και εφαρμοσθεί το θέλημα του Θεού, τότε θα αλλάξει ο κόσμος, θα ξεπροβάλει η ειρήνη και η δικαιοσύνη, θα εξαλειφθεί η πείνα, ο φόβος, η αδικία, οι ανισότητες και θα φανεί η αγάπη και αλληλεγγύη

 Επιμέλεια: Μιχαήλ Χούλης, θεολόγος

ΠΗΓΗ

Επιμέλεια: Μιχαήλ Χούλης, θεολόγος

 

https://www.youtube.com/watch?v=ofnfzt2Kb3I

paterikiorthodoxia

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ

«Ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ τραντάζεται ἡ γῆ, ἀλλὰ δὲν τὴν καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα μὲ τὸ σεισμό, ἀλλὰ δὲν τὰ κατεδαφίζει, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν μετάνοια. Τόσο μεγάλο εἶναι τὸ πέλαγος τῆς εὐσπλαχνίας Του. Γιατί εἶδε νὰ παραβαίνουμε τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ Τὸν πικραίνουμε ὑπερβολικά. Εἶδε τὴν ἐπιθυμία μας νὰ ἁρπάζουμε τὴν ξένη περιουσία, εἶδε ὅτι χτίζαμε τὸ ἕνα σπίτι κοντὰ στὸ ἄλλο καὶ ὅτι ἐπλησιάζαμε τὸ ἕνα χωράφι κοντὰ στὸ ἄλλο, μὲ σκοπὸ νὰ κλέψουμε τὸ διπλανό μας. Εἶδε ὅτι δὲν ἐλεούσαμε τὰ ὀρφανὰ καὶ ἀδιαφορούσαμε γιὰ τὶς χῆρες. Εἶδε τοὺς δασκάλους νὰ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐδίδασκαν. Εἶδε μαθητὲς νὰ προσβάλουν τὶς σεμνὲς τελετὲς τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀταξίες ποὺ ἁρμόζουν σὲ θέατρα. Εἶδε νὰ ζοῦμε μέσα στὴν κακία καὶ νὰ κινούμαστε ἀπὸ φθόνο. Εἶδε νὰ προσθέτουμε στὸ φθόνο καὶ τὴν πονηρία. Εἶδε τὶς καταιγίδες τῆς ὑποκρισίας νὰ βυθίζουν σὰν βάρκες τοὺς ἀπονήρευτους. Εἶδε νὰ φονεύουμε σκόπιμα. Εἶδε ὅτι ἀδικούσαμε ὅσο μπορούσαμε περισσότερο. Εἶδε νὰ ναυαγεῖ ἡ ἀγάπη καὶ νὰ προκόβει ἡ ἀπάτη στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Εἶδε νὰ ἀποσκιρτοῦμε ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ καταφεύγουμε πρόθυμα στὸ ψέμα. Καὶ γιὰ συνοψίσουμε, εἶδε νὰ ὑπηρετοῦμε τὸν πλοῦτο καὶ ὄχι τὸν Κύριο» (Εἰς ἅγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).

Η χριστιανική συζυγία: Συμβουλές προς τον σύζυγο (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ας θεωρούμε, λοιπόν, ότι ο άνδρας είναι το κεφά­λι και η γυναίκα το σώμα, όπως αποδεικνύει και τούτος ο αποστολικός συλλογισμός: «Ο άνδρας είναι η κεφαλή (δηλ. ο αρχηγός) της γυναίκας, όπως και ο Χριστός της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σω­τήρας του σώματός Του, της Εκκλησίας. Όπως όμως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει σε όλα να υποτάσσονται στους άνδρες τους» (Εφ. 5:23-24).
Εσύ, ο άνδρας, ακούς τον Παύλο, που συμβουλεύ­ει τη

Μεγάλο αγαθό δεν είναι το ν’ αποκτήσει κανείς χρήματα, αλλά φόβο Θεού

Ας μη νομίζουμε, λοιπόν, ότι ο πλούτος είναι με­γάλο αγαθό. Μεγάλο αγαθό δεν είναι το ν’ αποκτήσει κανείς χρήματα, αλλά φόβο Θεού. Ένας δίκαιος άνθρωπος, που για την αρετή του έχει πολλή παρρη­σία ενώπιον του Θεού, ακόμα κι αν είναι ο φτωχότε­ρος απ’ όλους, μπορεί ν’ αντιμετωπίσει κάθε

Δεν υπάρχει πιο κρύο πράγμα από τον χριστιανό που δεν σώζει άλλους

Δεν υπάρχει πιο κρύο πράγμα από τον χριστιανό που δεν σώζει άλλους. Δεν μπορείς εδώ να επικαλεσθείς την φτώχια, διότι θα σε κατηγορήσει η χήρα που κατέβαλε τα δύο λεπτά… Δεν μπορείς να επικαλεστείς την ταπεινή σου καταγωγή, διότι και οι απόστολοι ήταν άσημοι και κατάγονταν από ασήμους. Δεν μπορείς να προβάλεις την αγραμματοσύνη σου κι εκείνοι ήταν αγράμματοι.

…δεν απορρίπτει τον πόρνο, δεν διώχνει το μοιχό, δεν αποστρέφεται τον μέθυσο…

Δεν περιμένει ο Θεός να περάσει χρόνος για τη μετάνοια.

Είπες την αμαρτία σου, δικαιώθηκες.

Μετανόησες, ελεήθηκες.

Δεν απομακρύνει την αμαρτία ο χρόνος, αλλά ο τρόπος εκείνου που μετανοεί σβήνει την αμαρτία. Είναι δυνατόν να περάσει πολύς χρόνος και να μη επιτύχει κάποιος τη σωτηρία, και άλλος πάλι μέσα σε λίγο χρόνο, αφού εξομολογηθεί ειλικρινά, ν’ απαλλαχθεί από την αμαρτία.

Γι’αυτό δεν απορρίπτει τον πόρνο, δεν διώχνει το μοιχό, δεν αποστρέφεται τον μέθυσο, δεν σιχαίνεται τον ειδωλολάτρη, δεν απομακρύνει τον κακολόγο, δεν διώχνει τον βλάσφημο, ούτε τον αλαζόνα, αλλά όλους μεταβάλλει!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

http://dieyxontonagion.blogspot.gr

Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία; Και βέβαια.

 Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά. Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων, είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα που του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως. Η μετάνοια μας ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο. Γι’ αυτό (σου λέω), είσαι αμαρτωλός; μην απελπίζεσαι.

Απελπησία και αμέλια

Στη ζωή του χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές.

Εκείνον που έπεσε σε αμάρτημα, η απελπισία δεν τον αφήνει να σηκωθεί∙ κι εκείνον που είναι όρθιος, η αμέλεια τον κάνει να πέσει. Η απελπισία στερεί τον άνθρωπο από τ’ αγαθά που έχει αποκτήσει∙ η αμέλεια δεν τον αφήνει ν’ απαλλαγεί από τα κακά που τον βαραίνουν.

Η αμέλεια σε κατεβάζει και απ’ αυτούς τους ουρανούς, ενώ η απελπισία σε γκρεμίζει ολότελα στην άβυσσο της κακίας. Κοίτα να δεις τη δύναμη που έχουν και οι δύο.

Οι άγιοι Πατέρες για την Κυριακή της Πεντηκοστής

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΔΙΑ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ὁ ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας σὲ ὁμιλία του στὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς λέει: «Μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, καί, μὴ ὄντας ὁ ἄνθρωπος σὲ θέση νὰ ἀντέξει τὸ ἄκτιστο φῶς, “ἐκρύβη ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ” καὶ ὁ Θεὸς ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ φόβο μήπως ἐκμηδενίσει τὸν παραβάτη μὲ τὴν ἁγία παρουσία Του. Τότε ἦταν ποὺ Ἐκεῖνος ὄντας Ἕνας σὲ Τρία Πρόσωπα, ἀπὸ ἀνείπωτο ἔλεος πρὸς τὸ ἀποξενωμένο ἄνθρωπο τὸν πλησίασε μὲ διαδοχικὲς ἀποκαλύψεις, ὥστε “ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, νὰ μπορέσει νὰ αὐξηθεῖ καὶ γιὰ ἀκόμη μία φορὰ νὰ ἀνυψώσει τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο… Πρέπει νὰ δοῦμε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄχι μόνο σὰν ἕνα θαῦμα ποὺ δόξασε τὴν Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ σὰν ἕνα γεγονὸς ποὺ συνδέεται οὐσιαστικὰ μὲ τὴν σωτηρία μας».1

Πως πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες κατά τους Αγίους Πατέρες.

Καθώς η πατρίδα μας διέρχεται βαθιά οικονομική, πνευματική αλλά και πολιτική κρίση, όλο και περισσότερο ακούγονται απορριπτικές αντιλήψεις για τους πολιτικούς ηγέτες μας. Μάλιστα πολλοί αγανακτισμένοι πολίτες, εκφράζουν συχνά απόψεις τελείως απορριπτικές για το θεσμό των πολιτικών ηγετών. Ποιοι όμως πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες; Πως οφείλουν να επιτελούν το έργο τους; Είναι αναγκαία η ύπαρξή τους; Σ’ αυτά τα ερωτήματα θα αντλήσουμε απαντήσεις μέσα από τη σοφία των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
1. Η αναγκαιότητα των πολιτικών ηγετών και οι κίνδυνοι της εξουσίας
Μπορεί να υπάρξει οργανωμένο κράτος χωρίς πολιτικούς ηγέτες; Ο ιερός Χρυσόστομος απαντά: «Πρέπει να υπάρχουν οι άρχοντες, για να μην τρώμε ο ένας τον άλλο, σαν τα ψάρια» (PG 54, 596). «Ο Θεός μας χάρισε τους άρχοντες, για να έχουμε ευταξία και να μη συμπεριφερόμαστε πιο παράλογα από τα άλογα θηρία. Η εξουσία του άρχοντα είναι παρόμοια με την τέχνη του ηνίοχου και του κυβερνήτη του πλοίου» (PG 55, 491).

ΑΝ ΈΧΕΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙΣ…

«Αν έχεις αμαρτίες, να μην απελπιστείς, αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς, και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά. Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων είναι η προς τον Θεόν παρρησία, είναι όπλο κατά του διαβόλου, είναι η μάχαιρα πού του κόβει το κεφάλι, είναι η ελπίδα της σωτηρίας, είναι η αναίρεση της απογνώσεως.

ΝΑ ΚΑΥΧΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ.

Όταν το καλούν οι περιστάσεις

Δείγμα της χειρότερης ανοησίας είναι να κάνει κάποιος λόγο για τα κατορθώματά του, χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Έτσι πάλι είναι προδοσία η αποσιώπηση των έργων του, όταν υπάρχει ανάγκη και το απαιτεί η περίσταση.