Κοινωνία Ορθοδοξίας:Άγιος Νεκτάριος και Αγιορείτες

Ο λόγιος και ενάρετος μοναχός Νείλος (Μητρόπουλος) ο Σιμωνοπετρίτης (1871-1911), ο «τόσον λόγιος όσον ταπεινός», αναχώρησε για το Άγιον Όρος μαζί με τον μακαριστό Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (1884-1980). Με ιδιαίτερη χάρη περιγράφει ο Γέροντας Φιλόθεος την ιεραποδημία τους: «Πριν αναχωρήσωμεν με τον αδελφόν Νικόλαον Μητρόπουλον, εξομολογηθέντες αμφότεροι εις τον Άγιον Πενταπόλεως Νεκτάριον και λαβόντες την ευχήν και ευλογίαν του ετελέσαμεν ολονύκτιον αγρυπνίαν εις το εκκλησίδιον του Προφήτου Ελισσαίου την 8ην Μαΐου, εορτήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και μετέσχομεν των Αχράντων Μυστηρίων την πρωΐαν…». Με τις ευχές και ευλογίες του θεοφόρου Νεκταρίου ήλθε ο μακαριστός Νείλος στη Σιμωνόπετρα και μετά από τετράχρονη ευδόκιμη διακονία και βαρειά ασθένεια αναπαύτηκε εν Κυρίω.

Ο Άγιος προέβλεψε την αλλαγή του ημερολογίου κι έλεγε στον Αγιορείτη Γέροντα Θεοφύλακτο: «Θα γίνει ένα κακό στην Εκκλησία. Αλλοίμονον όμως εις αυτούς που θα κάνουν το κακό αυτό». Μετά την κοίμησή του ο Άγιος παρουσιαζόταν στα πνευματικά του τέκνα “ως ζων” και τους συμβούλευε – είχε γίνει η αλλαγή του ημερολογίου: «Θα ακολουθήσετε την Εκκλησίαν. Ανταρσίες δεν θέλω εγώ».

Ο Νεοσκητιώτης Γέρων Ιωακείμ (Σπετσιέρης, 1860-1943), απ’  τον πόθο του να φτάσει στο Περιβόλι της Παναγίας, μόλις 18 ετών, δεν ένοιωσε το περπάτημα απ’  τη Θεσσαλονίκη ως τη Νέα Σκήτη. Η Παναγία τού έγινε στοργική σύντροφος σε όλη του τη ζωή. Σαν λειτουργός δεν πατούσε στη γη. Η ολόθερμη προσευχή του θαυματουργούσε. Κοιμήθηκε ύπνο γαληνό έχοντας στο στόμα του τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Υπήρξε μαθητής της Ριζαρείου με δάσκαλο τον άγιο Νεκτάριο. Μετά την κοίμησή του αισθανόταν να βγαίνει απ’  τον τάφο του στην Αίγινα ευωδία ως εκλεκτό θυμίαμα.

Ο άγιος Σάββας ο Νέος της Καλύμνου (1862-1948) δωδεκάχρονος ήλθε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, όπου με μεγάλους αγώνες έζησε συνολικά μια δεκαπενταετία. Από εδώ απέρχεται σε διάφορα μέρη, για να καταλήξει στην Κάλυμνο, μεταφέροντας το άρωμα της αγιορειτικής ερήμου. Μόνο μ’  ένα πρόσφορο περνούσε μια βδομάδα. Απέκτησε φήμη άριστου πνευματικού και λειτουργού. Αποτέλεσμα των ασκήσεών του σωματικές ασθένειες, αλλά και εκφορά ευωδίας απ’  το σώμα του. Ευωδία που διατήρησε και μετά την κοίμησή του το άφθορο λείψανό του. Ο θαυματοδότης Κύριος του έδωσε το μέγα χάρισμα πλούσια να θαυματουργεί. Δεύτερος θαυματουργός άγιος του αιώνος μας, μετά τον άγιο Νεκτάριο, μαζί με τον οποίο έζησε και ασκήθηκε. Είναι θεατής του πρώτου θαύματος του αγίου Νεκταρίου: Νεκρός ο άγιος έσκυψε το κεφάλι του για να του φορέσουν το πετραχήλι του και το επανέφερε στη θέση του. Επί τρεις ημέρες μετά την κοίμηση του αγίου ο θαυμαστός Σάββας συνομιλούσε στον τάφο του. Και επί σαράντα ημέρες κλείστηκε στο κελλί του αγίου και τεχνούργησε την πρώτη εικόνα του. Ύστερα από νηστεία και προσευχή έλαβε αδιάψευστη πληροφορία περί αγιότητος του ιεράρχου και ζήτησε να τεθεί η εικόνα του στο προσκυνητάρι προς συνεχή προσκύνηση. Επί πενταετία ανέλαβε την πνευματική καθοδήγηση των μοναζουσών της Ι.Μ. Αγίας Τριάδος. Το έργο αυτό παρέδωσε σ’  έναν άλλο άξιο Αγιορείτη, τον Γέροντα Ιερώνυμο τον Σιμωνοπετρίτη.

Ο Σιμωνοπετρίτης ηγούμενος Γ. Ιερώνυμος (1871-1957) είναι μια απ’  τις πιο αξιόλογες σύγχρονες αγιορείτικες μορφές. Οι σχέσεις του με τον άγιο Νεκτάριο χρονολογούνται απ’  το 1898, τότε που ο άγιος επισκέφθηκε το Άγιον Όρος. Συχνά όμως ο Γ. Ιερώνυμος τον επισκεπτόταν στην Αθήνα και την Αίγινα. Του έλεγε ο άγιος: «Χθες είδα τον άγιο Διονύσιο Ζακύνθου και μου είπε· Εγώ εποίμανα την Αίγινα αλλά εσύ θα την δοξάσεις». Άλλοτε: «Είδα την νύκτα την Κόλαση και τον Παράδεισο… Τι ωραία που ήταν στον Παράδεισο… Όμως, εγώ είμαι για την Κόλαση… Ελπίζω πάντως στο έλεος του Θεού…». Όταν ο Γ. Ιερώνυμος τον επισκέφθηκε για τελευταία φορά στο νοσοκομείο, του είπε ανάμεσα στα πολλά άλλα ο άγιος: «Αν ο Θεός μου δώσει την υγεία μου θα ξαναέλθω εις Άγιον Όρος». Μετά την κοίμηση του αγίου, οι μοναχές της Αιγίνης παραχωρούσαν στον Γέροντα το κελλί και τα ενδύματα του αγίου. Ο Γ. Ιερώνυμος είχε τη φωτογραφία του αγίου ανάμεσα στις εικόνες του πριν από την κοίμησή του, τον αποκαλούσε πατέρα του και δάκρυζε.

 

Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 7 (1982), σελ. 36.

Πηγή: Κοινωνία Ορθοδοξίας Άγιος Νεκτάριος και Αγιορείτες

Έκτακτο Παράρτημα: Περί φιλίας (Αγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως)

Φιλία είναι αγάπη υγιούς ψυχής προς ψυχή επίσης υγιή.
Η φιλία ως απόρροια υγιούς ψυχής είναι ιερή, αγνή, ακέραιη, πιστή, σταθερή, ειλικρινής, θαρραλέα, αληθινή, αιώνια. Η φιλία είναι αρετή, γιατί θεμελιώνεται στο ήθος και την καλή διαγωγή της υγιούς ψυχής γι’ αυτό και μόνο με την αρετή συνάπτεται και αυτής γίνεται εραστής και αυτήν αγκαλιάζει, μένοντας μαζί της πάντοτε. Η φιλία σαν αρετή, έλκεται από το όμοιο και αναπαύεται με τις συγγενείς αρετές. Είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών.

Είναι πάθος συνετής ψυχής και συνδέει τους φίλους με σφοδρή αγάπη. Συνδέει δε με πόθο τους ανθρώπους που έχουν από τη φύση τους την τάση να διασπώνται. Η φιλία έχει σταθερό και ασυμβίβαστο ήθος. Είναι η φιλία ένα είδος ηθικής ευχαρίστησης, που κατευχαριστεί την ψυχή. Η φιλία υπομένει πάντα, συμπάσχουσα και συμπαραστεκόμενη. Ο Αριστοτέλης έχει πει: «Φιλία είναι μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα».

Η φιλία είναι πιο δυνατή από τη συγγενική αγάπη, διότι η μεν συγγενική αγάπη είναι έργο ανάγκης, η φιλία όμως βασίζεται στη θέληση. Η φιλία υπαγορεύει ευλάβεια προς τα ιερά των φίλων, αγνότητα στη συμπεριφορά, ακεραιότητα στα ήθη, πίστη στον χαρακτήρα, σταθερότητα στις αποφάσεις, ειλικρίνεια στους λόγους, θάρρος στο να ειπωθούν τα ορθά και ωφέλιμα και στο να λέγεται η αλήθεια. Η φιλία είναι το στήριγμα για την ευτυχία δύο αγαθών ανθρώπων, γιατί μόνο μεταξύ αγαθών ανθρώπων μπορεί να αναπτυχθεί η αληθινή φιλία. Ο Πλάτων λέει: «Φιλία είναι η ομόνοια υπέρ των καλών και δικαίων΄ η θέληση για κοινό τρόπο ζωής, ίδιος τρόπος σκέψης και πράξης, ζωή με αρμονία και καλή διάθεση ώστε να υπάρχει ομόνοια, συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα».

Τρία είναι τα είδη της φιλίας΄ αυτή που βασίζεται στην αρετή, αυτή που θεμελιώνεται στο συμφέρον και αυτή που υπάρχει από συνήθεια. Άριστη όμως είναι η χάριν της αρετής φιλία, γιατί τη στερεώνει η αρετή της αγάπης.

(ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, “ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. Κείμενα αυτογνωσίας”)

http://alopsis.gr

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Περί φιλίας (Αγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως)

Έκτακτο Παράρτημα: Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση

 Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος δ΄ «Πειρασμοί» 

Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.
Γι᾿ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μή βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.
Ἐμπιστευθεῖτε στό Θεό τόν Ἀγαθό, τόν Ἰσχυρό, τόν Ζῶντα, καί Αὐτός θά σᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνάπαυση. Μετά τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τή δική Του ἀγάπη. Μή λιποψυχεῖτε λοιπόν καί μή δειλιάζετε.

Δέν θέλω νά θλίβεστε καί νά συγχύζεστε γιά ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στή θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἄν εἶναι αὐτή. Μιά τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ. Προσέχετε τόν ἐγωισμό, πού κρύβεται κάτω ἀπό τή μορφή τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καί τήν ἄκαιρη λύπη, πού δημιουργεῖται ὕστερ᾿ ἀπό ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολική θλίψη γιά ὅλα αὐτά εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινή θλίψη. Αὐτή πού δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλά τήν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Φροντίζετε νά περιφρουρεῖτε στήν καρδιά σας τή χαρά τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί νά μήν ἐπιτρέπετε στόν πονηρό νά χύνει τό φαρμάκι του. Προσέχετε!
Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση.

Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση

1920-2020: 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Β’ ΜΕΡΟΣ

Ἡ “Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη”,

διά μακρᾶς, συλλογικῆς ἐργασίας, ἐδημιούργησε καί προσφέρει ἀφιλοκερδῶς, σέ 2 DVD, ἀφιέρωμα στόν σύγχρονο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας καί Διδάσκαλο τῆς Οἰκουμένης, Νεκτάριον Πενταπόλεως, τόν Θαυματουργό.

Ἕνα Ὁδοιπορικό σέ τόπους, πού ἔζησε καί διακόνησε, ὡς Διδάσκαλος, Μοναχός, Ἱεράρχης, Ἱεροκήρυξ, Θεολόγος, Καθηγητής καί Παιδαγωγός, Πνευματικός Πατέρας, Ὑμνογράφος καί Συγγραφεύς περισπουδάστων πονημάτων.

Μία συμβολή, μέ λόγο, εἰκόνα καί μουσική, στήν περαιτέρω γνώση τῆς Προσωπικότητος καί τοῦ πολυσήμαντου ἔργου του, πού ἐξεπόνησε, διερχόμενος μέσα ἀπό τήν κάμινο τῶν δοκιμασιῶν, πρός δόξα Θεοῦ καί γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος.

Φόρος τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης εἰς Ἐκεῖνον, πού, ἐπί ἑκατό χρόνια ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, δέν ἔπαυσε νά εὐεργετῆ ὑπερφυῶς καί πολυτρόπως τήν ἀνθρωπότητα, διά τῆς Χάριτος τοῦ Παρακλήτου.

Τό ἔργο ἀνήκει στήν σειρά “Γέροντες καί Ἅγιοι” τῶν παραγωγῶν τῆς Ε.Ρω. καί ἀποτελεῖται ἀπό δύο μέρη. Ἡ χρονικὴ διάρκεια τοῦ Α΄ Μέρους εἶναι 42 λεπτά καί 42 δευτερόλεπτα καί τοῦ Β΄ Μέρους 01 ὥρα 14 λεπτά καί 14 δευτερόλεπτα.

Ὅλοι οἱ ψηφιακοὶ δίσκοι τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» διατίθενται δωρεάν καί ἡ διάδοσή τους ἐπιτρέπεται μόνο μέ τήν ἄδεια τῆς Ε.Ρω

Πηγή: 1920-2020: 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ (ΤΡΕΪΛΕΡ)

1920-2020: 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

Τό Κέντρο ἑνότητος, μελέτης καί προβολῆς τῶν ἀξιῶν μας «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», τιμῶντας τήν μνήμη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου τοῦ 20οῦ αἰῶνα, δημιούργησε καί παρουσιάζει τό νέο ψηφιακό ἔργο: «Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί Διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης» σέ κείμενο τῆς κ. Βαρβάρας Γιαννακοπούλου καί ἐπιμέλεια παραγωγῆς τοῦ Τομέα Ψηφιακῶν Παραγωγῶν τῆς Ε.Ρω.

Τό κανάλι τῆς Ε.Ρω. στό YouTube καί ἡ τηλεόραση τοῦ Ἀχελώου θά παρουσιάσουν σέ πρώτη προβολή τό βίντεο αὐτό σάν ἔργο τιμῆς και δοξολογίας στόν Ἅγιο Νεκτάριο, τόν Ἅγιο τῶν θαυμάτων, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐλπίδας κάθε πονεμένης ψυχῆς.

Τό ἔργο ἀνήκει στήν σειρά “Γέροντες καί Ἅγιοι” τῶν παραγωγῶν τῆς Ε.Ρω. καί ἀποτελεῖται ἀπό δύο μέρη. Ἡ χρονικὴ διάρκεια τοῦ Α΄ Μέρους εἶναι 42 λεπτά καί 42 δευτερόλεπτα καί τοῦ Β΄ Μέρους 01 ὥρα 14 λεπτά καί 14 δευτερόλεπτα.

Οἱ ψηφιακοί δίσκοι θά διατίθενται στό κοινό δωρεάν, προσφορά τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης.

Τά γραφεῖα τοῦ Σωματείου:

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 225, ΜΕΝΕΜΕΝΗ
ΤΚ 54628
ΤΗΛ: 2310552207
ΤΗΛΕΟΜΟΙΟΤΥΠΟ: 2310552209

ΑΘΗΝΑ
ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ 45, ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΤΚ 11143
ΤΗΛ: 2106930355 – ΚΙΝ: 6956207822

Ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο: contact@enromiosini.gr
Ἠλ. παραγγελίες: sales@enromiosini.gr

Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη https://enromiosini.gr/

Συνεχίζει και μετά το θάνατο | Πεμπτουσία

Μητέρα της κόλασης είναι η κενοδοξία, που ανάβει με σφοδρότητα τη φωτιά και τρέφει το δηλητηριώδες σκουλήκι. Ενώ όλα τα άλλα τελειώνουν με το θάνατο, αυτή συνεχίζει και μετά το θάνατο να φιλονικεί, για να επιδεικνύει τη φύση της πάνω στο νεκρό σώμα.

Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως

Πηγή: Συνεχίζει και μετά το θάνατο | Πεμπτουσία

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ*

Ἁ­γί­ου Νεκταρίου Πενταπόλεως

      «Ἑλληνική φιλοσοφία. Δυὸ λέξεις· ἀλλὰ λέξεις μεσταί μεγάλων καί ὑψηλῶν ἐννοιῶν. Ἐν αὐταῖς ἐγκολποῦται ἡ τελεία περί ἀνθρώπου ἔννοια· ἐν αὐταῖς περιλαμβάνεται τὸ σύνολον τῶν ἐπιστημονικῶν ἀρχῶν· ἐν αὐταῖς ἐκφράζεται τὸ πνεῦμα τῆς ἀναπτυχθείσης ἀνθρωπότητος· ἐν αὐταῖς χαρακτηρίζεται ἡ τελεία τοῦ ἀνθρώπου εἰκών· ἐν αὐταῖς ὀμολογεῖται τὸ μέγεθος τοῦ ἀνθρωπίνου νοῦ· τὸ ὕψoς τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας, τὸ βάθος τῶν ἐννοιῶν, ἡ ἰσχύς καί τὸ κάλλος τοῦ λόγου, ἡ λεπτότης τῶν διανοημάτων, ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ σαφήνεια αὐτῶν, ἡ δύναμις, ἡ χάρις αὐτῶν, καί τέλος ἡ θειότης τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἑλληνική φιλοσοφία εἶναι ἡ θεμελιώδης ἀρχὴ τῆς ἀληθοῦς ἀναπτύξεως καί μορφώσεως, εἶναι ὁ παιδαγωγός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ποδηγέτης πρός τὴν εὐσέβειαν. Αὕτη ἐγένετο διδάσκαλος τῆς ἀληθείας, διδάσκουσα τὸν ἄνθρωπον τίς ἐστί, τίς ἡ ἐν τῶ κόσμῳ ἀποστολὴ αὐτοῦ, καί τί δέον ἐργάζεσθαι, διδάσκουσα αὐτόν τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, τὴν σχέσιν αὐτοῦ πρός τὸ θεῖον, καί τὴν σχέσιν τοῦ Θεοῦ πρός τὸν ἄνθρωπον.