Καθώς τον πήγαιναν στο χειρουργείο, μία ευλαβής γυναίκα, εξεπλάγη όταν είδε δύο λευκοφόρους λαμπρούς νεανίες να συντροφεύουν τον παπα-Νικόλαο! Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ (+1911-2005)

*Θαυμαστά περιστατικά με Γέροντες του Αγίου Όρους που συνέβησαν στις μέρες μας!

~ Ο μακαριστός ιερομόναχος π. Νικόλαος Γρηγοριάτης δέχθηκε την τελευταία επίσκεψι του Θεού και εναπέθεσε στάς χείρας Του την οσία του ψυχή στις 25 Μαίου 2005 π. ημ.
Όταν μπήκε στην Μονή Γρηγορίου το 1950, Γέροντας της Μονής ήτο ο αρχιμανδρίτης παπά Βησσαρίων. Καταγόταν από το Γεράκι της Σπάρτης, ωνομαζόταν Παναγιώτης Μίχας και ήλθε νέος να μονάση, αφού άφησε τις ιατρικές του σπουδές…
***
…Από το 1950 δεν άλλαξε Κελλί. Ημέρα και νύκτα τον εύρισκες σχεδόν πάντοτε στο διπλανό εκκλησάκι των Αρχαγγέλων να το σκουπίζη, να ανάπτη τα καντήλια και να διαβάζη τις Ακολουθίες του. Κάθε Δευτέρα  θα έπρεπε να έλθη ιερεύς να λειτουργήση, χωρίς αναβολές. Έτρεχε από την προηγούμενη ημέρα να συμφωνήση ποιόν ιερέα θα φέρη αύριο στους Αρχαγγέλους για Θεία Λειτουργία. Τα ετοίμαζε άλλα από το βράδυ, ενώ το ήμισυ του αυριανού όρθρου το θυσίαζε για την προετοιμασία του Παρεκκλησίου. Ειδοποιούσε και τους καλλίτερους ψάλτες. Πρίν αρχίση η Λειτουργία, ενημέρωνε τους Ψάλτες ότι:«
Σήμερα θα ψάλλουμε 12 τροπάρια στους Μακαρισμούς: Δύο των Αρχαγγέλων, δύο του Αγίου Μηνά, που μου βρήκε τον σουγιά, δύο της Αγίας Παρασκευής που μούδωσε το φώς των ματιών μου, δύο του Αγίου Παντελεήμονος, του νεαρού γιατρού μας, δύο του αγίου Αρτεμίου, του ιατρού για τον Προστάτη και δύο του αγίου Νεομάρτυρος Παύλου του πατριώτου μας (ή του τάδε Αγίου) που θα τον εορτάσουμε στο Καθολικό την άλλη Παρασκευή…».
Μετά από κάθε Λειτουργία ένοιωθε πνευματικά πολύ ευτυχισμένος, παρότι απόφευγε να το δείχνη. Την Θεία Μετάληψι την διάβαζε συνήθως ο ίδιος, την οποία και μόνο  αυτός καταλάβαινε..διότι «μασούσε» τις λέξεις…Μού έλεγε.
«Εμείς στις Καρυές δεν πίναμε ούτε νερό, μετά το Απόδειπνο. Εδώ στο Μοναστήρι μας τα βράδυα, επειδή είχα αυπνίες, ξενυχτούσα διαβάζοντας… Εκοιμώμουν με το κομποσχοίνι στο χέρι και τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Μου έλεγε ο παπά Αθανάσιος ο Ιβηρίτης ότι οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου είναι ομολογία πίστεως, διότι αρχίζουν από τον Ευαγγελισμό, την Γέννησι του Χριστού και φθάνουν μέχρι την Ανάστασί Του.

***
Τό 1985 ο Αδελφός ιατρός της Μονής με ευλογία του Γέροντος έπρεπε να τον βγάλη στην Θεσσαλονίκη για ιατρικές εξετάσεις. Ο παπά Νικόλαος από το βράδυ σχεδόν εξημέρωνε στους Αρχαγγέλους διαβάζοντας την Παράκλησί τους, τους Χαιρετισμούς τους, την Παράκλησι του αγίου Μηνά, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Παντελεήμονος, του αγίου Αρτεμίου, των Αγίων Αναργύρων και των αγίων Νεομαρτύρων της Λέσβου Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Τους παρακαλούσε με μετάνοιες υψώνοντας τα χέρια του σε θερμή ικεσία μπροστά στις εικόνες τους να τον βοηθήσουν στο ταξίδι του και ας γίνει ό,τι αποφασίσει ο Θεός για την υγεία του. Αποφασίσθηκε να γίνη εγχείρησις προστάτη. Κ
αί πράγματι οι Άγιοι Αρχάγγελοι του συμπαρεστάθησαν σαν γνήσιοι Φίλοι και Σύντροφοί του, διότι κι αυτός ημέρα νύκτα είναι μέσα στο Παρεκκλησάκι τους.

Καθώς τον επήγαιναν στο χειρουργείο, μία ευλαβής γυναίκα, που στεκόταν στον διάδρομο, εξεπλάγη όταν είδε δύο λευκοφόρους λαμπρούς νεανίες να συντροφεύουν τον παπά Νικόλαο
.
Επλησίασε τους νοσοκόμους και τους είπε την εμφάνεια των δύο μεγάλων Επισκεπτών, χωρίς να ξέρει ποιόν μεταφέρουν στο χειρουργείο. Βέβαια η εγχείρησις με την επιστασία τέτοιων μεγάλων Βοηθών, επήγε πολύ καλά και ο παπά Νικόλαος επέστρεψε μετά από λίγες ημέρες στο Μοναστήρι μας.
Στην προσπάθειά του να μου εξιστορήση την προστασία των Αρχαγγέλων, αναλυόταν σε δάκρυα καί  στεναγμούς ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης πρός τους εκλαμπροτάτους Φίλους του. Οσάκις ταξίδευε είτε από την Μονή πρός τα έξω, είτε επέστρεφε, ασπαζόταν την φωτογραφία του παπά Βησσαρίωνος και επεκαλείτο την ευχή του.
***
Έλεγε συχνά:
«Τρείς άνθρωποι με βοήθησαν στην ζωή μου: ο δάσκαλός μου Κων. Δουνούκος, ο πρώτος Γέροντάς μου Γέρο-Αβέρκιος και ο παπά Βησσαρίων…
από το βιβλίο:
«ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ» – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΘΩ – 2005

Πηγή: Σημεία Καιρών

Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.com

 

 

Ποιός Σατανᾶς, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Σατανᾶς

Θαυμαστή αλλοίωση

Σέ ἡλικία 23 ἐτῶν, εἶχα ἔντονες ἀνησυχίες γιά τήν ὕπαρξη ἤ ὄχι τοῦ Θεοῦ καί γιά τό ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Μέσῳ ἑνός φίλου, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1991, βρέθηκα σέ μιά μικρή ὀργάνωση στήν Ἀθήνα πού πιστεύει ὅτι σημερινή ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ γκουρού Sathya Sai Baba. Στήν ὀργάνωση αὐτή πήγαινα δύο-τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα, ὅπου κάναμε ἀσκήσεις χαλάρωσης. Δέν προχώρησα σέ ἀσκήσεις διαλογισμοῦ, γιατί δέν εἶχα μυηθεῖ ἀκόμη, δέν εἶχα πάρει τό μάντραμ, τήν λέξη πού θά ἐπαναλάμβανα διαρκῶς ἐν εἴδει προσευχῆς.

Ἡ βασική θεωρία τῆς ὀργάνωσης εἶναι ὅτι ὁ Θεός εἶναι μέσα μας. Μέ ποιά ἔννοια ὅμως: Μέ τήν ἔννοια ὅτι κάθε ἄνθρωπος ὅπως καί κάθε ζῶο εἶναι κατ’οὐσίαν Θεός, ὁ ὁποῖος ἔχει μπεῖ στήν περιπέτεια τῆς ὕλης. Γι’αὐτό εἶναι ἀπαραίτητες οἱ μετενσαρκώσεις, προκειμένου τό ὄν (ἄνθρωπος-ζῶο) νά ὑποστῆ διάφορες παιδαγωγίες, ἔτσι ὥστε νά βελτιωθῆ καί νά ἐπανέλθη στήν κατάσταση τῆς «θεώσεως», δηλαδή νά ξαναγίνη κατ’οὐσίαν Θεός. Πολύ συχνές ἦταν οἱ ἀναφορές σέ φράσεις καί ὅρους ὀρθόδοξους πού ἐπέτειναν τήν σύγχυση: «Θεοί ἐστέ καί Θεοί γίνεσθε».

Μᾶς ἔλεγαν, πώς δέν πρέπει νά φοβόμαστε κανέναν καί τίποτα. Ἐγώ τούς εἶχα πεῖ ὅτι φοβόμουν τόν Σατανᾶ. Τότε, μοῦ ἔλεγαν, ὅτι δέν ἔπρεπε νά τόν φοβᾶμαι, γιατί εἶχα κι ἐγώ δυνάμεις μέσα μου πού ἔπρεπε νά τίς ἀπελευθερώσω (ἐννοοῦσαν μέ τήν μύηση καί τό μάντραμ).

Ἔλεγαν ἐπίσης ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νά εἶναι Χριστιανός, Μουσουλμάνος, Βουδιστής καί ταυτόχρονα νά ἀνήκει στήν ὀργάνωση καί νά ἐξελίσσεται-βελτιώνεται μέ τίς τεχνικές της.

Χαρακτηριστικό εἶναι ἕνα γεγονός πού μοῦ διηγήθηκαν: Σέ παρακείμενη ἐκκλησία, ἕνα μέλος τῆς ὀργάνωσης βάφτισε τό παιδί του. Ἡ ὁδηγία πρός τά μέλη ἦταν: «Λέμε τό μάντραμ μέσα μας, μέσα στήν ἐκκλησία, προκειμένου νά αντλήσουμε τήν θετική ἐνέργεια πού ἔχει νά μᾶς δώσει ἡ ἐκκλησία».

Ἐπειδή, λοιπόν, μέσα στόν ναό γινόταν ἀπόλυτη ἡσυχία –πράγμα ἀρκετά σπάνιο γιά τήν σημερινή ἐποχή- ὁ ἱερέας στό τέλος τοῦ Μυστηρίου ἔδωσε συγχαρητήρια στό ἐκκλησίασμα γιά τήν ἄψογη χριστιανική του παρουσία!!!

Μέ τό πέρασμα τοῦ καιροῦ, ἄρχισα νά ἔχω ὁρισμένες ἀμφιβολίες γιά τήν ὀργάνωση. Μικρός εἶχα ἐπαφή μέ τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἔχασα περίπου στήν Γ΄ Γυμνασίου. Μοῦ ἄρεσε, λοιπόν, ὅποτε πήγαινα ἐκκλησία, νά πηγαίνω στό ἱερό. Τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως κάποιου ἔτους, στό ἱερό, εἶπα σέ ἕνα φίλο μου ποῦ πήγαινα καί τί ἔκανα. Τότε ἔγινε ὁ κατωτέρω διάλογος μέ τόν φίλο μου:

-Ξέρεις, ὁ Σατανάς χρησιμοποιεῖ πολλές μεθόδους γιά νά πλανήσει τούς ἀνθρώπους.

-Ποιός Σατανάς, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Σατανάς (ἀπό ἐκεῖ ποῦ τόν φοβόμουν, πές, πές, μετά ἀπό ἕξι μῆνες εἶχα πεισθεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει!).

-Κι ὅμως ὑπάρχει καί ἡ μεγαλύτερή του ἐπιτυχία εἶναι νά πείσει ὅτι δέν ὑπάρχει προκειμένου νά ἀσχολεῖσαι ὅλη τήν ὥρα μαζί του!!!

Ὅταν ἄκουσα αὐτή τήν πρόταση, ἔνοιωσα νά μέ πλημμυρίζει κάτι, σκέφτηκα ἀμέσως ὅτι κάνω λάθος πού πηγαίνω σέ αὐτή τήν ὀργάνωση καί ἀναγκάστηκα νά κάτσω σέ μιά καρέκλα, γιατί μοῦ ἦρθε ζάλη.

Ἔπιασα τό κεφάλι μου μέ τά δυό μου χέρια καί δέν μποροῦσα νά συνέλθω.

Συγκλονίστηκα, σοκαρίστηκα καί ταυτόχρονα φωτίστηκα, βιώνοντας ὅτι αὐτό πού κάνω εἶναι τό σωστό, ὁπότε ἔπρεπε νά ψάξω καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά νά δῶ ποιά εἶναι ἡ ἄποψή της γι’ αὐτό πού κάνω. Ρωτώντας γνωστούς κατέληξα στόν π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο, τόν ὁποῖο εἶχα μετά Πνευματικό μέχρι τήν κοίμησή του καί ὁ ὁποῖος μέ βοήθησε νά οἰκοδομηθῶ στήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἕνα στοιχεῖο πού θυμᾶμαι ἀπό ἐκείνη τήν ἐποχή εἶναι ὅτι γιά δύο περίπου χρόνια, ὅταν ἐξιστοροῦσα τήν περιπέτειά μου ἔνοιωθα ταραχή, ἔτρεμα καί εἶχα ἕνα «πνίξιμο» στό λαιμό…

Τόν Γέροντα Παΐσιο τόν γνώρισα τό ἴδιο ἔτος, τό 1992, πρός τό τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ ἤ τίς ἀρχές τοῦ φθινοπώρου, δέν θυμᾶμαι ἀκριβῶς. Φθάνοντας στό Ἅγιον Ὄρος, πῆγα νά μείνω στήν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου. Μέ τό πού ἔφτασα, ἄφησα τά πράγματά μου στό Μοναστήρι καί κατέβηκα τό μονοπάτι πού συνδέει τήν  Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου μέ τό Κελλί του. Ἐκεῖ ὑπῆρχε πλῆθος κόσμου. Τόν εἶδα ἀπό μακρυά.

Πῆρα τήν εὐχή του μαζί μέ τούς ἄλλους προσκυνητές χωρίς νά μπορέσω νά τοῦ μιλήσω ἰδιαιτέρως. Γυρνώντας στό Μοναστήρι ἤμουν σκεπτικός. Δέν ἦταν αὐτό πού ἤθελα καί περίμενα. Ἤμουν κατά βάθος στενοχωρημένος. «Δέν ἀσχολήθηκε μαζί μου», ἔλεγα μέσα μου. «Ἔκανα ὁλόκληρο ταξίδι ἀπό τήν Ἀθήνα, γιά νά πάρω μιά εὐχή μόνο;»

Ἀποφάσισα νά προσπαθήσω καί δεύτερη φορά. Σκέφτηκα, θά πάω νωρίς τό πρωΐ τήν ἑπόμενη μέρα, ὁπότε δέν θά ἔχει πολύ κόσμο. Ἔφτασα, λοιπόν, ἔξω ἀπό τό Κελλί του.

Ἐκεῖ μέ περίμενε νέα ἀπογοήτευση, ὁ φράκτης κλειστός, δέν ὑπῆρχε κανένας προσκυνητής, ἀλλά δέν ὑπῆρχε καί Γέροντας Παΐσιος. Κάθησα κάτω ἀπό ἕνα δένδρο πού ὑπῆρχε ἔξω ἀπό τόν φράκτη καί μετά ἀπό λίγη ὥρα μέ πῆραν τά κλάματα.

Ἔλεγα, «τόσο ἁμαρτωλός εἶμαι πού δέν θέλει οὔτε νά μέ δῆ;» Πέρασε κάμποση ὥρα καί ἀκούω θόρυβο. Τόν βλέπω στήν πόρτα καί μοῦ φωνάζει:

-Ἔεεε! Τί γίνεται ἐκεῖ πέρα;

-Τί νά γίνει, πάτερ, θάλασσα τά ἔκανα, τά ἔχω μπερδέψει ὅλα.

-Γιά ἔλα μέσα νά τά ξεμπερδέψουμε.

Μπαίνοντας, τοῦ ἐξιστόρησα τήν περιπέτειά μου μέ τήν ὀργάνωση πού εἶχα πάει, τοῦ περιέγραψα τόν θαυματουργικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο γύρισα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τό γεγονός ὅτι εἶχα πλέον πνευματικό, τόν ἀείμνηστο π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο. Μοῦ εἶπε ὅτι «ἡ ἐνασχόληση μέ αὐτά τά θέματα εἶναι τρέλλα καί μοῦ τόνισε ἰδιαίτερα τό γεγονός ὅτι ἡ βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ ἦταν πολύ σημαντική γιά τήν οἰκοδομή μου στήν Ὀρθοδοξία».

Στήν συνέχεια, μέ ἔβαλε μέσα στό Κελλί του. Μπαίνοντας, δεξιά ἦταν ἕνα ἐκκλησάκκι. Μέ ἔβαλε νά γονατίσω στό κέντρο τοῦ ναοῦ, καί πῆγε στό Ἀναλόγιο. Διάβασε κάμποση ὥρα κάποιες εὐχές. Ἐγώ ἔκλαιγα ὅλη αὐτή τήν ὥρα.

Μοῦ ἔδωσε νά προσκυνήσω τό ἅγιο Λείψανο μέ τό ὁποῖο μέ σταύρωσε (ἦταν τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου).

Μετά μέ σήκωσε, συζητήσαμε λίγο ἀκόμη καί μέ ξεπροβόδισε μέχρι ἔξω ἀπό τό Κελλί του, τονίζοντάς μου πάλι τήν ἀναγκαιότητα τῆς ὕπαρξης πνευματικοῦ καί τό ὅτι «θά μοῦ αὐξηθεῖ ὁ πόλεμος», ὅπως χαρακτηριστικά μοῦ εἶπε.

Ἀπό ἐδῶ καί πέρα ἀρχίζει τό θαυμαστό σημεῖο πού ἐγώ ἔζησα ἀπό τόν Γέροντα Παΐσιο.

Γυρνώντας στό Μοναστήρι, κατάλαβα πώς μοῦ συνέβαινε κάτι ἀλλοιώτικο, κάτι πού δέν τό εἶχα ξαναζήσει. Μακαριότητα εἶναι, κατά τήν γνώμη μου, ἡ καλύτερη λέξη γιά νά περιγράψει κανείς τήν κατάστασή μου.

Ἤμουν ἤρεμος, δέν εἶχα ἄγχος, δέν εἶχα ἀνησυχία, δέν εἶχα ἀγωνία, δέν εἶχα νεῦρα, δέν προβληματιζόμουν γιά τίποτα, δέν μέ ἀπασχολοῦσε καμμία ἔγνοια, δέν ἔβλεπα κανένα ἐμπόδιο στή ζωή μου.

Ἤμουν χαρούμενος, ἔνοιωθα γλυκύτητα μέσα μου, ὅλα ἦταν εὐχάριστα καί αἰσιόδοξα. Δέν εἶχα πονοκέφαλο, δέν εἶχα λογισμούς, δέν εἶχα οὔτε αὐτό τό μόνιμο βουητό πού ἄκουγα στά αὐτιά μου. Καθόμουν μ’ ἕνα χαμόγελο καί ἀπολάμβανα τό περιβάλλον, τήν Μονή, τόν καιρό. Εἶχα γαληνέψει καί ἠρεμήσει σέ πρωτόγνωρο βαθμό. Σκεφτεῖτε, πόσο μεγάλη ἦταν ἡ διαφορά μέ ὅσα ζοῦσα, ταραχή, ἀγωνία καί ἄγχος, εἰδικά ὅταν ἐξιστοροῦσα τήν περίπτωσή μου.

Δεκαέξι χρόνια μετά, ἔγραψα αὐτή τήν μικρή μου ἐμπειρία μέ τόν γέροντα Παΐσιο.

Ὁμολογῶ πώς αὐτό τό συναίσθημα, αὐτή τήν γαλήνη τῶν λογισμῶν δέν τήν ἔχω ξαναζήσει ἀπό τότε. Ἦταν ἕνα ἀνεπανάληπτο γεγονός γιά μένα, γι’ αὐτό καί τό θυμᾶμαι τόσο καθαρά καί ἔντονα τόσα χρόνια μετά.

Ἦταν σίγουρα δῶρο Θεοῦ λόγῳ τῆς προσευχῆς τοῦ Γέροντα. Διαβάζοντας καί ἀκούγοντας τόσα πράγματα γιά τόν Γέροντα, θά νομίσει πώς ἡ ἐμπειρία μου αὐτή εἶναι μικρή, σέ σχέση μέ τόσα πού ἔχουν γραφτεῖ γιά τόν Γέροντα.

Γιά μένα ὅμως πού ἔζησα αὐτή τήν ἐμπειρία εἶναι πολύ σημαντική καί παράλληλα ἐπιβεβαίωση τοῦ ὄτι ὁ Θεός ἀκούει τήν προσευχή τοῦ Γέροντα Παΐσιου.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΉ: «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», ΕΚΔΟΣΗ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ». ΑΡ. ΤΕΥΧΟΥΣ: 115, ΑΝΟΙΞΗ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2018

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΗΓΗ: ΙΧΘΥΣ

http://enromiosini.gr/biografies/%c…%b1/

Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός

Στο θάλαμο 2 του δεύτερου ορόφου, εκεί στο Αρεταίειο, όπου ο Άγιος Νεκτάριος άφησε την τελευταία του πνοή, καίει σήμερα διαρκώς ένα καντήλι μπρος στην πάνσεπτη εικόνα του.

Καθημερινά περνούν από κει πλήθος πιστών, κυρίως αρρώστων, οι οποίοι στέκονται για λίγο και νοερά αφήνουν τους στεναγμούς της καρδιάς τους, σαν μια θερμή ικεσία προς τον φιλάνθρωπο άγιο. Και κείνος φαίνεται να συγκατανεύει. Τους δίνει κουράγιο με το ιλαρό του βλέμμα και ενισχύει την πίστη τους. Τους θυμίζει ότι και ο ίδιος πόνεσε ψυχικά και σωματικά αλλά ενισχυόταν πάντα από την αδιάκοπη επαφή του με το Θεό.

Εμφανίσεις της Παναγίας στον πόλεμο του 1940:ένα ακόμα άγνωστο θαύμα της Αγίας Σκέπης – βίντεο με μαρτυρίες

Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα και ο βοριάς σφύριζε μανιασμένα.
Μέσα σ’ αυτή τη χιονοθύελλα, ένας στρατός προχωρούσε αποφασιστικά… σκαρφάλωνε σ’ απότομες πλα­γιές…Κατέβαινε γκρεμούς…βάδιζε ασταμάτητα και κουβαλού­σε στη ράχη του μεγάλο φορτίο.
Ένα μικρό φαρμακείο, μια στρατιωτική κουβέρτα, ένα ζευγάρι κάλτσες, μια φανέλα. Αλλά και τ’ όπλο του με την ξιφολόγχη και τα φυσίγγια… Παρ’ όλο το βάρος, το χιόνι και τις λάσπες… συνέχιζε τη δύσκολη πορεία του και μόνο σαν έβρισκε κάποιο χάλασμα, ή κανένα προφυλαγμένο βράχο, σταμα­τούσε λίγο, για να ξεκουραστεί.

Άγιοι Άγγελοι έλαβαν αοράτως το Άγιο Αρτοφόριο και το επανατοποθέτησαν στην Αγία Τράπεζα.

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ

Παλαιότερα, κυκλοφορούσαν βίντεο στο διαδίκτυο, που έδειχναν πρόσωπα να περπατούν στο νερό χωρίς να βουλιάζουν. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι συνέβαινε και παλαιότερα με τη δύναμη του δαίμονα. Μια τέτοια ιστορία διασώζει ο Καισάριος:

Λέγει ο Καισάριος, ότι στα χρόνια του, κάποιοι αιρετικοί με τη βοήθεια του σατανά, περπατούσαν πάνω στα ύδατα ενός ποταμού χωρίς να βουλιάζουν στο νερό και με μαντείες παραπλανούσαν και έσυραν στην αίρεση πολλούς χριστιανούς.

Τότε, ένας Ιερεύς, πήρε το ιερό Αρτοφόριο και φτάνοντας στον ποταμό, είπε τα εξής: «Σας εξορκίζω δαίμονες, με τη δύναμη του Αρτοφορίου που κρατώ στα χέρια μου, να μη βοηθάτε τους αιρετικούς, για να μην κολάζεται ο λαός». Βλέποντας ότι δεν γίνεται κανένα θαύμα, και ότι όσα είπε προκαλούσαν το γέλιο των αιρετικών, οι οποίοι συνέχισαν να χορεύουν πάνω στα νερά, έριξε το άγιο Αρτοφόριο μέσα στο ποταμό, και ευθύς μόλις άγγιξε το νερό, διαλύθηκε η απάτη του σατανά, και όλοι οι…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 112 επιπλέον λέξεις

Οι λεπροί άκουγαν από τα κελιά τούς ψαλμωδίες.

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΤΑΩ ΡΑΦΗΝΑΣ: ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Κατά καιρούς στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Ταώ Ραφήνας γίνονται θαύματα που μεγαλώνουν την πίστη μας και παράλληλα δείχνουν ότι ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας.

Το τελευταίο θαύμα σημειώθηκε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης όπου μία ολλανδέζα τουρίστρια που βρισκόταν επί 10 χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι σηκώθηκε και περπάτησε .

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO…..

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

  Δημοσιογράφος –Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πραγματικά συγκλονιστικό είναι το άρθρο-προσκύνημα του Τούρκου γνωστού δημοσιογράφου και ερευνητή, Fatih Türkmenoğlu, στην αγιωτόκο νήσο της Λέσβου και στον ιερό τόπο προσκυνήματος των Ορθοδόξων χριστιανών, στον ιερό ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ, στον Μανταμάδο. Αλλά ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι τα θαύματα που αφηγείται ο Τούρκος περιηγητής και δημοσιογράφος στην τουρκική εφημερίδα, Hürriyet, που δείχνουν, αν μη τι άλλο, παρά μια μεγάλη πιστή στην θαυματουργική εικόνα του Ταξιάρχη.

Δακρύζουν οι εικόνες της Παναγίας και του Χριστού σε Ιερούς Ναούς Ουκρανίας και Ρωσίας (vid)

Ένα απίστευτο φαινόμενο συντελείται τις τελευταίες ημέρες σε Ορθόδοξους ναούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Δεκάδες εικόνες… δακρύζουν ταυτόχρονα.

Παναγία η Μελικιώτισσα…55 σφαίρες σε μια εικόνα

Μισό αιώνα μετά, οι κάτοικοι της Μελίκης, στην Ημαθία ξαναζούν το θαύμα…

Το θαύμα της δικής τους Παναγίας, που έσωσε το χωριό και εκατοντάδες ψυχές από τον θάνατο την περίοδο του Εμφυλίου.
Η εικόνα της Παναγιάς της Μελικιώτισσας, που ήταν «κρυμμένη» για περισσότερο από 50 χρόνια, «εμφανίστηκε» και πάλι.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Ο μητροπολίτης Μόρφου μιλά για μία συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία 20χρονης (Βίντεο).

Θα χάσετε αν δεν το δείτε!

Πραγματικά συγκλονιστικό!!!
Ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος μιλά για μία συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία 20χρονης 

(η αφήγηση του περιστατικού ξεκινάει στο 2:20 του βίντεο)

Συντάραξε ολάκερη τη Ρόδο και το Πανελλήνιο το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ .Σύγχρονος γέροντας ερμηνεύει γιατί δάκρυσε ο Αρχιστράτηγος

Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου πιστές γυναίκες που μετέβησαν στο μικρό εκκλησάκι του Ταξιάρχη που βρίσκεται στο κοιμητήριο της Ιαλυσού βρέθηκαν ενώπιον ενός παράδοξου γεγονότος. Από τα μάτια του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, της ιστορικής εικόνας που χρονολογείται από το 1896 είδαν να τρέχουν δάκρυα. Αμέσως ειδοποίησαν τον εφημέριο! Εκείνος μόλις είδε το παράδοξο τούτο σημείο ενημέρωσε τον Μητροπολίτη Ρόδου Κύριλλο, έναν φιλακόλουθο και ταπεινό Ιεράρχη.Η καλή είδηση του μεγάλου θαύματος ως αστραπή διαδόθηκε σε ολάκερη τη Ρόδο. Πιστοί έτρεξαν να καταστούν μάρτυρες του θαυμαστού γεγονότος.

Ρόδου Κύριλλος: »Δεν μπορεί να εξηγηθεί το δάκρυ του Ταξιάρχη»

Δεν μπορεί να εξηγηθεί το δάκρυ στην εικόνα του Μιχαήλ Αρχαγγέλου δήλωσε πριν από λίγο στο VERENA ο Μητροπολίτης Ρόδου Κύριλλος. 

Όπως μας είπε ο σεβασμιότατος πήγε συντηρήτρια απο την Αρχαιολογία αλλά δεν μπόρεσε να δώσει εξήγηση. 

Δάκρυσε η εικόνα του Ταξιάρχη στην Ιαλυσό Ρόδου

 

 

Με ένα συγκλονιστικό γεγονός ήρθαν αντιμέτωποι το πρωί του Σαββάτου οι πιστοί στην Ιαλυσό.

Συγκεκριμένα στο εκκλησάκι του Ταξιάρχη…

στο παλαιό Νεκροταφείο του χωριού η εικόνα του Αρχαγγέλου άρχισε να δακρύζει. Στο σημείο κλήθηκε και ο Μητροπολίτης Ρόδου ο οποίος αφού έκανε αυτοψία στο χώρο διέταξε τη μεταφορά της εικόνας στον Ναό των εισοδίων της

Γυναίκα μου, έστειλες την Παναγία στο σπίτι μας!

 

Παναγία η Οδηγήτρια ,Σκήτη του Αγίου Βασιλείου -Άγιο Όρος
Φωτό:diakonima.gr

 

Ήλθε κρατώντας μια λαμπάδα σαν τον κορμό μικρού δένδρου! Ήταν πλημμυρισμένος χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μαζί του είχε έλθει και η ευσεβής γυναίκα του.

Πριν μερικές εβδομάδες ,πιστοί από το Αγρίνιο με τον π. Θεόκλητο είχαν έρθει στην Βαρνάκοβα, για να προσκυνήσουν και να κάνουν και Θεία Λειτουργία. Μαζί τους είχε έλθει και η σύζυγος του κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή του ιδίου.

Το θαύμα της πίστεως.Ναοί που δεν γκρεμίζονται!

 +Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

(1940-2009)

Στο κεντρικότερο σημείο της Σόφιας, χαμηλά χω­μένη μέσα στο έδαφος υπήρχε μία όμορφη και αρχαία Εκκλησούλα, της Αγίας Πέτκας, δηλαδή της Αγίας Παρα­σκευής. (Στα βουλγαρικά η έκτη ημέρα της εβδομάδος ονομάζεται Πέτκα). Όχι της γνωστής Παρθενομάρτυρος, αλλά μιας συνώνυμης Οσίας, που τιμάται ιδιαίτερα εκεί, και που τα λείψανα της σήμερα βρίσκονται στην Ρουμα­νία.

Με αυτόν τον Ναό συνδέονται εντυπωσιακά και τρο­μερά γεγονότα, που έκαναν «ισχυρούς» της γης να υπο­τάξουν την βούληση τους σε κάποια άλλη ακαταμάχητη βούληση και δύναμη.

Η αγία τράπεζα στις φλόγες

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος αλλά αφανής λευίτης, ο π. ‘Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς.

Την ώρα μάλιστα τού καθαγιασμού ή κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε…» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά η και περισσότερο. Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές.

Ο Μηχανόβιος που έγινε Μοναχός

Ζούσε την τρέλα της νεότητός του με μοτοσυκλέτα πολλών κυβικών και από ταχύτητα μέγιστη 150 χιλιόμετρα ανά ώρα πού ήταν ρυθμισμένη… μετά από μεταποίηση της μηχανής, έφτασε να τρέχει με 230 χιλιόμετρα ανά ώρα. Επιδιδόταν δε και σε αυτοσχέδιους συναγωνισμούς με άλλους παρομοίους του με μεγάλα χρηματικά στοιχήματα 400 και 500 χιλιάδες δραχμές.

Όμως ένα απόγευμα στους είδικούς δρόμους πού επέλεγαν να τρέξουν (τους υποτίθεται χωρίς μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων), κατά την ώρα ενός αυτοσχέδιου συναγωνισμού παρά την προσπάθειά του να αποφύγει ένα αυτοκίνητο, έγινε σφοδρή σύγκρουση και πετάχτηκε 10 μέτρα μακριά μέσα σε ένα χαντάκι έξω από το δρόμο.

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ…

Της Σταυρούλας Ζαχαριά, ετών 38
Ήμουν στον 7ο μήνα κύησης όταν άρχισε να δακρύζει διαρκώς το δεξί μου μάτι. Ήταν πολύ ενοχλητικό και μου προκαλούσε ζάλη και εκνευρισμό η θολή όραση.
Χειρούργος οφθαλμίατρος μου είπε πως είναι ήπιο σύμπτωμα μιας πάθησης επικίνδυνης, με θεραπεία δύσκολη συνήθως χειρουργική. Απόφραξη δακρυϊκού σωλήνα. Προσπάθησε να κάνει διάνοιξη με καθετηριασμό έτσι ώστε να αποφύγω το χειρουργείο. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Μου είπε να κάνω υπομονή να βάζω τοπική αντιβίωση και ότι πρέπει να χειρουργηθώ πριν πρηστεί και προχωρήσει η ζημιά.
Οφθαλμίατρος δεύτερος με συμβούλεψε και αυτός ότι πρέπει να κάνω χειρουργείο οπωσδήποτε.
Έτσι πηγα σε μεγάλη κλινική,να με δει ένας κορυφαίος χειρουργός που έχει κάνει εξειδίκευση σε θέματα δακρυϊκού σωλήνα. Μετά από ενδελεχή έλεγχο μου είπε πως πρέπει να χειρουργηθώ γιατί αν δεν το κάνω είναι θέμα χρόνου η μόλυνση, πράγμα επικίνδυνο μιας και είναι κοντά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μου είπε πως είναι τσιμεντωμένο και δεν ανοίγει. Στο χειρουργείο θα έκανε παράκαμψη με ένα σωληνάκι απ” το δακρυϊκό πόρο ως τη μύτη και αυτό φυσικά σε συνεργασία με χειρούργο Ω.Ρ.Λ. Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μιας και δεν υπάρχει άλλη μόνιμη θεραπεία.

1999μ.Χ – Η αναβληθείσα Τουρκική εισβολή στη Σάμο λόγω σεισμού έπειτα από ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟ !!!

Με αφορμή τις αναρτήσεις για το σενάριο πολέμου και την
προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, έχω κι εγώ να παραθέσω κάποιο
στοιχείο που δείχνει ότι όλα αυτά μια μέρα θα συμβούν. Μάλιστα η αναφορά
μου δεν έχει να κάνει ούτε με προφητείες, διότι αυτό που θα αναφέρω δεν
είναι προφητεία, αλλά ούτε και με συγγραφικά σενάρια. Πρόκειται για ένα
πραγματικό γεγονός που συνέβη τα έτη 1999 και 2000. Εμένα προσωπικά το
διάβασμα και μόνο του κειμένου με συγκλόνισε και γι αυτό και σας το
παραθέτω, γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα γελάσουν, κάποιοι θα ειρωνευθούν
αλλά και κάποιοι θα προβληματισθούν. Αυτό εξάλλου είναι που με
ενδιαφέρει.

Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης,

ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!!! ΕΥΩΔΙΑΖΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»!!!

Παρατηρήστε την έκπληξη του πολιτικού – ο οποίος, όπως μας είπαν όσοι τον γνωρίζουν, κάθε άλλο παρά πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός είναι – από αυτό που έζησε κατά την προσκύνηση της θαυματουργής εικόνας Παναγία «Άξιον Εστί», στις Καρυές του Αγίου Όρους:

ΘΑΥΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΆΠΙΣΤΟΥΣ

«Ἦταν ἕνας μουσουλμάνος ποὺ ὅμως εἶχε στὸ σπίτι του τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ Γεωργίου. Εἶχε μαγαζὶ ὡραῖο, νοικοκυρεμένο. Μία φορά μπῆκαν κλέφτες καὶ τὸ ἔκλεψαν. Μόλις γύρισε τὸ εἶδε καὶ στενοχωρήθηκε καὶ λέει στοὺς Ἁγίους:

-Καλὰ, ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐδῶ γιὰ φύλακες καὶ ἐσεῖς ἀφήσατε νὰ μὲ κλέψουν; Καὶ σᾶς πιστεύω; Τί κάνατε ἐσεῖς; Σὲ λίγο ἔρχονται οἱ κλέφτες φορτωμένοι μὲ τὰ πράγματα ποὺ πήρανε.

–Σοῦ τὰ φέραμε πίσω. Τί εἶσαι σύ; Ἦρθαν δύο μὲ τὰ ἄλογα καὶ μᾶς κυνηγοῦσαν νὰ τὰ φέρουμε πίσω, ἀλλιῶς μᾶς εἶπαν δὲν θὰ προλάβουμε νὰ πᾶμε στὸ σπίτι μας!

Ποιοὶ ἦταν αὐτοί; Αὐτὸς κατάλαβε, δὲν εἶπε τίποτα καὶ πῆγε προσκύνησε τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς εὐχαρίστησε.»

Διήγηση κ. Διαμαντῆ:

«Ἐκεῖ στὴ Θράκη ποὺ ἦταν οἱ παπποῦδες μου ὑπῆρχε ἕνα ἁγίασμα «ἡ Παναγία ἡ Γαλαντοτροφοῦσα» ἢ «Γαλακτερὴ» κατὰ τοὺς ντόπιους. Ἐκεῖ, ὅσες γυναῖκες τάϊζαν τὰ παιδιά τους καὶ κοβόταν τὸ Γάλα, ἔπαιρνανἁγιασμό, τὸν πίνανε καὶ ἔφερνε ἡ μάνα γάλα. Κάποτε πῆγε στὸ μοναστήρι ὁ παππούς μου καὶ τοῦ εἶπε μία Μουσουλμάνα.

-Μιὰ ποὺ θὰ πᾶς στὴν Παναγία σας βάλε μου σὲ ἕνα μπουκαλάκι ἀπὸ τὸ ἁγίασμα νὰ μοῦ φέρεις γιὰ νὰ τὸ πιῶ νὰ βγάλω γάλα νὰ ταΐσω τὸ παιδί μου…

Ὁ παππούς μου πῆγε, ἀλλὰ σκέφτηκε:

-Ε, Μουσουλμάνα, θὰ πιεῖ ἀπὸ τὸν ἁγιασμό; Ποῦ ξέρει ἀπὸ αὐτά. Στὴν ἐπιστροφὴ παίρνει νερὸ ἀπὸ μία βρύση καὶ τῆς τὸ πηγαίνει γιὰ ἁγίασμα. Αὐτὴ ἐπειδὴ εἶχε πίστη καὶ ἤξερε γιὰ τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας, τὸ ἤπιε μὲ πίστη, ἔκανε καὶ τὸν σταυρό της καὶ ἀμέσως ἔφερε γάλα. Καὶ δὲν τὸ πίστευε ὁ παππούς μου καὶ τὸ λέγανε καὶ στὸ χωριό.»

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ρωμνιός’ , 7 ΤΕΥΧΟΣ

http://www.romnios.gr/