Έκτακτο Παράρτημα: MANAVLAR, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
Η Τουρκία είναι στην ουσία μια ανεξερεύνητη χώρα. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να ανιχνεύσει… το αχανές εσωτερικό αυτής της χώρας, συχνά βρίσκεται προ καινούργιων εκπλήξεων ενώ τα μυστικά που κρύβει μια κοινωνία επί δεκαετίες απομονωμένη και σήμερα αγχωμένη για την πραγματική της ταυτότητα, αρχίζουν δειλά να βγαίνουν στην επιφάνεια με όλες τις σοβαρές επιπτώσεις αυτής της πραγματικά ιστορικής εξέλιξης.
Εξερευνώντας κανείς την σύγχρονη ταυτότητα των κατοίκων της Μικράς Ασίας, εντύπωση προκαλεί τα άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία που ανακαλύπτει από μια πρωτοφανή τάση των ίδιων των Τούρκων να επιστρέφουν στις ρίζες τους, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην ίδια την συνοχή της Τουρκίας. Έτσι στα πλαίσια αυτά, τα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί στην επιφάνεια άλλη μια μειονότητα άγνωστη μέχρι σήμερα, για την οποία το καταπληκτικό είναι πως οι ίδιοι οι Τούρκοι ερευνητές της αποδίδουν ελληνική καταγωγή από τους γηγενείς κατοίκους της Μικράς Ασίας, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες τουρκοποίησης της από το γνωστό τουρκικό κατεστημένο. Η μειονότητα αυτή είναι η μειονότητα των Manavlar, ή Μανάβηδων, (το εκπληκτικό είναι πως σύμφωνα με το ίδιο το επίσημο τουρκικό λεξικό του Ιδρύματος της Τουρκικής γλώσσας, αναφέρεται πως η λήξη Manavlar είναι ελληνική), δηλαδή οπωροπωλών : «Yunanca «manavis». Από Türk Dil Kurumu Sözlüğü. Cilt 2. s.1499. Vikipedi, özgür ansiklopedi.
Όπως αναφέραμε το εντυπωσιακό είναι πως οι ίδιες οι τουρκικές πηγές αναφέρουν και τονίζουν ότι η πιθανότερη εκδοχή για τους Manavlar είναι ότι προέρχονται από τις ελληνογενείς φυλές που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία πριν από την κάθοδο των Σελτζούκων και όταν άρχισε ο εξισλαμισμός της περιοχής εξισλαμιστήκαν διατηρώντας όμως τα κύρια ήθη και έθιμα τους που συνδέονται με την αρχέγονη ελληνική καταγωγή τους. Το πολιτιστικό τους υπόβαθρο συνδέεται άμεσα με την κουλτούρα των Ιώνων της Μικράς Ασίας, «Anadolu da İyon Kültürü» και όπως τονίζεται, οι Ίωνες ήταν οι Ρωμιοί της δυτικής Μικράς Ασίας. Βέβαια οι Τούρκοι αντιτείνουν στην άποψη αυτή το ερώτημα ότι αφού είχαν ελληνική καταγωγή πως έχασαν την γλώσσα τους. Αυτό το επιχείρημα όμως είναι γνωστό πως δεν μπορεί να σταθεί αφού και άλλοι ελληνογενείς της Μικράς Ασίας ενώ μιλούσαν τουρκικά, κάθε άλλο παρά Τούρκοι αισθάνονταν (κλαστικό παράδειγμα οι Καραμανλήδες ), ενώ άλλοι ελληνογενείς πληθυσμοί κράτησαν την ελληνική γλώσσα παρά του ότι εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
Το ζήτημα αυτό των Manavlar είχε έρθει στην επικαιρότητα κα την περίοδο της Μικρασιατικού πολέμου στη συνέχει όμως λησμονήθηκε μέσα στις στάχτες της μικρασιατικής καταστροφής. Σύμφωνα με τον Τούρκο ερευνητή, Ali Aktaş, όταν άρχισαν να έρχονται και να εγκαθίστανται στην Μικρά Ασία οι Σελτζούκοι η περιοχή κατοικούνταν από πυκνό ελληνόφωνο και αρμενόφωνο πληθυσμό. Μια σοβαρή εκδοχή, όπως υποστηρίζει ο Aktaş, για την καταγωγή των Manavlar, είναι ότι προέρχονται από ρωμαίικους πληθυσμούς που εξισλαμίστηκαν και αυτό φαίνεται από πολλές ρωμαίικες λέξεις που διατηρούν στην τουρκόφωνη διάλεκτο τους. «Manavis şekli ve bizdeki anlamıyla Yunanca da vardir», δηλαδή, «Υπάρχει στους Μαναβλάρ και η εκδοχή της ελληνικής προέλευσης». Σε άλλο σημείο αναφέρει, «Selçuklular Anadolu ya girdiklerinde Doğu Roma yani Bizans tebaası bu unsurları Rum adı altındakı tek bir toplum olarak bulmuştular» δηλαδή «Στην κάθοδο των Σελτζούκων στην Ανατολία δηλαδή στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Βυζάντιο το ρωμαίικο στοιχείο ήταν η μονή κοινωνική ομάδα που είχε βρεθεί».
Οι περιοχές όπου συναντώνται σήμερα χωριά των Manavlar είναι κυρίως η περιοχή του Σαγγαρίου και γενικότερα η δυτική Μικρά Ασία όπου όπως είναι γνωστό ήταν από τις τελευταίες περιοχές που είχαν εξισλαμιστεί ενώ μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα διατηρούσε έντονο των ρωμαίικο ελληνορθόδοξο στοιχείο. Συγκεκριμένα κοινότητες Manavlar υπάρχουν στις επαρχίες, Προύσας, Κιρσεχήρ, Εσκήσεχήρ, Μπίλετζικ, Ικόνιο, Σαγγάρια, και Μπαλίκεσίρ. Κάποιες ομάδες υπάρχουν καις στην ανατολική Θράκη κυρίως σε χωριά κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπως στην Συλίβρια, Τσατάλτζα και Βιζύη. Στις περιοχές αυτές είναι ακόμα πιο έντονη η παράδοση ότι οι Manavlar ήταν ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί που εξισλαμιστήκαν και στην συνέχεια εκτουρκίστηκαν.
+ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Τουρκολόγος
Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: MANAVLAR, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
Καραβίδας Στεφ.: «Ουσιαστικά η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι αφού … » / Ενημέρωση & Σκέψη – YouTube
Ο επισμηναγός ε.α. Στέφανος Καραβίδας μίλησε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τον καταστροφικό σεισμό των 7,8 ρίχτερ (17-02-2023). Όπως είπε ο κ. Καραβίδας Η τουρκική κοινωνία ουδέποτε ανήκε στην δυτική κοσμοθεωρία και η Τουρκία ανέκαθεν ήταν ένα καράβι που μπορεί να κοίταζε προς τη Δύση αλλά η κίνηση της ήταν προς την Ανατολή. Ο κ. Καραβίδας στη συνέχεια αναφέρθηκε στα 3 χαρακτηριστικά που έχει ο τουρκισμός. Ο κ. Καραβίδας είπε ότι η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση και δημιουργεί συνθήκες έντασης με όλα τα γειτονικά κράτη και πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να μας παρασύρει η εκάστοτε επικαιρότητα. Λυπούμαστε για τους ανθρώπους, είμαστε χριστιανοί. Πρώτα από όλα είμαστε Έλληνες, είμαστε άνθρωποι, εμείς δείξαμε τον ανθρωπισμό παντού. Οφείλουμε να βοηθήσουμε με όλες τις δυνάμεις τους ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή ταλαιπωρούνται, αλλά την ίδια στιγμή δεν πρέπει να μπερδευόμαστε.
Filed under ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)
Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)
Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα: Με την ευκαιρία της εορτής για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο εικαστικός και συγγραφέας Βαγγέλης Παππάς, πραγματοποίησε σειρά διαλέξεων στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Η ιστορία, η τέχνη, η πίστη, οι παραδόσεις μας, η αδιάπαυστη συνέχεια της γλώσσας και το ύφος των Ελλήνων, παρουσιάστηκαν μέσα από την αποκωδικοποίηση των μύθων, τις μεγάλες προσωπικότητες του γένους, τα ιστορικά γεγονότα και τον πολιτισμό.
Πηγή: Επεισόδιο 1 – Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Μύθου (1ο μέρος)
Filed under ΙΣΤΟΡΙΚΑ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
O Λάκης σε αυτό το βίντεο τολμά να πει αυτό που κανένας με δημόσιο βήμα δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα…. – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Filed under ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Γράφει η Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος
Ἡ 9η Φεβρουαρίου ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς γλώσσας μας, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς.
Ἕνα κύριο, βεβαίως, χαρακτηριστικὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, στὴν πορεία τῶν 4000 περίπου χρόνων ζωῆς της, εἶναι ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα καὶ ἡ ἀδιάλειπτη συνέχειά της, ὥστε, ὅταν γίνεται λόγος γιὰ ἀρχαία, ἀττικοκοινή, ἑλληνιστικὴ κοινή, λογία-καθαρεύουσα, δημοτικὴ ἢ νεοελληνικὴ γλῶσσα, νὰ μὴν ἐννοῇ κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορετικὲς γλῶσσες ἀλλὰ γιὰ διαφορετικὲς ἐξελικτικὲς μορφὲς τῆς ἰδίας γλώσσας.
Ἡ ἑλληνική, μάλιστα, γλῶσσα εἶχε τέτοια πολιτισμικὴ ἐμβέλεια ὥστε, ἀπὸ τὸν 3ο αἰ. π.Χ., ἐπεκράτησε ἀρχικὰ στὸν χῶρο τοῦ πνεύματος, παραμερίζοντας ἀκόμα καὶ μερικὲς ἐθνικὲς γλῶσσες (λατινικά, ἑβραϊκά), καὶ γινόμενη, παράλληλα, τὸ κοινὸ πολιτισμικὸ ὄργανο ὅλων τῶν κατακτημένων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς.
Σὲ ὅ τι ἀφορᾶ τὴν διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀρκεῖ μιὰ μικρὴ μόνον ἀνάγνωση τοῦ προοιμίου τῆς Ὀδύσσειας, γιὰ νὰ μᾶς πείσῃ: Ἀπὸ τὶς 70 περίπου λέξεις τοῦ προοιμίου, μαζὶ μὲ ἄρθρα καὶ συνδέσμους, οἱ 45 περίπου εἶναι κατανοητές, διότι σῴζονται ὡς παράγωγα ἢ σύνθετα στὴν νεοελληνική, οἱ 15 εἶναι αὐτούσιες (ἄνδρας, μοῦσα, ἱερός, ἄνθρωπος, πόντος, ψυχή, ἑταῖρος, νόστος, αὐτός, θεά κ.α.) καὶ οἱ ὑπόλοιπες (ἔννεπε, ἀρνύμενος, ἱέμενος), ποὺ δὲν εἶναι γνωστές, δὲν δημιουργοῦν δυσκολία στὴν γενικὴ κατανόηση τοῦ κειμένου. Ἐξ ἄλλου, τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ λεξιλογίου τῆς ὁμηρικῆς γλώσσας σώζεται στὴν ν.ἑ. εἴτε αὐτούσιο εἴτε κυρίως σὲ ῥίζες λέξεων (ὁμόρριζα), σύνθετα καὶ παράγωγα. Ὁμηρικὲς εἶναι οἱ λέξεις: ὕδωρ (λέμε: ὑδραγωγεῖο, ὑδροφόρα κ.λπ.), αὐδὴ (λέμε ἄναυδος, ἀπηύδησα), ἄρουρα (λέμε ἀρουραῖος, ἄροτρο), δέρκομαι (λέμε ὀξυδερκὴς), λῶπος (λέμε λωπο-δύτης), πολύ-πλαγκτος (= περιπλανημένος, λέμε πλαγκτόν), Τηλέμαχος (λέμε τηλεόραση, τηλεπάθεια, κ.λπ.).
Ἔκτοτε, σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας της ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐξελισσόταν καὶ προώδευε διαρκῶς, τόσο ἡ γραπτὴ ὅσο καὶ ἡ καθομιλουμένη: ἔτσι ἡ μὲν λογία, ἡ γλῶσσα τοῦ γραπτοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν καθαρεύουσα, ἐνῶ ἡ δημώδης, ἡ γλῶσσα τοῦ προφορικοῦ συνήθως λόγου, ἐξελίχθηκε στὴν δημοτική. Πρόκειται ἁπλῶς γιὰ δύο διαφορετικὰ «ἐνδύματα», ἐὰν μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι, τὰ ὁποῖα κάλυπταν διαφορετικὲς ἐπικοινωνιακὲς περιστάσεις.
Εἶναι ἑπομένως ἀπορίας ἄξιο πῶς τὴν ὑπέροχη αὐτὴν γλῶσσα μὲ τὴν τεράστια ἱστορία καὶ τὸν ἐξαιρετικὸ πλοῦτο καὶ τὴν ποικιλία, ποὺ γι’ αὐτὸ τὴν ἐκτιμοῦν καὶ τὴν στηρίζουν Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ φιλέλληνες, ἑλληνόφωνοι καὶ ἑλληνιστές, εἶναι, ξαναλέω, ἀπορίας ἄξιο πῶς πολλοὶ Ἕλληνες στὸ ἐσωτερικό, καὶ μάλιστα πνευματικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄρχοντες, παραθεωροῦν τὴν ἀξία της, ἀγνοοῦν τὸν πλοῦτο της καὶ τὸ χειρότερο τὴν καταστρέφουν μὲ τὶς διαρκεῖς ἐπεμβάσεις των.
Ἔτσι, μὲ τὴν συνεχῆ γλωσσικὴ ἀποδόμηση καὶ τὴν συνακόλουθη γλωσσικὴ ἄμβλυνση, ποὺ ὀφείλονται βεβαίως καὶ σὲ ἄλλους παράγοντες (τεχνολογία, παγκοσμιοποίηση), κυρίως ὅμως στὴν δική μας ὀλιγωρία καὶ ἐλλιπῆ γνώση τῆς ἱστορίας τῆς γλώσσας μας, φθάσαμε στὶς ἡμέρες μας νὰ ἀναρωτιώμαστε ἐὰν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν στὰ σχολεῖα, καὶ μήπως τὰ ἀρχαῖα εἶναι διαφορετικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὰ νέα. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ κακὴ καὶ ἀσύνδετη διδασκαλία ἀρχαίων καὶ νέων ἑλληνικῶν νὰ ἔχῃ ὁδηγήσει τοὺς νέους μας σὲ μιὰ ἄνευ προηγουμένου «γλωσσικὴ ἀνεπάρκεια» καὶ οὐσιαστικὴ ἀδυναμία ἐπικοινωνίας, μὲ ὅλους τοὺς κινδύνους ποὺ αὐτὰ συνεπάγονται.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ συνεχεῖς, πρόχειρες καὶ πολιτικὰ κατευθυνόμενες γλωσσικὲς μεταρρυθμίσεις, ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἕως καὶ τὶς μέρες μας, μὲ ἀποκορύφωση τὸ 1982, ποὺ ἐπιβλήθηκε «πραξικοπηματικά» τὸ μονοτονικό, ἔχουν συντελέσει στὴν σὲ βάθος χρόνου κακοποίηση τῆς γλώσσας μας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, γραμματικῆς, συντακτικῶν δομῶν καὶ λεξιλογίου.
Ἐπισημαίνω χαρακτηριστικὰ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς κακοποιήσεις:
α) Ἡ κατάργηση τῆς δασείας, ποὺ εἶναι γράμμα, καὶ ἔχει διατηρηθῆ σ’ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες (π.χ. στὰ ἀγγλικά, Ηelen, Hellas, hero, κ.λπ.). Ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι δὲν γίνονται πλέον κατανοητὲς οἱ σύνθετες λέξεις, π.χ. ὑφιστάμενος, ἀνθέλληνας, ἔφεδρος, ἔφιππος κ.ἄ, διότι δὲν ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τὰ συνθετικά των μέρη.
β) Ἡ ἐπικράτηση τοῦ «ει» παντοῦ στὶς καταλήξεις, ὥστε νὰ μὴν γίνεται πλέον σαφὴς ἡ διάκριση ἀνάμεσα στοὺς χρόνους, στὶς ἐγκλίσεις, στὶς φωνές, π.χ. «ἔχω λύσει», «ἔχω λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «ἔχω λυθῆ»), «νὰ ἢ θὰ λυθεῖ» (ἀντὶ γιὰ «νὰ ἢ θὰ λυθῆ»).
γ) Ἡ τάση πρὸς λατινοποίηση τῆς γραφῆς, μὲ τὴν ἐπικράτηση σταδιακὰ ἑνὸς «ο», ἑνὸς «ι», ἑνὸς «ε», ὅπως καὶ γενικότερα τῆς «ἠχητικῆς» γραφῆς (βλ. ἀβγό). Γιὰ φανταστῆτε ὅμως νὰ γράφωμε «ἀβγή», ἀντὶ γιὰ «αὐγή», ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὡραῖο ὁμηρικὸ ῥῆμα αὐγάζω = λάμπω. Μὲ τὴν νέα γραφὴ γιὰ μᾶς πλέον ἡ λέξη δὲν θὰ σημαίνῃ τίποτε, ὅπως καὶ ὅταν θὰ γράφωμε «φονίεν» ἀντὶ γιὰ «φωνῆεν», ἤ «ικόνα» ἀντὶ γιὰ «εἰκόνα» κ.ο.κ. Ἐὰν μάλιστα γράφωμε «τιχι», γιὰ ποιά λέξη θὰ πρόκηται, ἀλήθεια, «τείχη», «τύχη» ἢ «τοῖχοι»; Γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὴν ὁποία ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀντιστοιχία «σημαίνοντος» καὶ «σημαινομένου», τῆς λέξεως δηλαδὴ καὶ τῆς σημασίας της (λέμε π.χ. «φωνῆεν», ἐπειδὴ φωνάζει, «εἰκόνα», ἀπὸ τὸ «ἔοικα» = μοιάζω), μιὰ τέτοια ἐξέλιξη θὰ ἐπιφέρῃ τρομακτικὴ σύγχυση τοὐλάχιστον.
δ) Ἡ κακοποίηση, ἐν τέλει, καὶ τῆς ἴδιας τῆς δημοτικῆς γλώσσας. Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ χρησιμοποίηση τῆς καταλήξεως –α γιὰ τὰ ἐπιρρήματα (τὰ ὀποῖα στὰ ἀρχαῖα σχηματίζονταν μὲ τὴν κατάληξη –ως). Ἔτσι, ἀκοῦμε π.χ. «ὅπως εἶπα προηγούμενα» (ἀντὶ γιὰ «προηγουμένως»), «ἔρχομαι ἄμεσα» (ἀντὶ γιὰ «ἀμέσως»). Τὸ «ἄμεσα» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ μέσου, ἐνῶ τὸ «ἀμέσως» σημαίνει χωρὶς παρεμβολὴ χρόνου, κ.ο.κ. Βεβαίως, σοφῶς λέμε –ἀκόμα- «καλῶς», «κακῶς», «ἀσφαλῶς» κ.λπ.
Γιὰ νὰ ἀποτραπῇ ἡ περαιτέρω κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, τοὐλάχιστον ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, προτείνονται:
α) Ἡ ἐπανασύνδεσή μας μὲ τὶς ῥίζες μας, μέσῳ τῆς μελέτης τῶν ἀρχαιοελληνικῶν, καὶ μάλιστα τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο. Σ’ αὐτὸ θὰ βοηθήσῃ ἡ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τῶν ἀρχαιοτέρων κειμένων, μὲ εἰσαγωγὴ καὶ ἑρμηνευτικὸ λεξιλόγιο, ὥστε νὰ μὴν γίνεται «μετάφραση», σὰν νὰ εἶναι ξένη γλῶσσα, ἀλλὰ ἀπόδοση, κατὰ τὸ δυνατόν, μόνον τῶν μὴ κατανοητῶν σημείων. Ἔτσι, σταδιακὰ θὰ βελτιωθῆ τὸ γλωσσικό μας ἐπίπεδο καὶ θὰ αὐξηθῆ ἡ γλωσσική μας καλλιέργεια, ὥστε νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατανοοῦμε καλύτερα τοὺς γλωσσικούς μας θησαυρούς.
β) Ἡ σύνταξη ἑνὸς ἐγχειριδίου γραμματικῆς καὶ συντακτικοῦ γιὰ τὴν «κοινὴ ἑλληνική» γλῶσσα. Σημειωτέον ὅτι οὔτε κἂν γιὰ τὴν νέα ἑλληνικὴ δὲν ὑπάρχει ἕνα ἐγχειρίδιο γραμματικῆς κοινῶς ἀποδεκτό, π.χ. στὴν ὀρθογραφία (ἀναφέραμε παραπάνω τὸ παράδειγμα τοῦ «αὐγοῦ», γιὰ κάποιους «ἀβγοῦ»).
γ) Ἡ μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους προβολὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν διαχρονική της διάσταση, ὡς μέσου γιὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας μας καὶ συγχρόνως ὡς «δρόμου» γιὰ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὴν μιζέρια, τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὴν παντοειδῆ μας ἀπομόνωση.
Χρειάζεται νὰ θέσωμε τέτοιους μακρόπνοους στόχους, διότι διαφορετικά, μὲ τὴν προϊοῦσα πολιτισμική μας ἀλλοτρίωση τόσο ἐξ ἀνατολῶν ὅσο καὶ ἐκ δυσμῶν, θὰ φτάσωμε σὲ ὄχι πολλὰ χρόνια ἀπὸ σήμερα νὰ θρηνοῦμε καὶ ἐμεῖς, ὡς ἄλλοι «Ποσειδωνιᾶται» (ποίημα τοῦ Καβάφη), ἐνθυμούμενοι ὅτι κάποτε ἤμασταν Ἕλληνες καὶ τώρα πῶς ξεπέσαμε, πῶς ἔγινε νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ὁμιλοῦμε βαρβαρικά, βγαλμένοι — ὦ συμφορά! — ἀπ’ τὸν Ἑλληνισμό.»
Ἀντὶ πάντως νὰ μεμψιμοιροῦμε καὶ νὰ σταυρώνωμε τὰ χέρια μας, περιμένοντας τὴν καταστροφή, καλὸ εἶναι νὰ ἀνασυντάξωμε, ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρός, τὶς δυνάμεις μας γενικῶς καί, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, νὰ ἐπανεκτιμήσωμε τὸν γλωσσικό μας πλοῦτο καὶ νὰ ἐργαστοῦμε συνολικὰ καὶ σοβαρὰ γιὰ τὴν ἀνάδειξή του, μήπως καὶ ἀποφύγωμε τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτισμική μας συρρίκνωση.
Χρειάζεται, τέλος, νὰ μὴν περιοριζόμαστε κάθε φορὰ εἴτε σὲ κινήσεις αὐτοθαυμασμοῦ γιὰ τὴν ἑλληνικότητά μας εἴτε ἁπλῶς σὲ ἡμέρες τιμῆς γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, σὰν νὰ ἔχῃ πεθάνει ἢ νὰ εἶναι «μουσειακὸ εἶδος», χωρὶς νὰ προβαίνωμε παράλληλα σὲ περαιτέρω ἐνέργειες ἢ προτάσεις γιὰ τὴν στήριξη καὶ τὴν προβολή της.
Καιρὸς γιὰ καθολικὴ ἀναθεώρηση τῆς νοοτροπίας μας καὶ μάλιστα γιὰ συστηματικὴ συνεργασία μὲ ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ εἰλικρινῶς ἐνδιαφερόμενους φορεῖς καὶ μὲ ἐπιμέρους πρόσωπα πρὸς ἐπίτευξη κάθε ὑγιοῦς στόχου γιὰ τὴν πρόοδο τῆς κοινῆς μας γλώσσας. Γένοιτο!
Πηγή: Ἡ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ συνεχὴς κακοποίησή της – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Filed under ΑΞΙΕΣ-ΡΙΖΕΣ
Tα καρτέλ ναρκωτικών της Λατινικής Αμερικής και η ευθύνη των Ορθοδόξων
Filed under ΑΞΙΕΣ-ΡΙΖΕΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Η Ζώνη RIMLAND περνάει και από το χωριό μας… – Infognomon Politics
Ο έλεγχος της Καρδιάς του κόσμου (Heartland) προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασιατικής περιμέτρου (Rimland)
Γράφει ο Γεώργιος Μουρουζίδης
Με το κείμενο αυτό δεν επιχειρώ να «κομίσω γλαύκας εις Αθήνας», αφού πολλοί ειδικοί έχουν αναφερθεί και έχουν μελετήσει τη θεωρία της Ζώνης που περιβάλλει τον Ασιατικό Χώρο και τον ρόλο που η Ζώνη αυτή παίζει στις γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δύο και πλέον αιώνων.
Αυτό όμως που απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο είναι ο τρόπος που η θεωρία αυτή επέδρασε και επιδρά στην ιστορία της περιοχής μας, η σχέση δηλαδή της γεωγραφικής αιτιοκρατίας με την εξέλιξη της ιστορίας.
Πρόθεση του κειμένου πέραν των άλλων είναι να συμβάλει στη λείανση των διχαστικών αντιλήψεων και αναχρονιστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων, οι οποίες σοβούν δυστυχώς μέχρι σήμερα και ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία, όταν μάλιστα τα υποκείμενα της ιστορίας λειτουργούν υπό τις αδυσώπητες προσταγές της γεωγραφίας του κόσμου.
Παρατηρώντας τον παρακάτω παγκόσμιο χάρτη οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η «Καρδιά» («Heartland») του κόσμου περιλαμβάνει κατά βάση το σύνολο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ο έλεγχος της Καρδιάς του κόσμου (Heartland) προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασιατικής περιμέτρου (Rimland). Δηλαδή, όποιος ελέγχει την Ζώνη Rimland ελέγχει κατά συνέπεια και εξουσιάζει την «Παγκόσμια Νήσο» («World Island»), δηλαδή την Ασία, την Ευρώπη και τη Β. Αφρική. Όποιος εξουσιάζει την Παγκόσμια Νήσο κυβερνά τον Κόσμο.
Αυτές τις θεωρίες κατέγραψαν οι Mackinder (1861-1947) και Spykman (1893-1943). 
Οι βασικοί λόγοι που καθιστούν τον προαναφερόμενο χώρο τον πλέον σημαντικό παγκοσμίως είναι:
– Το ακατάρριπτο στρατηγικό βάθος της Καρδιάς του Κόσμου (Heartland) (χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αποτυχημένες εκστρατείες του Ναπολέοντα και του Χίτλερ).
– Ο εντοπισμός του 70 + % των παγκόσμιων αποθεμάτων ενέργειας (πετρέλαιο, αέριο, σπάνιες γαίες) στην παγκόσμια Νήσο.
– Οι θαλάσσιοι οδικοί άξονες των θερμών υδάτων (νότιες θάλασσες).
Ακόμα και σήμερα παρά την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας, ο χώρος της Ρωσίας αποτελεί την καρδιά του κόσμου. Ο δακτύλιος που περιβάλλει τη Ρωσία από την Σκανδιναβία μέχρι την Κίνα, ο χώρος δηλαδή που βρίσκεται δυτικά και νότια στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, είναι ο χώρος του παγκόσμιου γεωπολιτικού ανταγωνισμού, εντός του οποίου έλαβαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα όλες σχεδόν οι παγκόσμιες θερμές αντιπαραθέσεις.
Σημειώνω π.χ.: Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Βιετνάμ, Κορέα, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Β. Αφρική, Λίβανος, Συρία, Κύπρος, Κουρδιστάν, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ελληνοτουρκικά, κλπ…
Όλες οι αντιπαλότητες αφορούν στον έλεγχο των πηγών ενέργειας και στην περίσφιξη της Ρωσίας ή αντιθέτως στην προσπάθεια εξόδου της Ρωσίας στα θερμά ύδατα των νότιων θαλασσών (π.χ. Αιγαίο, Ινδικός Ωκεανός, κλπ). Οι αντιπαραθέσεις παραμένουν αμετάβλητες, είτε την Heartland κατείχε η Τσαρική Ρωσία είτε η Σοβιετική Ένωση είτε η σημερινή Ρωσία.
Παρακάτω θα επιχειρήσουμε να παραθέσουμε ορισμένα ιστορικά παραδείγματα.
– Τα κίνητρα της δολοφονίας του Καποδίστρια, πέραν της διαφθοράς και των οικονομικών συμφερόντων, αφορούσαν και στην προληπτική ανάσχεση της επιρροής της Ρωσίας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
– Με το επινενοημένο Σχίσμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας (1870) τίθεται η βάση για τη δημιουργία του σύγχρονου Βουλγαρικού Κράτους και με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) επιχειρείται η έξοδος της Βουλγαρίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την υπέγραψε η Ρωσία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά τη νίκη της πρώτης στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Η Βουλγαρία είχε κοινά συμφέροντα και την υποστήριξη της Ρωσίας, ενώ τα συμφέροντα της Ελλάδας ταυτίζονταν με αυτά των δυτικών ναυτικών χωρών, οι οποίες με τη συνθήκη του Βερολίνου (1878) ακύρωσαν την προοπτική εξόδου της Βουλγαρίας στη Μεσόγειο. Το προαναφερόμενο ιστορικό πλαίσιο αποτελεί ουσιαστικά την αφετηρία του Μακεδονικού Ζητήματος.
– Οι επεμβάσεις τόσο της Σοβιετικής Ένωσης (1979-1989) όσο και των ΗΠΑ (2002-2021) στο Αφγανιστάν είχαν ακριβώς αντίρροπες αιτίες. Η πρώτη εκτός από την υποστήριξη της φίλα προσκείμενης στη Μόσχα κυβέρνησης της Καμπούλ αναζητούσε και διέξοδο προς τη θάλασσα. Η δεύτερη πέραν της καταδίωξης των Ταλιμπάν μετά την πτώση των δίδυμων πύργων (2001) επεδίωκε και τον περιμετρικό έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης.
– Οι διώξεις των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και οι εν συνεχεία ανταλλαγές των πληθυσμών αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός καθαρού και ομοιογενούς σύγχρονου τουρκικού κράτους, φιλικού και οικονομικά ελεγχόμενου από τις δυτικές δυνάμεις, στα όρια της Σοβιετικής Ένωσης. Πιο συγκεκριμένα, αυτή ήταν η πολιτική της Γερμανίας λίγο πριν και με την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία στη συνέχεια υιοθέτησαν η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία, μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου και την ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Μικρασιατικής Εκστρατείας και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η ασυνέπεια της Άγκυρας απέναντι στη συνδρομή της Μόσχας και του Λένιν για την ανασύσταση του Τουρκικού κράτους και του στρατού του την περίοδο εκείνη δεν εκπλήσσει κανέναν, δεδομένης της επιτηδευμένης στάσης της Τουρκίας. Η Τουρκία με την πολιτική της ενεργητικής ουδετεροφιλίας παρουσιαζόταν ως αποσκιρτούμενη από την Αγγλική επιρροή, γεγονός που ενθάρρυνε τον Λένιν να συμπαρασταθεί και να χρηματοδοτήσει τον Κεμάλ, προσβλέποντας στη συμμαχία του. Κάτι ανάλογο εφαρμόζει και σήμερα ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τη σημαντική θέση της Τουρκίας στη γεωγραφία, η οποία συνίσταται στον έλεγχο των στενών του Ελλησπόντου, στην εγγύτητά της με πετρελαιοπαραγωγές χώρες, στα ερείσματά της στις τουρκόφωνες χώρες, στις διευρυμένες ακτογραμμές της στην Ανατολική Μεσόγειο, στα κοινά σύνορα με Ευρώπη- Ρωσία- Ασία – Μέση Ανατολή και στην επιρροή της στον Ισλαμικό κόσμο.
– Η ανατροπή του Μακαρίου και η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 επανέφερε τη Λευκωσία πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο και ενίσχυε περαιτέρω τη θέση της «φίλης» Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο υπέρ φυσικά της Δύσης. Η στρατιωτική κυβέρνηση των Αθηνών ήταν εκείνη την περίοδο δεδομένη προς τους συμμάχους.
– Ο βομβαρδισμός της Σερβίας (1999) και οι δύο εισβολές στο Ιράκ (1990, 2003) από το ΝΑΤΟ με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και του εκδημοκρατισμού των χωρών αυτών εντάσσεται στην προσπάθεια διεύρυνσης της επιρροής του γύρω από τη Ρωσία. Στην περίπτωση του Ιράκ είναι προφανής και ο λόγος του ελέγχου των πετρελαιοπηγών της περιοχής.
– Οι επεμβάσεις της Ρωσίας στην Τσετσενία (1999), τη Γεωργία (2008) και την Κριμαία (2014) αποσκοπούσαν στη διατήρηση των θέσεων της στην περιοχή, στην παραμονή δηλαδή των περιοχών αυτών στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
– Ο πόλεμος στην Ουκρανία ερμηνεύεται με το ίδιο γεωπολιτικό θεωρητικό πλαίσιο. Η Ρωσία αμφισβητώντας την επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικότερα, στην προσπάθειά του να ελέγξει με τα όπλα του την Καρδιά του κόσμου, εισέβαλε στην Ουκρανία, προκειμένου να μην επιτρέψει τον διαφαινόμενο σύμφωνα με τη Μόσχα κίνδυνο διαμελισμού της και άρα ανατροπής της σημασίας της Καρδιάς του κόσμου (Heartland). Τόσο η Αμερική, όσο και η Ρωσία ανέτρεψαν τις εκτιμήσεις όλων όσων πίστευαν πώς ο κόσμος βγήκε από τον Ψυχρό Πόλεμο, για να αναμετρηθεί στο εξίσου ανταγωνιστικό πεδίο της τεχνολογίας και ιδιαίτερα στον γεωπολιτικό ψηφιακό ανταγωνισμό. O πόλεμος στην Ουκρανία ίσως αποδειχθεί ένα ακόμα λάθος της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ και της Ρωσίας, οι οποίες οφείλουν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα τον ανατολικό δεσποτισμό της Κίνας και τον ακραίο Ισλαμοφασισμό.
– Καθώς είχε ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Βενιζέλος πίστευε ότι αν οι Έλληνες συμμετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό των Αγγλογάλλων ( θαλασσοκράτειρες δυνάμεις) είχαν ελπίδες να ολοκληρώσουν το εθνικό όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Ενώ αντίθετα ο Κωνσταντίνος γαμπρός του Γερμανού Βασιλιά Γουλιέλμου Β, ήθελε να κρατήσει την Ελλάδα μακριά από τον πόλεμο, ευνοώντας την πολιτική των Γερμανών. Η Βουλγαρία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών με αντάλλαγμα την αποκατάσταση των συνόρων της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και κατέλαβε την Ανατολική Μακεδονία (1916-1918). Αυτή η διαφορά μεταξύ των δύο ανδρών ήταν η αιτία του Εθνικού Διχασμού. Η Γερμανία δεν είναι 100 % Δύση και για τον λόγο αυτό προκαλεί και διαφοροποιείται σχετικά με τις άλλες δυτικές δυνάμεις.
– Τελευταίο αλλά όχι έσχατο άφησα το παράδειγμα του Ελληνικού εμφύλιου πολέμου (1946-1949) και το έκανα σκοπίμως, καθώς όλα τα παραπάνω αναφέρθηκαν προκειμένου να διευκολυνθούν όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το κείμενο να αντιληφθούν πώς λειτουργεί η ιστορία και τους λόγους για τους οποίους τα υποκείμενα αυτής -άνθρωποι και λαοί- πέφτουν συχνά θύματα των μεγάλων γεωπολιτικών συμφερόντων. Καθένα από τα προαναφερόμενα ιστορικά παραδείγματα συνοδεύεται από χιλιάδες ή εκατομμύρια θύματα αθώων ανθρώπων. Προσωπικά θεωρώ και αποδέχομαι τις αγνές πολιτικές προθέσεις της πλειονότητας των Ελλήνων, αριστερών και δεξιών. Η ένοπλη όμως πολιτική αντιπαράθεση θεωρώ ότι εξυπηρετούσε περισσότερο τα παγκόσμια γεωπολιτικά συμφέροντα. Η ΕΣΣΔ έπαιζε με την πιθανότητα να βγει στα θερμά ύδατα και σε αντιστάθμισμα οι ΗΠΑ-Αγγλία έπαιζαν ισχυρό ανασχετικό ρόλο στη Ρωσική κάθοδο. Κατά τ
Πηγή: Η Ζώνη RIMLAND περνάει και από το χωριό μας… – Infognomon Politics
Έκτακτο Παράρτημα: Στο τάφο του πορθητή, ο γιος του Ελευθερωτή!
σχόλιο Γ.Θ : Σπάνια πλάνα και πολύτιμες πληροφορίες από μια άλλη Ελλάδα… δύο ήπείρων και πέντε θαλασσών!
Στην Προύσα ο γιος του Βενιζέλου, Σοφοκλής, ταγματάρχης του πυροβολικού, πατάει τον τάφο του πορθητή Οσμάν.
Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα: Στο τάφο του πορθητή, ο γιος του Ελευθερωτή!
ΑΚΤΙΝΕΣ: Νεοπαγανισμός του Κιέβου: Το Τάγμα του Αζόφ γιορτάζει την Ημέρα των Νεκρών στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο
Νεοπαγανισμός του Κιέβου. Επιστροφή του παγανισμού στην Ουκρανία μέσω Αζόφ; Το Τάγμα του Αζόφ γιορτάζει τη Karachun (Ημέρα των Νεκρών) στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Αυτή δεν είναι πλέον Ουκρανία. Αυτά τα εδάφη κατακλύζονται από νεκρούς. Χιλιάδες μέλη του Τάγματος ένστολοι στην ύπαιθρο άναψαν ένα τεράστιο πύρινο βωμό και μαζικά επιδόθηκαν στο μαύρο τελετουργικό..
Ο αντιρωσισμός τους, τους πάει στο π.Χ πίσω από το βάπτισμα των Rus του Βλαδίμηρου στο Δνείπερο όταν αποποιήθηκαν το παγανισμό. Η Ουκρανία από αντιρωσισμό γίνεται αντιορθόδοξη επιστροφή στον παγανισμό. Αυτοί είναι οι Ορθόδοξοι;;;
Oι στρατιωτικοί της ΛΔ Nτόνετσκ στις κρύπτες Bandera βρήκαν βίντεο με τελετουργίες..
Υπήρχε βίντεο από το νυχτερινό τελετουργικό του Χειμερινού Ηλιοστασίου – τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Εκεί που τα απομεινάρια του ναζιστικού συντάγματος “Azov” γιορτάζουν την Ημέρα των Νεκρών – Karachun.
Οι ενήλικοι άνδρες, όπως αρμόζει στους Ουκρανούς Ναζί, καίνε δάδες, φωτιές και προσεύχονται στον Karachun (γνωστός και ως Chernobog) – τον σλαβικό θεό που προσωποποίησε τον θάνατο σε νεαρή ηλικία. Επίσης, αυτή η θεότητα του Κάτω Κόσμου και του Κόσμου των Νεκρών θεωρούνταν ο άρχοντας του παγετού, του κρύου και του σκότους. Σατανισμός ωμός..Zόφος… ανέβηκε η Κόλαση η Δαντική ανάψαν οι φωτιές…
Παλαιότερα, πίστευαν ότι ο Karachun αναλαμβάνει τα ηνία του κόσμου κατά τη διάρκεια του χειμώνα τη συντομότερη μέρα, όταν οι δυνάμεις του Ήλιου είναι πιο αδύναμες.
Είναι πιθανό οι Ουκρανοί Ναζί να καίνε φωτιές όπως στην αρχαιότητα, προσπαθώντας να νικήσουν τον χειμώνα
Πίσω από τις σκηνές, ο πρώην διοικητής του συντάγματος Maxim Zhorin βγάζει την αξιολύπητη ομιλία του : «Στις φλόγες, οι πεσόντες μας πηγαίνουν συμβολικά με ένα drakkar ( ένα καράβι viking για διέλευση της Σκανδιναβικής Αχερουσίας) σε έναν άλλο κόσμο, στη Valhalla ( στον Παράδεισο των Ηρώων) ».
Και πάλι, όλα είναι ανάποδα, όπως συνηθίζεται στην Ουκρανία. Η Valhalla (Παράδεισος των Βίκινγκς) ανήκει στη Σκανδιναβική μυθολογία και προωθήθηκε από την αίρεση Ahnenerbe του Χίμλερ (σσ καθόλου ναζιστές). Λατρεύουν τον Karachun και τον Odin οι διεκδικητές της Μαριούπολης, που κάθονταν στο Azovstal.
Ο Χίτλερ διατηρούσε χωριστά στρατόπεδα συγκέντρωσης για τέτοιους «Βίκινγκς» με σκούρα μαλλιά και καστανά μάτια, με τους ντρακάρους και τη Βαλκυρία.
Όχι, τα κεφάλια τους δεν είναι άδεια, αλλά πολύ γεμάτα, ωστόσο, με τα απόνερα που τους έσπρωξαν με υπόδειξη της δυτικής αποκρυφιστικής προπαγάνδας (π.χ ”Το Βίκινγκ: Βαλχάλα” το νέο ιστορικό δράμα του Netflix). Είναι απλώς ο ευκολότερος τρόπος να πετάξετε στους εφήβους συναρπαστικούς μυστικισμούς για τη Βαλχάλα (από την λέξη «Valhöll» που σημαίνει «αίθουσα των σκοτωμένων» στη Σκανδιναβική μυθολογία, «ο παράδεισος των μαχητών». Επιλέγονται από τις Βαλκυρίες, τις θηλυκές θεότητες που υπηρετούν τον Όντιν), τους βεδικούς πολιτισμούς, τις παγανιστικές τελετές και τη φυλετική αγνότητα.
”Αρχές της δεκαετίας του 2000, είδα αρκετούς συμμαθητές που αντάλλαξαν διάφορα έντυπα με ενδιαφέροντες τίτλους όπως «Η απόκρυφη μαγεία του τρίτου Ράιχ», «Χτύπημα των Ρώσων Θεών» και άλλα αναγνωστικά που περιέχουν την ιδέα ότι η ουσία της παγκόσμιας ιστορίας είναι ο «φυλετικός αγώνας» μεταξύ των Εβραίων και των «Αρίων»” (μαρτυρία).
Όλη αυτή η υποκουλτούρα κινήθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις. Κάποιος έγινε σκίνχεντ, κάποιος έγινε ultras…
Έτσι, όσοι Ουκρανοί δεν είδαν τους Ναζί στη χώρα τους δεν τους είδαν επειδή κοίταζαν προς τη λάθος κατεύθυνση και δεν ήθελαν να κοιτάξουν. Δεν πρόκειται για πόλεμο με τους Ουκρανούς. Αυτή είναι μια απελευθέρωση από τη ναζιστική ιδεολογία, που τόσο επιμελώς εξήχθη από τη Δύση στην Ουκρανία. Denazification, στην επίσημη γλώσσα..
Σε αυτή την αναχρονιστική σέκτα δόθηκε βήμα στην Ελληνική Βουλή, γι αυτή τη σέκτα το Οικουμενικό έκανε σχίσμα στην Ορθοδοξία με το ρωσικό πατριαρχείο. Εδώ πρέπει ν΄αναζητηθούν και οι συνάφειες ναζισμού με παγανισμό...
Έτσι είναι ο σιωνισμός προτιμά να σε ρίξει στο π.Χ να επαναφέρεις ως εθνική ταυτότητα τις απαρχαιωμένες απολιθωματικές μορφής ρίζες σου παρά να λατρέψεις ως Θεό το Χριστό.. Οι αξιωματικοί του Αζόφ προχθές ήταν στο Ισραήλ και είχαν επαφές και δήλωσαν πως η Μαριούπολη είναι η Μάσαντά μας. Ο Ζελένσκι ανακήρυξε την Ουκρανία ως το νέο μεγάλο Ισραήλ νεοσιωνισμός επεκτατικής μορφής. Κι ο Μπάιντεν δήλωσε προς Ζελένσκι ότι ο αγώνας της Ουκρανίας είναι αυτός των Μακκαβαίων.
Αυτή την ιστορική παλινδρόμηση χρησιμοποιούν ως μέσο αποχριστιανοποίησης δοσμένη με εθνικισμό αφού σου τη προβάλουν ως εθνική θρησκεία. Εξού και ο Καινοδιαθηκικός όρος ”εθνικοί” αποδιδόμενος σε αυτούς που ακολουθούσαν τις εθνικές τους θρησκείες. Η οικουμενικότητα του χριστιανισμού και ο διεθνισμός του είναι το πρόβλημα τους γιατί η δική τους θρησκεία είναι επίσης μια περιχαρακωμένη εθνική θρησκεία. Η επαναφορά νεκρών θρησκειών είναι ένα ακόμη προβαλλόμενο αντίδοτο κατά του χριστιανισμού….Η 5η Φάλαγγα...
Η προσφορά του Καποδίστρια στην Ελλάδα κατά την παραμονή του στην Ευρώπη | Pentapostagma
Δεν θα αναφερθώ εδώ στα όσα γνωστά έκανε για την Ελλάδα, από τότε που έγινε Κυβερνήτης, αλλά επιγραμματικά θα αναφέρω τι έκανε για την Ελλάδα, κατά την παραμονή του στην Ευρώπη.
του Ιωάννη Κουζίου, Ιστορικού ερευνητή, Π.Ε. Ελληνικού Πολιτισμού
Διέθεσε όλη την προσωπική του περιουσία αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του για τον υπέρ της πατρίδας αγώνα. Κινητοποίησε όλες τις γνωριμίες που είχε από ισχυρούς φίλους, αριστοκράτες, βαρόνους, οικονομικούς μεγιστάνες, τραπεζίτες, να συνδράμουν οικονομικά για την απελευθέρωση του έθνους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ισχυρός τραπεζίτης και φίλος του Eynard. Οργάνωσε την Φιλόμουσο Εταιρεία στην Βιέννη, με σκοπό την προστασία των προσφύγων ελληνοπαίδων αλλά και την διαφώτιση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Οργάνωσε ελληνικά σχολεία στην Ευρώπη μεριμνώντας για την μόρφωση των ελληνοπαίδων, βάση της οποίας αποτελούσε ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός.
Πίστευε βαθιά ότι από την μόρφωση των παιδιών εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδας. Διεθνοποίησε το ελληνικό ζήτημα μέσα από το κίνημα του φιλελληνισμού. Κινητοποίησε τις ελληνικές κοινότητες της διασποράς, οργάνωσε φιλελληνικά κομιτάτα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις με σκοπό την εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών, ασκώντας πίεση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υπέρ του ελληνικού ζητήματος.
Ως υπουργός εξωτερικών του Τσάρου αγωνίστηκε με όλες τους τις δυνάμεις, για να μπορέσει να τον πείσει να διεξάγει πόλεμο κατά της Τουρκίας με σκοπό την λύτρωση των Ελλήνων από την τουρκική βαρβαρότητα. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Ελβετία, έζησε σε δυο φτωχικά δωμάτια με έναν μόνο βοηθό, δαπανώντας 180 φράγκα το μήνα και για τους δύο, όταν τα ετήσια εισοδήματά του έφθαναν στις 32.000 χρυσά φράγκα, τα υπόλοιπα τα διέθετε για τους Έλληνες και τον αγώνα. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος στα 1825 προς την βαρόνη Charlotte: «…χτύπησα τις πόρτες των πλουσίων, χτύπησα μετά και τις πόρτες των φτωχών, για να συλλέξω τον οβολό του φτωχού, πρέπει να ημπορώ να τους λέγω με παρρησία, έδωσα τα πάντα πριν ζητήσω και την δική σας βοήθεια για τους αδελφούς μου».
istorikoxronologio.blogspot.com
Πηγή: Η προσφορά του Καποδίστρια στην Ελλάδα κατά την παραμονή του στην Ευρώπη | Pentapostagma
Έκτακτο Παράρτημα: Τα Χριστούγεννα από το 1920 έως το 1980 στα παλιά Αναγνωστικά
Filed under ΑΞΙΕΣ-ΡΙΖΕΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
H Συλλογή BIBLIOTHECA GRAECA του Σάκου Οικονομόπουλου – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Παρόλο που ευρύτατα στρώματα του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν ακούσει για την αρχαία Ελλάδα, πάρα πολλοί την έχουν επισκεφθεί, και πολλά από τα ονόματα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων ακούγονται γνώριμα, λίγοι ξέρουν από που προέρχονται, πότε έζησαν και τί είναι αυτό που έγραψαν και παραμένει ακόμα ως αντικείμενο σπουδών ή ευρύτερου ενδιαφέροντος θέμα μελέτης. Όμηρος, Ευριπίδης, Σοφοκλής, Πλάτων, Αριστοτέλης, Αρχιμήδης, Ευκλείδης, Ιπποκράτης, Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Παυσανίας, Πτολεμαίος είναι μερικά από αυτά τα ονόματα που καθιερώθηκαν ως πρόδρομοι και εμπνευστές του δυτικού πολιτισμού και τα έργα τους έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες, παραμένουν στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και συνεχίζουν τα αποτελούν αντικείμενο μελέτης. To πού γεννήθηκαν, πότε έζησαν, τί έγραψαν και τί διασώθηκε από το έργο τους, αγνοείται κατά κανόνα από το ευρύ κοινό. Ακόμα και ο μέσος σπουδαστής και μορφωμένος άνθρωπος αμφίβολο είναι αν ξέρει τί δίδαξε ο Πλάτων, που βρίσκεται η Τροία, πότε έζησε ο Ιπποκράτης και γιατί παίζεται ακόμα στα θέατρα διεθνώς ο Οιδίπους Τύραννος και η Αντιγόνη.
Η βιβλιοθήκη του Σάκου Οικονομόπουλου στην Αθήνα
Ακόμα λιγότερο γνωστοί είναι αυτοί που διέσωσαν και συνέχισαν το έργο τους στην ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Τα ονόματα των Ελλήνων πατέρων της εκκλησίας, του Ιωάννη Χρυσόστομου, του Γρηγορίου του θεολόγου ή του Κλήμη του Αλεξανδρέα, λίγο πια ενδιαφέρουν το ευρύ κοινό. Οι δε λόγιοι και επιστήμονες του ύστερου Βυζαντίου, ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Γεώργιος Παχυμέρης ή ο Μάξιμος Πλανούδης είναι παντελώς άγνωστοι. Αν όμως πάρει κάποιος τον φακό και προσπαθήσει να διατρέξει την ιστορία από τον Όμηρο μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης, θα βρεθεί προ μεγάλων εκπλήξεων. Σε κάθε σημείο του χώρου που εκτείνεται από την Σικελία μέχρι την Αντιόχεια και από την Κριμαία και την Βακτριανή μέχρι τις Άνω Θήβες και την Κυρηναϊκή θα διαπιστώσει ότι άνθισαν περισσότερες από 500 ελληνικές κοινότητες που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα περισσότερους από 3000 συγγραφείς σε όλους τους τομείς της γνώσης που μελετάμε σήμερα. To σύνολο των κειμένων που περιήλθαν σε μας ακέραια ή σε αποσπάσματα ή ακόμα απλά σαν τίτλοι, συγκροτεί την Bibliotheca Graeca, όπως επικράτησε να αποκαλείται από το ομώνυμο μνημειώδες έργο του Johann Albert Fabricius (1668 – 1736) που εκδόθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα σε 14 τόμους. Τις εκδόσεις των κειμένων αυτών επεδίωξε να συλλέξει και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να κάνει, ο Σάκος Οικονομόπουλος συγκεντρώνοντας περισσότερους από 5,000 τίτλους βιβλίων (περισσότερους από 10,000 τόμους) που περιέχουν κείμενα των Ελλήνων συγγραφέων της περιόδου που αναφέραμε.
Η βιβλιοθήκη του Σάκου Οικονομόπουλου στην Πάτμο
Η παρούσα εφαρμογή αναδεικνύει τα περιεχόμενα αυτής της συλλογής. Να σημειώσουμε συνοπτικά ότι για κάθε κείμενο ενός βιβλίου της συλλογής υπάρχει μία ηλεκτρονική καρτέλα με 15 περίπου πεδία που αναφέρονται στο βιβλίο που την περιέχει και μία τουλάχιστον εικόνα από την σελίδα τίτλου του. Αυτή η βάση δεδομένων που συστηματικά τροφοδοτείται, ανανεώνεται και διορθώνεται επί σχεδόν 13 χρόνια, περιλαμβάνει σήμερα 14,000 τέτοιες ηλεκτρονικές καρτέλες συνοδευόμενες από 35,000 περίπου ψηφιακές εικόνες των βιβλίων που περιέχουν τα κείμενα. Τα κείμενα προέρχονται από 3200 συγγραφείς, οι συγγραφείς από 460 πόλεις και τα βιβλία τυπώθηκαν από 1350 εκδότες σε 240 διαφορετικές πόλεις. Στα ανωτέρω 5,500 κύρια ονόματα προστίθενται και τα ονόματα των επιμελητών των εκδόσεων και των λογίων που είτε περιλαμβάνονται στην σελίδα τίτλου είτε προσθέτει ο επιμελητής της βάσεως δεδομένων. Για την ενημέρωση του χρήστη σχετικά με τα ανωτέρω κύρια ονόματα προστέθηκε στη βάση ένας εγκυκλοπαιδικός θησαυρός με λήμματα που αφορούν τους βίους των προσώπων και την ιστορία των πόλεων που αναφέρονται. Και για να γίνει περισσότερο αισθητή η γεωγραφική αναφορά στις πόλεις προστέθηκαν και χάρτες εποχής που εμφανίζουν την τοποθεσία κάθε μιας πόλης με την αυθεντική της ονομασία. Τα ανωτέρω στοιχεία της αρχικής βάσης δεδομένων έχουν ενταχθεί στην παρούσα διαδικτυακή εφαρμογή η οποία επιτρέπει την αναζήτηση ενός βιβλίου ή ενός κειμένου με οποιονδήποτε συνδυασμό των στοιχείων της καρτέλας όπως εμφανίζονται στο μενού ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Η συλλογή του Σάκου Οικονομόπουλου στο Ίδρυμα Λασκαρίδη
Πηγή: H Συλλογή BIBLIOTHECA GRAECA του Σάκου Οικονομόπουλου – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.
Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.
Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).
Ο γερμανός στρατηγός με τις αριστοκρατικές ρίζες, έχοντας πληροφορηθεί την εκτέλεση των 78 γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες, διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη. Στο διάβα τους έκαιγαν χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκότωναν άοπλους πολίτες και μοναχούς.
Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.
Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς. Το σήμα για την εκτέλεση έδωσε με φωτοβολίδα από το κέντρο των Καλαβρύτων ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ήταν ο υπολοχαγός Βίλιμπαντ Ακαμπχούμπερ.
Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Όμως, το πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές.
Κανείς από τους υπευθύνους του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη. Ο στρατηγός Λε Ζουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1954, ο Εμπερσμπέργκερ σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972, σε ηλικία 67 ετών. Μόνο ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι (1885-1965), καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18 Απριλίου του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάνες Ράου (1931-2006), επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για την τραγωδία. Εντούτοις, δεν ανέλαβε την ευθύνη εξ ονόματος του γερμανικού κράτους και δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των αποζημιώσεων.
Πηγή: Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Σάββας Καλεντερίδης: Αυθεντικό παιδί του πολιτικού συστήματος η Εύα Καϊλή (11-12-2022) – YouTube
Filed under ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Στυλιανός Πολίτης: Γνωμάτευση ΝΑΤΟ λέει: Κανένας περιορισμός στρατιωτικοποίησης Λήμνου, Σαμοθράκης – YouTube
Filed under ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Αϋφαντής (πρέσβης ε.τ.): «Αν κάποιος στο Υπουργείο Εξωτερικών χαρακτηριστεί ως πατριώτης δεν έχει καλή εξέλιξη η υπηρεσιακή του σταδιοδρομία» – Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Δείτε ιδίως από το 34:00 και έπειτα…
Filed under ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΕΡώτημα ΤΗΣ ΕΡΩ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ – YouTube
Filed under ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Το ελληνικό σύστημα LASER “Μινώταυρος” έγινε αντικείμενο έρευνας ξένων εταιρειών-Εξουδετερώνει στόχους άνω των 23000 ποδών (Βίντεο) – Ξυπνήστε ρε
Θα τοποθετηθεί σε νησιά μικρονήσους κατά τουρκικών drone-Σούκος : Πρέπει να τα τοποθετήσουμε τα συστήματα στα νησιά για να “εξυπηρετήσουμε” τους νυχτερινούς επισκέπτες
Στην εκπομπή του Σταύρου Καλλαρύτη μίλησε ο δημιουργός του ελληνικού laser με το όνομα “Μινώταυρος”, αποκαλύπτοντας πράγματα και θαύματα για το τι αναμένει τους Τούρκους, ενώ τόνισε την συνεργασία του με αμερικανικές εταιρείες καθώς και το ενδιαφέρον ξένων εταιρειών για το σύστημα αυτό, τονίζοντας ότι προέχει η Ελλάδα.
Ο κ. Σούκος τόνισε μεταξύ άλλων: «ότι το σύστημα laser είναι 300 κιλοβάτ ενώ έχει κατασκευαστεί και ένα υβριδικό σύστημα ηλεκτρομαγνητικού παλμού.
Έχει κατασκευαστεί μια πλατφόρμα για στρατιωτικές επιχειρήσεις όπου θα φέρει ρομποτικό βραχίονα με laser ισχύς 100 κιλοβάτ και μικροκυματική κατευθυνόμενη ακτινοβολία κατά εχθρικών στόχων.
Τι θέλουμε να κάνουμε:
Στόχος μας είναι να πλήξουμε τα drone των γειτόνων ( Τουρκία) με Τρεις τρόπους:
Α. Με τύφλωση τους.
Β. Με ανάφλεξη ή την διάτρηση τους.
Γ. Με την καταστροφή των ηλεκτρονικών συστημάτων που φέρουν επάνω τους.
Έχουμε πετύχει να εξουδετερώνουμε στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις αφού τα κιλοβάτ είναι αρκετά, ενώ με την τοποθέτηση αυτών των συστημάτων στα νησιά και σε μικρονήσους-Βραχονησίδες, δεν θα είναι εύκολη η νυχτερινή επίσκεψη των “γειτόνων μας”, είτε με φουσκωτά είτε με όποιο άλλο μέσο θέλουν.
Είναι πολύ καλή και αποτελεσματική βολή των όπλων μας και των συστημάτων μας, αφού οι στόχοι αναφλέγονται μέσα σε 4 δευτερόλεπτα σε στοχευμένες ενέργειες.
Έχουμε τεράστια επιτυχία και στο laser και στο ηλεκτρομαγνητικό παλμό και στο όπλο μικροκυμάτων σε μεγάλες αποστάσεις. αφού με την δημιουργία αόρατου αγωγού μεταφέραμε με σωματίδια τον παλμό στον στόχο.
Υπάρχουν βίντεο και μαρτυρίες που τα αποδεικνύουν όλα αυτά, ενώ καταφέραμε να κτυπήσουμε στόχους 18000-20000 και τώρα έχουμε φτάσει στα 23000 πόδια και είναι πολύ απλό για εμάς. Πάνω από όλα θέλω να χαρούν οι Έλληνες.
Έγινε παρουσίαση στο ΥΠΕΘΑ και θα έρθουν και άλλα κλιμάκια ενώ έχουμε συνεργασία με εταιρίες στις ΗΠΑ, ενώ τα κεφάλαια μας είναι 100% ελληνικά. Στόχος μας είναι πολύ γρήγορα να τοποθετήσουμε τα συστήματα στα νησιά μας”.
Σε άλλη εκπομπή του δημοσιογράφου Βασίλης Σαρημπαλίδη έχουμε βίντεο με την παρουσίαση του Μινώταυρου που έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Τονίζουμε όμως ότι, η νέα αποκάλυψη θα είναι ότι αυτό το σύστημα ελληνικής κατασκευής σύστημα ( εφόσον ολοκληρωθούν όλα), θα στοχεύει αποκλειστικά στο να καταρρίπτει τα τουρκικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα BAYRAKTAR, που αποτελούν τον πονοκέφαλο της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας.
Το θωρακισμένο τροχοφόρο όχημα με όπλο laser, αναπτύσσει ταχύτητα 100 χιλιομέτρων, θα έχει την δυνατότητα να “τηγανίζει” τουρκικά ελικόπτερα, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα και σκάφη σε απόσταση η οποία δεν είναι ανακοινώσιμη προς το παρόν.
Τοποθέτηση πλατφόρμας του όπλου Laser και σε ελληνικά πολεμικά πλοία
Έγινε γνωστό επίσης ότι έχει δημιουργηθεί για τον σκοπό αυτόν, μια ρομποτική πλατφόρμα laser με το όνομα «Ποσειδώνας», η οποία μπορεί να τοποθετηθεί σε πολεμικά σκάφη διαφόρων κλάσεων, με στόχο την εξουδετέρωση των τουρκικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων.
Τα συστήματα laser υποστηρίζονται από τη γεννήτρια ηλεκτρικής ενέργειας που ονομάζεται «Δίας».
Πρόκειται για μια ελληνική τεχνολογική επανάσταση, εφόσον γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά, αφού τροχοφόρα οχήματα του στρατού και πολεμικά σκάφη θα μπορούν να “ κατεδαφίζουν” τουρκικά UAV από συγκεκριμένες αποστάσεις, ακυρώνοντας το “καλό χαρτί” των Τούρκων σε οποιαδήποτε ελληνοτουρκική πιθανή σύγκρουση σε στεριά και αέρα.
Το σύστημα παρουσιάστηκε σε εκπομπή της ελληνικής τηλεοράσεως, πιθανότατα μετά από έγκριση του ΥΠΕΘΑ, και αυτό μας δείχνει ότι όλα ευρίσκονται στο τελικό στάδιο και αυτό είναι το ενθαρρυντικό στην όλη υπόθεση.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΛΛΑΡΙΟΣ
ΑΛΦΑ-ΜΙ-ΤΗΣ
ΡΩΜΗΟΣ
Νικηφόρος
Ῥωμηῶν Ἐνημέρωση 